Ενας άνθρωπος που λέει χωρίς δεύτερη σκέψη ότι... βουτάει σε κάθε πρόκληση, είναι λογικό και να ψάχνει τέτοιες. Πρόκληση ήταν να ανεβάσει μια ομάδα από τα τοπικά στα σαλόνια του μπάσκετ. Πρόκληση να την πάει στον τελικό κυπέλλου. Ελλάδας έτσι, όχι... περιφέρειας. Πρόκληση ίσως για τον Βαγγέλη Τσάπα που ψάχνει τα ακατόρθωτα, να κάνει δύο σερί ανόδους στη Basket League χωρίς να... μεσολαβήσει πτώση! Αυτό όμως, που ξεπερνάει και την πρόκληση, είναι τώρα που θεωρεί τον Φάρο έτοιμο να παίξει στο ψηλότερο δυνατό επίπεδο, να αποφασίζει να φύγει! Από το σπίτι του. Από το δημιούργημά του. Από την οικογένειά του. Και να είναι απόλυτα συνειδητοποιημένος γιατί το κάνει. Και να τα εξηγεί όλα. Ομορφα κι ωραία. Και κατανοητά. Και γλαφυρά. Και ριζοσπαστικά. Οσα είπε στο basketa.gr λίγο μετά την άνοδο του Φάρου... των ανόδων, δεν τα 'χει ξαναπεί μαζεμένα ποτέ και πουθενά. Για ανθρώπινες σχέσεις, για μπασκετική φιλοσοφία, για παρεξηγήσεις, για μακροπρόθεσμα σχέδια, για όλα. Βαθιά ανάσα και... καλή απόλαυση.
- Συγχαρητήρια για την άνοδο και το επίτευγμα αυτό τι είναι; Θαύμα, αναμενόμενο ή, κάτι που προέκυψε;
"Κοίτα, θαύμα δεν είναι, σύμφωνα με την ποιότητα της ομάδας που έχουμε ήταν κάτι που δικαιούμασταν. Ισως είναι... μικρό θαύμα με τον τρόπο που εξελίχτηκε. Τον Γενάρη βρεθήκαμε 4οι, όπου και τελικά τερματίσαμε αφού οι αντίπαλοί μας δεν έχαναν. Σύμφωνα με την παρουσία μας στις 30 αγωνιστικές λοιπόν, δίκαια βγήκαμε 4οι και γι' αυτό λέω ένα μικρό θαύμα, ότι καταφέραμε και σπάσαμε δύο έδρες για να πανηγυρίζουμε σήμερα".
- Ξεκινώντας μια περίεργη χρονιά, με την έννοια ότι είχατε ανέβει και δεν κάνατε χρήση του δικαιώματος, τι στόχος υπήρχε; Να ανέβω πάλι ή να το διασκεδάσω, που είναι ξεκάθαρο ότι πάντα το επιδιώκεις, να απολαμβάνεις το χόμπι σου;
"Ο στόχος ήταν ξεκάθαρος, να... ανέβουμε διασκεδάζοντάς το! Πέρυσι όταν κάναμε αυτή την πορεία στο κύπελλο που ήταν εκπληκτική, η ομάδα κάπου γέμισε με άγχος και άρχισε να μην είναι τόσο ευχάριστη η κατάσταση, γιατί είχε μπει το πρέπει μέσα.
Φέτος ξεκινήσαμε χαλαρά αλλά δεν μας βγήκε αυτό, έλειπαν πολλά στοιχεία σοβαρότητας, πειθαρχίας και κάποια στιγμή φτάσαμε να πούμε ή, θα μαζευτούμε και θα σοβαρευτούμε ή θα γελάει ο κόσμος μαζί μας. Που θεωρώ ότι πολλοί γελούσαν στον πρώτο γύρο και όχι άδικα, γιατί δεν παίζαμε σύμφωνα με τις τεράστιες δυνατότητες των παιδιών. Από εκείνο το σημείο λοιπόν, ο στόχος ήταν ξεκάθαρα να ανέβουμε.
Ξέρεις, έκλεισα 8 χρόνια στην ομάδα και αν δεις τα ποσοστά νικών - ηττών είναι συντριπτικά υπέρ των νικών. Αν ένα πράγμα έχουμε μάθει, είναι να κερδίζουμε. Δεν είναι θέμα δηλαδή αν βλέπω άνοδο, πρώτη θέση, δεύτερη, είναι να βλέπω κάθε Σάββατο να νικάμε".
