Ο Βασίλης Χαραλαμπόπουλος έχει προλάβει στα 21 του χρόνια να ζήσει την υπερβολή σε όλο της το μεγαλείο. Υπό αυτή την έννοια, μόνο πιο φυσιολογικά θα μπορούν να έρθουν τα πράγματα στην συνέχεια της καριέρας και της ζωής του. Αυτή είναι η αισιόδοξη οπτική, με τα πράγματα βέβαια να είναι αρκετά πιο περίπλοκα.
Υπερβολή έζησε στο πόσο τον "ψήλωσαν" σε εκτιμήσεις ορισμένοι όταν ακόμα δεν ήταν έτοιμος, υπερβολή έζησε και στο πόσο τον "ισοπέδωσαν" χωρίς να υπάρχει λόγος. Υπερβολές ίσως να έζησε και σε άλλες πτυχές, όπως λεφτά και προβολή, σε διαδικασίες που έγιναν ερήμην του και που θα έπρεπε να υπάρξει πολύ ισχυρό προστατευτικό τείχος γύρω από ένα αμούστακο παιδί για να σηκώσει όλα αυτά τα βάρη.
Σε ηλικίες 17-18 χρονών παίκτης που να βγει μπροστά και να πάρει ηγετικούς ρόλους αντέχοντας στο αντρικό επίπεδο, ο αείμνηστος Ντράζεν ήταν και μετά από 30 χρόνια βγήκε ο Ντόντσιτς. Δεν είναι ο κανόνας, λοιπόν, αλλά η εξαίρεση. Ο Χαραλαμπόπουλος παίζοντας στο ηλικιακό του επίπεδο, με τις Εθνικές ομάδες, επιβεβαίωνε ότι είναι στο ανώτατο ποιοτικό επίπεδο. Με τους άντρες δεν το έκανε, αλλά κυρίως επειδή δεν έπαιζε.
Εχει πολλά πράγματα να δουλέψει ο Χαραλαμπόπουλος αλλά κάπου στην πορεία χάθηκαν οι προτεραιότητες. Δεν του εξηγούσαν αν έπρεπε να πάει βήμα με βήμα, αν έπρεπε να καταρρίψει ρεκόρ με βιαστικές κινήσεις, αν έπρεπε να πάει στο ΝΒΑ, ποιά είναι η θέση του, ποιές οι αδυναμίες του, κυρίως αυτό για να δουλέψει. Φορτώθηκε υποχρεώσεις, βάρη, πίεση και ήταν φανερό ότι χάθηκε.
Το χάθηκε, θέλει εξήγηση. Και εισαγωγικά. Χάθηκε ο προσανατολισμός, ούτε ηλικιωμένος και κατασταλαγμένος άνθρωπος θα μπορούσε να διαχειριστεί όλο αυτό. Πόσω μάλλον ένας έφηβος. Μπερδεύτηκε για να το πούμε πιο απλά και κατανοητά. ΔΙότι το χάθηκε είναι αναληθές, υπερβολικό. Μπορεί να οδηγήσει κάποιον να καταλάβει ότι χάθηκε από το μπάσκετ. Και αυτό είναι το άλλο άκρο των προηγούμενων.
Στα 21 του κάποιος με τα στοιχεία που είχε δείξει ο Χαραλαμπόπουλος από τα 15 και νωρίτερα ακόμα μπορεί να έπρεπε να έχει ξεφύγει από τα όρια του ταλέντου. Σίγουρα όμως, δεν μπορεί να θεωρείται και χαμένο ταλέντο. Μια ζωή ολόκληρη έχει μπροστά του για να πάρει φόρα και να μπει στον μπασκετικό δρόμο που έχει δείξει ότι μπορεί να βαδίσει.
