Κάθε εποχή έχει τα δικά της μεγάλα είδωλα, αλλά υπάρχουν και ορισμένα διαχρονικά, που ακόμη και βίντεο με highlights του να δεις, θα φτάνει και θα περισσεύει για να τον λατρέψει, καταλαβαίνοντας και μόνο όσα κατάφερε στην εποχή της κυριαρχίας του. Και ο Μάιλ Τζόρνταν είναι ένα τέτοιο, έχοντας πασχίσει πολλά χρόνια να «χτίσει» το ιδανικό είδωλο για όλους όσοι θέλουν να ακολουθήσουν το δρόμο του αθλητισμού από οποιαδήποτε πλευρά.
Και μετά… ήρθε το «The Last Dance», η σειρά των 10 επεισοδίων που μας καθήλωσε. Η σειρά των 10 επεισοδίων, για την οποία το Netflix είχε την εξαιρετική, από εμπορικής πλευράς, ιδέα να μας την πλασάρει με δύο επεισόδια κάθε Δευτέρα (σ.σ. Κυριακή για τις ΗΠΑ) και να μας κάνει να… εκνευριζόμαστε από την αναμονή, έδειξε μερικά πράγματα, που μας έκαναν να δούμε τον κορυφαίο όλων με άλλο μάτι.
Πρώτα ήταν τα χρόνια στη Βόρεια Καρολάινα, με το ντοκιμαντέρ μάλιστα να αφαιρεί την ιστορία του πώς μπήκε εκεί. Στη συνέχεια νιώσαμε την… αδικία στα πρόσωπα των Σκότι Πίπεν και Ντένις Ρόντμαν, μέσα από συγκινητικές ιστορίες ζωής και το πώς βρέθηκαν πίσω από τον Τζόρνταν, αλλά και το πόσο σημαντικοί ήταν, παράλληλα, για τους τίτλους των Μπουλς. Καταλάβαμε καλύτερα, μετά, την τεράστια συμβολή του κορυφαίου διαχειριστή προσωπικοτήτων σε πάγκους, του Φιλ Τζάκσον και θυμηθήκαμε τα μεγάλα σουτ παικτών, όπως ο Πάξον και ο Στιβ Κερ.
Και δεν ήταν μόνο αυτά. Ακούσαμε πολλές ιστορίες για το πόσο «τύραννος» ήταν σαν συμπαίκτης ο MJ, για το γεγονός, ότι δε στήριξε ένα μαύρο πολιτικό στην πολιτεία του έναντι ενός φασίστα, επειδή «και οι Ρεπουμπλικάνοι αγοράζουν τα Jordans», για τις κατηγορίες στον Χόρας Γκραντ ως «καρφί» και τον πιτσαδόρο που του πρόσφερε την πίτσα, από την οποία ξεκίνησε η ιστορία του «The flu game». Είδαμε μια ολομέτωπη επίθεση στον Τζέρι Κράουζ και τη διοίκηση για τη διάλυση της ομάδας το 1998, όπως κι ένα «άγριο» κράξιμο σε πρώην αντιπάλους του, όπως ο Αϊζέια Τόμας, αλλά και συμπαίκτες του, ιδιαίτερα με την ιστορία που μπήκε ως «ρούκι» σε ένα δωμάτιο, όπου οι… ρέμπελοι έκαναν ναρκωτικά και αρκετές ακόμη «ομορφιές».
Πάνω από όλα, όμως, είδαμε όλα τα περιστατικά μέσα από τα μάτια του Τζόρνταν και χωρίς καμία διάθεση να κάνει περιστροφές. Μίλησε ευθέως και χωρίς καμία διάθεση να σκεφτεί το ποιος θα στενοχωρηθεί και θα εκνευριστεί από αυτά που θα πει. Δεν φαινόταν να σκέφτεται καν, αν αυτά που θα έλεγε ο ίδιος ή άλλοι για εκείνον, εκθέσουν το απόλυτο είδωλο, που αναφέραμε πως είχε «χτίσει» και, μάλιστα, με πάρα πολύ κόπο.
Ο Τζόρνταν, με λίγα λόγια, άφησε τον εαυτό του να εκτεθεί μπροστά σε όλους, ενώ κάποτε ήταν η πιο διάσημη φυσιογνωμία του πλανήτη. Άφησε το είδωλο να «σπάσει», άφησε ακόμη και ανθρώπους που δούλεψαν μαζί του, να τον χαρακτηρίσουν ως «μαλάκα», ή έστω και να το υπονοήσουν. Για αυτό το τελευταίο, μάλιστα, έδειξε να μη μετανιώνει καθόλου, παρότι μάλλον δεν έχει κληρονομήσει φίλους από το άθλημα, γεγονός που θα το έλεγε κανείς λυπηρό. «Τύραννο με λες εσύ, που δεν κέρδισες τίποτα. Αν δε θες να παίξεις έτσι το παιχνίδι, τότε μην το κάνεις», είπε μπροστά στην κάμερα και συγκινήθηκε, γιατί γνωρίζει την προαναφερθείσα αλήθεια, για την άποψη που έχουν όσοι τον έζησαν. Μας είπε, δηλαδή, ότι ήθελε απλά να κερδίσει και δεν τον ένοιαζε τίποτα άλλο…
Ο Μάικλ Τζόρνταν, λοιπόν, δέχθηκε, μέσα σε όλα, να προχωρήσει στο ρίσκο του να «καταστρέψει» την ιδανική προσωπικότητα που δημιουργούσε για όσους δεν τον γνώριζαν νωρίτερα. Και αυτή είναι η μεγαλύτερη επιτυχία του στο «The Last Dance». Εκθέτοντας τον εαυτό του, μας θύμισε ότι είναι ο κορυφαίος και βρήκε ακόμη έναν τρόπο να μείνει «αθάνατος» στις αντιλήψεις μας.
Μην αποκλείετε, άλλωστε, το ενδεχόμενο να δέχθηκε την πρόταση για τη σειρά αυτή, ώστε να προκαλέσει όποιον επιχειρήσει να τον πλησιάσει, στη σύγκριση για το ποιος είναι ο κορυφαίος. Λέγεται, άλλωστε, ότι δέχθηκε μετά το τελευταίο πρωτάθλημα των Καβαλίερς, που ξεκίνησε την κουβέντα για το αν ο ΛεΜπρόν Τζέιμς τον ξεπερνά. Σαν να του λέει πως «αν τολμάς, βγες κι εσύ σε 20 χρόνια να τα φέρεις όλα στην φόρα».
Γιατί αυτός είναι ο Τζόρνταν. Ανταγωνιστικός μέχρι αηδίας. Νικητής. Ο κορυφαίος όλων και αθάνατος. Και θα μας το δείχνει με όποιο τρόπο χρειαστεί. Ακόμη κι αν χρειαστεί να «τσαλακώσει» (επίτηδες) ο ίδιος τον εαυτό του…
