Ο Δημήτρης Ρήγας γράφει για την αναμενόμενη ήττα του Παναθηναϊκού από τη Μακάμπι Τελ Αβίβ και για την εμφάνιση του Λευτέρη Μαντζούκα.
Ο φετινός... εφιάλτης της Ευρωλίγκας πλησιάζει στο τέλος του για τους «πράσινους» και ο αγώνας με τη Μακάμπι Τελ Αβίβ είχε διαδικαστικό χαρακτήρα. Η πρόθεση του «τριφυλλιού» ήταν να παλέψει για το πρεστίζ του και την ιστορία του. Μένοντας όμως με εννιά παίκτες, δεν θα μπορούσε να κάνει και πολλά περισσότερα, κόντρα σε μία αντίπαλο πάντως που δεν φάνηκε να αποτελεί κάτι ιδιαίτερο.
Τα πράγματα για τον Δημήτρη Πρίφτη έγιναν εξαιρετικά δύσκολα μετά την απουσία και του Οκάρο Ουάιτ. Όποιο κι αν ήταν το πλάνο, αναγκαστικά χρειάζονταν ηρωισμοί από τους παίκτες. Το κίνητρο όμως της «ομάδας του λαού» ήταν σαφώς μεγαλύτερο.
Θύμισε το χθεσινό (29/3) παιχνίδι ένα αντίστοιχο που είχε διεξαχθεί πριν από μία πενταετία στο Ισραήλ. Τότε ήταν η Μακάμπι εκείνη που δεν είχε κανένα κίνητρο στην τελευταία στροφή και ο Παναθηναϊκός του Τσάβι Πασκουάλ είχε φύγει μ' ένα διπλό που του είχε δώσει το πλεονέκτημα έδρας, σ' έναν αγώνα που είχε παρόμοια εικόνα με αυτόν του ΟΑΚΑ.
Αν κάτι πρέπει να κρατήσει η ελληνική ομάδα από το ματς, δεν μπορεί παρά να είναι η εμφάνιση του Λευτέρη Μαντζούκα. Δεν χρειάζονται πολλά λόγια για τον 18χρονο φόργουορντ. Το μόνο που χρειάζεται είναι να παραμείνει ταπεινός και να συνεχίσει τη σκληρή δουλειά. Το ταβάνι του είναι ο... ουρανός και μένει να φτάσει όσο πιο μακριά μπορεί. Ένα «πυροτέχνημα» βέβαια δεν είναι αρκετό ποτέ και για κανέναν. Αν καταφέρει να είναι σταθερός όποτε παίρνει την ευκαιρία και πατάει παρκέ, τότε θα έχει κάνει το πρώτο βήμα για να πετύχει.
Πλέον ακολουθεί η Ρεάλ Μαδρίτης αύριο (31/3) στο ίδιο γήπεδο και μένει να φανεί ποιοι θα είναι διαθέσιμοι για την τελευταία επικίνδυνη αποστολή. Το σίγουρο είναι ότι μία τέτοια σεζόν καλό θα ήταν για τον Παναθηναϊκό να φύγει και να μην ξανάρθει, όμως υπάρχει ακόμα ο χρόνος και οι ευκαιρίες να δημιουργηθούν ορισμένα «κέρδη» για το μέλλον...
