Ο Σερ Ντόμινικ Πόιντερ είναι ο τρίτος παίκτης που αποκτά ο Πανιώνιος αυτό το καλοκαίρι και ισάριθμος ξένος του, ερχόμενος στην χώρα μας ως ένας ιδιαίτερος, πεισματάρης χαρακτήρας. Τo Basketa.gr σας παρουσιάζει έναν παίκτη που απέφυγε τις συμμορίες στο Ντιτρόιτ με τη θυσία του ξαδέλφου του, προσπάθησε για πολλά χρόνια να νιώσει τη «λάμψη» του ΛεΜπρόν Τζέιμς στο Κλίβελαντ, αλλά φάνηκε πως... η Ευρώπη του πήγαινε περισσότερο, για να καταλήξει ως κάτοικος Νέας Σμύρνης.
Στο Ντιτρόιτ δεν είναι ποτέ εύκολο να επιβιώσεις, όποιο κι αν είναι το χρώμα του δέρματός σου. Αυτό ένιωσε... στο πετσί του ο Σερ Ντόμινικ Ντένζελ Πόιντερ (σ.σ. το πλήρες όνομά του), ο οποίος θα μπορούσε να έχει μία εντελώς διαφορετική πορεία στη ζωή του, από αυτή που πριν από λίγες μέρες τον έφερε στην Ελλάδα, για να γίνει το τρίτο μεταγραφικό απόκτημα του Πανιωνίου και νωρίτερα να διεκδικεί με ένα αξιοζήλευτο «εγώ» τη θέση του στους Καβαλίερς του ΛεΜπρόν Τζέιμς.
Το όνομα και... ο θάνατος που τον έφερε στο μπάσκετ
Στις 6 Μαΐου 1992, δύο παιδιά γεννήθηκαν στο Ντιτρόιτ για την οικογένεια Πόιντερ, που έμελλε να αποκτήσουν ονόματα που δύσκολα συναντάς και ξεχνάς. Το αγοράκι ονομάστηκε Σερ Ντόμινικ και το κοριτσάκι Μιζ Γιουνίκ. Εν ολίγοις, ο πρώτος πήρε τον τίτλο των Ιπποτών στο Ηνωμένο Βασίλειο, ενώ η δεύτερη θα διατηρεί για πάντα τον τίτλο της «Κυρίας Μοναδικής». Από εκεί φαινόταν, ότι η ζωή του Σερ Ντόμινικ Ντένζελ Πόιντερ θα ήταν ιδιαίτερη, όπως και ο τρόπος που ασχολήθηκε με το μπάσκετ.
Στη δύσκολη προς επιβίωση πόλη του Μίσιγκαν, δεν είναι δύσκολο να μπλέξεις με συμμορίες και ό,τι αποτέλεσμα μπορεί να φέρουν αυτές. Αυτό συνέβη στην περίπτωση του Ντομ, όπως επίσης τον αποκαλούν, και κάποιος έπρεπε να αναλάβει να τον ξεμπλέξει. Το έκανε ο ξάδελφός του, Μάικλ Ρόμπινσον, αλλά η προσπάθεια του αυτή, του κόστισε την ίδια του τη ζωή. Κάπου εκεί, ο Ντομ θα ξεκινούσε να προσπαθεί να προσφέρει παρόμοια βοήθεια σε συνανθρώπους του, επιδιώκοντας το μπάσκετ ως μέσο για να το επιτύχει, μαζί με τους προσωπικούς του στόχους.
Μια εικόνα του ξαδέλφου του με λεζάντα «Τον ευχαριστώ πολύ για αυτό» στο Twitter, είναι χαρακτηριστική για το τι σήμαινε η συμβολή του στη ζωή του, για να συνεχίσει μετά στο Λύκειο Quality Education Academy της Βόρειας Καρολάινα και στη συνέχεια όλα θα έπαιρναν το δρόμο τους. Έστω και με έναν περίεργο τρόπο, λόγω της επιμονής του...
Το κολλέγιο και η προσπάθεια... να αποδείξει ποιος είναι
Από την πρώτη ημέρα στο Σεντ Τζονς, ο Σερ Ντόμινικ Πόιντερ ήταν μια ιδιαίτερη περίπτωση. Σε αυτό θα έμενε για τέσσερα χρόνια, κερδίζοντας διακρίσεις, όπως το Haggerty Award για τον καλύτερο παίκτη στην περιοχή της Νέας Υόρκης, με τις αμυντικές του ικανότητες να κλέβουν τις εντυπώσεις. Αυτό δε σήμαινε, όμως, ότι θα έμενε... ήσυχος, καθώς έπρεπε να αποδείξει πως μπορούσε να σουτάρει, έχοντας μια χρονιά μόλις 8%, με 2/25 τρίποντα.
