Ο Δημήτρης Ρήγας γράφει για την απρόσμενη νίκη του Παναθηναϊκού επί της Ρεάλ Μαδρίτης και για τον φοβερό και τρομερό Γιώργο Παπαγιάννη.
Τα δεκατρία παιχνίδια ήταν πολλά. Ήταν πάρα πολλά. Κι αυτό το σερί έπρεπε πάση θυσία να «σπάσει». Άλλωστε μετά τον αγώνα του πρώτου γύρου είχε γίνει ερώτηση στο Δημήτρη Πρίφτη για τις διαδοχικές ήττες των «πράσινων» από τη «Βασίλισσα». Ο έμπειρος τεχνικός σωστά είχε πει ότι δεν βρισκόταν στον πάγκο σε καμία από τις δώδεκα που είχαν προηγηθεί. Δεν αποκλείεται κι αυτή η ερώτηση να έδωσε έξτρα κίνητρο σε όλους.
Η ομάδα του Πάμπλο Λάσο υπέπεσε σ' ένα μεγάλο σφάλμα. Τον Παναθηναϊκό της βαριάς φανέλας και των τόσων επιτυχιών, δεν μπορείς να τον ξεγράφεις ποτέ μέσα στο ΟΑΚΑ, έστω κι αν το γήπεδο δεν είναι φέτος «καυτό» όπως άλλες χρονιές. Δεν μπορείς να τον υποτιμάς. Το έκανε, το πλήρωσε και πάει παρακάτω, καθώς έχει έναν «τελικό» πλέον μπροστά της κόντρα στην Μπάγερν Μονάχου, αν δεν θέλει να τερματίσει μέχρι και στην τέταρτη θέση.
Όσο για το «τριφύλλι», από το ξεκίνημα το πλάνο λειτούργησε, κάποια πράγματα δεν πήγαν καλά, αλλά στο τέλος δεν έγινε η «αυτοκτονία» και ήρθε μία σημαντική νίκη για το πρεστίζ. Μία νίκη που ήρθε παίζοντας με εννιά παίκτες, από τη στιγμή που δεν χρησιμοποιήθηκε ο Νίκος Χουγκάζ. Μία νίκη που ήρθε με κακή περιφερειακή άμυνα (14/28 τρίποντα οι φιλοξενούμενοι) και με αδυναμία στα ριμπάουντ (23-38). Το μυστικό όμως ήταν η εξαιρετική αναλογία των ασίστ με τα λάθη. Οι 18 τελικές πάσες αποτελούν σπουδαίο νούμερο και τα μόλις πέντε λάθη, παράσημο, ειδικά αν αναλογιστεί κανείς ότι δεν υπήρχε ξανά διαθέσιμος καθαρός πόιντ γκαρντ.
Το πιο εντυπωσιακό γεγονός του αγώνα που διεξήχθη την Πέμπτη (31/3) όμως, δεν ήταν τίποτα άλλο πέρα από την επική εμφάνιση του Γιώργου Παπαγιάννη. Ο 24χρονος σέντερ έχουμε ξαναπεί ότι αν βάλει στο ρεπερτόριό του και το παιχνίδι με πλάτη, δεν θα αργήσει να περάσει ξανά στην άλλη όχθη του Ατλαντικού και να κάνει καριέρα. Μέχρι στιγμής τα είχε καταφέρει καλά με όλους τους ψηλούς εκτός από έναν. Τον Έντι Ταβάρες.
Η σειρά του «γίγαντα» από το Πράσινο Ακρωτήριο είχε έρθει και φάνηκε χθες. Ο «Big Papa» για πρώτη φορά τον κοίταξε στα μάτια, τον έπαιξε στα ίσα και όχι μόνο αυτό, αλλά κυριάρχησε κιόλας. Η «μαγική» του εμφάνιση δείχνει ότι πλέον είναι πραγματικά έτοιμος για το επόμενο βήμα. Για να πάρει τα σκήπτρα από τον θηριώδη άσο της ομάδας του Πάμπλο Λάσο και να γίνει εκείνος ο κορυφαίος σέντερ στην Ευρώπη.
Υπερβολή; Όχι βέβαια, η σταθερά ανοδική του πορεία και η διαρκής εξέλιξή του Παπαγιάννη οφείλονται στη σκληρή δουλειά που κάνει. Το μπάσκετ το είχε μέσα του από μικρή ηλικία και δεν αποτελεί απλά ένα «σκιάχτρο». Αν τον αφήσεις στα έξι μέτρα, θα σε τιμωρήσει. Οι πόντοι του δεν βασίζονται στη δύναμη και στο «ξύλο», ούτε κάνει επιθετικό φάουλ για να ρολάρει σε κάθε φάση. Το μόνο που πρέπει να κάνει ο ίδιος για να προστατέψει τον εαυτό του είναι να συνεχίζει να χύνει λίτρα ιδρώτα στο παρκέ και τότε το ελληνικό μπάσκετ μπορεί να νιώθει ξένοιαστο για τα επόμενα δέκα χρόνια στη θέση «5».
Όσο για το άμεσο μέλλον, τα δύο τελευταία παιχνίδια της κανονικής περιόδου έχουν διαδικαστικό χαρακτήρα για τον Παναθηναϊκό. Θα πρέπει να τα δει ως προετοιμασία για τον «τελικό» με τον Ολυμπιακό σε δέκα μέρες (11/4). Έναν αγώνα που μπορεί να μην αλλάζει τη μεγάλη εικόνα, αλλά ενδεχόμενη νίκη και πλεονέκτημα έδρας, θα δώσουν σημαντική ψυχολογική ώθηση για την τελική ευθεία της σεζόν.