- Τελικά τι είναι ο Φάρος; Μου έχεις πει "πρέπει" μου έχεις πει "διασκεδάζουμε". Πώς συνδυάζονται αυτά; Τι υπερισχύει; Το καλό μαγαζί; Η παρέα;
"Ο Φάρος έχει μαζί του τα βιώματα των πιο κάτω κατηγοριών. Οταν αρχίζαμε από τα τοπικά, κυριολεκτικά μια παρέα, όπως φερόμασταν ε, η ομάδα το σέρνει αυτό. Φτάνοντας πέρυσι στην Α2, τα πράγματα έγιναν πιο επαγγελματικά και εγώ δεν αισθανόμουν καλά με αυτό, με το τελείως επαγγελματικό. Μου αρέσει να είμαι απόλυτα εντάξει στις υποχρεώσεις μου και να τηρώ τον λόγο που έχω δώσει γιατί θεωρώ ότι όποιος δίνει τον λόγο του για κάτι πρέπει να το κάνει, αλλά αν δεν νιώθω ότι είμαι φίλος με κάποιον έστω μέχρι ένα σημείο που επιτρέπεται, δεν μπορώ να πορευτώ. Ο Φάρος συνδύαζε πάντα το πρέπει με το διασκεδάζω και τα κατάφερνε, ειδικά φέτος στον δεύτερο γύρο το κατάφερε στον μέγιστο βαθμό. Και είμαστε μια ομάδα με ιδιαίτερους χαρακτήρες, αναμφισβήτητα όλοι εξαιρετικοί παίκτες αλλά 11 τελείως διαφορετικά παιδιά που έπρεπε να βρεθεί τρόπος να συνυπάρξουν αρμονικά και να παίξουν ο ένας για τον άλλο".
- Για σένα τι είναι ο Φάρος; Πώς προέκυψε, η ομάδα, το μπάσκετ, όλα αυτά μέχρι σήμερα;
"Το ξεκινήσαμε τότε με τον Αντρέα (Πολέμη) για πλάκα, να περνάμε την ώρα μας, τότε στη Β΄ΕΣΚΑΝΑ και μάλιστα δεν του άρεσε του Αντρέα που ασχοληθήκαμε τόσο χαμηλά. Σταδιακά αρχίσαμε και αυξάναμε τις φιλοδοξίες μας και νομίζω ότι όχι απλά πιάσαμε το ταβάνι μας, αλλά το 'χουμε τρυπήσει κιόλας".
- Γιατί ο Φάρος;
"Εγώ στο Κερατσίνι μεγάλωσα. Επαιζα και μπάσκετ, αλλά στον Θεμιστοκλή Κερατσινίου, εντάξει, μη φανταστείς τίποτα, κάτι τοπικά Β'- Γ' ΕΣΚΑΝΑ, αλλά είχα πάθος γι' αυτό το πράγμα. Κάποια στιγμή το 2005 ξεκίνησα και πήρα τον Θεμιστοκλή, στη Δ' ΕΣΚΑΝΑ τότε, ήταν τελείως διαλυμένος. Εκανα τα πάντα, τον παίκτη, τον προπονητή, αρχίσαμε κι εκεί κάτι σερί ανόδους, φτάσαμε στο Α' τοπικό και τότε είχε πέσει ο Φάρος στη Β'.
Συστεγαζόμασταν με τους ανθρώπους, εγώ δεν είχα κανέναν, τα νερά κουβάλαγα, τις μπάλες, ήμουν πρόεδρος, προπονητής, σφύριζα στα διπλά, τα πάντα. Σκέφτηκα και είπα στους ανθρώπους να το παλέψουμε μαζί, είχαν κι ένα οικονομικό θέμα τότε και μίλησα με τον κ. Μπουγιόγλου, συμφωνήσαμε και έψησα και τον Αντρέα, έλα του λέω να κάνουμε αυτή την προσπάθεια και σκεφτόμασταν μήπως και το πηγαίναμε μέχρι την Γ' Εθνική. Ξέρεις, τότε ο Φάρος δεν ήταν καν από τους κορυφαίους στην ΕΣΚΑΝΑ, υπήρχαν μεγάλα ονόματα, ο Πορφύρας, ο Αρης Νίκαιας, ο Πειραϊκός. Ηρθε όμως κι εξελίχτηκε πολύ γρήγορα το πράγμα, φαντάσου όταν τη 2η χρονιά μας πήραμε το κύπελλο ΕΣΚΑΝΑ θεωρούσαμε ότι ήταν κάτι το μοναδικό, λέγαμε κοίτα τι καταφέραμε".
- Ποιός να σου 'λεγε ότι λίγα χρόνια μετά θα έπαιζε ο Φάρος σας τελικό κυπέλλου Ελλάδας...
