Οι ελληνικές ομάδες ετοιμάζονται για μια «εκστρατεία» στην Ευρώπη και το Basketa.gr αναλύει τις μέχρι τώρα κινήσεις των εννέα εκπροσώπων μας, κάνοντας μια αρχική εκτίμηση, με βάση αυτές, για το τι μπορούν να ονειρεύονται.
Το ελληνικό μπάσκετ δε βιώνει τις καλύτερες μέρες του, η αλήθεια είναι. Βρίσκει, όμως, σε αρκετές περιπτώσεις τον τρόπο να παρουσιάσει αντανακλαστικά, που υπενθυμίζουν την παράδοση της χώρας στο άθλημα και τη σημασία της παρουσίας της στο υψηλότερο επίπεδο. Μεγαλύτερη απόδειξη δεν υπάρχει από την παρουσία εννέα εκπροσώπων μας στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις, γράφοντας ιστορία για πρώτη φορά μετά τη σεζόν 2007-2008, όταν ακόμη ζούσαμε σε… λογική ΠΑΣΟΚ και βγάζαμε 10 (ολογράφως δέκα) ομάδες.
Οι σύλλογοί μας τολμούν, παρά τα όποια προβλήματα, κι επιχειρούν να ζήσουν το όνειρό τους, είτε με βάση πλάνο ετών είτε με βάση την… τρέλα κάποιων ρομαντικών, κατά κύριο. Σε κάθε περίπτωση, το γεγονός είναι αξιοσημείωτο και θα έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον η σεζόν αυτή, που εξελίσσεται σε crash test, καθώς ένα μεγάλο δείγμα ελληνικών ομάδων θα δείξει σε ποια κατάσταση βρισκόμαστε (και) αγωνιστικά.
Το Basketa.gr μελέτησε τις εννέα ομάδες, με βάση τις κινήσεις τους, τις αναλύει και επιχειρεί να δώσει μια αρχική εκτίμηση για το πού μπορούν να στοχεύσουν, αναμένοντας να συμπληρωθεί σε όλες το «παζλ» για την χρονιά που δεν αργεί για ορισμένους να ξεκινήσει.
Παναθηναϊκός: Σε μια άλλη πραγματικότητα…
Έχουν περάσει δέκα χρόνια από τότε, που ο Παναθηναϊκός κατέκτησε το έκτο του ευρωπαϊκό τρόπαιο στη Βαρκελώνη. Οι στιγμές δόξας, όμως, μένουν στη «σφαίρα» των αναμνήσεων και οι «πράσινοι» αντιμετωπίζουν μια εντελώς διαφορετική κατάσταση, η οποία είναι αλήθεια πως τους περιορίζει ως προς τις επιδιώξεις τους στην Ευρωλίγκα, κάτι που φάνηκε σαφέστατα την τελευταία χρονιά.
Το σημαντικό, πάντως, για τους πρωταθλητές Ελλάδας είναι πως απέκτησαν έναν κανονικό προπονητή, που γνωρίζει πού βρίσκεται και έχει αποδείξει την ποιότητά του στο υψηλότερο επίπεδο. Ο Δημήτρης Πρίφτης ήρθε στο «τριφύλλι», που έχει πια τυπικά το δικό του σπίτι, για να βάλει τη «σφραγίδα» του και να αποτελέσει ίσως τον τεχνικό του μέλλοντός τους, με τις κινήσεις του να δείχνουν ακριβώς αυτή την επιδίωξη, αφού κατά κύριο λόγο όσοι ήρθαν, το έκαναν για πάνω από έναν χρόνο.
Ο Παναθηναϊκός δέχθηκε, επί της ουσίας, μία μεγάλη «πληγή» με την απώλεια του Ντίνου Μήτογλου, που διάλεξε το όνειρο της κατάκτησης της Ευρωλίγκα, που είναι τη δεδομένη στιγμή πολύ πιο εφικτό με την Αρμάνι, αλλά αντέδρασε άμεσα και στη θέση του ήρθε ο, γνωστός στον Πρίφτη, Οκάρο Ουάιτ. Πέραν αυτού, κατάφερε να διατηρήσει ένα σημαντικό κομμάτι του περσινού «κορμού» σε Έλληνες και ξένους, είτε πρόκειται για παίκτες με ποιότητα και ηγετικές ικανότητες (Παπαπέτρου, Παπαγιάννης, Σαντ-Ρος, Νέντοβιτς) είτε «στρατιώτες» που θα δώσουν τα πάντα για όσο αγωνιστούν (Κασελάκης, Μποχωρίδης), επενδύοντας και στο μέλλον (Μαντζούκας). Ενδεχομένως, επίσης, να είναι… τυχερός που έχασε τον Χεζόνια, αφού πέραν της αναμφισβήτητης αξίας του, μάλλον δεν είχε νόημα το περισσότερο μπάτζετ να πάει στο «3», τη στιγμή που δεν έχουν καλυφθεί πιο βασικά κενά.
