Ο Ολυμπιακός γνώρισε την πρώτη του φετινή ήττα στο ΣΕΦ από τη Μονακό και το Basketa.gr εξηγεί πώς μερικές μικρές λεπτομέρειες σε έναν καθοριστικό τομέα, όπως αυτός των ριμπάουντ, έδωσαν το ματς στους Μονεγάσκους και έστειλαν... μήνυμα στους νταμπλούχους Ελλάδας, αντιπαραβάλλοντας τις επιδόσεις τους σε σύγκριση με τα πρώτα τέσσερα νικηφόρα ματς τους στην Ευρωλίγκα.
Ήταν αναμενόμενο κάποια στιγμή και η Μονακό επιβεβαίωσε στο ΣΕΦ, ότι η Ευρωλίγκα αυτή θα είναι απρόβλεπτη, αν και ο Ολυμπιακός σίγουρα κρατά παρακαταθήκες από το «4 στα 4» στο ξεκίνημα της διοργάνωσης.
Οι Μονεγάσκοι, πάντως, το έκαναν όχι κλέβοντας το παιχνίδι στο Φάληρο, όπως ισχυρίστηκε τρόπον τινά ο προπονητής τους, Σάσα Ομπράντοβιτς, αλλά επέβαλαν το δικό τους τρόπο παιχνιδιού, ειδικά στο διάστημα, όπου με ένα 0-10 σερί, το 41-33 μετατράπηκε σε 41-43. Από εκείνο το σημείο κι έπειτα, οι «ερυθρόλευκοι» δεν μπόρεσαν απεμπλακούν από την εις βάρος τους κατάσταση, ούτε και από το ρυθμό που επέβαλαν οι φιλοξενούμενοι, τόσο με τη δύναμη που αντιπαρέθεσαν όσο και τις προσωπικές πινελιές παικτών με ταλέντο, όπως ο Τζέιμς, ο Οκόμπο και ο Λόιντ.
Ο Ολυμπιακός, όμως, είχε κι έναν ακόμη παράγοντα, που συντέλεσε καθοριστικά στην ήττα του. Και δεν ήταν άλλος από τη «μάχη» των αιθέρων, καθώς μπορεί, όπως δείχνουν και τα στοιχεία των πρώτων του αγώνων στην Ευρωλίγκα σε σύγκριση με αυτόν με τους Μονεγάσκους, να μην ηττήθηκε κατά κράτος, αλλά σίγουρα η διαφοροποίηση που υπήρξε σε αυτό το κομμάτι, έπαιξε το ρόλο της.
Τα έβαλε... με όλους, τον «σκέπασαν» οι παίκτες του Ομπράντοβιτς
Παρατηρώντας τα παιχνίδια του Ολυμπιακού στην πρώτη τετράδα αγώνων της φετινής Ευρωλίγκα, βλέπει κανείς πως σε όλη τους τη διάρκεια τον έλεγχο στον τομέα των ριμπάουντ. Και αυτό έχει ιδιαίτερη αξία, όταν το κάνει ακόμη και με μια ομάδα, που διαθέτει τον ίσως πιο επιδραστικό ψηλό της διοργάνωσης, τον Έντι Ταβάρες, ο οποίος είδε τον Μουσταφά Φαλ να τα βάζει μαζί του, σε μια «μονομαχία» που αποτύπωσε την υπεροχή των Πειραιωτών, μαζεύοντας 38 μπάλες έναντι 33 των «Μερένχες», εκ των οποίων δύο παραπάνω δεύτερες επιθέσεις (9-11).
Για να καταφέρνει κάτι τέτοιο μια ομάδα κόντρα σε έναν αντίπαλο, που έχει στη διάθεσή της το «θηρίο» από το Πράσινο Ακρωτήρι, τότε σίγουρα έχει κάνει αντίστοιχα καλή δουλειά. Τα ριμπάουντ, βέβαια, είναι δουλειά όλων και όχι μόνο των ψηλών και αυτό φαίνεται από το γεγονός, ότι στο ίδιο ματς και πέραν των 12 ριμπάουντ του Βεζένκοφ, ο Σλούκας και ο Ουόκαπ έχουν τέσσερα ριμπάουντ έναντι δύο του Φαλ. Και για να μην επαναληφθούμε, φυσικά, η ίδια εικόνα ισχύει και σε άλλα φετινά ματς του Ολυμπιακού, αν και φυσικά ο Γάλλος είχε και τις δικές του μεγάλες βραδιές στον αέρα, όπως τα 10 ριμπάουντ του έναντι της Μπασκόνια.
Στο παιχνίδι με τη Μονακό, όμως, το σκηνικό αυτό άλλαξε. Τα νούμερα δε λένε πάρα πολλά πράγματα από μόνα τους, καθώς η ομάδα του Ομπράντοβιτς είχε μεν υπέρ της τα ριμπάουντ και 34 έναντι 28 του Ολυμπιακού, αλλά μόλις δύο παραπάνω επιθετικά με 10 αντί οκτώ, που μπορεί να πει κάποιος πως, ως παραπάνω κατοχές, ισοσκελίστηκαν από τα δύο λιγότερα λάθη των νταμπλούχων Ελλάδας.
Ήταν, όμως, τέτοια η εικόνα υπέρ της Μονακό σε καίρια σημεία του παιχνιδιού στο συγκεκριμένο κομμάτι, με τους ψηλούς της να κάνουν εξαιρετική δουλειά, από τον Μοτεγιούνας και τον Μπράουν μέχρι τον Χολ, τόσο στα ατομικά τους μαρκαρίσματα όσο και στη συνολική τους υποχρέωση, μαζί με τους υπόλοιπους, στη συλλογή των «σκουπιδιών», που αυτή η ελάχιστη υπεροχή, την οποία είχε ο Ολυμπιακός στα προηγούμενα ματς του, έκανε τη διαφορά σε σημαντικό βαθμό.
Οι Πειραιώτες μπορεί να μην ηττήθηκαν ξεκάθαρα σε κάποια στατιστική κατηγορία στον αγώνα αυτόν, όμως ο τρόπος παιχνιδιού της αντιπάλου τους ήταν τέτοιος, που έκανε τις υπέρ της λεπτομέρειες να πάρουν αυτή την καταλυτική διάθεση εναντίον τους. Και η... αερομαχία ανάμεσά τους ήταν ένα από αυτά τα κομμάτια.
Η Ευρωλίγκα, άλλωστε, αυτό είναι σε τόσο μεγάλα παιχνίδια, ως προς το διακύβευμά της. Θέμα λεπτομερειών...