"Ε, όποιος μου το έλεγε ή, θα του φόραγα ζουρλομανδύα ή θα σκεφτόμουν ότι μου πουλάει όνειρο για... να μου φάει λεφτά, ξέρω γω, τι να σκεφτόμουν. Εδώ φαντάσου, έβλεπα το πρωί που βγάζει το φέισμπουκ στιγμές και πριν τρία χρόνια είχαμε πάρει τον Μοσχοβίτη και τότε ήταν καμάρι, πού φτάσαμε, τι μεταγραφάρες να κάνουμε. Πήγε μόνο του, δεν είχαμε σχεδιάσει τίποτα, ψέματα θα ήταν να σου πω ότι είχαμε σχεδιάσει".
Ακούστηκε το Κερατσίνι, αλλά δεν κερδίσαμε το στοίχημα
- Στην περιοχή, στην τοπική κοινωνία, είχε ανταπόκριση αυτό το πράγμα; Τι εισέπραξες;
"Η περιοχή ακούστηκε. Ακούστηκε πολύ. Θεωρώ όμως ότι το στοίχημα δεν το κερδίσαμε, δεν είμαι ικανοποιημένος και θα είμαι πολύ ξεκάθαρος σε αυτό που εννοώ. Δεν είναι ότι δεν μαζέψαμε κόσμο στο γήπεδο, μια χαρά γεμάτο ήταν ειδικά όταν έπρεπε. Ηθελα όμως πολύ περισσότερα παιδάκια σε σταθερή βάση. Δεν είναι θέμα εισιτηρίων, εσόδων, για παιδιά μιλάω, να έμπαιναν τζάμπα, αλλά να ήταν εκεί. Δεν υπάρχει πιο ωραίο πράγμα να παίρνεις το δεκάχρονο παιδί σου και να το πηγαίνεις στην ομάδα της γειτονιάς, που έχει ωραία ατμόσφαιρα, παίζει καλά, συμμετέχει σε δυνατά ματς.
Το παλέψαμε πολύ και εγώ αλλά κυρίως ο Νίκος ο Πέτσας που είναι γέννημα - θρέμμα και κυκλοφορεί πολύ, γιατί εγώ δεν κυκλοφορώ τόσο στο Κερατσίνι. Εκανε μεγάλη προσπάθεια και θεωρώ ότι ο κόσμος έπρεπε να ανταποκριθεί περισσότερο, για τον ίδιο να το κάνει, να έβαζε μια καλή διασκέδαση.
Εγώ ξέρεις πώς έγινα Θεμιστοκλής; Στην Α' ΕΣΚΑΝΑ ήτα, σιγά τ΄αβγά. θυμάμαι όμως τη χαρά που περίμενα τη Δευτέρα να πάρω το λεωφορείο να πάω στο γήπεδο, να δω τους τότε παίκτες, τον Λαρόζα, τους άλλους, ήταν για μένα οι παιδικοί μου ήρωες. Για ένα παιδί δεν έχει σημασία η κατηγορία, έχει σημασία να βλέπει κάτι, να δεθεί με αυτό".
Είμαι αγύριστο κεφάλι, στην πρόκληση παίζω 100-0
- Εφτιαξες ένα περιζήτητο μαγαζί και για επαγγελματικούς λόγους, πέραν της παρέας. Γιατί δεν τα χάλαγες... για τη διασκέδασή σου;
"Ε, γι' αυτό τα χάλασα.. .(γελάει). Αλλος γουστάρει να έχει πανάκριβα αυτοκίνητα. Εγώ κυκλοφορώ με ένα Μίνι κούπερ, δεν έχω τέτοια καψούρα. Αλλος τα τρώει αλλού, ο καθένας όπως τη βρίσκει. Ε, εμένα αυτή είναι η καψούρα μου και γι' αυτό κάποια στιγμή πρέπει να μπει ένα φρένο".
- Ο Τσάπας... τι είναι; Σε σχέση με το μπάσκετ ρωτάω. Περνάς καλά, πληρώνεις καλά, είσαι νέος άνθρωπος, δεν τα βρήκε έτοιμα, τι είσαι, ένας... ρομαντικός του μπάσκετ;
"Μπα, δεν βάζω τέτοιες ταμπέλες, ρομαντικός και τέτοια. Αγύριστο κεφάλι όμως, είμαι. Είμαι ο τύπος που όταν νιώσει την πρόκληση παίζει 100-0, με κίνδυνο... το μηδέν. Εχω μεγάλη καψούρα για την πρόκληση λοιπόν, δεν είναι θέμα ρομαντισμού. Ξέρεις, αυτά τα παιδιά που συνεργάστηκε τόσα χρόνια, εγώ τα αγάπησα, δεν ήταν "φτιαχτό" το κλίμα της παρέας που έβγαινε. Πιστεύω ότι με πολλούς θα μείνουμε φίλοι στη ζωή μας, βλέπω πόσοι με έπαιρναν αυτές τις μέρες να με συγχαρούν, να μου πουν θα έρθουμε στο γήπεδο για σένα και ήταν πραγματικά λόγια, δεν μας συνδέει πλέον κάτι επαγγελματικό ούτε πρόκειται".
