Η Εθνική πέρασε στα προημιτελικά με ορισμένους παίκτες της να βάζουν... στολή καμικάζι για να γυρίσουν το μομέντουμ του αγώνα με την Τσεχία και το Basketa.gr παρουσιάζει εκείνους, που φώναξαν «παρών», όποτε χρειάστηκε να ανταποκριθούν στον ειδικό ρόλο τους, αποτελώντας καταλύτες στην τελική έκβαση των παιχνιδιών στο Ευρωμπάσκετ, με τον Δημήτρη Ιτούδη να βάζει την «υπογραφή» του.
Ο δρόμος προς το όνειρο συνεχίζεται. Η Εθνική προελαύνει, με έξι νίκες σε ισάριθμα παιχνίδια και ανταποκρινόμενη σε κάθε είδους δοκιμασία. Από την πρεμιέρα με τους Κροάτες έως και την πρόκριση επί των Τσέχων, η «γαλανόλευκη» έχει τεθεί μπροστά σε προβληματισμούς, που κάθε αντίπαλος της έβαλε, όμως βρήκε τον τρόπο να βγει στον «αφρό».
Με αυτή τη συνταγή έφτασε στην πρωτιά ως αήττητη στον όμιλο, με αυτή συνεχίζει και ελπίζει, μετά και τον προημιτελικό με τους Γερμανούς, να ζήσει στιγμές δόξας. Έχοντας την πολυτέλεια του κορυφαίου προπονητή του τουρνουά, η Εθνική το αξιοποιεί στο έπακρο και ο Δημήτρης Ιτούδης αναδεικνύει μια ομάδα γεμάτη… κομάντο, έτοιμους να προσφέρουν έστω και τα λίγα, που θα τους ζητήσει σε μια συγκεκριμένη στιγμή.
Σε όλα τα ματς, άλλωστε, κάποιος άλλος παίκτης ήταν εκείνος, που άλλαξε τα δεδομένα. Καλή είναι η λάμψη του Γιάννη και καθοριστική η παρουσία άλλων πρωτοκλασάτων παικτών, όπως ο Καλάθης, ο Ντόρσεϊ, ο Σλούκας, ο Παπαγιάννης και ο Παπανικολάου, αλλά όταν το παιχνίδι «στραβώνει», χρειάζεται μια λύση, που ίσως δεν περιμένει ο αντίπαλος, για να «ξεκολλήσει το κάρο». Το Basketa.gr παρουσιάζει τους παίκτες, που φώναξαν «παρών» σε αυτό το ρόλο κι έχουν βάλει το «λιθαράκι» τους στην έως τώρα επιτυχία.
Τρέλα Θανάση, πείσμα Αγραβάνη
Από την πρεμιέρα κιόλας του Ευρωμπάσκετ, η Εθνική μας είχε να παρουσιάσει τους δικούς της… άσους από το μανίκι. Η Κροατία, άλλωστε, είχε μπει καλύτερα από εμάς και ο Ιτούδης αποφασίζει γρήγορα να κοιτάξει τον πάγκο του, ενισχύοντας τη ρακέτα, που τότε δεν είχε ούτε Παπαγιάννη ούτε Κώστα Αντετοκούνμπο, με τους Δημήτρη Αγραβάνη και Θανάση Αντετοκούνμπο.
Η έμπνευση αυτή πετυχαίνει απόλυτα, οι δυο τους κλείνουν τον ουρανό στον Ζούμπατς και τους υπόλοιπους ψηλούς του Μουλαομέροβιτς, που φαινόταν να έχουν πλεονέκτημα, με τον Αγραβάνη να συμβάλλει και επιθετικά με 11 πόντους, έχοντας παράλληλα τέσσερα ριμπάουντ, δύο κλεψίματα και δύο λάθη σε κάτι παραπάνω από 23 λεπτά. Ο δε Θανάσης δεν εντυπωσίασε με τη στατιστική του (5 π., 1 ρ. σε 17.5 σχεδόν λεπτά), αλλά όλοι γνωρίζουν τι φέρνουν η ενέργεια και ο ενθουσιασμός του. Μαζί τους, φυσικά, θα μπορούσαν να αναφερθούν και τα… μικρά που έδωσαν κι άλλοι, όπως οι Σλούκας-Παπαπέτρου, που μπορεί να έχουν πιο βασικό ρόλο, αλλά ως τραυματίες προ ημερών δεν μπορούσαν να προσφέρουν πολλά για πολύ χρόνο, με τις κατά καιρούς λύσεις τους να έχουν τελικά σημασία στην οικονομία του αγώνα.
Ο Αγραβάνης, όμως, φαίνεται πως ένιωθε το χρέος να δείξει πως μόνο τυχαία δεν ήταν αυτή του η εμφάνιση με τους Κροάτες. Κάπως έτσι, στη δεύτερη πρόκληση με τους οικοδεσπότες Ιταλούς στο Μιλάνο, μπορεί ο Γιάννης Αντετοκούνμπο και ο Τάιλερ Ντόρσεϊ να έκαναν ξανά ένα συγκλονιστικό παιχνίδι, μα στάθηκε δίπλα τους καταλυτικά με 13 πόντους, πέντε ριμπάουντ και υπερπολύτιμη προσφορά στις δύο πλευρές του παρκέ, στέλνοντας σαφές μήνυμα σε… κάθε ενδιαφερόμενο για την νέα σεζόν, με τον Γιαννούλη Λαρεντζάκη επίσης να βοηθά στο να αλλάξει ο ρυθμός του ματς.