Απορίες, όμως, προξενούν ορισμένες κινήσεις ως προς το αν ταιριάζουν με την φιλοσοφία της άμυνας και της σκληράδας, που έχει ο Πρίφτης. Ο Έλληνας κόουτς, όμως, έχει τα προηγούμενα χρόνια χειριστεί τέτοιους παίκτες, όπως είναι σε αυτή την περίπτωση ο Πέρι και ο Μέικον, με την ομάδα να κάνει άλλη μια κίνηση για το μέλλον με τον Χουγκάζ, αν και δίνεται δανεικός, ενώ απέκτησε και τον Τζεχάιβ Φλόιντ, που μπορεί να δημιουργήσει υπεραξία, αν ταιριάξει.
Ένα μεγάλο πρόβλημα, όμως, είναι πως λείπει η ηγετική προσωπικότητα στην περιφέρεια και το «1», όπως ήταν κάποτε ο Νικ Καλάθης. Δε λέμε πως θα μπορούσε να «χτυπήσει» τέτοιο παίκτη, αλλά θα μπορούσε έως τώρα να κάνει κάτι καλύτερο, ώστε να μην είναι «γυμνή» η ομάδα σε μια τόσο νευραλγική θέση, όπως έγινε και πέρυσι. Η χαμένη δυναμική, πάντως, φάνηκε και στην προτίμηση του Νέιτ Ουόλτερς να πάει στον Ερυθρό Αστέρα.
Η πρώτη εκτίμηση: Με την απουσία μιας τέτοιας κίνησης, που είναι σε πρώτη προτεραιότητα σε σύγκριση με το «4» κανονικά, πάλι οι «πτήσεις» δε θα είναι υψηλές. Οι ομάδες της Ευρωλίγκα ενισχύονται άπασες και το έργο του Παναθηναϊκού θα είναι εξαιρετικά δύσκολο, αν δεν είναι ξανά πλήρης και ειδικά στην περιφέρεια του.
Ολυμπιακός: Μια νέα μέρα ξημέρωσε
Για πρώτη φορά μετά από 11 ολόκληρα χρόνια, ο Ολυμπιακός πρέπει να πορευτεί χωρίς τον ηγέτη του, Βασίλη Σπανούλη. Η παρουσία του δεν είχε σχέση μόνο με το «θρύλο», που είχε δημιουργήσει ο «Kill Bill» όλο αυτό τον καιρό, αλλά συνάμα ο Λαρισαίος γκαρντ αποτελούσε και μια σταθερά για τους «ερυθρολεύκους».
Αίφνης, λοιπόν, κι αφού φαίνεται πως δε βρισκόταν η «χρυσή» τομή, ώστε να αγωνιστεί και στη σεζόν που έρχεται, προτιμήθηκε να πέσει η αυλαία και η επόμενη μέρα να ξεκινήσει. Αυτή θα έχει ως διάδοχο τον Κώστα Σλούκα, όπως άλλωστε αναμενόταν, την ίδια στιγμή που στον πάγκο υπάρχει η σταθερή αξία ενός τεχνικού, σαν τον Γιώργο Μπαρτζώκα, με νέο παράγοντα της «εξίσωσης» να αποτελεί το γεγονός, ότι οι Πειραιώτες επιστρέφουν στην Basket League.
Με βάση όλα αυτά, λοιπόν, ο Ολυμπιακός ίσως πρέπει να εμφανιστεί ακόμη πιο έτοιμος αγωνιστικά, αφού πέρυσι με μία διοργάνωση στο τέλος έδειχνε να… αποδιοργανώνεται, ενώ φέτος θα έχει τρεις. Είναι αλήθεια, βέβαια, ότι με περισσότερες στην πλάτη του θα έχει και αντίστοιχα καλύτερο ρυθμό, αλλά και πάλι αυτή η συνθήκη χρειάζεται τη δική της διαχείριση.
Η ομάδα, πάντως, προσανατολισμό έχει και για αυτό αρκετοί από την προηγούμενη χρονιά παρέμειναν, με τον Σλούκα να έχει συνοδοιπόρο τον πολύπειρο Πρίντεζη για όσο αντέχει ο τελευταίος, ώσπου να τον διαδεχθεί ο Βεζένκοφ, που πέρυσι ήταν από τις θετικές ειδήσεις. Μπορεί να αποτελεί ερωτηματικό η κατάσταση του Παπανικολάου, αλλά η σημασία της παρουσίας του σε αυτό το ρόστερ δεν αμφισβητείται, τη στιγμή που έμειναν ξένοι, οι οποίοι έδειξαν στοιχεία, όπως ο Μάρτιν και ο ΜακΚίσικ. Ο Ζαν-Σαρλ παίρνει άλλη μια ευκαιρία και ο Λαρεντζάκης επιβραβεύεται για την ετοιμότητα, που επέδειξε όσες φορές χρησιμοποιήθηκε.