- Εφτασες ποτέ να πεις ότι δεν άξιζε τον κόπος;
"Ξέρεις, ένας άνθρωπος που με έχει βοηθήσει πάρα πολύ στη ζωή μου, μου είπε παλιά ότι για έναν άντρα η περιουσία του είναι οι στιγμές που ζει. Οχι, δεν έφτανα ποτέ να πω ότι δεν άξιζε, γενικά δε μετανιώνω στη ζωή μου. Εφτασα όμως πολλές φορές και τώρα άλλη μία στο σημείο να πω ότι έκλεισε ο κύκλος, ότι δεν μπορείς να κάνεις άλλα πράγματα, ότι έκανες ό,τι μπορούσες και να λες δόξα τω Θεώ. Και πραγματικά τώρα, μου δίνεται η ευκαιρία να φύγω κύριος και καβάλα στο άλογο".
Εγώ... με το διαρκείας μου θα είμαι εκεί
- Με οδηγείς εκ των πραγμάτων αλλού. Διαβάζουμε δεκάδες πράγματα, οι μισές ομάδες που έχουν οικονομικά προβλήματα θα σε ήθελαν να βοηθήσεις, έχει ακουστεί το όνομά σου για Πανιώνιο, Περιστέρι, αλλά η ερώτηση είναι για τον Φάρο. Πέρυσι δεν δέχτηκες την άνοδο. Φέτος;
"Φέτος είμαστε πολύ κοντά στο.. να παίξει η ομάδα στη Basket League. Θα τη δεχτεί ο Φάρος τη θέση, υπάρχει μια καλή προοπτική που πρέπει να λύσει μερικά θέματα ακόμα όπως το γηπεδικό, αλλά ακόμα και γι' αυτό υπάρχουν εναλλακτικές. Συνολικά, λίγες ώρες μετά την αγωνιστική άνοδο, κράτα ότι υπάρχει μια πολύ σοβαρή προοπτική που θα κάνει εφικτή τη συμμετοχή της ομάδας στη μεγάλη κατηγορία".
- Ετσι που το λες μένει λίγο φλου το... με Τσάπα ή χωρίς;
"Οχι, χωρίς. Αλλά και χωρίς Τσάπα σε όποια άλλη ομάδα μπορεί να έχει ακουστεί. Εγώ δεν είμαι περιπλανώμενος πρόεδρος. Εκανα ό,τι έκανα στο σπίτι μου. Εφτασε η ώρα που δεν μπορώ να το κάνω άλλο. Να στο πω περιγραφικά, επειδή έκανα και στίβο μικρός και ήμουν και καλός. Είναι σαν ένα μαραθωνοδρόμο που έχει τρέξει όλη την απόσταση, τα 42,195 χιλιόμετρα και του λένε τρέχα άλλα χίλια μέτρα. Δεν μπορώ ρε φίλε, δεν έχω την ψυχική δύναμη, πώς να το πω; Εκανα το μεράκι μου, το έκανα στο μαγαζί μου και θεωρώ ότι το έκανα με τεράστια αξιοπρέπεια.
Δεν με νοιάζει αν έλεγαν διάφορα όταν έκαναν τον προπονητή ή, όταν έβγαινα με τους παίκτες στα μπουζούκια, δικαίωμά μου ήταν. Δικαίωμα και του καθενός να κρίνει, δεν έχω πρόβλημα, πάντως θεωρώ ότι δεν αδίκησα κανέναν".
- Κι εσύ; Στον Φάρο... με διαρκείας; Στον Φάρο... χωρίς διαρκείας; Η μήπως κάπου αλλού, χαμηλά πάλι για να δημιουργήσεις από την αρχή. Στον Θεμιστοκλή για παράδειγμα;
"Οχι, όχι, εγώ στο σπίτι μου και κάθε Σάββατο κατά τις 4.15 θα φεύγω για να πάω να βλέπω την ομάδα μου".