«Κόουτς, είμαστε κι εμείς εδώ»
Αφού περάσαμε, λοιπόν, τον πρώτο μεγάλο σκόπελο των δύο παιχνιδιών με Κροατία και Ιταλία, ο Ιτούδης αποφασίζει να μεγαλώσει το rotation με Μεγάλη Βρετανία, Ουκρανία και Εσθονία, μιας και ο στόχος της πρόκρισης είχε πια επιτευχθεί. Ο στόχος του ήταν «τριπλός», καθώς ήθελε αρχικά να φρεσκάρει τους βασικούς παίκτες του για τη δεύτερη φάση, επιθυμούσε παράλληλα την ένταξη των τεσσάρων παικτών με προβλήματα τραυματισμού (Παπαγιάννης, Σλούκας, Κ. Αντετοκούνμπο, Παπαπέτρου) και, επίσης, έδωσε την ευκαιρία σε παίκτες με δεδομένα μικρότερο ρόλο να δείξουν, ότι μπορούσε να τους υπολογίζει στη συνέχεια.
Η αρχή έγινε, μάλιστα, με τους Βρετανούς, όπου απόντος του Γιάννη δόθηκε… πεδίο δόξης λαμπρό, καθώς ο Μιχάλης Λούντζης (10 π., 2 ρ., 5 ασ.) ήρθε από τον πάγκο στο αρχικό 15-8 των αντιπάλων μας και με τη δική του συμβολή, χάρη στη μαχητικότητα και το μυαλό του, το παιχνίδι γύρισε με ένα σερί 0-16, ενώ ο Λαρεντζάκης (7 π., 2 ρ.) ήταν καταλυτικός, ώστε να ξεφύγουμε στην τρίτη περίοδο, σε ένα ματς όπου άρχισαν να βρίσκουν ξανά ρυθμό Σλούκας και Παπαγιάννης.
Στο παιχνίδι με τους Ουκρανούς η αλήθεια είναι, ότι την πρωτιά… ανέλαβαν να καθαρίσουν οι συνήθεις ύποπτοι, αφού χαρακτηριστικά είδαμε τον Γιάννη να πραγματοποιεί ρεκόρ με τους 41 πόντους του και τους Ντόρσεϊ, Καλάθη, Σλούκα και Παπαγιάννη να ακολουθούν. Η τελευταία ευκαιρία για όσους ήθελαν να δείξουν πράγματα στον κόουτς με την άνεση του αποτελέσματος, επομένως, ήταν με την Εσθονία, όπου ζητούμενο ήταν να πάρει χρόνο ο Κώστας Αντετοκούνμπο και επετεύχθη, με τον Παπαπέτρου να δείχνει σε καλή κατάσταση και τον Θανάση να μας υπενθυμίζει τι το διαφορετικό φέρνει το δικό του παιχνίδι.
Όχι Γιάννης, Ιωάννης, αλλά βασικά μπορείς να τον πεις και Γιαννούλη!
Και ήρθε το ματς με την Τσεχία, όπου η υποδειγματική άμυνα των παικτών του Ρόνεν Γκίνζμπουργκ απέναντι στον Γιάννη και η εκμετάλλευση κάθε έμπνευσης του Τόμας Σατοράνσκι, σε συνδυασμό με το γεγονός, ότι ήμασταν «μαγκωμένοι» εξαρχής, συναποτέλεσαν παράγοντες, που μας ανησύχησαν για την τελική έκβαση του αγώνα. Και πώς να μην το σκέφτεσαι, όταν έχεις δει με τα μάτια σου το κάζο των Σέρβων;
Μια «ώθηση» χρειαζόταν, μετά το εκπληκτικό πρώτο ημίχρονο ενός ηγετικού Νικ Καλάθη. Κι αυτή ήρθε από δύο… συνννόματους του ηγέτη μας, με τους Ιωάννη Παπαπέτρου (13 π., 4/10 σουτ, 3 ρ., 1 κλ., 1 κ.) και Γιαννούλη Λαρεντζάκη (8 π., 3/7 σουτ, 2 ασ., 2 κλ.) όχι μόνο να δίνουν λύσεις, αλλά και να αλλάζουν όλο το μομέντουμ του αγώνα, εφαρμόζοντας και ιδανικά το χαμηλό σχήμα του Ιτούδη στο τέλος, προτού ο Γιάννης Αντετοκούνμπο τους… σμπαραλιάσει στα τελευταία λεπτά.
Μέχρι τότε, χρειάστηκε μερικά κομάντο να βοηθήσουν… στο κουβάλημα, όπως έγινε και σε σχεδόν όλα τα προηγούμενα ματς. Κι έχουν να υπενθυμίσουν σε όλους, ότι όλοι είναι έτοιμοι κάθε στιγμή να γίνουν ήρωες…