Ο Ολυμπιακός έκανε, παράλληλα, τρεις ψαγμένες κινήσεις έως τώρα. Ο Λούντζης είναι ίσως η κορυφαία επένδυση, που μπορούσε να γίνει για το μέλλον από όσους Έλληνες ξεχώρισαν πέρυσι, ο Ουόκαπ είναι ένα «πολυεργαλείο» που δένει την περιφέρεια και ο Φαλ θα φέρει την οντότητα, που έλειπε στη ρακέτα. Μια ακόμη κίνηση, που θα έκανε τη διαφορά, με τους «ερυθρολεύκους» να «κυνηγούν» αυτό τον καιρό τον Ματ Τόμας, θα έκλεινε ακόμη καλύτερα αυτό το σύνολο.
Η πρώτη εκτίμηση: Αν ο Ολυμπιακός βρει αυτό τον παίκτη, που θα αναβαθμίσει κι άλλο το ρόστερ του, ίσως διεκδικήσει κάτι καλύτερο στην Ευρωλίγκα. Διαφορετικά, ισχύει το ίδιο επιχείρημα με εκείνο του Παναθηναϊκού, αλλά σε κάθε περίπτωση οι παίκτες του Μπαρτζώκα θα είναι ξανά ανταγωνιστικοί, παλεύοντας να βγουν στον «αφρό».
ΑΕΚ: Διώχνοντας τα «σύννεφα»
Η κατάσταση στην ΑΕΚ είναι αρκετά παράξενη, καθώς η Ένωση θα εμφανιστεί αρκετά διαφορετική φέτος, νιώθοντας παράλληλα την πίεση από τα Ban της FIBA. Το σημαντικό, πάντως, είναι πως στο δικό της… πλανήτη ζωή υπάρχει, με την είσοδο στο νέο γήπεδο των Άνω Λιοσίων να φέρνει αισιοδοξία για την επόμενη μέρα, έχοντας τη διασφάλιση ενός παράγοντα σαν τον Μάκη Αγγελόπουλο.
Το πρώτο και πιο σπουδαίο, φυσικά, είναι να κατανοήσουν στον «Δικέφαλο» όσα λάθη οδήγησαν σε αυτά τα απανωτά Ban και να μην τα επαναλάβουν. Το ρίσκο της επένδυσης σε τόσους έμπειρους παίκτες και σε μια ομάδα «μίας χρήσης», επί της ουσίας, δε βγήκε και η ΑΕΚ το βρήκε μπροστά της, αναγκασμένη να κάνει τα πάντα από την αρχή.
Η πρώτη της απόφαση ήταν να δώσε την ευκαιρία σε έναν φέρελπι κόουτς σαν τον Στέφανο Δέδα, την οποία και κέρδισε με την αξία του με τη δουλειά που έκανε σε Τουρκία και Ισραήλ. Εν συνεχεία, οι κινήσεις της αγωνιστικά δείχνουν, ότι επιθυμεί και πάλι να πρωταγωνιστήσει, ξεπερνώντας το «σκόπελο» που αναφέραμε.
Η Ένωση, άλλωστε, έχει αποκτήσει… ένα ολοκαίνουργιο νέο ρόστερ, με 11 παίκτες να έχουν συμφωνήσει, αλλά τους οκτώ λόγω των συνθηκών που αναφέραμε νωρίτερα να μην έχουν ανακοινωθεί. Οι Φλιώνης, Πετρόπουλος και Φιλιππάκος που ήδη έχουν ανακοινωθεί προς το παρόν θα βοηθήσουν στις απαραίτητες ανάσες στο πρωτάθλημα, την ίδια στιγμή που και πάλι υπάρχουν έμπειροι παίκτες εγνωσμένης αξίας, όπως ο Κολόμ, ο Παππάς, ο Χάρις, ο Βαουλέτ και ο Μπόγρης, με τους εν λόγω αθλητές να γεμίζουν σε σημαντικό βαθμό όλες τις γραμμές.
https://www.youtube.com/watch?v=htnidX_HjAU&t=14s&ab_channel=SEBHL
Την ίδια στιγμή δε θα μπορούσαν να μην υπάρξουν και οι επιλογές του Δέδα με… άρωμα Ισραήλ, φέρνοντας για παράδειγμα τους Ανγκόλα και Γκρίφιν. Παράλληλα, υπάρχει και μια κίνηση με φόντο το μέλλον, με τον Αντώνη Κόνιαρη να βρίσκει ίσως τη θέση, που δεν υπήρχε για εκείνον στον Ολυμπιακό. Στο προηγούμενο ρόστερ δεν έμειναν πολλοί, με τον Μαυροειδή να είναι ο συνδετικός κρίκος και την ΑΕΚ να χρειάζεται ενδεχομένως κάποιες συμπληρωματικές κινήσεις.