- Ακόμα και μονοήμερες των 500 χιλιομέτρων για αδιάφορα ματς θα κάνεις;
"Ναι, και βέβαια θα το κάνω. Κοίταξε να δει, κάποιος πρέπει να με έχει ζήσει πολύ για να βεβαιώσει ότι εγώ δεν έχω κόμπλεξ του στιλ ότι η ομάδα ήταν καλά μόνο όσο ήταν ο Τσάπας και τώρα που την αφήνω θα έχει πρόβλημα. Δεκαπλά ευτυχισμένος θα είναι αν με την όποια διάδοχη κατάσταση πάει πολύ καλύτερα ο Φάρος. Το νιώθω και θα το νιώθω σαν δικό μου σπίτι αυτό το σωματείο, για παράδειγμα πήραν οι κορασίδες το πρωτάθλημα ΕΣΚΑΕ και θα διεκδικήσουν το Πανελλήνιο κι εγώ το διαβάζω και χαίρομαι. Ας μην είμαι πρόεδρος, εγώ με το αντρικό ασχολήθηκα και λίγο με το γυναικείο. Μακάρι να διαβάζω πάντα επιτυχίες, να δω του χρόνου για παράδειγμα ότι το παιδικό πάει να πάρει πρωτάθλημα, να βλέπω παντού επιτυχίες".
- Αλήθεια, το γυναικείο που ανέφερες, ανέβηκε στην Α1, μήπως είναι η νέα σου πρόκληση;
"Ενασχόλησης άμεσης όχι. Μια έμμεση βοήθεια μπορεί. Επειδή θεωρώ ότι ίσως έχω μια ηθική υποχρέωση απέναντι στα παιδιά που βοήθησαν φέτος κι έβαλαν πλάτη, στον Γιώργο και την Ζωή, μπορεί να βοηθήσω, αλλά όχι άμεσα. Κοίτα, εγώ ή θα είμαι ο αρχηγός της ιστορίας, θα έχω τη μπαγκέτα και θα λειτουργεί όπως θέλω ή απλά να υποστηρίζω πολύ βοηθητικά από πίσω".
- Η σχέση σου με τους παίκτες έχει παραξενέψει πολλούς. Παρέα, εσύ η ψυχή της, αυτός που την έστηνε, την επέλεγε, αλλά ταυτόχρονα και "αφεντικό", αυτός που πλήρωνε δυνατά ονόματα. Κρατήθηκε αυτή η ισορροπία ή υπήρξαν και φορές που πικράθηκες;
"Να σου πω κάτι; Σε ποια σχέση στη ζωή δεν υπάρχουν εντάσεις, αδικίες εκατέρωθεν; Σε κάθε ζωντανή σχέση υπάρχουν, με τη γυναίκα σου μπορεί να αδικήσεις, να αδικηθείς, αλλά μετά σκέφτεσαι ότι είσαι χαρούμενος με τον άνθρωπό σου και τα ξεπερνάς. Υπήρξαν λοιπόν στιγμές που ίσως πικράθηκα, ίσως τους πίκρανα κιόλας με κάποιες αποφάσεις μου, αυτοί θα το πουν αυτό, αλλά αν τα βάλεις κάτω νομίζω ότι στο τέλος όλοι κερδίσαμε κάτι κι εγώ πήρα πράγματα.
Θα σου πω κάτι και πάρτο όπως θες αλλά είναι αλήθεια. Το τελευταίο τετράμηνο η ομάδα έπαιζε και με κοίταζε στα μάτια, έπαιζαν και για μένα, το ξέρω. Εμπαινα καμιά φορά στα αποδυτήρια και τους έλεγα ρε μαλάκες, παίξτε για την πάρτη σας, είσαστε παιχταράδες, επαγγελματίες, αξίες και μια φορά τέλειωσε ένα ματς και μου λέει ο Φώτης, "ψηλέ, έτσι θέλω να σε βλέπω χαμογελαστό". Ηταν δύσκολη χρονιά για μένα απ' όλες τις πλευρές και τα παιδιά αυτά με βοήθησαν, μου έδωσαν χαρά, άρα διαχρονικά δε μετανιώνω σε καμία περίπτωση γι' αυτή τη σχέση".
- Η άνοδος έτσι κι αλλιώς είναι κολακευτική. Το ότι ήρθε "σφήνα" σε δύο τόσο ιστορικά ονόματα σαν τον Πανιώνιο και τον Ηρακλή την κάνει πιο γλυκιά;
"Ναι. Την κάνει. Πολύ πιο γλυκιά, πιο κολακευτική. Τι να πεις, όταν πας και νικάς στον Ιβανώφειο, μπροστά σε 4.000 ανθρώπους που διψάνε για τη νίκη για να ξαναδούν την ομάδα τους ψηλά, δεν σου δίνει πόντους; Σου δίνει. Και να σου πω και κάτι και μη φανεί... κάπως. Στεναχωριέμαι που δεν παίξαμε άλλο ένα ματς με τον Πανιώνιο, ήθελα να είμαστε εμείς στη θέση του Δούκα σ' αυτό το τελευταίο ματς, που... κουνιόταν το γήπεδο ακόμα και να μην είχαμε κίνητρο βαθμολογικό. Πιστεύω ότι δεν α διασυρόμασταν κιόλας"...
