Λαύριο: Όταν λειτουργείς βάσει σχεδίου (vids)

Το Λαύριο συνέχισε στην Πυλαία... από εκεί που σταμάτησε πέρυσι και το Basketa.gr εξηγεί τους λόγους, που το «διπλό» επί του ΠΑΟΚ μόνο εντύπωση δεν πρέπει να μας κάνει, αποτελώντας ένα πρώτο αποτέλεσμα συγκεκριμένου πλάνου, που θα κρατήσει ψηλά την ομάδα

Σαν παραμύθι. Έτσι σκέφτονταν όλοι την περσινή πορεία του Λαυρίου, που κατάφερε να κερδίσει... πολλά πρωταθλήματα μέσα σε μια σεζόν, όπως παραδέχθηκε άλλωστε και ο ίδιος ο προπονητής του. Έφτασε μέχρι τους τελικούς της Basket League, νίκησε δύο φορές τον Παναθηναϊκό και τη μία, μάλιστα, στην τελευταία φάση της, κάτι που αποκτά ιδιαίτερη αξία, και κυρίως κέρδισε το σεβασμό όλων για μια εξαιρετική, σύγχρονη ομάδα που παρουσίασε στο παρκέ, έχοντας διάρκεια στην απόδοση και την αποτελεσματικότητά της.

Η ομάδα της Ανατολικής Αττικής θύμισε, και όχι άδικα, το «θαύμα» του Αμαρουσίου, αν και δεν ξεχνάμε πως υπάρχουν σαφείς διαφορές ανάμεσα στους δύο συλλόγους και το πώς έφτασε καθένας στην καταξίωση. Η σύγκριση γίνεται με βάση την υπέροχη ιστορία, που έχουν αμφότεροι προσφέρει στα ελληνικά μπασκετικά χρονικά και το Λαύριο μοιάζει ικανό να τη συνεχίσει στα επόμενα χρόνια.

Το «διπλό» στην Πυλαία απέναντι σε έναν ΠΑΟΚ, που σύντομα θα δείξει πως βρίσκεται σε μια από τις καλύτερες φάσεις του τα τελευταία χρόνια, δεν ήταν απλά μια νίκη. Ήταν μια «δήλωση», ότι η περσινή πορεία δεν ήταν ούτε κάτι τυχαία, μήτε ένα αγωνιστικό «πυροτέχνημα», για να γυρίσει σε μια απλώς αξιοπρεπή παρουσία.

Το Λαύριο απέδειξε με τον «εκκωφαντικό» τρόπο στην πρεμιέρα, ότι θα συνεχίσει από εκεί που σταμάτησε και θα συνεχίσει να αποδίδει έργο, με προοπτική να το επεκτείνει και στην Ευρώπη, έχοντας μπροστά του τη μεγάλη πρόκληση του BCL. Το Basketa.gr εξηγεί τους βασικούς λόγους, που η ομάδα της Λαυρεωτικής θα συνεχίσει να μας εκπλήσσει ευχάριστα, μετατρέποντας τις υψηλές της πτήσεις σε κανονικότητα.

Εμπιστοσύνη... στο δικό του Ομπράντοβιτς

Άλλοι τον λένε Ομπράντοβιτς, άλλοι Φέργκιουσον, σημασία έχει πως ο Χρήστος Σερέλης είναι ο απόλυτος άνθρωπος, που εκπροσωπεί την αγωνιστική ταυτότητα και τις αξίες του Λαυρίου. Ο Έλληνας τεχνικός ανέλαβε το 2005 και η διοίκηση του συλλόγου ποτέ δεν έπαψε να τον εμπιστεύεται, παραδίδοντας ένα μάθημα σε όλους τους υπόλοιπους για το τι σημαίνει να έχεις πλάνο και να το αφήνεις στις πλάτες ενός αξιόπιστου ανθρώπου, που μοιράζεται επίσης ένα όραμα.

