Η Φενέρμπαχτσε του Δημήτρη Ιτούδη είναι το τελευταίο «εμπόδιο» του Ολυμπιακού στο δρόμο για το Final Four της Ευρωλίγκα και το Basketa.gr παρουσιάζει το προφίλ και την πορεία, που την οδήγησε στο διάβα των «ερυθρολεύκων».
Ήταν τη σεζόν 2016-2017, όταν η Φενέρ του Ζέλικο Ομπράντοβιτς δε μας έπειθε ιδιαίτερα με την αγωνιστική της παρουσία στο παρκέ. Στα playoffs, όμως, πήγε στο ΟΑΚΑ, είδε και… θριάμβευσε, αναγκάζοντας σε «σκούπα» τον Παναθηναϊκό και τη γνωστή ιστορία με το πούλμαν, ύστερα, για να ανακηρυχθεί λίγο αργότερα πρωταθλήτρια Ευρώπης για πρώτη φορά στην ιστορία του τουρκικού μπάσκετ για αυτή τη διοργάνωση, με αντίπαλο τον Ολυμπιακό.
Έχουν περάσει έξι χρόνια και στην τουρκική ομάδα φαίνεται πως… έχουν ξαναδεί αυτό το έργο. Ένα σύνολο, που δε δείχνει στα καλύτερά του αγωνιστικά, αλλά ο δρόμος το βγάζει με μειονέκτημα έδρας ξανά στα λημέρια μας, αυτή την φορά για να ταξιδέψει στο Φάληρο με τον… μαθητή του Ζέλικο, τον Δημήτρη Ιτούδη, που έχει κατακτήσει στην πορεία του δύο ευρωπαϊκά ως πρώτος προπονητής, κερδίζοντας μάλιστα το δάσκαλο σε μια περίπτωση και βρίσκοντας μπροστά του μια εξαιρετική ευκαιρία να νικήσει μια ομάδα, που του «έφραξε το δρόμο» προς την κούπα με εμφατικό τρόπο στο παρελθόν. Το Basketa.gr παρουσιάζει το προφίλ της Φενέρμπαχτσε και τα έως τώρα πεπραγμένα της.
Από το απόλυτο μπάσκετ… στη διαχείριση
Η αλήθεια είναι, ότι στη διάρκεια της σεζόν είδαμε δύο αρκετά διαφορετικά πρόσωπα της Φενέρ. Στην αρχή της σεζόν είναι αλήθεια, ότι το συγκρότημα του Δημήτρη Ιτούδη μπήκε… με φόρα στη σεζόν, καταφέρνοντας να ξεκινήσει με πέντε σερί νίκες και, αμέσως μετά, με ρεκόρ 9-1 στους πρώτους δέκα αγώνες, δείχνοντας πως ο Έλληνας τεχνικός αφήνει ξανά το στίγμα του σε μια ομάδα, μετά τα ουκ ολίγα χρόνια απόλυτης επιτυχίας στην ΤΣΣΚΑ.
Κάπου εκεί, όμως, ξεκινούν τα προβλήματα, με τη Ρεάλ να περνά με άνεση από την Πόλη με 85-71 στις αρχές Δεκεμβρίου και τον Ολυμπιακό να εκθέτει ανεπανόρθωτα την προσεχή του αντίπαλο στο ΣΕΦ με 94-67. Είναι αλήθεια, ότι τα προβλήματα έχουν αρχίσει και κάνουν την εμφάνισή τους, τόσο επειδή οι αντίπαλοι αρχίζουν να διαβαζουν πολλά στοιχεία στο παιχνίδι της αρκετά επιθετικής Φενέρ όσο και λόγω των τραυματισμών, που προκύπτουν.
Το αποτέλεσμα, είναι ένα ρεκόρ 10-7 στο φινάλε του πρώτου γύρου, με επιμέρους 1-6, δηλαδή, μετά το φοβερό ξεκίνημα. Είναι εμφανές, ότι χρειάζονται αλλαγές στο ρόστερ, το οποίο έχει τις ελλείψεις του, τόσο λόγω συγκεκριμένων λύσεων σε κάθε θέση όσο και εξαιτίας των αρκετών χτυπημάτων, που δεν αφήνουν τον Ιτούδη να δουλέψει, όπως θα ήθελε. Κάπως έτσι, φέρνει στην Πόλη τους γνώριμους Τάιλερ Ντόρσεϊ και Κώστα Αντετοκούνμπο, για να αποκτήσει η ομάδα του το περισσότερο δυνατό «βάθος» στο ρόστερ.
Με τον καιρό να περνά, όμως, η Φενέρ δε βελτιώνει ιδιαίτερα την απόδοσή της και αναγκάζεται να διαχειριστεί την κατάσταση, ώστε να μείνει όρθια για την πρόκριση. Παίρνει ορισμένα σημαντικά αποτελέσματα, όπως στο ΟΑΚΑ με τον Παναθηναϊκό ή στο Βελιγράδι με την Παρτιζάν και καταφέρνει να επιβιώσει, παρότι η ήττα από τον Ερυθρό Αστέρα την τελευταία αγωνιστική την έβαζε σε κίνδυνο, έως την νίκη του Ολυμπιακού με την Μπασκόνια, που διασφάλισε το εισιτήριο. Με ρεκόρ 9-8 στο δεύτερο γύρο, η πρόκριση έρχεται και η διαχείριση είναι επιτυχής, αφού για τη σειρά με τον Ολυμπιακό αναμένει την επιστροφή του Σκότι Ουίλμπεκιν, περιμένοντας παράλληλα τους Ντέβιν Μπούκερ και Νεμάνια Μπιέλιτσα, ώστε να παρουσιαστεί η ομάδα όσο πιο πλήρης μπορεί, τώρα που όλα μετρούν.
