Η διακοπή του ενός μήνα στο πρωτάθλημα, με ολ - σταρ, κύπελλο και Εθνική, το μόνο καλό που μπορεί να είχε ήταν η ευκαιρία να ανασυγκροτηθούν ομάδες που το χρειάζονταν, φυσικά και να κάνουν προσθήκες και βελτιωτικές κινήσεις στο ρόστερ τους για την κρίσιμη τελική ευθεία.
Κάπως έτσι τουλάχιστον είχαμε συνηθίσει τις διακοπές της αγωνιστικής δράσης τα παλιότερα χρόνια, όταν υπήρχαν λεφτά, ισχυρός ανταγωνισμός και ποιοτικό πρωτάθλημα. Διότι τώρα, είδα να φεύγουν ο ένας μετά τον άλλο σημαντικοί παίκτες ομάδων που παλεύουν για κάτι και μάλιστα με σχόλια που δεν τα λες κολακευτικά για την οικονομική κατάσταση ή τους στόχους των ομάδων τους.
Οι Μπράουν, ο Σμιθ, ο Τζόουνς, ο Σάμουελς είτε... αγνοούνται είτε έφυγαν οριστικά με τον τρόπο τους να παραπέμπει στο κοινώς λεγόμενο του φεύγα η μάνα δεν έχασε ποτέ και να μην αφήνουν πολλά περιθώρια σε όσους προσπαθούν να κάνουν την νύχτα μέρα.