Η πρώτη εκτίμηση: Το BCL, όπου συμμετέχει η πρωταθλήτρια του 2018, γίνεται κάθε χρόνο και πιο ανταγωνιστικό, με ομάδες άλλοτε ταγμένες στο πλευρό της Ευρωλίγκα να παίρνουν μέρος, με κορυφαίο το φετινό παράδειγμα της Μάλαγα. Ο όμιλος με Φάλκο Σομπετέλι και Ρίγα, περιμένοντας τον επόμενο από τα προκριματικά, μοιάζει βατός, με βάση την ενίσχυση της ΑΕΚ και το στοίχημα θα είναι μάλλον από την επόμενη φάση της διοργάνωσης.
ΠΑΟΚ: Επέστρεψε και… θέλει να ακουστεί
Πριν από μόλις έναν χρόνο, ο ΠΑΟΚ ξεκινούσε από μια εντελώς διαφορετική αφετηρία. Με τον Κώστα Μέξα στον πάγκο, ο «Δικέφαλος του Βορρά» μπορεί να είχε κάνει αρκετές καλές κινήσεις, αλλά δεν έβρισκε τρόπο να ξεφύγει από τη μετριότητα, κινδυνεύοντας μέχρι και με υποβιβασμόμε βάση τις αρχικές του επιδόσεις. Ο Άρης Λυκογιάννης, όμως, άλλαξε τα δεδομένα και σήμερα η ομάδα διεκδικεί τη θέση της στην Ευρώπη, έχοντας κάνει τεράστια «βήματα» προόδου, τόσο αγωνιστικά όσο και στο οικονομικό κομμάτι, που πάντοτε την ταλαιπωρούσε.
Η επιστροφή στο BCL, λοιπόν, έφερε χαμόγελα και μια αίσθηση κανονικότητας. Φτάνει να αποδειχθεί, ότι δεν πρόκειται για κάτι πρόσκαιρο και στην Πυλαία οφείλουν να δημιουργήσουν τις βάση, χάρη στις οποίες θα καταφέρουν να σημειώσουν ανταγωνιστική παρουσία στις διοργανώσεις, όπου θα συμμετάσχουν, με τη συνεργασία με τον Έλληνα τεχνικό έως το 2024 να δείχνει πως υπάρχει πλάνο σοβαρό, κάτι που κατά καιρούς… αγνοείτο τα τελευταία χρόνια.
Οι κινήσεις αναφορικά με το ρόστερ δε θα μπορούσαν να παρεκκλίνουν από αυτό το γενικό πρόσταγμα. Ο Έλληνας κόουτς διάλεξε να μη βγει ιδιαίτερα από τη «ζώνη άνεσης», που του προσφέρουν ορισμένοι παίκτες που γνωρίζει και ξέρει πώς να χειριστεί. Είναι χαρακτηριστικό, άλλωστε, ότι πέντε παίκτες του υπάρχοντος δυναμικού είχαν ήδη συνεργαστεί και στο παρελθόν μαζί του. Μιλάμε, φυσικά, για τους Γκρίφιν, Λαβ, Τολιόπουλο, Γιάνκοβιτς και Τζόουνς.
Δεν έμεινε, όμως, μονάχα εκεί. Οι Ογκμπάιντε και Ντι Λέο αποτελούν τα νέα του πιθανά «λαβράκια», αν κρίνουμε από την επιτυχία επιλογών του στους ξένους τα προηγούμενα χρόνια, κρατώντας επιπλέον και τον Τζος Κάρτερ, ενώ ενισχύθηκε και το ελληνικό στοιχείο με τους Χριστοδούλου και Καμαριανό, έχοντας και δύο… Καμπερίδηδες, τους Γιώργο και Μιχάλη. Υπάρχει, φυσικά, η ελπίδα να δούμε περισσότερο από το ταλέντο του Ρούμογλου, αν και προέχουν τα μαθήματά του, όπως έχει τονιστεί.
Ο Λυκογιάννης, λοιπόν, έχει «φρέσκα» πόδια, κατά κύριο λόγο ελληνικά, κάτι που έχει τη σημασία του, ενώ στους ξένους και σε όσους έχουν εμπειρία δεν έχει πάρει πολλά στοιχήματα. Προς το παρόν έχουν καλυφθεί, μάλιστα, οι βασικές ανάγκες, αλλά ίσως να μην έπρεπε να πουν «όχι» σε οποιαδήποτε απλή συμπληρωματική κίνηση, είτε στην περιφέρεια είτε στη ρακέτα, μιας και τα… τρία καρπούζια είναι αρκετά.
