Τα δύσκολα βράδια θα είναι πολύ περισσότερα

Είχαμε πει ότι τα δύσκολα για τον Ολυμπιακό είναι μετά τη Μόσχα και στη σειρά των τριών συνεχόμενων εντός έδρας (δύσκολων) παιχνιδιών.
Με το πρώτο κιόλας, απλά σε ένα άθλημα που είναι ίσως το πιο δίκαιο ομαδικό (από αυτά που έχουν επαφές) νίκησε άνετα η πιο οργανωμένη και η καλύτερα στημένη (από το καλοκαίρι και ίσως και λίγο πριν) ομάδα.
Ο Ολυμπιακός είχε μια αναλαμπή στη Μόσχα, σαφώς οι παίκτες του δεν είναι…άχρηστοι, απλά θα το αναφέρουμε ξανά προς εμπέδωση, θα αποτελεί μεγάλη υπέρβαση εάν εφέτος μπει στα πλέι οφ.
Η διαφορά στο παιχνίδι με την ΤΣΣΚΑ σε σχέση με το χθεσινό είναι ότι στο ΣΕΦ κόντρα στην ομάδα του πρώην προπονητή του είχε ένα μεγάλο ΠΡΕΠΕΙ (να νικήσει) και αυτό δεν μπόρεσε να το διαχειριστεί.
Δεν χρειάζεται να δει κανείς πολλά πράγματα στη στατιστική αυτού του αγώνα. Αρκεί να δει το χρόνο συμμετοχής του Βασίλη Σπανούλη.
Ο αρχηγός στη Μόσχα δεν ξεπέρασε τα 17 λεπτά, όταν χθες βράδυ είχε φτάσει τα 19 από το 30ο λεπτό. Όταν χρειάζεται να παίξει πολύ, τότε σημαίνει ότι κάτι δεν πάει καλά στην υπόλοιπη ομάδα. Δεν έχει να κάνει με την προσωπική του απόδοση, αλλά για την φιλοσοφία της ομάδας και το πώς έχει χτιστεί.
Η Ερυθρόλευκη άμυνα που έδωσε ρεσιτάλ στη Μόσχα, χθες εκτέθηκε από το πλάνο που «έχτισε» μαεστρικά ο άνθρωπος που την είχε αναγάγει σε επιτομή όσο ήταν προπονητής του, ο Γιάννης Σφαιρόπουλος.
Ο άνθρωπος που αν ήταν πέρυσι στη δύσκολη χρονιά (κυρίως εξωαγωνιστικά) μίνιμουμ θα είχε πάει την ομάδα στα πλέι οφ της Ευρωλίγκας.
Οι Ερυθρόλευκοι προσπάθησαν (δεν έχουν την πολυτέλεια να το κάνουν μέσω του ελληνικού πρωταθλήματος καθώς αποχώρησαν από αυτό) να ενσωματώσουν τους δύο νέους παίκτες για να έχουν κάποια λεπτά στα πόδια τους εν’ όψει του επόμενου ραντεβού την Πέμπτη με την Εφές και πάλι στο ΣΕΦ.
Ο Ρότσεστι ήταν πιο έτοιμος (λόγω εμπειρίας και στην Ευρωλίγκα) σε σχέση με τον Ρίντ όμως ήταν και…βούτυρο στο ψωμί των Ισραηλινών που άμεσα τον «χτύπησαν» στην άμυνα. Ομως εκεί από τη στιγμή που το παιχνίδι άρχισε να χάνεται οριστικά η νοοτροπία επαγγελματιών παικτών ήταν απαράδεκτη. Προσπαθώντας να μειώσουν με ανορθόδοξο (και με πολύ ατομισμό) τρόπο τη διαφορά η οποία φυσικά...άνοιξε με τους φιλοξενούμενους να φτάνουν άνετα
στη νίκη που τους εδραιώνει (αυτή τη στιγμή) στην οκτάδα, αν και νομίζω ότι στην άκρη του μυαλού τουλάχιστον του Σιμόν Μιζράχι η σκέψη του πάει ίσως και πιο μακριά…
Ο Ολυμπιακός αυτό που οφείλει, πρώτα απ’ όλα στην ιστορία του και στην αξιοπρέπεια των παικτών του, είναι ακόμα και τα παιχνίδια που χάνει να τα παλεύει. Ναι και ας τα έχει χάσει, να μη θυμίζει νοοτροπία των παιδιών που πεισμώνουν από την επερχόμενη ήττα και προσπαθούν να αντιδράσουν με σκληρά φάουλ και άναρχη επιθετική λειτουργία με ατομικές ενέργειες. Στο δεύτερο ημίχρονο όλη η ομάδα είχε μια ασίστ σε 17.5 λεπτά (!) και συνολικό 2 στο εικοσάλεπτο (!) όταν μόνο ο Σπανούλης είχε 4 στο ξεκίνημα του αγώνα...
