Ο Μάρκους Σμαρτ είναι ο ηγέτης των Σέλτικς, οδηγώντας τους στην πρόκριση στους τελικούς Ανατολής με κορυφαία στιγμή την κρίσιμη τάπα με τους Ράπτορς και το Basketa.gr ανατρέχει στην ιστορία της καριέρας του, που ξεκίνησε με πολλά χτυπήματα στν ίδιο για τα ελαττώματά του και κατέληξε στο να είναι σούπερ σταρ.
Βρισκόμαστε στο έτος 2014. Οι Μπόστον Σέλτικς προσπαθούν να ξεπεράσουν την τελευταία ένδοξη εποχή με τους Πολ Πιρς, Ρέι Άλεν, Κέβιν Γκαρνέτ και Ραζόν Ρόντο ως πρωταγωνιστές, «χτίζοντας» την νέα ομάδα, η οποία θα διεκδικήσει τίτλους και καταξίωση στο ΝΒΑ. Ο Ντάνι Έιντζ μπορεί… να τα άκουσε, αλλά είχε επίγνωση της κατάστασης και διέβλεψε ορθώς, ότι οι «γερόλυκοι» έπρεπε να αφήσουν χώρο στην επόμενη γενιά.
Ένας από τους παίκτες, που εκπροσωπούσαν αυτή τη γενιά, ήταν κι ένα παιδί από το Τέξας, το οποίο είχε ως μοναδικα όπλα το… σκύλιασμα στην άμυνα και το γεγονός, ότι αποτελεί ιδανικό συμπαίκτη. Ο Μάρκους Σμαρτ, όμως, από ατομικά χαρακτηριστικά στην επίθεση έπασχε σε τέτοιο βαθμό, που δύσκολα θα νικούσε σε «μονάκι» έναν καλό αθλητικά και από άποψη επιθετικών ικανοτήτων θαμώνα σε… μπασκέτες.
Τον έσωσε η πορεία στο κολλέγιο
Ο σημερινός ηγέτης των «Κελτών», λοιπόν, είχε ολοφάνερες αδυναμίες, αλλά η επιμονή του Οκλαχόμα Στέιτ να δουλέψει μαζί του θα έπαιζε καταλυτικό ρόλο στο να γίνει αυτό, που θαυμάζουμε σήμερα. Ο «σκύλος» από το Τέξας έμεινε για δύο χρόνια στο εν λόγω Πανεπιστήμιο και δικαιώθηκε από την επιλογή του.
Οι αριθμοί, άλλωστε, μιλούν από μόνοι τους για όσα έκανε στην Οκλαχόμα. Μέσα στα δύο χρόνια, όπου αγωνίστηκε με την ομάδα του μπάσκετ στο κολλεγιακό πρωτάθλημα, είχε εξαιρετικούς αριθμούς με 16.6 πόντους, 5.9 ριμπάουντ και 4.5 ασίστ ανά αγώνα και, κάπου εκεί, έπρεπε να πάρει την απόφασή του για το μέλλον, έχοντας να ζυγίσει τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα, που αναφέραμε νωρίτερα και, σε αμφότερες τις περιπτώσεις, ήταν «κραχτά».
https://www.youtube.com/watch?v=2GiHhJDH8gY&ab_channel=TooMainey
Διάλεξε, τελικά, να παρατήσει τα επιπλέον δύο χρόνια σπουδών, όπου είχε δικαίωμα, με αποτέλεσμα να πάει στο draft του 2014 και να δικαιωθεί, αφού σε μια πολύ κακή χρονιά σε επιλογή αποφοίτων κολλεγίου, οι Σέλτικς τον διάλεξαν πολύ ψηλά, στο νούμερο 6, εκεί όπου ίσως στις τελευταίες φουρνιές να μην ονειρευόταν καν να βρεθεί. Σε κάθε περίπτωση, η επιλογή να βγει τότε στην… αγορά για το ΝΒΑ ήταν σωστή, έχοντας νωρίτερα αφήσει το στίγμα του.