Η πρώτη εκτίμηση: Ο ΠΑΟΚ, όπως αναφέραμε και νωρίτερα με αφορμή την ΑΕΚ, βρίσκεται σε ένα BCL ολοένα πιο ανταγωνιστικό και ισχυρό, διαφορετικό από τότε που το γνώριζε. Ο όμιλός του, επίσης, μόνο εύκολος δεν είναι, ειδικά με το δυνατό όνομα της Γαλατάσαραϊ και την έμπειρη στη διοργάνωση Νίμπουρκ. Αν δει κανείς, δε, το πρόγραμμα στον πρώτο γύρο (Ιγκοκέα εκτός, Γαλατά-Νίμπουρκ εντός), ίσως και να πρέπει η ομάδα να επιδιώξει ένα 3/3 ως «μαξιλαράκι». Το σίγουρο είναι, όμως, ότι οι «ασπρόμαυροι» θα παλέψουν και, ακόμη κι αν δεν τα καταφέρουν, θα έχουν κερδίσει μια σημαντική εμπειρία για την επόμενη παρουσία.
Λαύριο: Ζώντας το όνειρο
Αυτό που ζουν στο Λαύριο είναι μοναδικό, ειδικά με όσα πέτυχαν την τελευταία σεζόν, φτάνοντας έως και στους τελικούς του πρωταθλήματος. Ποιος να τους έλεγε το καλοκαίρι του 2019, όταν και αναγκάστηκαν να κάνουν σύμπραξη με την Κύμη, για να μείνουν στη μεγάλη κατηγορία, ότι δύο χρόνια αργότερα θα ανακοίνωναν τη συμμετοχή τους στο BCL με απευθείας πρόκριση χάρη στη θέση τους στην Basket League;
Η ομάδα της Ανατολικής Αττικής προχωρά στην επόμενη μέρα και σε αυτή θέλουν να αποφύγουν κάθε λάθος, που έγινε το 2018 στην πρώτη απόπειρα εξόδου στην Ευρώπη, όταν έπαιζαν τότε στα προκριματικά του FIBA Europe Cup, με αποτέλεσμα στο τέλος τον αγωνιστικό υποβιβασμό στο πρωτάθλημα. Προς το παρόν κινούνται μεθοδικά, αναφορικά με τις επιλογές που κάνουν, αλλά ο χρόνος πιέζει τη δεδομένη στιγμή.
Η αρχική κίνηση δε θα μπορούσε να είναι άλλη από την ανανέωση του Χρήστου Σερέλη. Δεν είναι μόνο ο άνθρωπος, του οποίου το όνομα είναι συνυφασμένο με αυτό του συλλόγου, αλλά πρόκειται και για έναν τεχνικό, που κάθε χρόνο βελτιώνεται, δείχνοντας ειλικρινή διάθεση να ακολουθεί τις επιταγές του σύγχρονου μπάσκετ και να τις αξιοποιεί, διευρύνοντας τις γνώσεις του και παρουσιάζοντας κάτι το ελκυστικό.
Θα έχει ενδιαφέρον το πώς θα ανταποκριθεί στους ομίλους μιας ευρωπαϊκής διοργάνωσης και το πιο σπουδαίο είναι, ότι κατάφερε να κρατήσει τον ηγέτη του. Ο Βασίλης Μουράτος ακούστηκε για πιο μεγάλες ελληνικές ομάδες, κατά κύριο λόγο, αλλά αποφάσισε για έναν ακόμη χρόνο να παίξει στο Λαύριο και… να μη βιαστεί. Μαζί του θα βρεθεί και ο εξαιρετικά χρήσιμος Πέτρος Γερομιχαλός, που εντυπωσίασε.
Αναφορικά με τις μεταγραφές, το ελληνικό στοιχείο παραμένει ισχυρό με την απ΄κτηση του Κακλαμανάκη, ενώ το Λαύριο πήγε στα σίγουρα με τους Τζέρι Σμιθ και Κένι Γκόινς, γνωρίζοντας το τι θα πάρει από αυτούς. Πέραν αυτών, υποσχόμενοι φαίνονται οι Αμίνου και Λιούις, αλλά χρειάζονται ακόμη αρκετές κινήσεις, τόσο για να συμπληρωθεί το ρόστερ όσο και για να είναι ανταγωνιστικό.
Η πρώτη εκτίμηση: Δε θα πούμε ψέματα. Και μόνο η συμμετοχή στους ομίλους του BCL είναι κάτι τιμητικό για το Λαύριο, αλλά αυτό δε σημαίνει πως δε θα παλέψει. Οι αντίπαλοί του, όμως, φέρνουν ένα «βουνό» μπροστά του, με τη Μάλαγα, την Νίζνι και την Ντιζόν να είναι ποιοτικές ομάδες με εμπειρία στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Ό,τι κερδίσει, πάντως, θα είναι παρακαταθήκη για το μέλλον.
