Οι Ολυμπιακοί Αγώνες περνούν στην φάση των νοκ άουτ και το Basketa.gr αναλύει τα τέσσερα ζευγάρια των προημιτελικών, προβλέποντας το ποιοι θα κάνουν το επόμενο «βήμα».
Στις 15 από τις 19 διοργανώσεις Ολυμπιακών Αγώνων, όλα «βάφτηκαν» στα χρώματα της «Αστερόεσσας». Οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι το απόλυτο αφεντικό και αυτό είναι αναμφισβήτητο, με τη Σοβιετική Ένωση δύο φορές, τη Γιουγκοσλαβία και την Αργεντινή από μία φορά να «σπάνε» την κυριαρχία τους. Από το 2008, δε, όταν γύρισαν στην κορυφή στο συγκλονιστικό τελικό του Πεκίνου με την Ισπανία, άπαντες επιχειρούν να τους πάρουν ξανά το «θρόνο».
Και μπορεί να έχει έρθει στο Τόκιο μια αποστολή... έτοιμη για όλα, διαθέτοντας ουκ ολίγους πρωταγωνιστές του κορυφαίου πρωταθλήματος του κόσμου, αλλά υπάρχουν κι άλλοι, συγκάτοικοί τους στο ΝΒΑ ή μη, που δείχνουν πως είναι παρόντες για την υπέρβαση. Η Γαλλία πρώτη έδωσε το σύνθημα στην πρεμιέρα και οι υπόλοιποι απειλούν, μπαίνοντας τώρα στην κρίσιμη φάση των νοκ άουτ.
Σε αυτό το σημείο, λοιπόν, λάθη δε συγχωρούνται και η κλήρωση έδειξε το δρόμο μέχρι τον τελικό, για όποιον έχει τη δυνατότητα να φτάσει μέχρι εκεί. Το Basketa.gr αναλύει τα τέσσερα ζευγάρια και προβλέπει το ποιοι θα περάσουν στα ημιτελικά.
Ιταλία-Γαλλία: Μάχη... στα τρικολόρ
Αμφότερες οι χώρες έχουν μια σημαία με τρία χρώματα. Πράσινο-άσπρο-κόκκινο η Ιταλία, μπλε-άσπρο-κόκκινο η Γαλλία, με τις δύο να έχουν μια μόνο διαφορά. Μπασκετικά, βέβαια, έχουν ένα διαφορετικό σημείο αναφοράς, με τους «τρικολόρ» του Βενσάν Κολέ να αποτελούν ίσως την πιο εντυπωσιακή ομάδα του τουρνουά, με μικρή διαφορά από τη Σλοβενία.
Η ειδοποιός διαφορά με την ομάδα του Λούκα Ντόντσιτς είναι, ασφαλώς, η νίκη με την Team USA στην πρεμιέρα, που έστειλε σαφές μήνυμα για τη συνέχεια. Διαθέτουν, άλλωστε, κι εκείνοι ένα σωρό παίκτες με σπουδαίες παραστάσεις από το ΝΒΑ (Φουρνιέ, Γκομπέρ, Μπατούμ, Λουαού-Καμπαρό, Εντικιλινά), αθλητές με μεγάλη καριέρα στην Ευρώπη (Ντε Κολό, Ερτέλ), αλλά και άλλους που επιχειρούν να βάλουν το δικό τους χέρι ως «παράγοντες Χ» (Πουαριέ, Γιαμπουσέλε). Όλοι μαζί έχουν, κατά κάποιο τρόπο, μια κοινή συνισταμένη που οδηγεί σε αυτό το σύγχρονο τρόπο παιχνιδιού των Γάλλων, ο οποίος προσομοιάζει στο ΝΒΑ, με ορισμένες διαφορές στην οργάνωσή του επιθετικά, αλλά και στην αμυντική προσήλωση, με συνέπεια να μοιάζουν εξαιρετικά απειλητικοί απέναντι σε όποιον βρουν.