Σε έναν αγώνα της Οκλαχόμα με το Τέξας Τεκ, συγκεκριμένα, ο Σμαρτ είχε σπρώξει οπαδό της αντίπαλης ομάδας προς το τέλος της αναμέτρησης, ύστερα από λεκτική μονομαχία, με τον ίδιο να καταγγέλλει ρατσισμό. Κι εκεί ήταν η πρώτη φορά, που έδειξε το μαχητικό του χαρακτήρα.
https://www.youtube.com/watch?v=T5sGdUIC-X8&ab_channel=XOSSports
Από άστοχος, «τσεκούρι» και «φλόπερ» σε… σούπερ σταρ και αληθινός αρχηγός
Η καριέρα του στο ΝΒΑ δεν εξελίχθηκε ιδανικά από το ξεκίνημα. Κι αυτό, γιατί ένας τραυματισμός του «χάλασε» το ρυθμό, με αποτέλεσμα να μείνει για λίγο και στην αναπτυξιακή λίγκα με τους Ρεντ Μέιν Κλος, ενώ σε μια άλλη περίπτωση επίδειξης του «εκρηκτικού» ταμπεραμέντου του, χτυπώντας τον Ματ Μπόνερ των Σπερς… στα ευαίσθητα. Η αμυντική του ικανότητα έγινε κάτι παραπάνω από… αισθητή, όπως καταλαβαίνει κανείς, παίρνοντας μάλιστα θέση στη δεύτερη ομάδα των κορυφαίων ρούκι της χρονιάς.
Τα ποσοστά του, βέβαια, ήταν τραγικά στις πρώτες τρεις σεζόν, με την ομάδα να παίζει οριακά… με τέσσερις στην επίθεση, όταν ήταν εκείνος στο παρκέ. Ενδεικτικά σας αναφέρουμε, ότι την πρώτη χρονιά του είχε 64.6% στις βολές, ενώ σταθερά σε εκείνες τις χρονιές είχε κάτω από 40% στα σουτ εντός παιδιάς, καθώς και κάτω από 30% στα τρίποντα. Επειδή, όμως, δε μιλάμε για συνηθισμένη περίπτωση παίκτη, οι ανατροπές ήρθαν πολύ σύντομα.
Ο Μάρκους Σμαρτ έχει μια ιδιαιτερότητα σαν χαρακτήρας. Είναι η περίπτωση παίκτη που παίρνει μονίμως ενέργεια, από όσους σπεύδουν να του κάνουν κριτική. Δεν τον ενδιαφέρει το πόσο τον χτυπάς, εκείνος το αντέχει. Αυτή είναι η αληθινή του δύναμη και τον έφερε στο δρόμο μιας θεαματικής βελτίωσης με τα χρόνια.
https://www.youtube.com/watch?v=uclYbTyw234&ab_channel=Napper
Για την αμυντική του συνέπεια δεν έχουμε να πούμε πολλά. Χαρακτηριστικά είναι τα δύο φάουλ που πήρε από τον… μετρ των είδους, Τζέιμς Χάρντεν, σε μια επική ανατροπή έναντι των Ρόκετς σε ματς κανονικής περιόδου, δείχνοντας σε μεγάλο βαθμό την πραγματική του αξία, που εκτός από αγωνιστικές ικανότητες εμπεριείχε και φοβερή ενέργεια, ψυχικά αποθέματα, στήριξη σε κάθε στιγμή στην προσπάθεια της ομάδας του.
Όσο περνούσε ο καιρός, διάνθιζε αυτά τα χαρακτηριστικά με ολοένα καλύτερα στατιστικά. Φέτος, για παράδειγμα, μετρά 12.9 πόντους με 34.7% στα τρίποντα, 37.5% στα σουτ εντός παιδιάς, 3.8 ριμπάουντ και 4.9 ασίστ, στην καλύτερη σεζόν της καριέρας του στα περισσότερα από αυτά τα νούμερα, έχοντας πέρυσι ξεπεράσει και το… μαρτυρικό για τον ίδιο 40% στα εντός παιδιάς.
Και στο παρκέ έχει γίνει αληθινός ηγέτης, που θα κάνει όσα χρειάζεται η ομάδα. Είτε πρόκειται για σκορ, είτε για ριμπάουντ, ασίστ, ένα έξυπνα κερδισμένο φάουλ, ένας τσαμπουκάς, ο Σμαρτ θα είναι εκεί να το κάνει. Τώρα πρόσθεσε στο μενού του… και μια τάπα, εκείνη που σε μεγάλο βαθμό χάρισε στους Σέλτικς την πρόκριση στους τελικούς Ανατολής, τη στιγμή που οι Ράπτορς ξεχύνονταν για την ισοφάριση και μια ενδεχόμενη παράταση.
Ο Μάρκους Σμαρτ είναι αυτός ακριβώς ο άνθρωπος, που θέλει κάθε ομάδα. Αυτός που θα αντέξει τα πάντα και θα κάνει τα πάντα για να πετύχει το σκοπό της. Για αυτό, άλλωστε, αξίζει να είναι ο αρχηγός των Μπόστον Σέλτικς της νέας μεγάλης γενιάς.
https://www.youtube.com/watch?v=ADprESc394I&ab_channel=MLGHighlights
