Οι Μινεσότα Τίμπεργουλβς έχουν καταφέρει να εντυπωσιάσουν το «μαγικό κόσμο» του ΝΒΑ, κοιτώντας τους υπόλοιπους από την κορυφή της Δύσης, και το Basketa.gr εξηγεί το πώς κατάφεραν οι «Λύκοι», μέσα από ένα πλάνο τριετίας με συγκεκριμένη στόχευση, να διεκδικούν να γίνουν κάτι παραπάνω από την ομάδα, που απλώς ανέδειξε τον σπουδαίο Κέβιν Γκαρνέτ.
Πολλές φορές δεν... παρατηρούμε ιδιαίτερα την επιτυχία ομάδων του ΝΒΑ, όταν δεν αποτελούν ένα πολύ παραδοσιακό όνομα. Και το παραμικρό να κάνουν σύλλογοι, όπως οι Σέλτικς, οι Λέικερς, οι Μπουλς, οι Σίξερς, ακόμη και οι Ουόριορς ή οι Σπερς πιο πρόσφατα, από μια απλή πρόκριση στην οκτάδα έως το νούμερο ένα του draft, θα τραβήξει την προσοχή.
Οι Μινεσότα Τίμπεργουλβς, από την άλλη πλευρά, δεν είναι γνωστοί για κάτι άλλο, πέρα από την ομάδα που ανέδειξε ορισμένους παίκτες, προεξάρχοντος του Κέβιν Γκαρνέτ, ο οποίος τους είχε οδηγήσει έως τους τελικούς Δύσης το 2004, αναδεικνυόμενος μάλιστα και ως MVP του ΝΒΑ την ίδια σεζόν. Αίφνης, όμως, δείχνουν ικανοί για κάτι, που δεν υπολογίζαμε πριν από μερικά χρόνια.
Η ημέρα των Χριστουγέννων στο ΝΒΑ δεν τους συμπεριελάμβανε στο μενού, όμως από την αρχή, με 22 νίκες σε 28 αγώνες, έχουν αποδείξει πως μάλλον θα έπρεπε να τους λάβουμε υπόψη για την postseason, όταν και θα κρίνονται όλα. Κι αυτό, επειδή χρόνο με τον χρόνο, υπό τις οδηγίες του Κρις Φιντς, «έχτισαν» μια ομάδα, που με «αθόρυβο» τρόπο, απειλεί τις πιο προβεβλημένες. Το Basketa.gr εξηγεί.
Ο ηγέτης-σούπερ σταρ του μέλλοντος, η ποικιλία στην περιφέρεια και το «τείχος» στο «ζωγραφιστό»
Ο Κρις Φιντς ανέλαβε τους «Λύκους» προ διετίας, στην πρώτη μόλις δουλειά του ως πρώτος προπονητής στο «μαγικό κόσμο». Από το 2011 και για μια δεκαετία είχε διατελέσει βοηθός σε ομάδες, όπως οι Ρόκετς, οι Νάγκετς, οι Πέλικανς και οι Ράπτορς, έχοντας νωρίτερα μια πορεία στην Ευρώπη, όπου μάλιστα είχε κατακτήσει δύο φορές το πρωτάθλημα Αγγλίας (1999, 2000) με τους Σέφιλντ Σαρκς και άλλη μία το πρωτάθλημα Βελγίου (2005) με την Έφονι Μπρι. Η δουλειά, βέβαια, που του άνοιξε τις πόρτες του ΝΒΑ, ήταν στο Ρίο Γκράντε, με το οποίο κατέκτησε το πρωτάθλημα της G-League το 2010.
Ο 54χρονος κόουτς παρέλαβε μια ομάδα, που εδώ και χρόνια είχε βρεθεί σε ανυποληψία, παρά τις κατά καιρούς προσπάθειές της να «χτίσει» κάτι καλό γύρω από το «πυρηνικό όπλο», που ακούει στο όνομα του Καρλ Άντονι Τάουνς. Τις τελευταίες τρεις σεζόν είχε βρεθεί εκτός playoffs και... οριακά οι ίδιοι οι άνθρωποι της ομάδας το είχαν πια συνηθίσει.
Στην πρώτη σεζόν, όμως, κατάφερε ήδη να φέρει την ομάδα του στην 7η θέση της Δύσης, δημιουργώντας ένα πιο σκληρό σύνολο, με τα αποκτήματα των Τορίν Πρινς και Πάτρικ Μπέβερλι, αφήνοντας πιο ταλαντούχους αθλητές, όπως ο Ρίκι Ρούμπιο, ενώ τότε στην πόρτα της εξόδου είχε βρεθεί και ο νυν «άσος» του Παναθηναϊκού, Χουάντσο Ερνανγκόμεθ. Οι Γουλβς πάλεψαν, όμως αποκλείστηκαν στον πρώτο γύρο με 4-2 από τους Γκρίζλις.
