Ο Νικ Καλάθης έγραψε ιστορία ξεπερνώντας τον Δημήτρη Διαμαντίδη στις ασίστ στην Ευρωλίγκα και το Basketa.gr παρουσιάζει τα έργα και τις ημέρες ενός ήδη ιστορικά κορυφαίου γκαρντ.
Τη μικρή ιστορία του Ρομπέν των Δασών σίγουρα θα την έχετε ακουστά. Οι νεότεροι μέχρι 30-35 ετών θα την έχετε δει και στο υπέροχο κλασικό παιδικό, είτε στην εποχή της βιντεοκασέτας είτε σε όσα επιτάσσει η σύγχρονη εποχή. Ο θρύλος λέει πως άρπαζε χρήματα από τους πλούσιους και τα μοίραζε στους φτωχούς, αντιστεκόμενος στην κατάχρηση εξουσίας, που γινόταν από τον δεσποτικό Σερίφη του Νότιγχαμ, ο οποίος ενδεχομένως να ήταν ο Πρίγκιπας Ιωάννης της Αγγλίας και σφετεριζόταν το θρόνο του Ριχάρδου του Λεοντόκαρδου.
Πολλούς αιώνες αργότερα, ένας μπασκετμπολίστας θα εμφανιζόταν για να αναπαραστήσει έναν παρόμοιο ρόλο. Θα έκλεβε, δηλαδή, τις μπάλες από τους αντιπάλους του και θα τις μοίραζε στους συμπαίκτες του, ώστε να τους κάνει χαρούμενους. Το ακόμη καλύτερο θα αφορούσε την χώρα μας, καθώς μπορεί να ήταν γεννημένος στο Κασέλμπερι της Φλόριντα, αλλά από ελληνική οικογένεια, κάτι που του έδωσε την ευκαιρία μετά από χρόνια να γράψει ιστορία στα μέρη μας και όχι μόνο, φτάνοντας με τρομερή ταχύτητα στο σημείο να ανέβει στο ευρωπαϊκό πάνθεον.
Ο Νικ Καλάθης είναι πια ένας εκ των ιστορικών παικτών της Ευρωλίγκα και του ευρωπαϊκού μπάσκετ. Η βραδιά με τη Μονακό ήταν ιδιαίτερη για τον ομογενή γκαρντ, ο οποίος με τις έξι του ασίστ συνδύασε το τερπνόν μετά του ωφελίμου, όντας πρώτος πια με 1.612 έναντι των 1.607 του Βασίλη Σπανούλη στην νίκη της ομάδας του με 88-83, σε μια χρονιά όπου στοχεύει σαφέστατα στον τίτλο, κατέχοντας την κορυφή με ρεκόρ 21-5.
Ο ίδιος βρίσκεται, πια, σε μια διαφορετική αποστολή με τους «Μπλαουγκράνα», αν και με στόχο τον ίδιο εκείνον, που τους είχε στερήσει πριν από 11 χρόνια, όταν «έδεσε χειροπόδαρα» τον Χουάν Κάρλος Ναβάρο, στη σειρά των playoffs με τον Παναθηναϊκό που τον καθιέρωσε. Από τότε, έγινε τα πάντα. Σκόρερ, «σερβιτόρος», «κλέφτης», κορυφαίος σε άμυνα και επίθεση, μα κυρίως ηγέτης. Το Basketa.gr παρουσιάζει τα έργα και τις ημέρες του σπουδαίου, με τη βούλα πια, γκαρντ.
Ο κορυφαίος Gator που «εκτόξευσε» ο Ζοτς
Οι ικανότητες, για τις οποίες διακρίνεται σήμερα ο Νικ, άρχισαν να φαίνονται με σαφήνεια από τα σχολικά του χρόνια στην Φλόριντα, κερδίζοντας μάλιστα δύο σερί χρονιές τον τίτλο του κορυφαίου παίκτη της περιοχής, το Florida Mr. Basketball, διάκριση που ματρούν παίκτες σαν τον Βινς Κάρτερ, τον Αμάρε Στάνταμαϊρ, τον Μπράντον Νάιτ και τον Όστιν Ρίβερς. Στα κολλεγιακά του χρόνια θα επέλεγε τους Φλόριντα Γκέιτορς, μένοντας στο σπίτι του και καταφέρνοντας, με αυτή την οικειότητα, να συστηθεί στον κόσμο.