Στην άλλη πλευρά, οι Ιταλοί θα λέγαμε πως έχουν καταφέρει πολλά και μόνο με την παρουσία τους σε αυτό το σημείο. Πέρασαν από την «κόλαση» του Βελιγραδίου, συνέχισαν μέσα από τον όμιλο του «θανάτου» με Αυστραλία, Γερμανία και Νιγηρία ως δεύτεροι και, τώρα, κάθε «βήμα» τους δίνει απλά ακόμη μεγαλύτερη διάσταση σε μια απόλυτα επιτυχημένη πορεία. Ο Μέο Σακέτι έχει παρουσιάσει κάτι παρόμοιο με τον αντίπαλό του, παίρνοντας όσα πρέπει από την εμπειρία παικτών, σαν τον Μέλι και τον Γκαλινάρι, για να αναδείξει μια νέα γενιά ταλαντούχων αθλητών, όπως ο Φοντέκιο, ο Μανιόν, ο Τόνουτ, ο Πολονάρα και αρκετοί ακόμη. Με τα νιάτα και την φρεσκάδα, άλλωστε, κανείς δεν έχασε, έχοντας υπομονή και ορισμένους πιο «μπαρουτοκαπνισμένους» να τη διαχειριστούν και να την κατευθύνουν.
Πρόβλεψη: Από τη μία, λοιπόν, έχουμε μια απολαυστική Γαλλία, άξια της κληρονομιάς της προηγούμενης γενιάς που την ανέδειξε στην κορυφή, από την άλλη πλευρά υπάρχει μια... ερωτική Ιταλία, συνεχίζοντας ένα εκπληκτικό αθλητικά (και όχι μόνο, δηλαδή λέγε με Νταμιάνο Νταβίντ) 2021 σε εθνικό επίπεδο. Η πρώτη, όμως, είναι πιο πλήρης και έχει τον πρώτο λόγο, με τους υπάρχοντες παίκτες να διαθέτουν πραγματικά τεράστια ευκαιρία για κάτι καλό, που δεν ξέρουμε αν θα είναι σε θέση να το κάνουν το 2024.
Σλοβενία-Γερμανία: Ο Λούκα και ο κίνδυνος
Πρόκειται για το ζευγάρι, που διασταυρώνεται με εκείνο της Γαλλίας και της Ιταλίας. Γνωρίζετε ήδη, πού θέλουμε να το πάμε αναφορικά με το ποιοι θα μπορούσαν να τεθούν αντιμέτωποι στα ημιτελικά και τι ματσάρα θα μπορούσε να γίνει, αλλά κανείς δεν πρέπει να υποτιμάται σε αυτό το σημείο της διοργάνωσης.
Η Σλοβενία, αρχικά, είναι μια άλλη ομάδα με την παρουσία του Λούκα Ντόντσιτς. Το «παιδί-θαύμα» του παγκοσμίου μπάσκετ έχει βάλει πλώρη για να γράψει μοναδική ιστορία στο άθλημα και να μπει στο «πάνθεον» των κορυφαίων, επιθυμώντας να πετύχει παραπάνω πράγματα με την Εθνική, μετά την κατάκτηση του Ευρωμπάσκετ του 2017. Μπορεί να μην έχει δίπλα του τον Γκόραν Ντράγκιτς, αλλά και ο αδελφός του, Ζόραν, κάνει εξαιρετική δουλειά, όπως και άλλοι παίκτες, που μαζί του βρίσκουν τον καλύτερο εαυτό τους, όπως ο Πρέπελιτς, ο Τσάντσαρ, ο Τόμπι, ο Μπλάζιτς κι άλλοι. Αυτή είναι και η πιο μεγάλη επιτυχία, που αποτυπώθηκε ειδικά στο ντέρμπι με τους Ισπανούς, καθώς μπορεί ξεκάθαρος σούπερ σταρ να υφίσταται, αλλά παράλληλα αυτό δεν επηρεάζει αρνητικά την ομαδική λειτουργία των Βαλκανίων με... γερμανικά αισθήματα, όπως είναι και οι Κροάτες.
