Το Basketa.gr παρουσιάζει τον Ντάμιαν Ρούντεζ ο οποίος γίνεται σήμερα (17/6) 37 ετών κι έχει προλάβει να παίξει στο ΝΒΑ, να σταματήσει το μπάσκετ, αγαπά τη ροκ μουσική περισσότερο από την πορτοκαλί μπάλα, ενώ δεν βαριέται ποτέ να ταξιδεύει...
Τον Οκτώβριο του 2017 πήρε την απόφαση να αφήσει πίσω το όνειρο της άλλης όχθης του Ατλαντικού και να επιστρέψει στην Ευρώπη για λογαριασμό της Βαλένθια.
Οι «νυχτερίδες»πίστευαν ότι απέκτησαν τον 31χρονο τότε Κροάτη για να προσθέσουν ακόμη περισσότερο... δηλητήριο έξω από τη γραμμή των 6,75μ. Τελικά είχαν πάρει έναν αθλητή ο οποίος σκεφτόταν ήδη τα επόμενα βήματά του μακριά από το μπάσκετ. Κι αυτό αποδείχτηκε από το γεγονός ότι το Γενάρη 2018 μετακόμισε στη Μονακό, ενώ για τελευταία φορά έπαιξε την αγωνιστική περίοδο 2018/19 στην ισπανική Μούρθια, πριν αποχωρήσει σιωπηλά από τα παρκέ.
Από το 2002 όταν και ξεκίνησε να αγωνίζεται επαγγελματικά -μόλις στα 16 του τότε-, ο Ρούντεζ πρόλαβε να αλλάξει 13 ομάδες. Έπαιξε μόλις για μία σεζόν -και δύο μήνες- στην καριέρα του στην Ευρωλίγκα, ενώ σε τρεις χρονιές στο κορυφαίο πρωτάθλημα του πλανήτη κατάφερε να μην πετύχει τίποτα αξιομνημόνευτο.
Λάθος, τον θυμούνται οι φίλοι των Ιντιάνα Πέισερς επειδή ράπαρε με περίσσεια άνεση κατά τη διάρκεια της pre season στη rookie χρονιά του. Το τραγούδι «Fancy» της ράπερ Ιγκι Εζέιλια αποτέλεσε την επιλογή του, αν και ο ίδιος είναι γεννημένος ροκάς...
Τα πρώτα βήματα
Μεγαλώνοντας στις γειτονιές του Ζάγκρεμπ την εποχή που ο Ντράζεν Πέτροβιτς έκανε τον πλανήτη να παραμιλάει, θα ήταν αδύνατο να μην πιάσει στα χέρια του την πορτοκαλί μπάλα. Το μπόλικο ύψος που είχε από μικρή ηλικία έκανε τα πράγματα πιο εύκολα. Σύντομα ξεχώρισε, ωστόσο δεν βρήκε θέση στις μεγάλες ομάδες της πρωτεύουσας της Κροατίας. Η άσημη Ζρίνιεβατς του άνοιξε την πόρτα. Πρόκειται για μία ομάδα που μέχρι τότε το μεγαλύτερο ταλέντο που είχε αναδείξει ήταν ο Μάριο Κασούν. Πλέον ο κορυφαίος παίκτης που φόρεσε ποτέ τη φανέλα της είναι ο Ντάριο Σάριτς των Φοίνιξ Σανς. Από τα 16 του χρόνια προωθήθηκε στην ανδρική ομάδα, όμως ελάχιστοι τον πρόσεξαν. Οι σκάουτερ της Οστάνδης ανακάλυψαν το... λαβράκι και κάπως έτσι μόλις στα 18 του έγινε... μετανάστης.