Περιστέρι: Έτοιμο να «πετάξει» σπίτι του
Το Περιστέρι είναι μια αντίστοιχη περίπτωση με εκείνη του ΠΑΟΚ, έχοντας καταφέρει να κάνει μια ολική «επανεκκίνηση» στη διάρκεια της προηγουμένης χρονιάς. Αφού πρώτα έφυγε άδοξα ο Νίκος Παπανικολόπουλος, το «χαρτί» του Πεδουλάκη δεν πέτυχε και ο Σωτήρης Μανωλόπουλος ήρθε να συμμαζέψει την κατάσταση, ώστε η ομάδα να έχει ξανά αξιοπρεπή εικόνα.
Αφού πρώτα κέρδισε την αξιοπρέπειά της αγωνιστικά, λοιπόν, έχει για ακόμη μια φορά την ευκαιρία να αγωνιστεί στην Ευρώπη. Οι προκριματικοί του BCL, που θα διεξαχθούν στο «Ανδρέας Παπανδρέου», έρχονται… κουτί μαζί με τους αντιπάλους που υπάρχουν και, ειλικρινά, δεν τρομάζουν.
Μετά την αυτονόητη κίνηση της παραμονής του Μανωλόπουλου, και στην περίπτωση αυτή δεν αποφεύχθηκε το «λίφτινγκ», αφού την χρονιά που πέρασε τα αποτελέσματα δε συμβάδισαν με τις φιλοδοξίες των «Πριγκίπων». Με τους Σαλούστρο και Πέτεγουεϊ να ανανεώνουν και να αποτελούν τη βάση, το Περιστέρι έκανε συγκεκριμένες κινήσεις, εμπιστευόμενο παίκτες που γνωρίζει πολύ καλά.
Ο Έλληνας τεχνικός φρόντισε, αρχικά, να ενισχύσει το ελληνικό στοιχείο, τόσο στην περιφέρεια με τους Κατσίβελη και Μωραΐτη όσο και στη ρακέτα με τον Χρυσικόπουλο. Οι Χάγκινς, Μίλερ, Μπράουν και Μορέιρα δεν χρειάζονται ιδιαίτερες συστάσεις, έχοντας δείξει την αξία τους στα λημέρια μας, κάτι που καθιστά ήδη εξαιρετικά ενδιαφέρον το νέο σύνολο της ομάδας των Δυτικών προαστίων, έχοντας σαν πρώτο στόχο να παίξει για ορισμένους μήνες ακόμη στην Ευρώπη. Λίγες ακόμη κινήσεις ίσως να χρειάζονταν σε κάθε γραμμή, ώστε να υπάρχουν περισσότερα πρόσωπα.
Η πρώτη εκτίμηση: Έχοντας ήδη κάνει τις βασικές του κινήσεις, το Περιστέρι μπορεί να καλύψει την ανάγκη της πρόκρισης στους ομίλους του BCL. Εκεί, όμως, θα το περιμένουν η Τενερίφη, η Σάσαρι και η Λούντβιγκσμπουργκ, ομάδες με ιστορία στη διοργάνωση, που θα «σφαχτούν» για τις δύο θέσεις που οδηγούν στην επόμενη φάση. Για την ώρα, όμως, έχοντας τον παράγοντα της έδρας απέναντι στους αντιπάλους που θα έχει, μπορεί να είναι αισιόδοξο αρχικά να περάσει και να ζήσει την εμπειρία.
Προμηθέας Πατρών: Περνώντας σε άλλο επίπεδο
Ο Προμηθέας με πόνο έκλεισε ένα σπουδαίο κύκλο επιτυχιών, που είχαν ως κεντρικό πρόσωπο τον Μάκη Γιατρά. Η ανάδειξη της ομάδας μέσω του ανθρώπου, που την οδήγησε από τις χαμηλότερες εθνικές κατηγορίες, παίρνοντας μάλιστα πέρυσι στο Σούπερ Καπ τον πρώτο εθνικό τίτλο, ήταν κάτι ιδιαίτερο συναισθηματικά.
Η τελευταία χρονιά, όμως, είχε πολλά σκαμπανεβάσματα. Δεν έφταιγε απαραίτητα ο Έλληνας τεχνικός, που με τη δουλειά του έδωσε «ηχηρές» απαντήσεις προς κάθε κατεύθυνση, αλλά ο αποκλεισμός από το Λαύριο στα ημιτελικά της Basket League ήταν λογικό να φέρει εξελίξεις, με τους Αχαιούς όμως να μην κάνουν καμία έκπτωση ως προς τα όνειρά τους.
Αυτό απέδειξε και η κίνηση της πρόσληψης του Λουίς Κασιμίρο, ενός εκ των κορυφαίων Ισπανών τεχνικών τη δεδομένη στιγμή, κάτι που έδειξε το πόσο έχει ανέβει επίπεδο και υπολογίζεται πανευρωπαϊκά ο Προμηθέας. Αυτό και μόνο ήταν μια μεγάλη κατάκτηση, αλλά χρειάζεται να κεφαλαιοποιηθεί στο μέλλον αγωνιστικά, ελπίζοντας πως στο ανανεωμένο Eurocup, που στο format του πια θυμίζει έντονα την Ευρωλίγκα, θα μπορέσει να αναδειχθεί.