- Αλήθεια, με τον Πανιώνιο υπήρξε μια παρεξήγησε, βγήκε μια ανακοίνωσή σας που είχε πικρία.
"Μισό λεπτό, η δήλωση ήταν ακριβής, έλεγα αυτό που πίστευα. Κι εσύ το είχες καταλάβει αλλιώς και σου είπα την ίδια μέρα ότι δεν ειρωνεύτηκα. Το πίστευα ότι θα βγει πρώτος ο Πανιώνιος γιατί ήξερα ότι είχε να έρθει σε εμάς ο Ηρακλής και θα τον νικάγαμε, δεν υπήρχε περίπτωση. Βγήκα αληθινός και μόλις ανέβηκε ο Πανιώνιος αμέσως βγάλαμε συγχαρητήρια ανακοίνωση. Τώρα, το ότι υπήρξε κάποια πικρία επειδή το καλοκαίρι έπαιρναν τους παίκτες μου και τους έλεγαν ότι διαλύεται ο Φάρος, δεν υπάρχει Τσάπας, φύγετε κι ελάτε σε εμάς, υπήρξε. Αλλά όταν ανέβηκαν, βρέθηκα με τον Οικονόμου και το λύσαμε. Σε ένα λεπτό".
- Με το Παγκράτι αλήθεια, τι έγινε γιατί σηκώθηκε μεγάλη κουβέντα; Για το 164-103 λέω και πιστεύω πρέπει να ξεκαθαρίσει. Ξέρει κόσμος ότι βοήθησες να φτιάξει ομάδα το Παγκράτι, από σεβασμό στην ιστορία του. Δεν πιστεύω ότι χάθηκε ξαφνικά ο σεβασμός, εξάλλου το ότι έβαλε 103 άλλα δείχνει, αλλά πες εσύ καλύτερα...
"Θα πω, δεν έχω κανένα πρόβλημα, αλλά πρώτα θα πω ότι δε με νοιάζει η άποψη του κάθε πικραμένου που δεν μπόρεσε να βοηθήσει την ίδια του την ομάδα και έψαχνε να βρει μια ευκαιρία να κρίνει και να επικρίνει άλλους.
Πριν από εκείνο το ματς κι ενώ πηγαίναμε τρένο τον δεύτερο γύρο, χάνουμε από τον Εθνικό. Σφαλιάρα ήταν, χάσαμε όποιες ελπίδες για τη δεύτερη θέση. Παρότι μια βδομάδα μετά νικήσαμε τον Πανιώνιο, η ομάδα ήταν άδεια. Είχαμε φτάσει σε μεταίχμιο. Αυτά δεν τα ξέρει ο κόσμος, αλλά κι εμένα δε με νοιάζει τι λένε στα καφενεία, εγώ δεν έπαιρνα ποτέ μου αποφάσεις με βάση τα καφενεία.
Εγώ έπρεπε τότε να ψάξω να βρω κίνητρο, να ξαναβρεί η ομάδα τα πατήματά της. Μαζεύω τους 5-6 μεγάλους, τους λέω τι κάνουμε; Τελειώσαμε ή, ξαναβάζουμε πλάτη; Λέμε να το παίξουμε σο 100% το ματς που ξέραμε ότι δεν θα άντεχε σε κριτική, λέω να δίνουμε να βάλει ο Καράμπουλας για να βγει πρώτος σκόρερ, αρνείται ο Βαγγέλης, άσε λέει να σουτάρω από μακριά. Λέμε τότε να πάμε σε ελεύθερο παιχνίδι, όσα βάλουμε , όσα φάμε κι αν κάνουμε κανα επιθετικό ρεκόρ. Δεν είχαμε καμία πρόθεση να ξεφτιλίσουμε το Παγκράτι. Νομίζω και τα παιδιά που έπαιξαν από το Παγκράτι το ένιωσαν. Ρε φίλε, φάγαμε 103 πόντους. Εγινε ελεύθερο ματς, έβαλαν και τα παιδιά κάποια καλάθια, χειροκροτήθηκαν. Το ξέρει ο κόσμος ότι βάλαμε 20 τρίποντα; Απ' έξω σουτάραμε, δεν πιέζαμε να κλέψουμε τη μπάλα, να κλέψουμε... εκκλησία. Μη λέει ο καθένας το μακρύ του και το κοντό του. Εγώ και τώρα που μιλάμε, είμαι πολύ χαρούμενος για τον τρόπο που το προσεγγίσαμε".
