Δεν είναι καιρός για θριαμβολογίες, πολύ περισσότερο όσο εκκρεμεί η απόφαση του αθλητικού δικαστή για αφαίρεση βαθμού ή βαθμών ελέω ΕΕΑ. Για τον Άρη που επί σειρά ετών είναι σε μια οριακή κατάσταση με το κεφάλι άλλοτε λίγο πάνω και άλλοτε λίγο κάτω από την επιφάνεια του νερού, εμφανίσεις όπως η χθεσινή στην Πάτρα είναι ένας καλός λόγος για να χαμογελούν όλοι όσοι τραβούν το κουπί. Από τη διοίκηση και τον Καστρίτη, μέχρι τους παίκτες και τον κόσμο της ομάδας.
Ξέχωρα από τις όποιες αγωνιστικές αναλύσεις –αν και το παιχνίδι με τον Προμηθέα δεν χρήζει ιδιαίτερης ανάλυσης αφού η μία ομάδα έπαιζε με το μαχαίρι στα δόντια και η άλλη έδειχνε να βρίσκεται επί 40 λεπτά σε τρικυμία- αυτό που επιβεβαιώθηκε είναι ότι αυτός ο Άρης είναι μακριά από κάθε άλλη ομάδα του στα τελευταία χρόνια. Στην Πάτρα εμφανίστηκε ένας Άρης που παραλίγο να ξεχάσουμε. Ένας Άρης με σαφείς προσανατολισμούς και ξεκάθαρη στόχευση, με εξαιρετικό διάβασμα από τον πάγκο και το παρκέ.
Πήγε στην Πάτρα με έναν πόιντ γκαρντ (Κάουαν), 10 διαθέσιμους παίκτες και τελικά ένα rotation οχτώ παικτών απέναντι σε μια πολύ πιο ακριβή αλλά και τόσο μπερδεμένη ομάδα. Η επιλογή του Καστρίτη να κλείσει την άμυνα του στη ρακέτα με ζώνες και να δώσει τα τρίποντα στον Προμηθέα τον δικαίωσε αφού οι γηπεδούχοι έπεσαν απευθείας μέσα στην παγίδα του, σουτάροντας ακατάπαυστα και χωρίς αποτέλεσμα από μακριά. Τα υπόλοιπα ήταν θέμα υπομονής και συγκέντρωσης στην επίθεση.
Άλλωστε ο Άρης δεν πήρε με την επίθεση το παιχνίδι κι ας έφτασε σε μία ικανοποιητική, εκτός έδρας επίδοση (82 πόντοι). Είχε 33% από το τρίποντο και έκανε περισσότερα λάθη από τις ασίστ του (16 έναντι 13). Απέδειξε όμως ότι με όπλο του την αθλητικότητα είναι ικανός να κάνει τα πάντα. Να γυρίσει από το -19 με τον Παναθηναϊκό και να μετατρέψει τον Προμηθέα σε θεατή μέσα στο ίδιο του το σπίτι.
Έγινε ξαφνικά ο Άρης υπερομάδα; Όχι βέβαια, έχει συγκεκριμένα όρια και αυτό το θύμισε όχι τόσο με τις τέσσερις σερί ήττες του, όσο με τις εμφανίσεις του απέναντι στον Ιωνικό και τον Κολοσσό κυρίως. Το παραδέχτηκε άλλωστε χθες και ο Καστρίτης.
Η κεντρική εικόνα όμως είναι άλλη και από αυτή τη γωνιά του basketa.gr σας είχαμε προϊδεάσει τον Σεπτέμβριο και μάλιστα μετά την ήττα-αποκλεισμό στο Κύπελλο από τη Λάρισα. Η εικόνα αυτή είναι μιας ομάδας που, επιτέλους, εκσυγχρονίστηκε. Προσαρμόστηκε σε όσα ορίζουν οι ανάγκες του σημερινού μπάσκετ με παίκτες που έχουν αθλητικότητα και κυρίως κίνητρο. Η φιλοσοφία των ομάδων των προηγούμενων χρόνων για τον Άρη απέτυχε παταγωδώς με παίκτες πολύπειρους, πλην όμως ξεζουμισμένους, χωρίς φλόγα μέσα τους και με ένα αναχρονιστικό μπάσκετ. Είτε κερδίζει, είτε χάνει ο φετινός Άρης θα είναι μια ομάδα που θα μπορείς να βλέπεις ευχάριστα για δύο ώρες. Αυτό είναι το «παράσημο» που έχει ήδη κερδίσει.
Photo Credits: Eurokinissi
