Ο Τόμας Ουόκαπ ήταν ο ήρωας στην πρόκριση του Ολυμπιακού στο Final Four και το Basketa.gr παρουσιάζει το χρονικό της πορείας του Αμερικανού γκαρντ, που άρχισε από... ένα στοίχημα με τα μούσια του.
Ήταν η 1η Νοεμβρίου 2015, όταν ο Τόμας Ουόκαπ, ένας άνθρωπος με ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, λόγω της αρκετά λευκής επιδερμίδας του και των κοκκινωπών τριχών του, αποφάσιζε να ξεκινήσει ένα δικό του στοίχημα μαζί με το κολλέγιο, όπου αγωνιζόταν. Θέλησε να αφήσει το μούσι του να μεγαλώσει και κατάφερε, μάλιστα, να το καταστήσει και το πιο… διάσημο που υπήρχε τότε στο NCAA.
Οι Λάμπερτζακς έκαναν 21 νίκες σερί, τις περισσότερες στην ιστορία τους και ο Ουόκαπ κέρδισε το στοίχημά του, αφού η ομάδα του βρέθηκε δεύτερη διαδοχική χρονιά στη March Madness, αν κι εκεί αποκλείστηκε στον πρώτο γύρο από τη Γιούτα. Ενδεικτικό, πάντως, του πόσο καθοριστική ήταν και η δική του συμβολή, υπήρξε το γεγονός ότι από τις συνολικά πέντε παρουσίες του Στίβεν Όστιν στην τελική φάση, οι τρεις πραγματοποιήθηκαν με τον ίδιο πρωταγωνιστή, από το 2014 έως το 2016.
Όταν ξεκινούσε, δε, κανείς δεν πίστευε στις ικανότητές του, ούτε καν ο ίδιος ο πατέρας του. «Θεωρώ ότι τον είδαν και είπαν πως πρόκειται για ένα παιδί στα 1.93 μέτρα που δε σουτάρει και, μάλιστα, παίζει στο “4”, άρα δεν τον χρειάζονται», είχε δηλώσει σχετικά με την κολλεγιακή του παρουσία, μη θεωρώντας πως ήταν αλήθεια η πρόσληψή του από το Στίβεν Όστιν.
Λογικό ήταν, επομένως, βάσει αυτών των χαρακτηριστικών να μην καταφέρει να εισέλθει στο «μαγικό κόσμο» του ΝΒΑ. Οι πόρτες, όμως, θα άνοιγαν σε άλλες πολιτείες…
Η υπέρβαση που τον έκανε «βασιλιά» της Λιθουανίας
Για έναν χρόνο, πάντως, ο Ουόκαπ πάλεψε αρκετά να μπει στο κορυφαίο πρωτάθλημα του κόσμου, αγωνιζόμενος στους Ουίντι Σίτι Μπουλς, θυγατρική του Σικάγο, έχοντας νωρίτερα υπογράψει για λίγες μέρες στους «Ταύρους». Δεν κατάφερε, ωστόσο, να πείσει την ιστορική ομάδα να τον διατηρήσει στις τάξεις της, με συνέπεια να πάρει απόφαση να ξεκινήσει το ταξίδι στην Ευρώπη, που ίσως να μην το περίμενε τόσο εντυπωσιακό όσο έχει αποδειχθεί.
Στην πρώτη του κιόλας χρονιά, ο Αμερικανός που είχε μετακινηθεί ήδη προς την περιφέρεια, καθώς ταίριαζε περισσότερο στα χαρακτηριστικά του, βρέθηκε στη Λούντβιγκσμπουργκ, που πρώτη εντόπισε στοιχεία του ταλέντου του. Ο Ουόκαπ, που είχε συνηθίσει τις υπερβάσεις από το κολλέγιο, στήριξε την ομάδα του σε μια σπουδαία πορεία μέχρι τους «4» του BCL, που μέχρι τώρα δεν έχει επαναληφθεί, ενώ πήρε και θέση στους All Stars της Γερμανίας.
Ο Σαρούνας Γιασικεβίτσιους, που πάντοτε έκανε… ψαγμένες επιλογές στη Ζαλγκίρις, πρόλαβε να τον «αρπάξει» και να τον κάνει κυρίαρχο από έναν από άνθρωπο των υπερβάσεων. Όχι πως δεν έλειψαν κι αυτές, βέβαια, καθώς η λιθουανική ομάδα έκανε μια από τις μεγαλύτερες ανατροπές στην κανονική διάρκεια της Ευρωλίγκα και μπόρεσε να προκριθεί στους «8» της Ευρωλίγκα τη σεζόν 2018-2019, σε ένα τεράστιο κερδισμένο στοίχημα του «Σάρας» μετά το Final Four της προηγούμενης χρονιάς.
Ο… τίμιος γίγαντας του Ολυμπιακού του Μπαρτζώκα
Είχε έρθει, πια, η σειρά του να περάσει στην επόμενη πίστα. Ο Ολυμπιακός τον κάλεσε σε μια ιδιαίτερη συγκυρία, καθώς μετά την αποχώρηση του Βασίλη Σπανούλη από την ενεργό δράση, κλήθηκε να γίνει ο «έτερος εγώ» του Κώστα Σλούκα. Αυτός ήταν ο ρόλος, όπου τον ήθελε ο Γιώργος Μπαρτζώκας, συνδυάζοντας τα πιο επιθετικογενή χαρακτηριστικά του ηγέτη του με τα πιο αμυντικογενή του Αμερικανού, παίρνοντας και όσα μπορεί στην επίθεση, για να δημιουργήσει έτσι το δίδυμο, που θα ανέβαζε τις επιδιώξεις των «ερυθρολεύκων».
Και, πράγματι, ο Ουόκαπ ήταν τόσο καθοριστικός. Σε όποιο ματς βρέθηκε σε θετική απόδοση, ο Ολυμπιακός είχε διαφορετικές διαστάσεις στο παιχνίδι του, και δη όταν εκείνος έδινε πράγματα στην επίθεση. Χαρακτηριστικό το Game 5 με τη Μονακό, όπου εκείνος άλλαξε το μομέντουμ με 17 πόντους, έχοντας 4/5 δίποντα και 3/5 τρίποντα με τρομερή αστοχία, όταν στη σεζόν μετρούσε κατά μέσο όρο 6.3 πόντους με μόλις 29.6% στα τρίποντα, ποσοστό που είχε πέσει ακόμη περισσότερο στα πρώτα τέσσερα ματς της σειράς.
Ήταν ο «κομάντο», που ήθελε ο τεχνικός των Πειραιωτών, που θα συμπλήρωνε τον φυσικό του ηγέτη και θα δημιουργούσε μια ομάδα… έτοιμη για όλα. Κάπως έτσι, και η δική του επιλογή τον δικαίωσε, συνεχίζοντας την αγωνιστική του «εκτόξευση», με τα όνειρά του, που άρχισαν από την ιστορία μιας γενειάδας, να μην έχουν όρια…