Ο Καλάθης έμεινε εκεί για δύο σεζόν και στη δεύτερη, ειδικά, έκανε… τα πάντα και συνέφερε, μετρώντας κατά μέσο όρο 17.2 πόντους, 5.3 ριμπάουντ, 6.4 ασίστ, 1.9 κλεψίματα και το εντυπωσιακό για τα μετέπειτα δεδομένα του 39% στα τρίποντα, στέλνοντας την ομάδα του στη March Madness για ένα παιχνίδι, όπου αποκλείστηκαν από το Ουισκόνσιν. Το πιο σημαντικό, όμως, είναι πως έκανε… τις κεραίες από Ελλάδα να πιάσουν τη συχνότητά του.
Το καλοκαίρι του 2009, ο Γιόνας Καζλάουσκας τον καλεί στην Εθνική και ο Νικ, μην έχοντας ασφαλώς ποτέ τη δυνατότητα να παίξει για τις ΗΠΑ και θέλοντας να γνωρίσει τις ρίζες του, αποφασίζει να αποδεχθεί την πρόκληση, συμβάλλοντας μάλιστα στην κατάκτηση του χάλκινου μεταλλίου στο Κατοβίτσε, το τελευταίο έως σήμερα για την Επίσημη Αγαπημένη μέχρι σήμερα. Την ίδια ώρα, ο Ομπράντοβιτς και ο Παύλος Γιαννακόπουλος τον έπεισαν για το ρόλο του στον Παναθηναϊκό, προσφέροντας κι ένα συμβόλαιο των 2.4 εκατομμυρίων ευρώ για τρία χρόνια, διόλου ευκαταφρόνητο για έναν 20χρονο, με αποτέλεσμα τελικά να μην πάει στο ΝΒΑ, παρότι οι Τίμπεργουλβς τον διάλεξαν στο νούμερο 45 του draft, ανταλλαχθείς αμέσως στους Μάβερικς.
Κάνει δειλά-δειλά τα πρώτα του «βήματα» δίπλα σε μυθικούς παίκτες και, σιγά σιγά, βρίσκει το δικό του ρόλο. Πανηγυρίζει τον τίτλο του πρωταθλητή του 2010 και η αποχώρηση του Σπανούλη για χάρη του Ολυμπιακού, του δίνει την ευκαιρία να αναδειχθεί. Ο Νικ γίνεται ο ήρωας της σειράς με την Μπαρτσελόνα το 2011, στη μεγαλύτερη υπέρβαση εδώ και πολλά χρόνια, αναγκάζοντας τον τότε αντίπαλο Τσάβι Πασκουάλ να πει πως «ο Διαμαντίδης ήταν ο MVP, αλλά ο Καλάθης υπήρξε ο παίκτης-κλειδί». Και δεν ήταν άδικος σε αυτό που είπε, καθώς μας συστήθηκε για το τι μπορεί να κάνει με τον καλύτερο τρόπο, έχοντας τη δική του συμβολή στο 6ο «αστέρι», δείχνοντας πως θα μπορούσε να ηγηθεί του μέλλοντος των «πρασίνων», αν και βρέθηκε μαζί με τους υπόλοιπους, πλην Διαμαντίδη-Τσαρτσαρή, στη μαζική αποχώρηση του 2012.
Η…. Λόκο επιλογή και το Μέμφις
Ο Νικ, παρά το γεγονός ότι αποχώρησε από τον Παναθηναϊκό, δεν έφυγε και από την Ευρώπη, δείχνοντας μάλιστα τα ηγετικά του χαρακτηριστικά σε άλλη ομάδα. Αυτή ήταν η Λοκομοτίβ Κουμπάν του Εβγκένι Πασούτιν, η οποία δημιουργήθηκε για κάτι μεγάλο, θέλοντας να γίνει ξακουστή στον κόσμο του ευρωπαϊκού μπάσκετ, καταφέρνοντας το 2013 να κατακτήσει, προεξάρχοντος του ομογενούς γκαρντ, το Eurocup απέναντι στην Μπιλμπάο του Φώτη Κατσικάρη, με τον Καλάθη να μετρά κατά μέσο όρο 12.9 πόντους, 5.9 ριμπάουντ, 6.6 ασίστ και 1.4 κλεψίματα.