- Εχεις μιλήσει ήδη 2-3 φορές για τον Ανδρέα Πολέμη. Υπήρξατε ένα μπασκετικό... πακέτο, δίδυμο. Πώς έληξε αυτή η σχέση;
"Μα δεν έληξε, δεν τελείωσε. Είμαστε το ίδιο φίλοι όπως όταν ξεκινήσαμε, ίσως και πολύ περισσότερο γιατί έχουμε πολλά πράγματα πια να μας δένουν. Είμαστε συνεργάτες, είμαστε πολλά πράγματα και θεωρώ και το έχω πει αμέτρητες φορές και θα το λέω κάθε φορά που μου δίνεται η ευκαιρία ότι ο Ανδρέας έχει το μεγαλύτερο ποσοστό της επιτυχίας για το ότι έφτασε ο Φάρος μέχρι εδώ. Μπορεί κάποιοι να θυμούνται την τελευταία χρονιά, αλλά δεν είναι έτσι, για να φτάσεις μέχρι εκεί, έχουν προηγηθεί πάρα πολλά.
Αυτός, ο Ανδρέας είναι πραγματικός εραστής του μπάσκετ, ζει μέσα από αυτό, εγώ δεν είμαι τέτοιος... εργάτης. Εγώ βαριόμουν να πηγαίνω και στις προπονήσεις, καμια φορά μου φώναζε, πού είσαι, δεν έρχεσαι και αναγκαστικά... τραβιόμουν. Εγώ ήμουν να πάω στα ματς και στα... μετά. Του έχω απόλυτο σεβασμό, πολύ μεγάλο και του εύχομαι ολόψυχα να ξαναζήσει επιτυχίες με κάτι που το αγαπάει τόσο πολύ".
Στον Φάρο υπάρχει... άλλος Θεός
- Φέτος κέρδισες το στοίχημα Τζήμα, τον πήρες ενώ τον διεκδικούσαν πολλοί ως μετρ των ανόδων, αλλά κάτι δεν βγήκε στην πορεία και αναγκάστηκες να το λήξεις νωρίς, σαν να παραδέχτηκες ένα λάθος.
"Οταν ξεκίνησε η ιστορία, όταν ήρθε ο Τζήμας στον Φάρο, όλοι μίλησαν για μια μεγάλη επιτυχία. Οχι δεν ήταν λάθος, δεν παραδέχτηκα κάτι τέτοιο λύνοντας τη συνεργασία. Κατ' αρχάς εγώ γενικά το έχω δύσκολο με τους χωρισμούς. Με τον κόουτς, του οποίου δεν αμφισβητώ στο ελάχιστο τις προπονητικές του ικανότητες το έχει δείξει χρόνια ο άνθρωπος και δε γίνεται να στεκόμαστε σε μια χρονιά, θεωρώ ότι το πρόβλημα ήταν ο τρόπος λειτουργίας του Φάρου. Δεν μπόρεσε γρήγορα να καταλάβει τι είναι Φάρος, πώς λειτουργεί, ότι είναι τελείως διαφορετικά από τα Τρίκαλα και την Καβάλα. Αντίθετα ο Συμεωνίδης μπήκε γρήγορα στο πνεύμα, κατάλαβε ότι το έργο εδώ είναι αλλιώς, ότι υπάρχει... άλλος Θεός. Ξαναλέω, είναι μεγάλη η εκτίμησή μου στον Τζήμα, άλλο που δεν προχωρήσαμε μαζί".
- Κι έχεις κάνει τόσες θυσίες και φτάνεις την ομάδα στη Basket League και θα αφήσεις να την απολαύσουν άλλη την... βιτρίνα; Δεν αδικείς τον εαυτό σου;
"Οχι. Βιτρίνα γιατί; Εσείς το λέτε, άντε ο πολύς ο κόσμος, μην το γενικεύω. Για μένα η βιτρίνα είναι η Α2, όχι η Α1, η basket league που νομίζουν πολλοί. Δηλαδή τι ωραίο έχει να φέρνεις έξι ξένους και να φτάνεις στο τέλος, όπως σου έλεγε ο Καλαμπάκος στη συνέντευξη με τις αλλαγές να μην θυμάσαι καλά τα ονόματά τους στο τέλος; Οχι φίλε, δεν είναι αυτό η βιτρίνα, η Α2 είναι, δεν σηκώνω κουβέντα σε αυτό".