Μιας και μιλήσαμε αυτά τα αισθήματα του λαού τους, όμως, τώρα θα βρουν απέναντί τους τα «Πάντσερ», που με τη σειρά τους αποτελούν εξίσου υπόδειγμα συνόλου. Όταν βλέπεις παίκτες σαν τον Λο, τον Ομπστ και τον Τίμαν, που σαν μονάδες ίσως να μη μας λένε πολλά, να ηγούνται και να καλύπτουν επάξια το κενό του Σρέντερ και του Τάις κατά κύριο λόγο, μαζί με την ποιότητα αθλητών σαν τον Βόιτμαν και τον Βάγκνερ, τότε αυτό κάτι σημαίνει για τη δουλειά που κάνει ο Χένρικ Ροντλ, με την παρουσία στην οκτάδα υπό αυτές τις συνθήκες να είναι επιτυχημένη.
https://www.youtube.com/watch?v=keBUIumwh6Y&ab_channel=BasketHub
Πρόβλεψη: Αμφότερες οι ομάδες στηρίζονται στο σύνολο, λιγότερο ή περισσότερο, αλλά στη μία πλευρά υπάρχει ένας μοναδικός παίκτης, που με κάθε τρόπο θα κάνει τη ζημιά. Ο Ντόντσιτς, λοιπόν, δείχνει πρόκριση της Σλοβενίας.
Ισπανία-ΗΠΑ: Ξυπνούν αναμνήσεις...
Είναι οι δύο κορυφαίες εθνικές ομάδες στον αιώνα, που διανύουμε. Κι αν για τις ΗΠΑ γνωρίζουμε πως αποτελούν την απόλυτη παγκόσμια δύναμη, το πρόγραμμα των Ισπανών από τη δεκαετία του 1990, που δε σταματά να αναδεικνύει μεγάλους παίκτες και σπουδαίες φουρνιές, που λατρεύουν την Εθνική τους και παραδίδουν τη μία παράσταση μετά την άλλη, είναι πραγματικά κάτι το αξιοζήλευτο.
Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, το γεγονός πως εμπιστεύονται τον ίδιο άνθρωπο εδώ και 12 χρόνια. Ο Σέρτζιο Σκαριόλο κατάφερε να βρει το «λιμάνι» του στην «Φούρια Ρόχα» και, παράλληλα, να αποτελέσει το πρόσωπο σήμα-κατατεθέν για τη συνέχεια του προγράμματός της. Επιχειρεί πάντοτε να αναδεικνύει νέα ταλέντα και σε αυτούς τους Αγώνες βλέπουμε, για παράδειγμα, τον Γκαρούμπα και τον Αμπάλδε, έστω κι αν ο δεύτερος έχει ήδη κάνει μια διαδρομή, αλλά τώρα γνωρίζει το ανώτερο επίπεδο. Παράλληλα, όμως, δε λείπει η παλιά φρουρά, με τους αδελφούς Γκασόλ, τον Ροντρίγκεθ, τον Ρούντι, τον Γιουλ, τον Ρούμπιο και τους υπόλοιπους κάθε χρονιά να δείχνουν σαν να κερδίζουν... έτος νεότητας.
Οι Αμερικανοί, από την πλευρά τους, όποτε μπορούν κατεβάζουν μια ομάδα, που θα μπορούσε να αποτελεί και μια... μονοεθνή μεικτή κόσμου. Η παρουσία των Ντουράντ και Λίλαρντ μόνο μπορεί να προξενήσει... τρόμο, τη στιγμή που υπάρχουν και οι πρωταθλητές Χόλιντεϊ-Μίντλετον, παίκτες με σπουδαίο μέλλον μπροστά τους σαν τον Τέιτουμ, αλλά και «εργαλεία» σαν τον Γκριν, τον Αντεμπάγιο και τον ΛαΒίν. Το μόνο πρόβλημά τους, όμως, είναι αυτό της ομοιογένειας, που όσο κι αν μια ομάδα έχει δουλέψει, είναι δύσκολο να την αποκτήσει, όταν δύο βασικά της στελέχη έρχονται στο Τόκιο δύο μέρες πριν αρχίσει η διοργάνωση (Χόλιντεϊ-Μίντλετον). Με τους αγώνες να περνούν, ωστόσο, αρχίζουν να την εξασφαλίζουν κι αυτή.