Με αυτές τις εμφανίσεις του, ο Νικ άνοιξε το δρόμο για το ΝΒΑ, με τους Μέμφις Γκρίζλις να του δίνουν την ευκαιρία μέσα από ανταλλαγή με τους Μάβερικς, εκείνος υπέγραψε για δύο χρόνια, φροντίζοντας να αποδείξει την αξία του, παίρνοντας τη θέση του τραυματία Μάικ Κόνλεϊ τον Φεβρουάριο του 2014 με αρκετές σπουδαίες εμφανίσεις, που τον ανέδειξαν σε «ρούκι» του μήνα με 10.7 πόντους, 3.6 ριμπάουντ και 4.6 ασίστ.
Το τέλος της χρονιάς εκείνης, βέβαια, δεν ήταν το καλύτερο δυνατό, καθώς είχε βρεθεί θετικός στην ουσία της Ταμοξιφίνης και αποβλήθηκε για 20 παιχνίδια, παραβιάζοντας την πολιτική εναντίον των παράνομων ουσιών στο ΝΒΑ. Η ουσία αυτή, βέβαια, βρισκόταν σε ένα συμπλήρωμα που έπαιρνε ο Νικ, με την ίδια την Ένωση Παικτών να κάνει λόγο για αδικία προς το πρόσωπό του, αλλά αυτό του στέρησε σε κάθε περίπτωση τη δυνατότητα να κάνει «βήματα» προς τα εμπρός.
Ο διάδοχος, ο ηγέτης, ο σπουδαίος
Το καλοκαίρι του 2015 έρχεται και ο Καλάθης δε δείχνει να συνεχίζει στο ΝΒΑ, μετά από όλη αυτή την ιστορία, αν και δεν ήταν το μόνο πρόβλημα, καθώς προτιμούσε έναν ηγετικό ρόλο κι ας έφευγε από το «μαγικό κόσμο», είδε έναν ορυμαγδό μεγάλων προτάσεων από ευρωπαϊκές ομάδες να έρχεται στα χέρια του. Από το προηγούμενο καλοκαίρι, ωστόσο, σε ένα ταξίδι του στην Αθήνα, είχε παρουσιάσει το τι φανέλα θα φορούσε.
Εκείνη η φωτογραφία με την φανέλα του Παναθηναϊκού ήταν προφητική, όπως και η δήλωση πως θα γυρνούσε στην Ευρώπη μόνο για χάρη του «τριφυλλιού». Και το απέδειξε, με τον Σάσα Τζόρτζεβιτς και τον Δημήτρη Γιαννακόπουλο να τον πείθουν, ότι ήταν ο διάδοχος του «βασιλιά» Δημήτρη Διαμαντίδη. Πήρε αμέσως ένα σπουδαίο ρόλο, αν και η πρώτη σεζόν δεν κύλησε ιδανικά πέραν του Κυπέλλου του 2016, με τον Σπανούλη να του δίνει ένα «γερό» μάθημα, παρά την τέλεια άμυνα, στους τελικούς της Basket League.
Τα ψέματα, λίγο μετά, θα τελείωναν. Ο Νικ έπρεπε να μπει πρώτος στη «μάχη», με τον εμβληματικό ηγέτη του Παναθηναϊκού να αποσύρεται και την φανέλα του να κρεμάται στην οροφή του ΟΑΚΑ. Ο Καλάθης, έχοντας υπογράψει σημειωτέον για τρία χρόνια την πρώτη φορά, πρέπει να αποδείξει το λόγο, για τον οποίο αποκτήθηκε, και η σεζόν 2016-2017 περνά… από 40 κύματα ως προς την απόδοσή του, με την Φενέρ αυτή την φορά να φράζει το δρόμο μέσα από την καθοδήγηση του, γνώριμου σε όλους, Ζέλικο Ομπράντοβιτς που είχε τον τρόπο να τον σταματήσει. Το διάστημα μετά την… ιστορία με το πούλμαν, τον βοήθησε να γίνει εκείνος, που θα οδηγούσε την ομάδα του στην ιστορική ανατροπή με τον Ολυμπιακό, κατακτώντας τον τίτλο του πρωταθλητή στον 5ο τελικό του Φαλήρου.