- Εγώ πάντως δυσκολεύομαι να πιστέψω ότι πλέον θα είσαι για πάντα... απλός φίλαθλος. Δεν "ανησυχείς" ότι το σαράκι θα σε ξαναβάλει στο κόλπο;
"Πιστεύω κι εγώ ότι μπορεί να υπάρξει επόμενη πρόκληση, αλλά αργότερα και ξέρω ποιά θα είναι. Να χτίσω σιγά - σιγά κάποια στιγμή, γιατί τώρα δεν είμαι έτοιμος, είμαι άδειος ψυχολογικά, από την αρχή κάτι με πιτσιρίκια. Και να τους δείξω τον δρόμο και στην ζωή, να μην κάνουν τα λάθη που έκαναν στα 20-22 οι τωρινοί μου παίκτες και φίλοι. Αν είχα τον Λιακόπουλο στα 20, τώρα δεν θα ήταν στα πλέι οφ της Α2, θα γύριζε από την Κωνσταντινούπολη θα είχε παίξει φάιναλ φορ Ευρωλίγκας. Καταλαβαίνεις τι λέω. Αρα, αυτή θα είναι η επόμενη πρόκληση. Κι επειδή τότε εγώ θα είμαι πιο μεγάλος και αυτά νέα παιδιά, δεν θα κάνουμε παρέα, αλλά πιστεύω θα μπορώ να τα συμβουλέψω".
- Η περσινή πορεία στο κύπελλο με αποκορύφωμα τον τελικό, αυτονόητα είναι... το αξέχαστο των πολλών που έζησες με τον Φάρο. Βγάζοντάς τα έξω αυτά τα ματς, ξεχώρισε ένα άλλο.
"Θα σου πω. Η πιο έντονη στιγμή πέραν αυτών φυσικά, ήταν η άνοδος από την Α' ΕΣΚΑΝΑ μέσα στον Ικαρο. Μας είχε γίνει... καρκίνωμα αυτή η κατηγορία, κάναμε τρία χρόνια να την ανέβουμε. Κι ενώ είμασταν καβάλα όλη τη χρονιά, φτάσαμε να παίζουμε την άνοδο εκεί μέσα τελευταία αγωνιστική. Και μέσα στα αποδυτήρια, υπήρξε έντονη φόρτιση φέτος, μετά τη νίκη με τον Πανιώνιο που μπήκα και ευχαρίστησα τα παιδιά που μέσα στη δύσκολη χρονιά μου έδιναν τέτοιες στιγμές ικανοποίησης".
- Νομίζω τα είπαμε όλα. Και... περισσότερα. Θέλεις εσύ κάτι που αφήσαμε σε εκκρεμότητα;
"Ξέρεις, επειδή κάπου εδώ τελειώνει η ιστορία, θέλω να ξαναπώ ότι είμαι πολύ χαρούμενος γι' αυτό που καταφέραμε και με παιδιά που έχω μια ιδιαίτερη σχέση. Με τον Λιακόπουλο και τον Κατούφα, όλοι ξέρουν ότι είμαι πολύ δεμένος. Ο Βάγγος (Καράμπουλας) πήρε την έκτη άνοδο και έγινε ρέκορντμαν. Μου ζήτησε να βρούμε τρόπο να κάνει και την έβδομη, του είπα ότι κάτι έχω σκεφτεί... Ο Φώτης στα χέρια μου έπαιξε το πιο ώριμο μπάσκετ της ζωής του, αλλά γενικά σε όλα του ήταν πιο ώριμος. Του το είπα ότι ήρθε εδώ, να δεις ότι θα κάνεις διαφορετικά πράγματα και στο τέλος θα είσαι χαρούμενος και θα κάνεις καλό καλοκαίρι.
Ο Δημάκος ήρθε εδώ ένας καλός σκόρερ και έδειξε ότι είναι το next big thing, σίγουρα για την Α2. Είχε δείξει την προοπτική, αλλά χρειαζόταν αυτή τη χρονιά για την καθιέρωση. Ο Κακαρούδης δεν ήταν σε πολύ καλή κατάσταση ερχόμενος και εδώ έγινε με διαφορά το καλύτερο 4άρι της κατηγορίας και όχι μόνο. Και ο Σκορδίλης, είναι έτοιμος και πάλι να μπει σε ομάδα πεντάδας της Α1, εκεί που πραγματικά είναι η θέση του. Ε, είναι πολλά τα καλά για να μην με κάνουν πολύ χαρούμενο"...
