Ο Παναγιώτης Καλαϊτζάκης είναι ο ηγέτης της Λιετκαμπέλις, κάνοντας τη μία μεγάλη εμφάνιση μετά την άλλη, και το Basketa.gr καταγράφει την πορεία του ανάμεσα στους κορυφαίους.
Ήταν καλοκαίρι του 2020. Τα αδέλφια Καλαϊτζάκη έψαχναν ακόμη το δρόμο τους, ύστερα από αρκετές επιλογές, ειδικά εντός συνόρων, που δεν τους έβγαλαν κάπου. Κάπως έτσι, ο Γιώργος και ο Παναγιώτης αποφασίζουν… να μην πάνε διακοπές και να δουλέψουν στο πλευρό του νυν γυμναστή της ΑΕΚ, Στράτου Τσαμπή, ώστε να είναι έτοιμοι για τις επόμενες προκλήσεις από άποψη φυσικής κατάστασης, δουλεύοντας παράλληλα κάθε αδυναμία τους αγωνιστικά.
Μετά από δύο χρόνια, η δουλειά που κάνουν αυτά τα καλοκαίρια έχει φέρει επιτυχία στην καριέρα τους. Ο ένας έχει βρει το δρόμο του για το ΝΒΑ, παλεύοντας να μείνει στο «μαγικό κόσμο» με νέο συμβόλαιο στην Οκλαχόμα, και ο άλλος βρίσκεται ανάμεσα στους κορυφαίους του Eurocup, διακρινόμενος με την φανέλα της Λιετκαμπέλις.
Ο Παναγιώτης μπορεί να μην ακολουθεί την πιο λαμπερή πορεία του αδελφού του, που βρίσκεται στο κορυφαίο πρωτάθλημα του κόσμου, αλλά με τη σειρά του παίρνει τη δική του διαδρομή, με στόχο τον ουρανό. Το Basketa.gr καταγράφει την πορεία του Ηρακλειώτη «άσου», που χρειαζόταν μόνο λίγη εμπιστοσύνη, για να αποδείξει τον ίδιο του τον εαυτό.
Η απουσία εμπιστοσύνης στην Ελλάδα, η… δίδυμη απελευθέρωση και η «εκτόξευση» μέχρι την Εθνική
Ο Άρης, συνηθίζοντας να αναδεικνύει παίκτες, ήταν και η πρώτη ομάδα που έδωσε την ευκαιρία στον Παναγιώτη Καλαϊτζάκη με επαγγελματικό συμβόλαιο το καλοκαίρι του 2016, την ίδια στιγμή που ο Γιώργος γινόταν επίσης επαγγελματίας με τον Παναθηναϊκό. Ο δρόμος, όμως, στην Ελλάδα που θεωρεί τους παίκτες… ταλέντα έως τα 25 και «τελειωμένους» μετά τα 25, δε θα ήταν στρωμένος με ροδοπέταλα και αυτό θα αποδεικνυόταν πολύ σύντομα.
Ο ύψους 2.00 μέτρων παίκτης με την ευχέρεια να παίζει ως γκαρντ και ως φόργουορντ, χρησιμοποιώντας το ανάστημα και τη σωματοδομή του, για δύο χρόνια δε θα έβρισκε χρόνο στην Basket League με τους «κίτρινους», ενώ αμέσως μετά και η ευκαιρία στον Χολαργό θα περνούσε ανεκμετάλλευτη. Παρότι ο Άρης Λυκογιάννης φημίζεται για την ανάδειξη παικτών, εντούτοις δεν έδωσε την αντίστοιχη στήριξη στον τότε 19χρονο Παναγιώτη την αντίστοιχη στήριξη, παίζοντας 19 παιχνίδια αλλά χωρίς να αποκτήσει σταθερό ρόλο.
Κάπως έτσι, φάνηκε πως έπρεπε να ψάξει αλλού για μια καλύτερη τύχη και η Νεβέζις ήρθε ως μια πρώτη ευκαιρία για εκείνον και τον αδελφό του, παίρνοντας έτσι την απόφαση να βρεθούν στη μικρή και γραφική Κενταϊνάι, εκεί όπου εκβάλλει ο ποταμός Νεβέζις, για να κάνουν μια νέα αρχή. Κι αν ο Γιώργος έφυγε την επόμενη χρονιά, για να ενταχθεί ξανά στον Παναθηναϊκό, ο Παναγιώτης συνέχισε για ακόμη έναν χρόνο στις τάξεις της Νεβέζις και προτού τελειώσει η σεζόν, όπου είχε ήδη κατά μέσο όρο 12.8 πόντους με 4.5 ριμπάουντ, δύο ασίστ και 1.3 κλεψίματα, η Λιετκαμπέλις τον «τσίμπησε» με τη σειρά της.
Η κίνηση αυτή θα αποδεικνυόταν και ιδανική για τις δύο πλευρες, με τον Καλαϊτζάκη να πορεύεται κάθε μέρα στο δρόμο των κορυφαίων. Η φετινή χρονιά, ειδικά, είναι εξαιρετική για τον Παναγιώτη, που ηγείται της ομάδας από το Πανεβέζις, η οποία είναι τρίτη με ρεκόρ 11-5 στο λιθουανικό πρωτάθλημα και έκτη στον πρώτο όμιλο του Eurocup. Ο 23χρονος «άσος» μετρά 9.7 πόντους με 4.1 ριμπάουντ, 2.4 ασίστ και 1.9 κλεψίματα στο πρωτάθλημα, ενώ τα καλύτερα τα κρατά για την Ευρώπη με 14.3 πόντους, τρία ριμπάουντ, 2.2 ασίστ, ένα κλέψιμο και 1.8 λάθη σε 28 λεπτά συμμετοχής, ως «ακρογωνιαίος λίθος» της Λιετκαμπέλις.
Οι επιδόσεις του αυτές, μάλιστα, έφτασαν στο σημείο να «χτυπήσουν» την πόρτα του Σωτήρη Μανωλόπουλου, που τον έφερε στην Εθνική. Στο δεύτερο αγώνα με τη Λευκορωσία, μάλιστα, ήταν το πιο σημαντικό κομμάτι της Επίσημης Αγαπημένης, για να πάρει την πρώτη της νίκη στα προκριματικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου, δείχνοντας την ουσία της βελτίωσής του.
Με αυτό τον τρόπο, ο Παναγιώτης Καλαϊτζάκης συνεχίζει την πορεία του προς την κορυφή, έχοντας ως τελευταίο πειστήριο την εμφάνισή του με τη Σλασκ Βρότσλαβ. Οι αποδείξεις είναι πια πολλές κι εκείνος ετοιμάζει τη δική του «εκτόξευση»…
