Ηταν μεγάλο το χρονικό διάστημα κατά το οποίο στο παρκέ του κλειστού της Νεάπολης και στο άκρως ενδιαφέρον ως προς την εξέλιξή του παιχνίδι της Λάρισας με τον Αρη, αγωνίζονταν εννέα αλλοδαποί παίκτες και ο Δημήτρης Χείλαρης.
Ουδέν παράνομο, ακόμα και δέκα θα μπορούσαν να συμμετέχουν ταυτόχρονα. Προφανώς και είναι ένα τυχαίο παράδειγμα της αγωνιστικής, αλλά σε καμία περίπτωση το μοναδικό, μάλλον στην πλειοψηφία των γηπέδων υπήρξαν παρόμοια διαστήματα. Κι αν δεν ήταν εννέα οι ξένοι, σίγουρα ήταν η συντριπτική πλειψοηφία.
Η μία ακόμα θετική, "γεμάτη" παρουσία του Βασίλη Χαραλαμπόπουλου με τον Ιωνικό ήταν πολύ εύκολο, λογικό και αναμενόμενο να γίνει το θέμα συζήτησης στον απολογισμό της 3ης αγωνιστικής της Basket League. Εστω ένα από τα βασικά, μαζί με την ανατροπή του Ηφαιστου και μερικά ακόμα. Και δεν μιλάμε για ένα πρωτοεμφανιζόμενο αθλητή, αλλά για την... λαχτάρα που έχει δημιουργηθεί από την επικείμενη "επιστροφή" του μετά από ένα διάστημα σημαντική υποχώρησης.
Ο κόσμος δεν μπορεί να συγκινηθεί και να δεθεί με αυτούς τους ξένους που τριγυρίζουν στα γήπεδά μας τα τελευταία χρόνια. Το "μέτριοι" είναι και κολακευτικό για τους περισσότερους. Το ότι στο σχετικά πρόσφατο παρελθόν δεν θα περνύσαν ούτε απ' έξω δεν είναι εύκολο ανάθεμα. Αλλαξαν οι οικονομικοί καιροί, μοιραία άλλαξαν και οι δυνατότητες των ομάδων.
Καλά κάνουν και παίρνουν ξένους, δεν είναι αφοριστικό το νόημα του κειμένου. Καλά δεν κάνουν όμως οι ομάδες που δεν δίνουν μέσα σε αυτή την δύσκολη διαδικασία την ευκαιρία σε κάποιους Ελληνες να δοκιμάσουν και, ποιός ξέρει, να βγουν φέρνοντας οφέλη για όλους.
Πήρε έκταση χθες η απόλυτα θετική παρουσία του νεαρού Αργεντίνου Λεάντρο Μπολμάρο στην δύσκολη νίκη της Μπαρτσελόνα. Οπως κάποτε είχε πάρει έκταση η παρουσία του Ντόντσιτς στα ξεκινήματα. Ε, δεν γίνεται στην ACB που είναι μακράν το καλύτερο ευρωπαϊκό και πιο απαιτητικό πρωτάθλημα να δίνονται τολμηρές ευκαιρίες κι εδώ να υπάρχει αυτή η εικόνα.
Ναι, σίγουρα έχει πολύ μεγαλύτερες πιθανότητες ο πραγματικά καλός πιτσιρικάς να βρεθεί στην Ισπανία. Οχι μόνο επειδή γι' αυτόν εκεί είναι το δέλεαρ, αλλά κι επειδή οι Ισπανοί έχουν δίκτυο παρακολούθησης και τους εντάσσουν από νωρίς στην διαδικασία. Εδώ όμως όταν ο ΕΣΑΚΕ, τα μέλη του δηλαδή, ζήτησε να γίνουν επτά οι ξένοι, καταλαβαίνει εύκολα ο καθένας την λογική.
Οι Ισπανοί δεν έχουν σε τελική ανάλυση να βρουν νέους ήρωες για να τραβήξουν κόσμο στο πρωτάθλημα. Η λάμψη υπάρχει και έχει βάθος. Εδώ υπάρχει η ανάγκη, αλλά φαίνεται ότι αυτή της συλλογής νικών και της σωτηρίας κρίνεται ως η βασική προτεραιότητα. Δεν γίνεται οι Καλαϊτζάκηδες να έχουν πάει να παίζουν στην... Λιθουανία. Δεν μπορεί να ευθύνεται γι' αυτό μόνο ο Λιθουανός ατζέντης τους και όσα πιθανώς τους έταξε.
Τα γήπεδα με διψήφιο αριθμό εισιτηρίων, κάτω από 100 δηλαδή, όσο κι αν δεν τα ανακοινώνει ο ΕΣΑΚΕ λες και δεν έχει μάτια ο κόσμος για να δει, θα συνεχίζουν να υπάρχουν και όχι ως εξαιρέσεις. Και γι' αυτά δεν φταίει μόνο το 15.45 του Σαββάτου, αυτή η εκτός λογική ώρα στην οποία έχει σύρει η ΕΡΤ το πρωτάθλημα. Αλλα είναι που φταίνε περισσότερο.
