Ο Κόρι Χίγκινς «σκότωσε» την Αρμάνι στην πρόκριση της Μπαρτσελόνα στον τελικό της Ευρωλίγκα και το Basketa.gr θυμάται την πορεία του Αμερικανού γκαρντ, στην οποία σίγουρα ρόλο έχει παίξει και το... λάδι που τον πότισε ο Μάικλ Τζόρνταν.
Το να είσαι ο αναδεξιμιός του Μάικλ Τζόρνταν, δε σε κάνει απαραίτητα και κορυφαίο παίκτη, ούτε καν μπασκετμπολίστα. Αν, όμως, ασχοληθείς με αυτό το άθλημα, έχεις στα χέρια σου μια… ιδιαίτερη ευλογία από τον καλύτερο όλων των εποχών, η οποία μπορεί να σε οδηγεί στην πορεία σου. Θα γνωρίζεις, ότι έχεις την ευχή… του Θεού του μπάσκετ.
Αυτό ίσχυσε για τον Κόρι Χίγκινς, ο οποίος έχει γίνει τα τελευταία χρόνια ο «φύλακας άγγελος» της ΤΣΣΚΑ και της Μπαρτσελόνα. Είναι ο άνθρωπος, που έχει κρατήσει όρθιες τις δύο ομάδες στο πιο κρίσιμο σημείο της σεζόν. Καθοριστικός παράγοντας στις κατακτήσεις του 2016 και του 2019 για τη ρωσική ομάδα, «τιμωρός» της Αρμάνι στη λήξη της αναμέτρησης, δεν είναι δύσκολο να σκεφτείς πως… το λάδι έκανε τη δουλειά του και το Basketa.gr θυμάται τη διαδρομή από την προσπάθεια για καθιέρωση στο ΝΒΑ μέχρι το ευρωπαϊκό Έβερεστ.
Από το Κολοράντο… στον Δέδα
Ο Χίγκινς έχει γράψει τη δική του ιστορία με την φανέλα του Κολοράντο, από τότε που βρισκόταν ακόμη στις ΗΠΑ και σπούδαζε στο ομώνυμο κολλέγιο. Ο ίδιος, άλλωστε, είναι στην κορυφή των πρώτων σκόρερ στην ιστορία των Μπάφαλος μαζί με τον Ρίτσαρντ Ρόμπι, καθώς αμφότεροι μετρούν από 2.001 πόντους, γεγονός που δείχνει την απήχηση που είχε, αλλά και την πορεία που μπορούσε να ακολουθήσει.
https://www.youtube.com/watch?v=wNo0-ITrs8c
Ο Κόρι, όμως, δεν κατάφερε να βρεθεί στο επίπεδο, που θα ήθελε. Μονάχα ένα… φευγαλέο πέρασμα από τους Σάρλοτ Μπόμπκατς… του νονού του έχει να θυμάται από το ΝΒΑ τη σεζόν 2011-2012, χωρίς να καθιερωθεί. Αυτό τον ανάγκασε να αναζητήσει άλλες πολιτείες, με συνέπεια το 2013 να πάρει την απόφαση να γίνει κάτοικος Αγίας Πετρούπολης, παίζοντας για την τότε Τρίουμφ Λιούμπερτσι, σημερινή Ζενίτ.
Το πρώτο… ξεπέταγμα, όμως, θα γινόταν έναν χρόνο αργότερα στην Τουρκία. Ο Στέφανος Δέδας τον ανακάλυψε και τον έφερε στην Γκαζιαντέπ, εντοπίζοντας την εξαιρετική του ικανότητα στο μακρινό του σουτ και, εν γένει, την εκτελεστική του δεινότητα. Κι επειδή η ΤΣΣΚΑ είχε… ψωνίσει από την Μπάνβιτ το μετέπειτα προπονητή του, Δημήτρη Ιτούδη, το βλέμμα της για άλλη μια φορά θα πήγαινε στην Τουρκία, χωρίς να απογοητευτεί.
https://www.youtube.com/watch?v=NgvCkBFLBN8&ab_channel=HalilATLIHalilATLI
«Ο νονός μου θα είναι περήφανος»
Ο Χίγκινς μπορεί να μην ήταν ο απόλυτος πρωταγωνιστής, σε μια ομάδα που στην αρχή είχε δίδυμα αρχικά με Ντε Κολό και Τεόντοσιτς, ύστερα με Ντε Κολό και Ροντρίγκεθ, αλλά ήταν πάντοτε ένα πολύ χρήσιμο κομμάτι του παζλ για τον Ιτούδη, ο οποίος ήξερε πολύ καλά τι χαρακτηριστικά του μπορούσε να αξιοποιήσει.
Την αμέσως επόμενη χρονιά, κιόλας, η ΤΣΣΚΑ κατακτούσε την Ευρωλίγκα στο Βερολίνο, έχοντας και τη δική του συμβολή στη διάρκεια της διαδρομής. «Δεν έχουμε μιλήσει πρόσφατα, αλλά είμαι σίγουρος πως ο νονός μου θα είναι περήφανος για μένα», είχε πει σε δηλώσεις του μετά τον τελικό με την Φενέρ και σε ερώτηση, που του είχε γίνει σχετικά με τον Μάικλ Τζόρνταν.
Το γεγονός, ότι αποτελούσε σπουδαίο «γρανάζι», αποδείχθηκε τόσο στην αυτόματη ανανέωση του συμβολαίου του το 2016 όσο και στην επόμενη ανανέωση για δύο χρόνια το 2017. Και, εν τέλει, ολοκλήρωσε μια τετραεία στη Μόσχα, όπου η ομάδα του κατέκτησε στο σύνολο δύο ευρωπαϊκά, ενώ ήταν και κυρίαρχη στη VTB League, δημιουργώντας έτσι μια δεκαετία με βάσανα, που όμως οδήγησαν σε «χρυσές σελίδες».
https://www.youtube.com/watch?v=IDmaxD2x7kI&ab_channel=MickeyMickealMickeyMickeal
Αυτές τις «σελίδες» θέλησε να γράψει και σε άλλη ομάδα, έχοντας εκπληρώσει την αποστολή του στην ΤΣΣΚΑ. Η Μπαρτσελόνα… τα έσπρωξε, τον έφερε και θέλει να τον «δέσει». Ο λόγος δεν είναι άλλος από στιγμές, όπως εκείνη με την Αρμάνι. Μπορεί την πρώτη χρονιά να υπήρξε διακοπή στην Ευρωλίγκα λόγω κορονοϊού, αλλά τη δεύτερη φτάσαμε μέχρι το Final Four, όπου ξεχωρίζουν οι πραγματικά σπουδαίοι. Και ο Χίγκινς, όντας σταθερά σε αυτή την κορυφαία φάση κι έχοντας δώσει λύσεις σε κρίσιμες στιγμές, ήξερε πολύ καλά τι να κάνει την μπάλα, τη στιγμή που «έκαιγε».
Κάπως έτσι, αποφάσισε να σηκωθεί και να «πυροβολήσει». Και στα 0.8” για το τέλος, ήρθε το δικό του «The Shot», όπως κάποτε για τον νονό του στο ιστορικό σουτ με τους Γιούτα Τζαζ. Δεν είναι μεγέθη συγκρίσιμα, αλλά και ο Χίγκινς φτιάχνει τη δική του κληρονομιά…