Καμία εμπιστοσύνη, ένας τίτλος
Στο Βέλγιο νόμιζαν ότι είχαν ενισχυθεί μ' έναν έτοιμο παίκτη. Όταν κατάλαβαν ότι δεν ίσχυε κάτι τέτοιο δεν δίστασαν πολύ γρήγορα να τον βάλουν στο περιθώριο. Τη δεύτερή του χρονιά στο κλαμπ είχε πιο ενεργό ρόλο, ενώ πανηγύρισε και τον πρώτο τίτλο της καριέρας του, καθώς η Οστάνδη κατέκτησε το πρωτάθλημα. Παρ' όλα αυτά δεν υπήρχε περίπτωση να μείνει στη χώρα της πρώην Μπενελούξ. Η Σπλιτ εξέφρασε το ενδιαφέρον της και δεν το σκέφτηκε ιδιαίτερα πριν υπογράψει.
Καταξίωση και νέο... ταξίδι
Στην πασίγνωστη ΚΚ Σπλιτ ο Ρούντεζ βρήκε την πρώτη του... Ιθάκη. Είναι χαρακτηριστικό ότι τη δεύτερή του χρονιά στο κλαμπ σκόραρε κατά μέσο όρο 15,4 πόντους με 40% στα τρίποντα. Μάλιστα δήλωσε συμμετοχή και στο ντραφτ χωρίς πάντως να τον επιλέξει κάποιος οργανισμός του ΝΒΑ. Τίτλο δεν κατάκτησε, αλλά πήρε το διαβατήριο για την Ολίμπια Λιουμπλιάνα η οποία τον είχε... σταμπάρει καιρό. Για μία ακόμα φορά αποδείχτηκε ότι ήταν... σπιτόγατος. Μακριά από τη χώρα του -έστω κι αν η Σλοβενία είναι γειτονική με την Κροατία- δεν μπορούσε να αποδώσει το ίδιο καλά. Εκείνη τη σεζόν έπαιξε και τα μοναδικά δέκα παιχνίδια στην καριέρα του στην Ευρωλίγκα σκοράροντας μόλις 5,5 πόντους ανά αγώνα. Σε καμία περίπτωση ικανοποιητικό νούμερο για έναν παίκτη που αποκτήθηκε ως σκόρερ και... φονιάς έξω από τα 6,25μ. Άλλωστε η απόσταση του τρίποντου μέχρι τότε ήταν μισό μέτρο πιο κοντινή στο καλάθι. Επιλογές δεν είχε και η επιστροφή στην πατρίδα έγινε ξανά... μονόδρομος. Αυτήν τη φορά για την Τσεντεβίτα.
Αναμενόμενη άνοδος και... μπαμ
Φυσικά, όπως είχε ήδη αποδείξει μέχρι τότε, στην ομάδα του Ζάγκρεμπ τα κατάφερε πολύ καλά. Με τα «ερυθρόλευκα» πραγματοποίησε και την καλύτερή του σεζόν στο EuroCup, καθώς την αγωνιστική περίοδο 2010-11 σκόραρε 13,2 πόντους ανά παιχνίδι. Εκείνο το καλοκαίρι το συμβόλαιό του έληξε και πήρε τη μεγάλη απόφαση να μεταπηδήσει στην Τσιμπόνα. Οι οπαδοί της προηγούμενης ομάδας του τον μίσησαν, αλλά εκείνος είχε μόνο στο μυαλό του το πως θα έφτανε σε τοπ επίπεδο πριν δοκιμάσει ξανά την τύχη του στο εξωτερικό. Τη σεζόν 2011/12 κατέγραψε το καλύτερό του ποσοστό στα τρίποντα (47,4%) και αμέσως τον έβαλαν στο... μάτι οι άνθρωποι της Σαραγόσα.
Σταθερή πορεία πριν την... απογείωση
Στην Ισπανία κατάφερε κάτι που δεν είχε πετύχει ποτέ στη μέχρι τότε καριέρα του. Για δύο σερί σεζόν και μάλιστα εκτός συνόρων έπαιξε πολύ καλό μπάσκετ χωρίς σκαμπανεβάσματα στην απόδοσή του. Έμοιαζε απίθανο μα δεν ήταν. Σκόραρε για δύο σερί αγωνιστικές περιόδους 10,7 πόντους ανά αγώνα με πάρα πολύ καλά ποσοστά, ενώ εμπλούτισε το παιχνίδι του έχοντας συμμετοχή και στη δημιουργία, αλλά και στα ριμπάουντ, τομέας που ποτέ δεν τον ενδιέφερε ιδιαίτερα. Το πάρα πολύ καλό μακρινό του σουτ έμελλε να του ανοίξει την πόρτα για κάτι που δεν φανταζόταν. Το ενδιαφέρον για εκείνον από ομάδες του ΝΒΑ εκφράστηκε στις αρχές του 2014. Γι' αυτόν τον λόγο τον Ιούνιο του ίδιου έτους ο ίδιος πλήρωσε buy-out για να μείνει ελεύθερος.