«Απλά μπαίνω μέσα και δείχνω ότι μπορώ να ευστοχήσω σε ελεύθερα σουτ. Όλοι ξέρουν ότι μπορώ να παίξω άμυνα σε οποιονδήποτε, αλλά πρέπει να δείτε και πώς μπορώ να επιτεθώ», έλεγε στο τέλος της τετραετίας ο Πόιντερ, δεχόμενος την κριτική για την ευκαιρία που (δεν) θα είχε στο ΝΒΑ εξαιτίας αυτού του θέματος. Και δε σταματούσε ποτέ να προσπαθεί να βελτιώνεται, ώστε να αποδείξει πως είχε θέση στο «μαγικό κόσμο».
Σε αυτό το σημείο, δεν μπορούμε να παραλείψουμε μία φοβερή στιγμή του στο κολλέγιο, πραγματοποιώντας ένα από τα πιο αστεία φλόπινγκ στην ιστορία του αθλήματος. Μπορείτε να το απολαύσετε εδώ...
Στην... αυλή του «Βασιλιά»
Λίγο μετά το τέλος της τετραετίας στο Σεντ Τζονς, ο Πόιντερ επιλεγόταν στο νούμερο 53 του draft από τους Κλίβελαντ Καβαλίερς. Αυτό συνέβη εν έτει 2015, όταν και βρισκόταν στην ομάδα ξανά ο ΛεΜπρόν Τζέιμς και το όνειρο να αγωνιστεί δίπλα του δεν «έσβησε» ποτέ. Όπου κι αν πήγε, είχε σκοπό να υπογράψει συμβόλαιο με τους «Ιππότες» και, κάπως έτσι, μετά το καμπ του καλοκαιριού ξεκίνησε από τους Κάντον Τσαρτζ, τη θυγατρική στην αναπτυξιακή λίγκα, όπου είχε κατά μέσο όρο 6.9 πόντους, 4.5 ριμπάουντ, μία ασίστ και ένα κλέψιμο ανά αγώνα.
Σε εκείνο το σημείο, αποφάσισε πως ίσως το ταξίδι πέρα από τον Ατλαντικό να ήταν χρήσιμο. Και πράγματι, η μεταγραφή του στην Χάποελ Εϊλάτ και η τρίτη θέση στο πρωτάθλημα Ισραήλ, που στη συνέχεια τον έφερε στην Ιρόνι Κίριατ με παράλληλη βελτίωση του ποσοστού του στα τρίποντα σε 33.9%, τον διατηρούσε πάντα στα υπ'όψιν των «Καβς». Κάθε καλοκαίρι ξοδευόταν μαζί τους, ώστε να βρει μια θέση στο ρόστερ, με τις ιστοσελίδες προσκείμενες στην ομάδα ή και στον ίδιο τον ΛεΜπρόν Τζέιμς, να αναλύουν διαρκώς το αν μπορούσε να παίξει, αποτελώντας ακόμη μία σημαντική αμυντική σταθερά.
«Είμαι ένας 3D τύπος, το παιχνίδι μου μοιάζει με αυτό του Γκριν», έλεγε, δείχνοντας τη μεγάλη του αυτοπεποίθηση. Δε θα κατάφερνε, όμως, να κερδίσει τους ήδη υπάρχοντες παίκτες του ρόστερ και την εμπιστοσύνη του Τάιρον Λου, με αποτέλεσμα η τριετία να μην τον βρει στα καλύτερα παρκέ του κόσμου.
Συνέχεια στο ταξίδι και... Νέα Σμύρνη
Ο Πόιντερ, λοιπόν, με τις ευκαιρίες να έχουν τελειώσει πια στο Κλίβελαντ, έπρεπε να συνεχίσει να ψάχνει την τύχη του. Κάπου εκεί, βρέθηκε στο δρόμο του η Μπάιμπλος του Λιβάνου, που θα αποτελούσε το «εισιτήριο», ώστε τον Ιανουάριο του 2018 να παίξε με την Άλμπα Φέχερβαρ στο FIBA Europe Cup.
Με μέσο όρο 12 πόντων, 3.3 ριμπάουντ και ένα κλέψιμο ανά αγώνα, οδήγησε τους Ούγγρους μέχρι τους «16» της διοργάνωσης, όπου θα αποκλείονταν από τη Γιουβέντους. Η περίπτωσή του δε θα μπορούσε να περάσει απαρατήρητη και, κάπως έτσι, προέκυψε ο Πανιώνιος.
Ο Πόιντερ έχει την ευκαιρία, σε ένα σύλλογο με το όνομά του «βαρύ» σαν ιστορία και με «δίψα» να είναι ξανά πρωταγωνιστής στην Basket League, να ικανοποιήσει και τους δικούς του στόχους, αναδεικνυόμενους από το «εγώ» που αναφέρθηκε νωρίτερα. Ίσως είναι και ο κατάλληλος συνδυασμός, για μία σπουδαία ανοδική πορεία αμφοτέρων.
