Ο Γιώργος Μπόγρης "χτύπησε" για μία ακόμη φορά με το blog του στον ΕΣΑΚΕ όπου προτίμησε και πάλι να μιλήσει για διαφορετικά πράγματα και όχι για τον... επόμενο αγώνα.
«Καλησπέρα σε όλη την παρέα!
Πώς είμαστε; Κατ' αρχάς να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ για τα τόσα πολλά μηνύματα που μου στείλατε σε όλους τους προσωπικούς μου λογαριασμούς για το προηγούμενο post. Κάποια ήταν πολύ συγκινητικά, κάποια με πολύ χιούμορ, τα διαβάζω όλα, και χαίρομαι απίστευτα που μας έχει δοθεί η ευκαιρία να τα λέμε κάθε εβδομάδα.
Τι θα πούμε αυτή την εβδομάδα; 5 πράγματα χωρίς τα οποία δεν μπορώ να ζήσω... Εντάξει δεν θα είναι τόσο μελοδραματικό όσο ακούγεται...αλλά 5 πράγματα που είναι απαραίτητα στην καθημερινότητά μου. Ξεκινάω.
1. Julius/για τους φίλους Jul
Ναι ξέρω δεν είναι πράγμα, μην πέσετε πάνω μου οι φιλοζωικές. Είναι το "παιδί" μου. Η αστείρευτη πηγή χαράς και ανιδιοτελούς αγάπης. Η παρέα μου. Βόλτες, παιχνίδια, χάδια, τι να σας λέω τώρα. Και σάλιο βέβαια πολύ. Σε καναπέδες. Στα ρούχα μου. Αλλά πάντα μαζί, οι 2 μας.
2. Μουσική
Δε ζω χωρίς μουσική. Από την ώρα που θα ξυπνήσω, ως την ώρα που θα κοιμηθώ, στο αμάξι, στο σπίτι, θέλω να ακούω μουσική. Μου αλλάζει τη διάθεση, με φτιάχνει και με ηρεμεί. Προτιμώ ξένη μουσική και ροκ κομμάτια, αλλά γενικά ακούω τα πάντα.
3. Μπάσκετ
Το Α και το Ω, η ψυχοθεραπεία μου και μετά από τόσα χρόνια τρόπος ζωής. Όλα περιστρέφονται γύρω από αυτό. Πιάνοντας μια μπάλα αφήνεις όλα τα υπόλοιπα μακριά, όχι όμως το αντίστροφο αφού είναι στο μυαλό σου 24 ώρες. Πρώτη αγάπη και παντοτινή!!
4. Κινητό
Στα όρια του εθισμού. Το τηλέφωνό μου είναι προέκταση του χεριού μου, και όλοι παραπονιούνται οτι δεν ξεκολλάω. Το παραδέχομαι, έχω πρόβλημα. Αυτό δεν είναι το πρώτο στάδιο; Και δεν είναι μόνο ότι μιλάω, στέλνω μηνύματα, χαζεύω στα σόσιαλ. Από εκεί διαβάζω τα νέα, ενημερώνομαι, ακούω μουσική, γράφω τη λίστα του supermarket, φταίω εγώ μετά που είμαι κολλημένος σε μια οθόνη; Όλα είναι διαθέσιμα και ένα swipe to unlock μακριά.
5. Καφέ
Αχ. Ένα δάκρυ κύλησε και μόνο στην σκέψη. Φρέντο εσπρέσο σκέτο, ιδανικά τριπλό...πρωί,μεσημέρι, απόγευμα, χωρίς αυτόν νιώθω πως δεν αποδίδω το ίδιο. Ιεροτελεστία όταν τον μοιράζομαι με φιλαράκια πάνω στο "κύμα". Προσπαθώ να αντικαταστήσω το πλαστικό ποτήρι και να πηγαίνω δικό μου, ώστε να βοηθάω έστω και λίγο στην μείωση της χρήσης πλαστικού. Μου είπε κάποιος πως το μόνο που χρειάζεται για ένα καλύτερο μέλλον είναι να κάνουμε όλοι μαζί μια τόση δα αλλαγή στην καθημερινότητα μας, και μου φάνηκε εύκολο. Και τόσο απλό..
Αυτά από μένα. Θα τα πούμε σύντομα".