Κόντρα σε Βιλερμπάν, Μπασκόνια και χθες με τη Μακάμπι ο Ολυμπιακός πέταξε πολύ νωρίς «λευκή πετσέτα» και αυτό είναι σοβαρό πρόβλημα για τη συνέχεια. Οσον αφορά τη νοοτροπία περισσότερο και όχι μόνο τις αγωνιστικές δυνατότητες.
Εκεί είναι το δύσκολο κομμάτι δουλειάς των Σπανούλη και Πρίντεζη να εξηγήσουν στους νέους ξένους της ομάδας τη δυναμική αυτή της ομάδας. Που θυμίζουμε ακόμα και στην εποχή της απαξίωσης του τμήματος από τον Σωκράτη Κόκκαλη, όταν έπαιζε στον Κορυδαλλό, είχε χάσει για ένα σούτ (!) και στις λεπτομέρειες την πρόκριση στο φάιναλ φορ της Βαρκελώνης (2003) από τη Μπαρτσελόνα η οποία στη συνέχεια πήρε το πρώτο τρόπαιο της ιστορία της. Μια υπερομάδα με ποιο δύσκολο σταθμό στο δρόμο προς τον τίτλο εκείνο το παιχνίδι στο κλειστό του Κορυδαλλού !
Ο Ολυμπιακός ως μέγεθος δεν είναι Αλμπα, Βιλερμπάν, Βαλένθια, Ζενίτ, ούτε καν Χίμκι ή Ερυθρός Αστέρας. Αυτό θα πρέπει να περάσει και στο DNA των νέων παικτών για να μην εκτείθονται κιόλας οι παλαιότεροι.
Από εκεί και πέρα ο Κεστούτις Κεμζούρα έχει πολύ δουλειά με τους παίκτες του για να μην περάσει άλλο ένα εφιαλτικό βράδυ μπροστά στον κόσμο της ομάδας σε λίγες μέρες με την φιναλίστ της περσινής Ευρωλίγκας. Παράλληλα σε συνεργασία με τη διοίκηση θα πρέπει το συντομότερο να ξεκαθαρίσουν το ποιοί παίκτες θα αποχωρήσουν για να δουλέψει πλέον με το ρόστερ που θα συνεχίσει, χωρίς να αποτελεί δικαιολογία για παίκτες να μην παίζουν συγκεντρωμένοι επειδή δεν έχει ξεκαθαρίσει ποιοί θα φύγουν.
Η υποδοχή του κόσμου και των προέδρων του Ολυμπιακού στον Γιάννη Σφαιρόπουλο ήταν το καλύτερο κομμάτι της βραδιάς για τους Ερυθρόλευκους που έδειξαν για μια ακόμα φορά ότι ξέρουν να τιμούν τους ανθρώπους που έχουν βάλει το λιθαράκι τους στο να μεγαλώνει όλο και περισσότερο η ομάδα.
Σε άλλη χώρα (όπου 1-2 χαμένα πρωταθλήματα από των «αιώνιο» αντίπαλο δεν είναι σοβαρός λόγος διαζυγίου) ενδεχομένως θα ήταν ακόμα στον πάγκο της ομάδας που νίκησε επιβλητικά χθες. Δεν είναι τυχαίο ότι αποθεώθηκε και στο φινάλε από τους οπαδούς και των δύο συλλόγων. Με αυτούς των πειραιωτών να τον χειροκροτούν παρά το -25 της ομάδας τους και αυτό λέει πολλά.