Η ήττα του Παναθηναϊκού στην έδρα της Αναντολού Εφές ήταν απολύτως φυσιολογική, όμως η εμφάνιση ήταν ξανά τραγική, ακόμα μία στην φετινή Ευρωλίγκα.
Ουδείς είχε απαίτηση από τους πρωταθλητές Ελλάδας να νικήσουν τους αντιπάλους τους και μάλιστα στην Κωνσταντινούπολη. Ωστόσο μετά τις προβληματικές εμφανίσεις κόντρα σε Ερυθρό Αστέρα και Περιστέρι, ο στόχος ήταν να βγει καλύτερη εικόνα στο παρκέ. Αυτό δεν συνέβη και οι «πράσινοι» γλίτωσαν τη συντριβή λόγω της ασυνήθιστης αστοχίας της ομάδας του Εργκίν Αταμάν -ο οποίος δεν ήταν στον πάγκο λόγω τιμωρίας-. Και πάλι όμως δέχτηκαν 85 πόντους, με τους Τούρκους να σουτάρουν 9/22 τρίποντα, ευστοχώντας σε ορισμένα μαζεμένα στο τελευταίο δεκάλεπτο.
Κριτική για τον αγώνα δεν υπάρχει λόγος να γίνει. Άλλωστε οι γηπεδούχοι δεν έπαιξαν πάνω από το 50% για να φτάσουν σε μία επαγγελματική νίκη. Ένα συμπέρασμα που βγαίνει όμως τη δεδομένη χρονική στιγμή, είναι ότι ο Όντεντ Κάτας δεν κερδίζει τις εντυπώσεις και με βάση τη μέχρι τώρα παρουσία της ομάδας επί των ημερών του, δεν θα πρέπει να είναι ο Ισραηλινός εκείνος ο οποίος θα «τρέξει» το πρότζεκτ της προσεχούς αγωνιστικής περιόδου.
Η εικόνα της ομάδας είναι κακή, ο Χεζόνια σκοράρει 14 πόντους αλλά παίζει μόνο 18 λεπτά επειδή ορισμένες φορές το... παρακάνει, την ώρα που άλλοι συμπαίκτες του επίσης φέρονται εγωιστικά, αλλά επιβραβεύονται παίζοντας 30 λεπτά. Ερωτηματικά επίσης έχει προκαλέσει το γεγονός ότι μετά τα τάιμ άουτ, ο Παναθηναϊκός πραγματοποιεί τραγικές επιθέσεις που έχουν κατάληξη «σκοτωμένα» σουτ.
Η κατάσταση στην Ευρωλίγκα δεν αλλάζει με τίποτα και δύσκολα θα δούμε κάτι διαφορετικό στα εναπομείναντα παιχνίδια μέχρι το τέλος της κανονικής περιόδου που θα βρει το «τριφύλλι» να τερματίζει στην χειρότερη θέση της ιστορίας του. Προς το παρόν οι καλές παρουσίες αποτέλεσαν εξαίρεση και δεν υπήρξε ιδιαίτερη βελτίωση από τότε που ανέλαβε ο Κάτας κι αυτό δεν το μαρτυρούν μόνο τα αποτελέσματα, αλλά και τα... ζόρια κόντρα σε ομάδες σαφώς πιο αδύναμες όπως το Περιστέρι ή ο τραγικός τρόπος με τον οποίο ήρθε η ήττα από τον Προμηθέα στο ΟΑΚΑ.
Το πρώτο που ενδιαφέρει τώρα είναι να τελειώσει όσο το δυνατόν συντομότερα το μαρτύριο της παρουσίας στην EuroLeague και στη συνέχεια η ομάδα να στραφεί στους εγχώριους στόχους. Σε αυτούς που δεν μπορεί να αισθάνεται καθόλου σίγουρη ότι θα τους κατακτήσει, αν συνεχίσει να παρουσιάζει αυτό το «πρόσωπο».
Όπως και να' χει το σίγουρο είναι ότι πιο ασφαλή συμπεράσματα θα βγουν τον επόμενο μήνα, όταν δεν θα υπάρχουν πια οι αγώνες μεσοβδόμαδα και θα μπορούν να γίνουν πολλές προπονήσεις προκειμένου να φανεί αν όντως μπορεί να αλλάξει κάτι προς το καλύτερο, σε συνδυασμό βεβαίως με την επιστροφή του Νεμάνια Νέντοβιτς ο οποίος τελικά για μία θλάση, χρειάστηκε να μείνει δύο μήνες μακριά από τα παρκέ.
Εν κατακλείδι, αν και ο Παναθηναϊκός έχει μπροστά του πέντε παιχνίδια για να πέσει η αυλαία στην φετινή Ευρωλίγκα, θα πρέπει ήδη να σκεφτεί τους επόμενους στόχους του και να πιεί το πικρό ποτήρι μέχρι το τέλος, ελπίζοντας ότι θα μπορέσει να πανηγυρίσει μία-δύο νίκες απλώς για να διασκεδάσει κάπως τις εντυπώσεις.