Για το σκοπό αυτόν, η παραμονή των Τζεράι Γκραντ και Αγραβάνη είναι σημαντική, δείχνοντας μια συνέχεια και διατηρώντας τη συνεργασία τους στη ρακέτα, την ίδια στιγμή που προστέθηκε εκεί και ο Χαντ. Παράλληλα, ο Γιαννόπουλος αποτελεί μια σταθερή αξία, έχοντας δίπλα του τον Ρογκαβόπουλο, στην πιο άξια ίσως επένδυση της ομάδας της Πάτρας.
Παράλληλα, ο «μπόμπερ» που ήθελε βρέθηκε στο πρόσωπο του Κέντρικ Ρέι, που εκτός των άλλων γνωρίζει, λόγω της θητείας του στην ΑΕΚ, και την πραγματικότητα της Basket League, κάτι που ισχύει και για τον Αμπντούλ Γκάντι, με το στοίχημα του Λόικ Σβαρτς να έχει επίσης ενδιαφέρον. Η ενίσχυση του ελληνικού στοιχείου με την επιστροφή του ακόμη πιο έμπειρου, πια, Γκίκα, γεμίζει ακόμη περισσότερο την περιφέρεια, αλλά είναι βέβαιο πως χρειάζονται περαιτέρω λύσεις στο «ζωγραφιστό», και δη στο «4», για να μην είναι μόνος του ο Αγραβάνης.
Η πρώτη εκίμηση: Στον όμιλο των 10 ομάδων, όπου θα βρεθεί στο Eurocup, ο Προμηθέας έχει τη δυνατότητα να είναι ανάμεσα στις οκτώ, που θα περάσουν στην φάση των «16» και τα «χιαστί». Με τις έως τώρα κινήσεις του δείχνει, ότι αν αυτή την φορά όλα κυλήσουν ομαλά, μπορεί να βάλει δύο αντιπάλους από κάτω του για αρχή, κάτι που θα σημάνει συνέχεια του ταξιδιού και του ονείρου.
Ιωνικός Νικαίας: «Βασιλιάς» ξανά
Δεν πάνε πολλά χρόνια από τότε, που ο Ιωνικός βολόδερνε στις χαμηλότερες κατηγορίες. Ο Βαγγέλης Τσάπας, όμως, τον ανέλαβε και υλοποίησε το όνειρο της επιστροφής… με το παραπάνω. Μετά από 36 ολόκληρα χρόνια, οι Νικαιώτες θα παίξουν ξανά σε ευρωπαϊκό παιχνίδι και, μάλιστα, με απευθείας συμμετοχή στους ομίλους του FIBA Europe Cup.
Οι επιτυχίες των τελευταίων ετών μόνο τυχαίες δεν είναι στο σύλλογο. Υπάρχει ένα συγκεκριμένο πλάνο, το οποίο υπηρετείται, με τον Ιωνικό πάντοτε να στοχεύει ψηλά. Έτσι πέρασε… αέρας μέχρι την Basket League κι εκεί καθιερώθηκε ξανά, επιβιώνοντας σε δύο σεζόν ιδιαιτέρων συνθηκών, καθεμία για τους δικούς της λόγους.
Η συνέχεια του δικαιώματος στο όνειρο δεν φαίνεται μόνο από την ευρωπαϊκή συμμετοχή, αλλά και από την επένδυση για να μείνει αυτή ζωντανή. Η ανακοίνωση της συνεργασίας με τον Κούρο Σεγούρα έδειξε σοβαρές επιδιώξεις από την πλευρά της Νίκαιας, δείχνοντας πως θέλουν να πετύχουν κάτι ακόμη πιο σημαντικό σε σύγκριση με την προηγούμενη σεζόν.
Για αρχή, μάλιστα, το ελληνικό στοιχείο παρέμεινε έντονο στο σύνολο, με τον Μαυροκεφαλίδη να μένει ως η «σημαία» και τον Χουγκάζ να έχει τη δυνατότητα να δείξει στον Παναθηναϊκό τι αξίζει μέσω ευρωπαϊκών παραστάσεων. Αρκετές κινήσεις πρέπει να γίνουν ακόμη, αλλά όσες έχουν ήδη πραγματοποιηθεί, είναι σοβαρές, με τους Αθηναίου και Λιακόπουλο να μην χρειάζονται συστάσεις, ενώ ευκαιρίες δίνονται στους Αρσενόπουλο και Γκιουζέλη.