Ένας ηγέτης… αποκάλυψη και οι βιονικοί Νικ-Χέις
Ακόμη κι αν δεν έπεισε με την απόδοσή της, μετά τις πρώτες δέκα στροφές, η Φενέρ είχε συγκεκριμένη ταυτότητα στο παιχνίδι της, όπως και παίκτες που την εξέφραζαν. Για του λόγου το αληθές με τα προβλήματα τραυματισμών, πάντως, είναι ενδεικτικό πως μονάχα οι Νικ Καλάθης και Νάιτζελ Χέις έπαιξαν σε όλα τα ματς της ομάδας, καταγράφοντας 34 συμμετοχές στην Ευρωλίγκα με ισάριθμες παρουσίες στην αρχική πεντάδα.
Για τον… δικό μας τα γνωρίζουμε, σημειώνοντας κατά μέσο όρο 8.2 πόντους, με 4.2 ριμπάουντ και 5.1 ασίστ για μόλις 2.2 λάθη ανά αγώνα, δίχως να κάνει υπερβολές στα σχεδόν 26 λεπτά συμμετοχής του και σουτάροντας αρκετά καλά για τα δεδομένα του από μακριά με 34% στα τρίποντα. Αναφορικά με τον Χέις, αποτελεί τη «συγκολλητική ουσία» του ρόστερ αυτού, «δένοντας» την άμυνα και προσφέροντας, όποτε χρειάζεται, σπουδαίες λύσεις επιθετικά, αποτελώντας με 10.7 πόντους, 4.4 ριμπάουντ, 1.5 ασίστ και 1.2 κλεψίματα του αγώνα τον ορισμό του παίκτη, που λατρεύει να έχει στη διάθεσή του ο Ιτούδης, όπως κάποτε είχε τον Χάκετ να ενώνει τους Ντε Κολό και Σέρχι στην ΤΣΣΚΑ, μόνο που ο Χέις αυτή την φορά αποτελεί το σημείο ισορροπίας όλου του συνόλου.
Ο παίκτης που εντυπωσιάζει περισσότερο, βέβαια, είναι ο Τζόναθαν Μότλεϊ, ο οποίος αποτελεί έναν εκ των κυρίαρχων των αιθέρων στην Ευρωλίγκα με 14.9 πόντους, 5.6 ριμπάουντ και 1.5 ασίστ ανά αγώνα, συμβάλλοντας καθοριστικά με την ευκινησία και τη δυναμική, που διαθέτει παράλληλα, στο παιχνίδι της ομάδας του. Για να τα καταφέρει, βέβαια, σε μια απαιτητική σειρά όπως με τον Ολυμπιακό, θα χρειαστεί την ανοδική πορεία συμπαικτών του, όπως ο Γιεκίρι, ο Αντετοκούνμπο και, αν αγωνιστεί, ο Μπούκερ.
Μαζί τους, φυσικά, θα χρειαστεί και η εμπειρία παικτών με παραστάσεις σε τέτοιου είδους κορυφαία ματς, όπου το διακύβευμα είναι υψίστης σημασίας, όπως ο Μάρκο Γκούντουριτς των 12.5 πόντων ανά αγωνα, όντας ο δεύτερος σκόρερ της Φενέρ, ή ο τρίτος Σκότι Ουίλμπεκιν των 11.1 πόντων, με τον Ιτούδη να ελπίζει να δει τον Ντόρσεϊ, που πέρυσι «απογείωνε» το παιχνίδι του Ολυμπιακού, ελπίζοντας να μπορέσει να πάρει και πράγματα από τον πάντοτε χρήσιμο Ντάισον Πιερ, τον άφαντο έως τώρα Μπιέλιτσα, ή ακόμη και τον ικανό στο τρίποντο, Μελίχ Μαχμούτογλου.
Το διπλό… πειραιώτικο γλέντι και η διαφορά των playoffs
Ο Ολυμπιακός, στις δύο συναντήσεις τους έως τώρα, ήταν απόλυτα κυρίαρχος. Κι αν στο ΣΕΦ «συνέτριψε» την Φενέρ με 94-67, στην Πόλη την έκανε «σκόνη και θρύψαλλα», επικρατώντας με το… λίγο για την απόδοσή του 93-73 και κάνοντας επίδειξη δύναμης, μη γνωρίζοντας φυσικά τότε ότι θα χρειαζόταν στις 26 Απριλίου και έως τα μέσα σχεδόν του Μαΐου να χρειαστεί να αποδείξει άλλες τρεις φορές την ανωτερότητά του απέναντι στην ίδια ομάδα.
Όλα, φυσικά, είναι διαφορετικά στα playoffs και αυτό είναι κάτι που γνωρίζουν πολύ καλά στον Ολυμπιακό, όπως και οι ουκ ολίγοι έμπειροι της Φενέρ, με τα πάντα να ξεκινούν από την αρχή σε ένα ζευγάρι, όπου η υπόθεση της πρόκρισης μόνο εύκολα δεν πρόκειται να εξελιχθεί…