Για αυτό το λόγο, άλλωστε, ακόμη και την χρονιά που έπεσε η ομάδα αγωνιστικά, έχοντας πρώτα πάρει μια λανθασμένη, όπως φάνηκε, απόφαση να «μπλέξει» με το FIBA Europe Cup, οι ιθύνοντές της ανανέωσαν την ψήφο εμπιστοσύνης της στον Σερέλη, πραγματοποιώντας τη σύμπραξη με την Κύμη, για να παραμείνει στην Basket League. Και δικαιώθηκαν απόλυτα, επιβραβεύοντας τότε έναν άνθρωπο, που όχι μόνο την έφερε μέχρι αυτό το σημείο, αλλά κάθε χρόνο έδειχνε ιδιαίτερη διάθεση να βελτιώνεται, να ακολουθεί τις σύγχρονες επιταγές του μπάσκετ, αφομοιώντας όσα χρειάζεται για να εξάγει το αντίστοιχο αποτέλεσμα και στο σύνολό του.

Το αποτέλεσμα είναι, ειδικά την τελευταία διετία, η ομάδα να αποδώσει ένα μοντέρνο παιχνίδι στο παρκέ, που παράλληλα παρήγαγε και αποτέλεσμα, στηριζόμενη σε συγκεκριμένες αρχές και καταφέρνοντας, με αυτό τον τρόπο, να επιδείξει και σταθερότητα. Μετά την περσινή πορεία, ειδικά, και το διόλου τυχαίο βραβείο του κορυφαίου, δε θα μπορούσαν παρά να συνεχίσουν με τον Σερέλη στον πάγκο, ώστε να αντιμετωπίσουν την επόμενη μεγάλη πρόκληση.

Κράτησε τις «κολώνες»

Μετά από όσα έκανε πέρυσι το Λαύριο, οι περισσότεροι θα περίμεναν οι πρωταγωνιστές της υπέροχης σεζόν να βρουν το δρόμο τους προς μεγαλύτερους συλλόγους και πιο ανταγωνιστικά πρωταθλήματα. Κάτι τέτοιο θα σήμαινε, φυσικά, ότι θα έπρεπε να στηθεί μια ομάδα από την αρχή, γεμάτη με αρκετά στοιχήματα, και πιο σημαντικό εκείνο του να «δέσει» εν όψει της νέας σεζόν έγκαιρα.

Η διοίκηση, με «αστραπιαίες» και σοβαρές, κυρίως, κινήσεις κατάφερε να διατηρήσει στο ρόστερ τρεις από τους τέσσερις ίσως πιο σημαντικούς «κρίκους» της περσινής επιτυχίας. Ο Βασίλης Μουράτος ήταν ο απόλυτος ηγέτης, ο Τάισον Κάρτερ έδειξε το λαμπρό μέλλον που θα έχει στην Ευρώπη και «κολλά» εξαιρετικά με τον διεθνή γκαρντ, ο Πέτρος Γερομιχαλός πιο πίσω ήταν ο «στρατιώτης» που όλοι οι προπονητές χρειάζονται και ο μόνος, που επί της ουσίας δεν παρέμεινε από τους βασικούς συντελεστές, ήταν ο Άλφα Ντιαλό. Υπήρχαν, φυσικά, κι άλλοι που ενδεχομένως αδικούμε αυτή τη στιγμή, είτε από τους Έλληνες είτε από τους ξένους, καθώς επίσης έπαιξαν το ρόλο τους. Οι τέσσερις αυτοί παίκτες, όμως, ήταν ίσως η «ραχοκοκαλιά» του περσινού ρόστερ.

Η επιτυχία του να μείνουν οι τρεις από τις «κολώνες» αυτού του ρόστερ έδωσε τον απαραίτητο χρόνο στο Λαύριο, ώστε να σκεφτεί το ποιοι παίκτες θα τις πλαισίωναν ιδανικά. Παράλληλα, οι νέοι θα είχαν την ευκαιρία να... μπουν στο κλίμα της ομάδας χάρη στους παλιότερους, που γνωρίζουν ήδη πολύ το τι ζητά η ομάδα. Όλα αυτά δεν είναι αμελητέα, αλλά μια απαραίτητη «αλυσίδα» πρακτικών, που έπρεπε να ακολουθήσει η διοίκηση, ώστε να διατηρήσει σε υψηλό επίπεδο το Λαύριο, καθώς δεν πρέπει να ξεχνάμε πως τέτοιοι σύλλογοι δεν έχουν την ίδια δυναμική με τους μεγάλους της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης. Και το έκανε εξαιρετικά και μεθοδευμένα, δείχνοντας πια πως υπάρχει η πείρα και η γνώση για το πώς θα πετυχαίνει διαρκώς σημαντικούς στόχους.