Η επόμενη χρονιά βρήκε πάλι τη Μινεσότα στην πρώτη οκτάδα, όμως για κακή της τύχη έπεσε στον πρώτο γύρο πάνω στους μετέπειτα πρωταθλητές, Ντένβερ Νάγκετς, που τους άφησαν εκτός νυμφώνος με 4-1. Ήταν μια χρονιά, όπου ήρθαν τέσσερις παίκτες μέσω του dtaft (ΛαΡάβια, ΜακΓκόουενς, Μπράουν, Σπανιόλο), αλλά οι πολύ μεγάλες κινήσεις ήταν άλλες, ξεκινώντας το «χτίσιμο» της ομάδας, που βλέπουμε σήμερα. Κάτοικοι της Πολιτείας έγιναν ο Ρουντί Γκομπέρ, τον οποίο η ομάδα απέκτησε, αφήνοντας τους Μπέβερλι, Μπίσλεϊ, Βαντερμπίλτ και Κέσλερ, ενώ αποκτήθηκαν και Νικέιλ-Αλεξάντερ Ουόκερ και Μάικ Κόνλεϊ, αφήνοντας τον Ντ' Άντζελο Ράσελ, στην τριπλή ανταλλαγή, που έγινε μαζί με τους Γιούτα Τζαζ και τους Λος Άντελες Λέικερς.
Στη σεζόν 2022-2023, δηλαδή, άρχισε να δημιουργείται το αγωνιστικό αποτέλεσμα, που βλέπουμε σήμερα. Αξίζει να σημειωθεί, δε, ότι τα τελευταία τρία χρόνια βρίσκεται ήδη στην ομάδα και ο Άντονι Έντουαρντς, νούμερο ένα του draft του 2020, ο οποίος τόσο στο ΝΒΑ όσο και στο τελευταίο Παγκόσμιο Κύπελλο της FIBA έδειξε αρκετά πλούσια ηγετικά χαρακτηριστικά, που θα μπορούσαν να τον καταστήσουν ένα σημαντικό σούπερ σταρ στη μετά-ΛεΜπρόν Τζέιμς εποχή.
Κάπως έτσι, ολοκληρώθηκε επί της ουσίας το «παζλ» των «Λύκων», που βλέπουμε αυτή τη στιγμή. Έχουν στις τάξεις τους τον ηγέτη της επόμενης ημέρας του ΝΒΑ, που ήδη κατευθύνει το σύνολό του με 25.2 πόντους, 5.5 ριμπάουντ, 5.3 ασίστ και 1.4 κλεψίματα ανά αγώνα, αλλά μόνος του δεν είναι. Η εμπειρία του Μάικ Κόνλεϊ, η ύπαρξη επιπλέον αξιόπιστης λύσης σαν τον Νικέιλ-Αλεξάντερ Ουόκερ, η προσθήκη «βάθους» με έναν οργανωτή σαν τον Σέικ Μίλτον και έναν αξιόπιστο σουτέρ σαν τον Τρόι Μπράουν, αλλά και η ικανότητα ευελιξίας σε διάφορες θέσεις για παίκτες, όπως ο Τζέιντ ΜακΝτάνιελς και ο Κάιλ Άντερσον, που προσφέρουν μαζί 18 πόντους, έξι σχεδόν ριμπάουντ και κάτι παραπάνω από πέντε ασίστ ανά αγώνα μαζί, παίζοντας με την ίδια ικανότητα στο «3» και το «4», με τον πρώτο ειδικά να σημειώνει σπουδαία άνοδο φέτος, προσφέρουν μια πλειάδα επιλογών δίπλα στον άνθρωπο, όπου ο Φιντς θέλει να δώσει τη θέση του ηγέτη.
Η γεμάτη περιφέρεια των Τίμπεργουλβς, όμως, δεν είναι το μόνο, για το οποίο ο Φιντς μπορεί να καμαρώνει. Η μεταγραφή του Γκομπέρ έφερε ένα δεύτερο «πόλο» στη ρακέτα, δίπλα στον Τάουνς, που μόνος του πάλευε επί της ουσίας τα τελευταία χρόνια, με τους «Λύκους» να περιμένουν ουσιαστικά από εκείνον να τους οδηγεί χωρίς αποτέλεσμα, μέχρι να γίνει draft ο Έντουαρντς. Η φοβερή ικανότητα του Τάουνς στο να αξιοποιεί μπάλες στο «ζωγραφιστό» επιθετικά και το «τείχος» που ορθώνει ο Γκομπέρ στους αντίπαλους ψηλούς αμυντικά, αποτελεί έναν εξαιρετικό συνδυασμό, με ιδανική αλληλοκάλυψη των ποιοτικών χαρακτηριστικών των δύο σέντερ. Αυτό δείχνουν και τα νούμερά τους, με τον Τάουνς να «τραβά κουπί» στο σκορ με 22.2 πόντους ανά παιχνίδι, μαζί με 9.5 ριμπάουντ και τρεις ασίστ, ενώ ο Γκομπέρ κυριαρχεί στους αιθέρες με double double 12.8 πόντων και 12.3 ριμπάουντ, προσφέροντας κυρίως 2.3 κοψίματα ανά αγώνα. Άξια αναφοράς, δε, είναι και η ύπαρξη ενός τρίτου αξιόπιστου ψηλού, με τον Ναζ Ριντ να κάνει εξαιρετική δουλειά στα κάτι παραπάνω από 22 λεπτά που αγωνίζεται, με μέσο όρο 13 πόντων και 4.4 ριμπάουντ.
Με αυτό τον τρόπο, το 22-6 που έχουν έως τώρα οι Μινεσότα Τίμπεργουλβς, μπροστά από το 22-10 των Ντένβερ Νάγκετς, με αποτέλεσμα αυτή τη στιγμή να κάθονται στο «θρόνο» της κορυφής της Δύσης στο ΝΒΑ, είναι συνέπεια της δουλειάς τριών ετών, που δείχνει έτοιμη να αποδώσει για κάτι, που θα αποτελούσε ιστορική υπέρβαση...
