Ο Δημήτρης Ρήγας γράφει για τη νίκη του Παναθηναϊκού επί του Ερυθρού Αστέρα και για τη «βαριά» φανέλα της ελληνικής ομάδας.
Οι «πράσινοι» έμοιαζαν χαμένοι από χέρι στο παιχνίδι με τους Σέρβους οι οποίοι προέρχονταν από εμφατική κατάκτηση του Κυπέλλου κόντρα στην Παρτιζάν. Παράλληλα είχαν αποδείξει τη δυναμική τους, κερδίζοντας δύο φορές φέτος τον Ολυμπιακό και υποτάσσοντας με διαφορά 33 πόντων το «τριφύλλι» στο Βελιγράδι τον περασμένο Νοέμβριο.
Όπως στα άσχημα γίνεται αυστηρή κριτική, έτσι και πρέπει να επιβραβεύονται όσοι το αξίζουν για την προσπάθειά τους. Και σε αυτήν την περίπτωση ο πρώτος που αξίζει τα εύσημα είναι ο Δημήτρης Πρίφτης, με τον προπονητή των πρωταθλητών Ελλάδας να φέρνει εις πέρας μία εξαιρετικά δύσκολη αποστολή.
Ο Παναθηναϊκός έπαιξε ξανά χωρίς τον Ιωάννη Παπαπέτρου, τον Γιώργο Παπαγιάννη και δίχως τον τραυματία Στέφαν Γιόβιτς. Επιπλέον απουσίασε ο Οκάρο Ουάιτ και ο Νεμάνια Νέντοβιτς ήταν αμφίβολος. Τελικά ο τελευταίος έπαιξε, αλλά οι «πράσινοι» παρατάχθηκαν με... ενδεκάδα που τελικά ήταν εννιάδα, από τη στιγμή που δεν πάτησαν παρκέ οι Παπαγιάννης και Αβδάλας.
Παρ' όλα αυτά ο κόουτς του «τριφυλλιού» είχε το πλάνο και την πίστη στους παίκτες του, παίρνοντας το μάξιμουμ από τον καθένα τους και οδηγώντας τελικά τον Παναθηναϊκό σε μία νίκη που δεν αλλάζει τη μοίρα της ομάδας, αλλά αποδεικνύει για ακόμα μία φορά το μέγεθος του κλαμπ. Το «βάρος» της φανέλας.
Μία ομάδα που έπρεπε να διαχειριστεί και την απογοήτευση μετά τον τρόπο που χάθηκε το Κύπελλο Ελλάδας, βρήκε το ψυχικό σθένος να αντιδράσει και να αποδείξει ότι «είναι εδώ» και θα παλέψει με όλες τις δυνάμεις της για όσα της αναλογούν. Κι αν για τον Νέντοβιτς όλοι γνωρίζουν ποιος είναι, ο Βασίλης Καββαδάς αξίζει ιδιαίτερη αναφορά, καθώς πραγματοποίησε εκπληκτική εμφάνιση και κυριάρχησε στις δύο πλευρές του παρκέ.
Αυτό που πρέπει να κρατήσει από το συγκεκριμένο παιχνίδι ο Παναθηναϊκός είναι τη δύναμη της θέλησης. Εκείνη που έδειξαν όλοι όσοι πάτησαν το παρκέ του ΟΑΚΑ αλλά και σύσσωμο το τεχνικό επιτελείο. Και με οδηγό αυτή και το αδιαμφισβήτητο «βάρος» της φανέλας, να πορευτεί στη συνέχεια της σεζόν στοχεύοντας στο καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα, κάνοντας πράξη την υπόσχεση που είχε δοθεί στην αρχή της αγωνιστικής περιόδου, παλεύοντας δηλαδή όσο περισσότερο μπορεί έστω κι αν στο τέλος φεύγει ηττημένος από το γήπεδο.
ΥΓ. Ο Παναθηναϊκός απέδειξε για ακόμα μία φορά ότι πάνω απ' όλα είναι η εθνική ομάδα. Και δεν υπάρχει μεγαλύτερη απόδειξη για του λόγου το αληθές, από το γεγονός της συμμετοχής του Γιώργου Παπαγιάννη στον αγώνα με την Τουρκία. Διότι η «γαλανόλευκη» είναι πάντοτε απόλυτη προτεραιότητα, ανεξάρτητα αν το «τριφύλλι» νικάει ή χάνει σ' έναν τελικό Κυπέλλου κι ανεξάρτητα αν ενδεχομένως αδικήθηκε από τη διαιτησία μερικά εικοσιτετράωρα νωρίτερα. Κι αυτή η στάση πρέπει να δείξει το δρόμο σε όλους και ειδικότερα σε όσους προσπαθούσαν -για δικό τους συμφέρον άσχετο με το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα- να βάλουν «τρικλοποδιές» στην Εθνική στο παρελθόν. Κι αυτή είναι μία τεράστια διαφορά νοοτροπίας που δεν έχει την παραμικρή σχέση με τίτλους και αποτελέσματα εντός παρκέ.