Πρόβλεψη: Όπως αναφέραμε, η σχολή των Ισπανών είναι από τις λίγες, που μπορεί πραγματικά να απειλήσουν τους Αμερικανούς. Εκείνοι, όμως, έχουν αρχίσει να βρίσκουν τα πατήματά τους και η ατομική ποιότητα κάθε παίκτη τους δε συγκρίνεται με κανενός άλλου. Θα ποντάρουμε, επομένως, πάνω τους, αλλά ίσως μιλάμε για το πιο οριακό ματς της οκτάδας.
Αυστραλία-Αργεντινή: «Καγκουρό»... περνάνε πάνω από «Γκαούτσος»
Μια σπουδαία γενιά Αυστραλών παικτών έρχεται αντιμέτωπη με την παρέα ενός «γερόλυκου», που κάνει τους φίλους του μπάσκετ να υποκλίνονται και... την Επιστήμη να σηκώνει τα χέρια ψηλά για την περίπτωσή του. Φαβορί, όμως, υπάρχει και σε αυτό το ζευγάρι και οι Boomers διαθέτουν από τη δική τους πλευρά το ρόλο αυτό.
Η φουρνιά αυτή, που έχει εμφανιστεί, αφού πρώτα «θέριεψαν» οι παίκτες της μέσα από τη διαδικασία του... παιδομαζώματος που έκαναν εις βάρος του εαυτού τους Αμερικανοί στο ΝΒΑ, έχει καταφέρει να σαρώσει τα πάντα στην περιφέρεια της και να διεκδικεί με αξιώσεις κάτι σπουδαίο. Η περίοδος αυτή ίσως είναι ιδανική για κάτι τέτοιο, με παίκτες σαν τον Μιλς, τον Κέι, τον Ίνγκλς, τον Λαντέιλ, τον άτυχο Μπέινς και άλλους να ηγούνται και να έχουν καταφέρει να βάλουν τα δικά τους «εγώ» κάτω από ένα κοινό «εμείς», υπό τις οδηγίες του Μπράιαν Γκούρτζιαν, αλλά ίσως η πίεση για επιτυχία θα μπορούσε να τους επηρεάσει.
Απέναντί τους έχουν την «Αλμπισελέστε» του ανθρώπου, που αποτελεί το ίδιο το μπάσκετ και δεν έχει τίποτα να αποδείξει. Ο Λουίς Σκόλα, στα 41 του, μετρά σχεδόν 20 πόντους ανά αγώνα και αυτό λέει πολλά από μόνο του. Μια σειρά από παίκτες, είτε παρόμοιας συνομοταξίας με τη δική του είτε αρκετά νεότερων, με κύριους εκπροσώπους τους Καμπάτσο, Λαπροβίτολα, Ντεκ, Βιλντόζα, Μπρουσίνο και Ντελία, τον προστατεύουν κι εκείνος, ακριβώς για το λόγο που αναφέραμε και επιβεβαιώθηκε στο ακέραιο το 2019, στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Κίνας, γίνεται πάντοτε επικίνδυνος για μια ομάδα, που έχει πίεση να πετύχει.
Πρόβλεψη: Η Αργεντινή είναι δεδομένα μια ομάδα, που μπορεί να κάνει τη ζημιά και να μην καταλάβεις πώς αυτή έγινε. Η διαφορά ποιότητας με την Αυστραλία, όμως, είναι φανερή σε μονάδες και σύνολο στις πρώτες αγωνιστικές, κάτι που κάνει τα «καγκουρό» φαβορί για την τετράδα.