Το ταξίδι στο ΝΒΑ
Στις 11 Ιουλίου του 2014 υπέγραψε συμβόλαιο τριετούς διάρκειας με τους Ιντιάνα Πέισερς. Η παρθενική του χρονιά ήταν και η κορυφαία του. Βασικό του μέλημα ήταν να σουτάρει τρίποντα και με ποσοστό 40,6% είχε το καλύτερο απ' όλους τους ρούκι. Πέραν τούτου όμως ουδέν. Έναν χρόνο και μία ημέρα μετά δόθηκε ως αντάλλαγμα στη Μινεσότα για λογαριασμό του Τσέιζ Μπάντιντζερ, γνώριμος για το πέρασμά του και από την Μπασκόνια. Στους «Λύκους» έπαιξε όλα κι όλα 33 παιχνίδια και στο τέλος της χρονιάς τον άφησαν ελεύθερο χωρίς περιορισμούς. Οι Ορλάντο Μάτζικ τον υπέγραψαν τον Σεπτέμβριο του 2016, με τις κακές γλώσσες να λένε ότι ήθελαν να προσφέρει καλή παρέα στον τότε παίκτη τους και συμπατριώτη του Μάριο Χεζόνια. Ό,τι κι αν ίσχυε ο Ρούντεζ δεν... έπιασε ούτε εκεί. Με αποτέλεσμα στις 13/10/2017 να μείνει ελεύθερος και από την ομάδα της Φλόριντα. Αφού ντύθηκε στα πορτοκαλί των «νυχτερίδων» και στη συνέχεια πέρασε από το Πριγκιπάτο του Μονακό και τη Μούρθια, στη συνέχεια αναζήτησε νέους προορισμούς μακριά από τα παρκέ συνεχίζοντας το ταξίδι της ζωής του. Άλλωστε το καλύτερο ταξίδι είναι πάντοτε το επόμενο...
Ροκ και Μπρους Σπρίνγκστιν
Η λατρεία του για τη μουσική και κυρίως την ροκ είναι μεγαλύτερη ακόμα κι από αυτήν για το μπάσκετ... Τα καλοκαίρια σπαταλά αρκετό χρόνο για να παρακολουθήσει συναυλίες των αγαπημένων του καλλιτεχνών. Και μάλιστα δεν διστάζει να ταξιδέψει γι' αυτόν τον λόγο σε διάφορα μέρη του πλανήτη.
Τον Ιούλιο του 2016 βρέθηκε στο Μιλάνο ούτως ώστε να ακούσει από κοντά τον αγαπημένο του Μπρους Σπρίνγκστιν ο οποίος έδωσε συναυλίες στο «Σαν Σίρο». Μάλιστα εκεί συνάντησε κι Έλληνες φαν του διάσημου τραγουδιστή και τραγουδοποιού με τους οποίους μοιράστηκε την μπίρα του χωρίς να έχει σε καμία περίπτωση ύφος... σταρ, όπως συνηθίζουν πολύ μπασκετμπολίστες στη χώρα μας οι οποίοι δεν έχουν πλησιάσει καν το ΝΒΑ...
Ακόμα και σήμερα πάντως θα πρέπει να θεωρείται δεδομένο ότι θα βρίσκει χρόνο για να δώσει το «παρών» σε μία καλή συναυλία. Άλλωστε πλέον δεν έχει προπονήσεις και αγώνες...
Δείτε βίντεο με τον Ρούντεζ τραγουδιστή και... εκτελεστή:
