Ο Αντρέα Μπαρνιάνι έκανε μια καλή καριέρα ως μπασκετμπολίστας. Θα μπορούσε να τα καταφέρει και καλύτερα, αλλά επελέγη στο νούμερο 1 του ντραφτ του ΝΒΑ, έπαιξε αρκετά χρόνια εκεί, έγινε παίκτης υψηλού επιπέδου. Κατάφερε, ωστόσο, και κάτι άσχημο. Να απογοητεύσει τον δάσκαλό του.
Ο Ρομπέρτο Καστελάνο ήταν ο άνθρωπος που τον ανακάλυψε και του έμαθε τα μυστικά του μπάσκετ. Ο προπονητής που τον είχε υπό την προστασία του στη Ρώμη, μέχρι που άνοιξε τα φτερά του για να πάει στο Τρεβίζο και να απογειωθεί. Σήμερα μιλάει για τον Αντρέα Μπαρνιάνι με μεγάλη πίκρα. Και εμφανή την απογοήτευσή του.
"Ήμουν προπονητής του για επτά χρόνια. Ήρθε στην ομάδα μου όταν ήταν 11 ετών και είχε ύψος 1,95. Μπορούσες να δεις το ταλέντο του από μίλια μακριά. Και μια ωραία ιστορία άρχισε φτιαγμένη από χιλιάδες χιλιόμετρα», θυμάται μιλώντας στην εφημερίδα La Verita. "Το αυτοκίνητό μου έλιωσε στην κυριολεξία κάνοντας 100 χιλιόμετρα καθημερινά από την Ολτζάτα, όπου έμενε, στο Μοντεσάκρο (και τα δύο είναι προάστια της Ρώμης), όπου κάναμε προπόνηση. Κάναμε χιλιάδες διαδρομές και χιλιάδες συζητήσεις. Το κάναμε για να βοηθήσουμε την οικογένειά του, που μόλις είχε μετακομίσει στη Ρώμη. Τον έπαιρνα από το σχολείο και τον γύριζα σπίτι το βράδυ.
Το Τρεβίζο, το νούμερο 1 στο ντραφτ, ένα όνειρο που έγινε πραγματικότητα. Και ξαφνικά... το σκοτάδι. Αλλά δεν του κρατώ κακία. Η αχαριστία υπάρχει σε αυτό τον κόσμο και ζει μέσα σε πολλές καρδιές. Έχουμε να μιλήσουμε εδώ και χρόνια, δεν τον βλέπω πια. Έχει ξεχάσει τους πάντες. Ελπίζω μια μέρα να το συνειδητοποιήσει αυτό. Έκανε τη μισή δουλειά μου με αυτόν. Η φιλοσοφία μου είναι να φτιάχνω όχι μόνο παίκτες, αλλά κυρίως ανθρώπους. Με τον Μπαρνιάνι, από την άποψη του ανθρώπου, νομίζω ότι απέτυχα".