Είναι σαφές, βέβαια, ότι πρέπει να γίνουν κι άλλες κινήσεις, για να γεμίσει το ρόστερ, με μόνο ξένο έως τώρα τον Τζέρμσν. Το θετικό είναι, ότι εικόνα καλή υπάρχει στην περιφέρεια, αλλά πιο πάνω πρέπει να αποκτηθούν παίκτες.
Η πρώτη εκτίμηση: Για τον Ιωνικό και τον Ηρακλή θα αποφύγουμε τα πολλά σχόλια, καθώς δεν ξέρουμε ακόμη τους αντιπάλους τους στο FIBA Europe Cup. Να σημειώσουμε, όμως, ότι η διοργάνωση αυτή μόνο αμελητέα δεν είναι. Η FIBA έχει καταφέρει να την αναπτύξει τα τελευταία χρόνια και, πλέον, διαθέτει ομάδες με εμπειρία και κάποιο όνομα, όπως η Άντβερπ, η Σαραγόσα, η Άβτοντορ και αρκετές ακόμη. Σαφώς και δεν πρόκειται για «γίγαντες», αλλά είναι σύλλογοι με τη δική τους πορεία και οι ελληνικές ομάδες θα έκαναν τεράστιο λάθος, αν τις υποτιμούσαν. Ας ρωτήσουν και τον Άρη τι έπαθε στην προηγούμενη προσπάθειά του. Ο Ιωνικός, λοιπόν, για να σταθεί και σε αυτή τη διοργάνωση χρειάζεται ακόμη αρκετή ενίσχυση, με δεδομένο μάλιστα πως υπάρχει ως «διπλή» υποχρεώση μαζί με το πρωτάθλημα.
Ηρακλής: Να ρίξει τη «ροπαλιά» του
Ο Ηρακλής προστέθηκε ως η ένατη ελληνική ομάδα, η οποία θα συμμετάσχει σε κύπελλο Ευρώπης. Πρωτίστως, όμως, πρέπει να κερδίσει τη θέση του μέσω των προκριματικών στο FIBA Europe Cup και, στο πλαίσιο όσων αναφέραμε για τον Ιωνικό, η δουλειά αυτή μονάχα εύκολη δε θα είναι.
Το πρώτο «βήμα» έχει γίνει, πάντως, για το «Γηραιό». Σε μια σεζόν με αρκετές «αναταραχές», ο Θανάσης Σκουρτόπουλος μπόρεσε να προσφέρει στο τέλος ηρεμία και να αφήσει το καράβι σε ήσυχα νερά, με συνέπεια φυσικά να παραμείνει και να αρχίσει να «χτίζει» τη δική του ομάδα, χωρίς και ο ίδιος να έχει να αποδείξει κάτι, ως ο ομοσπονδιακός τεχνικός των προκριματικών στην Εθνική με απόλυτη επιτυχία.
Κι επειδή γνωρίζει από… κακοτοπιές, σαν αυτές των «παραθύρων», για αυτό το λόγο προετοιμάζεται «πυρετωδώς» για τους προκριματικούς αγώνες της δεύτερης τη τάξει διοργάνωσης της FIBA. Για αυτό το λόγο, άλλωστε, αποκτήθηκαν ήδη εννέα παίκτες για τους Θεσσαλονικείς στα πρόσωπα των Κουζέλογλου, Γιάννη Αγραβάνη, Παπαδάκη, Χαριτόπουλου, Τέρνερ, Φίνκε, Γούλριτζ, Λιντς και Τέιλορ.
Οι τέσσερις τελευταίοι φαίνονται ως στοιχήματα, που ως επί το πλείστον πρέπει να πετύχουν, έχοντας μάλιστα κι άλλους σε αναμονή, αλλά το σημαντικό είναι πως γίνεται επένδυση σε ελληνικό ταλέντο, μαζί με την παρουσία του έμπειρου Χαριτόπουλου. Γνωστός μας είναι μόνο ο Έλστον Τέρνερ από ξένους, χάρη στη θητεία του στον ΠΑΟΚ, με κάποιες κινήσεις στην περιφέρεια ακόμη ίσως να έκλειναν το ρόστερ.
Η πρώτη εκτίμηση: Ισχύει, όπως επισημάνθηκε, το ίδιο με τον Ιωνικό. Επειδή, όμως, στα προκριματικά συμμετέχουν ομάδες επίσης με εμπειρία σε ευρωπαϊκές διοργανώσεις ή προκριματικά, όπως η Ντνίπρο που κάποτε απέκλεισε το Λαύριο, η Μπαϊρόιτ, η Νες Ζιόνα, η Γκρόνινγκεν και άλλες, το έργο του Ηρακλή θα είναι δύσκολο, ελπίζοντας στους ξένους να έχει βρει «λαχεία». Διαφορετικά, η κατάσταση θα είναι περίπλοκη, αν και πρώτα πρέπει να μάθουμε τον αντίπαλο.