https://www.youtube.com/watch?v=uBaWIGCtHZU&ab_channel=%CE%9A%CE%91%CE%95%CE%9B%CE%91%CE%A5%CE%A1%CE%99%CE%9F-MEGABOLT

Ποιοτική αναβάθμιση... με γνώστες

Το Λαύριο είναι γνωστό για τους ουκ ολίγους παίκτες, που έχει αναδείξει τα τελευταία χρόνια και σήμερα πρωταγωνιστούν σε διάφορους συλλόγους στο υψηλότερο επίπεδο. Μαζί με την παρουσία των βασικών συντελεστών της περσινής επιτυχίας και ορισμένων ακόμη, που θα δημιουργούσαν έναν καλό «κορμό» από το προηγούμενο ρόστερ, το Λαύριο απέκτησε παίκτες, που κατά κύριο λόγο γνώριζε και απλώς τους δίνει τη δυνατότητα να αγωνιστούν ένα επίπεδο πιο ψηλά από πριν στην καριέρα τους.

Ο Τζέρι Σμιθ ήταν γνωστός για τις ικανότητές του, με τελευταίο σταθμό στη Λάρισα, και ο Κένι Γκόινς άφησε αρκετά καλά δείγματα γραφής στον Κολοσσό. Παράλληλα, η ρακέτα «γέμισε» με τον Δημήτρη Κακλαμανάκη και ο Αλέξανδρος Νικολαΐδης ήρθε ως η ιδανική επένδυση, ως δανεικός από τον Ολυμπιακό. Πρόκειται, δηλαδή, για τέσσερις παίκτες που θα προσαρμόζονταν γρήγορα και η ομάδα γνωρίζει τι μπορούν να της προσφέρουν.

Στον αγώνα με τον ΠΑΟΚ μπορεί να μην έκαναν πολλά, επισκιαζόμενοι από τους... παλιούς, αλλά ο Αμίνου, ο Λιούις και ο Μπλερ μοιάζουν ικανοί να συμπληρώσουν αρκετά καλά ένα ρόστερ, στο οποίο μετράμε ήδη αρκετούς παίκτες που προσφέρουν καθοριστικά. Αν κατάφερναν κι αυτοί να μπουν στην «εξίσωση» η ποιοτική αναβάθμιση θα είναι ακόμη μεγαλύτερη, αν και γίνεται σαφές πως υπάρχει περιθώριο να... μην πετύχει κάποια κίνηση.

https://www.youtube.com/watch?v=3kUhbviKhkE&ab_channel=JCKSportsGroup

https://www.youtube.com/watch?v=56MvI-k5WZk&ab_channel=MarcusLewis

https://www.youtube.com/watch?v=uSBjyUyN4aQ&ab_channel=KynanMarlin

Θέλει να... φωνάξει παντού «παρών»

Πρέπει, πέρα από όλα τα υπόλοιπα, να είμαστε ειλικρινείς. Το Λαύριο δε διεκδικεί τα ίδια με πέρυσι. Μπορεί να έχει κάνει έως τώρα κινήσεις, που δείχνουν πως θα συνεχίσει να αγωνίζεται σε υψηλό επίπεδο, αλλά πέρυσι, όταν έφτασε στους τελικούς της Basket League, δεν υπήρχε στο κάδρο ο Ολυμπιακός.

Πρέπει, επί της ουσίας, ένας από τους «αιωνίους» να μην αγωνίζεται στο πρωτάθλημα, ώστε άλλη ομάδα να ελπίζει σε παρουσία σε τελικούς, εκτός κι αν η πτώση του ενός εκ των δύο ή η αγωνιστική άνοδος άλλου συλλόγου είναι τέτοιες, που θα δικαιολογούσαν ένα μικρό «θαύμα» στο μέλλον.

Με βάση τη λογική, όμως, το Λαύριο θα επιχειρήσει έως ένα βαθμό να προστατεύσει τα περσινά του κεκτημένα, κάτι που ξεκίνησε ήδη να κάνει, επιχειρώντας να πετύχει και στην Ευρώπη, μπαίνοντας στο BCL με καλύτερες προϋποθέσεις σε σύγκριση με την προηγούμενη εκτός συνόρων έξοδό του.

Το θέλημά του, λοιπόν, είναι να φωνάξει πως είναι «παρών» σε όλες τις διοργανώσεις και δημιουργεί τη δική του μπασκετική παράδοση, πάντοτε επικίνδυνο για κάθε αντίπαλο...