Ο Αλέξανδρος Μπάρδας έκανε το δικό του μεγάλο απολογισμό για τα 33 χρόνια μιας αξιομνημόνευτης καριέρας, μιλώντας στο EOK Web Radio, με τον χαρισματικό σκόρερ των εθνικών κατηγοριών να αναφέρεται στην απόφαση να αποσυρθεί, τις μεγάλες στιγμές, τις ομάδες που «δέθηκε», αλλά και το μέλλον του ως προπονητής, δίνοντας και μια συμβουλή στα νεότερα παιδιά.
Αναλυτικά, όσα δήλωσε:
Για την απόφασή του: «Την απόφαση την είχα πάρει από πέρυσι, γιατί το timing και το να συνεχίζεις να παίζεις είναι θέμα κινήτρου. Όπως έγινε πέρυσι με τον Απόλλωνα, όπου η ομάδα σώθηκε, είπα ότι έχουμε άλλη μια χρονιά να βοηθήσουμε την ομάδα να επιστρέψει στις εθνικές κατηγορίες και μετά τέλος. Δεν ένιωθα ότι είχα να δώσω κάτι άλλο. Δεν ήταν εύκολο, αλλά ήταν ειλημμένη απόφαση. Βοήθησε και το γεγονός ότι ήταν τόσο καλή η χρονιά που το έκανε ιδανικό για τελείωμα».
Για το πώς νιώθει που δε θα είναι πια παίκτης, αλλά στο προπονητικό κομμάτι: «Είμαι στο προπονητικό κομμάτι αρκετά χρόνια και θα συνεχίσω να είμαι. Είναι σημαντικό ότι θα μείνω σε αυτό το κομμάτι, απλά δε θα είμαι ο πρωταγωνιστής μες στο παρκέ, θα είμαι απ’ έξω. Θα μπορέσω να συμβουλεύσω τα νέα παιδιά, θα μπορώ να είμαι μες στον χώρο, οπότε αυτό απαλύνει κάπως τον πόνο. Δεν είναι το ίδιο, αλλά είναι θέμα κινήτρου».
Για τις σκέψεις του όταν είδε την πρώτη του μπασκετική φωτογραφία: «Σκέφτηκα το πόσο γρήγορα περνάει ο καιρός. Είναι 33 χρόνια, αλλά στο μυαλό μου όπως είδα τη φωτογραφία και σκεφτόμουν όλα αυτά τα χρόνια, σκέφτομαι ότι πέρασαν σαν νερό».
Για τις χρονιές που ξεχωρίζει απ’ την καριέρα του: «Είναι κάποιες χρονιές που ήταν πάρα πολύ καλές, όχι μόνο στο αγωνιστικό κομμάτι. Θυμάμαι πάρα πολύ καλά την πρώτη μου άνοδο με τη Δάφνη, στη Β’ Εθνική τότε, η οποία δεν έχει καμία σχέση με την τωρινή κατηγορία. Θυμάμαι πολύ καλά την άνοδο με τον ΟΦΗ, με τον Πανερυθραϊκό, όπως επίσης και τη χρονιά στην Α2, όπου είχαμε ένα απ’ τα χαμηλότερα μπάτζετ, πέσαμε στα play-out, αλλά ήταν πάρα πολύ επιτυχημένη χρονιά και το είχαμε ευχαριστηθεί πάρα πολύ. Και η διετία στο Αιγάλεω με τις ανόδους. Και με τη ΦΕΑ περάσαμε πάρα πολύ καλά, ήμασταν πολύ καλή παρέα».
Για το με ποια ομάδα «δέθηκε» περισσότερο: «Η πρώτη ομάδα ήταν ο ΟΦΗ, γιατί έκατσα πολλά χρόνια. Η Δάφνη σίγουρα, όπου είχα μια τριετία που έκανα φίλους ζωής, στον Πανερυθραϊκό πέρασα πολύ καλά. Αυτές οι ομάδες που αναφέρω είναι που έχω παίξει από 2 χρόνια και πάνω. Και στο Αιγάλεω πέρασα πολύ καλά, βοήθησαν και οι επιτυχίες, ο κόσμος. Στον Ηρακλή ήταν μια ομάδα που είχε ιδιαίτερη βαρύτητα, παρ’ ότι έμεινα μια χρονιά. Δεν έχω αναμνήσεις αρνητικές από κάποια ομάδα, όπου πήγα πέρασα καλά».
Για το τι συμβουλεύει τα νεότερα παιδιά: «Ο χρόνος περνάει πάρα πολύ γρήγορά, οπότε να είναι όλοι συγκεντρωμένοι στην προπόνηση, να μην αφήνουν τον χρόνο να περνάει. Επίσης, όλα τα παιδιά να βάζουν το “εγώ” κάτω απ’ το “εμείς”. Αυτό σε βοηθάει να καθιερωθείς, να μπεις στη λειτουργία και το κλίμα στην ομάδα. Όταν υπάρχει “εγώ” δε μπορείς να προχωρήσεις σε ομαδικό σπορ».
Για το τι τον βοήθησε να εξελιχθεί: «Οι εποχές τότε ήταν διαφορετικές. Εγώ ξεκίνησα απ’ το Παναθηναϊκό και τελείωσα εκεί το εφηβικό. Κοιτούσα κάθε χρόνο όταν άλλαζα τμήμα να γίνομαι καλύτερος ώστε να μπορέσω να κερδίσω χρόνο και να έχω χρόνο συμμετοχής. Αυτό ήταν πάρα πολύ σημαντικό και σε έκανε πιο έτοιμο για το ανδρικό. Με βοήθησε να ετοιμαστώ και ψυχολογικά και μπασκετικά και με κυνήγησε και μετά στο ανδρικό, ήμουν έτοιμος για εκεί».
Για το επόμενο βήμα του, στο τεχνικό επιτελείο του εφηβικού τμήματος του Πανερυθραϊκού: «Εδώ και 5 χρόνια ήμουν πρώτος προπονητής στους Νέους Παλατιανής, είχαμε ξεκινήσει απ’ τη Γ’ ΕΣΚΑ και είχαμε ανέβει στη Β’. Ήμασταν ανταγωνιστική ομάδα. Στον Πανερυθραϊκό έχω αναλάβει και άλλο ένα τμήμα μικρότερων απιδιών. Είναι καλύτερα, γιατί το εφηβικό τμήμα του Πανερυθραϊκού έχει βοηθό προπονητή, γυμναστή, είναι σαν να είσαι σε ένα πολύ καλό ανδρικό εθνικής κατηγορίας. Είναι “σκαλοπάτι” για εμένα ώστε να εξελιχθώ και να γίνω καλύτερος».