Κάπου εκεί, το όνομά του συνδέθηκε για τα καλά με αυτό του ηγέτη του Παναθηναϊκού, τη στιγμή που τα περισσότερα καλοκαίρια ήταν παρών για την Εθνική, με συμμετοχή τόσο στο Ευρωμπάσκετ του 2017 όσο και στο Μουντομπάσκετ του 2019. Οι τίτλοι και οι διακρίσεις συνέχισαν να έρχονται, μαζί με έναν πακτωλό χρημάτων, που τον κράτησαν στην Αθήνα έως το 2020, έχοντας γίνει το αφεντικό για πέντε χρόνια δίπλα σε σπουδαίους τεχνικούς, όπως ο Τσάβι Πασκουάλ και ο Ρικ Πιτίνο, όντας πάντα το «πρώτο βιολί», κατακτώντας τέσσερα πρωταθλήματα και τρία Κύπελλα, με μόνο καημό τη μη παρουσία σε ένα Final Four σε αυτή του την ιδιότητα.
Συνεχίζοντας να γράφει ιστορία…
Το καλοκαίρι του 2020 ήταν μια περίοδος περισυλλογής για τον Καλάθη. Από τη μία ο Παναθηναϊκός που τον είχε ως «άρχοντα», από την άλλη οι μνηστήρες στην υπόλοιπη Ευρώπη. Βλέποντας πως το «ταβάνι» θα κατέβαινε, ήθελε μάλλον να δώσει στον εαυτό του μια τελευταία ευκαιρία να διεκδικήσει κάτι μεγάλο και η Μπαρτσελόνα του Σαρούνας Γιασικεβίτσιους του έδινε την ευκαιρία.
Οι Καταλανοί τον έπεισαν, δίνοντάς του το «99», σε ένα διαφορετικό ρόλο από το να… κάνει τα πάντα καταθέτοντας όλη του την ψυχή στο παρκέ, όπως έκανε στον Παναθηναϊκό. Τον άφησαν να κάνει χαρούμενους τους συμπαίκτες του, μέσω των οργανωτικών και ανασταλτικών του ικανοτήτων, κι εκείνος τους το ανταπέδωσε με συμβολή στην πορεία έως τον τελικό του περσινού Final Four της Κολωνίας.
Την ίδια στιγμή, θα βίωνε τη δική του χαρά. Η 3η Μαρτίου 2022 θα μείνει για πάντα στη μνήμη του, γράφοντας το ρεκόρ, αφού ξεπέρασε τον Βασίλη Σπανούλη ως «βασιλιάς» των ασίστ.
Για την ακρίβεια, τη δεδομένη στιγμή ο Νικ Καλάθης είναι:
- 19ος σε πόντους με 2.565, ακολουθώντας τον Τζέισι Κάρολ στους 2.607 και από τους μη ενεργούς τον Μάρκους Μπράουν στους 2.739
- 2ος σε κλεψίματα με 356 και σίγουρα θα κατακτήσει την κορυφή, όπου ο Διαμαντίδης έχει 434
- 12ος σε βαθμούς αξιολόγησης με 3.301, με επόμενο στόχο τον Άντε Τόμιτς με 3.723, ενώ αν φτάσει εκεί δεν είναι μακριά και οι 3.890 του 3ου Ναβάρο
- Σύντομα στη λίστα των κορυφαίων 25 ριμπάουντερ, αφού έχει 980 και ο Τορνίκε Σενγκέλια έχει μόλις 984 περιμένοντας την επόμενη ομάδα του, ενώ ο επόμενος μη ενεργός είναι ο Νίκολα Βούσιτς στην 20άδα με 1.037
- 16ος σε εύστοχα δίποντα με 789, πίσω μόλις κατά τέσσερα από τον Γκιστ, ενώ ο Βούισιτς έχει 850 σε έναν αρκετά εύκολο επόμενο στόχο
- Φυσικά κορυφαίος στις ασίστ με 1.612, με επόμενους ενεργούς τους Σέρχιο Ροντρίγκες με 1.526 και Τομά Ερτέλ με 1.319
Ένας διαφορετικός «Ρομπέν των Δασών» συνεχίζει να δημιουργεί παντού τη δική του ιστορία και δημιουργώντας ίσως τις συνθήκες για μια μοναδική επίδοση, που για χρόνια πιθανότατα δε θα ξεπεραστεί. Αν έφτανε ξανά στην πηγή για να γευτεί το νέκταρ του ιερού ευρωπαϊκού δισκοπότηρου μετά από 11 ολόκληρα χρόνια, ίσως να ολοκληρωνόταν, οδηγούμενος προς το τέλος…
