Ο Δημήτρης Ρήγας γράφει για τη νέα μεγάλη νίκη της Λάρισας επί του Παναθηναϊκού και τους «πράσινους» που πρέπει πρώτα να παραπονεθούν στον... εαυτό τους.
Για να μην υπάρξουν παρερμηνείες, καλό είναι να πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Αυτό το συνονθύλευμα που παρουσιάζεται στο παρκέ με πράσινες φανέλες δεν θυμίζει σε τίποτα τον Παναθηναϊκό. Τον κανονικό Παναθηναϊκό. Για δεύτερη φορά μέσα σε λίγες ημέρες οι «πράσινοι» παρουσιάστηκαν στη Λάρισα κατώτεροι των περιστάσεων και οι δικαιολογίες δεν χωρούν σε μία τόσο μεγάλη ομάδα.
Το «τριφύλλι» οφείλει πρώτα απ' όλα στον εαυτό του να μην γίνει ο... Ολυμπιακός της τελευταίας εικοσαετίας. Η ομάδα δηλαδή που αντί να ασχολείται κυρίως με τα προβλήματά της, έψαχνε παντού δικαιολογίες για να καλύψει τις τεράστιες αποτυχίες της.
Όταν παίζει ο Παναθηναϊκός απέναντι στη Λάρισα -με όλο το σεβασμό στην υπέροχη ομάδα που έχει «χτίσει» ο Φώτης Τακιανός-, οφείλει πρώτα απ' όλα να «καθαρίζει» τα παιχνίδια χωρίς πολλά-πολλά. Και η φετινή έκδοση δεν τα καταφέρνει, δημιουργώντας μεταξύ άλλων εκνευρισμό και στο εσωτερικό της, κάτι που έχει ως αποτέλεσμα να βγαίνει αυτός ο θυμός στο γήπεδο και να παίζει ακόμα χειρότερα.
Οι «πράσινοι» αν ήταν αυτοί που έπρεπε δεν θα επηρεάζονταν από τις αποφάσεις που -δικαίως- πιστεύουν ότι αδικήθηκαν από τους διαιτητές. Οι συνθήκες διεξαγωγής της αναμέτρησης προφανώς και ήταν απαράδεκτες, ωστόσο κι αυτές δεν θα έπαιζαν τόσο μεγάλο ρόλο αν η ομάδα στεκόταν στο ύψος των περιστάσεων και σίγουρα δεν θα μπορούσαν να θεωρηθούν ως δικαιολογίες.
Πλέον το πέμπτο παιχνίδι έχει αποκτήσει χαρακτήρα πρόωρου «τελικού» με τους Θεσσαλούς να ζουν το όνειρό τους και το «τριφύλλι» να προσπαθεί να βρει τον εαυτό του. Στη μεγάλη εικόνα βέβαια η φετινή σεζόν αποτελεί ήδη μία χαμένη υπόθεση κι αυτό μοιάζει απίθανο να αλλάξει, καθώς στους τελικούς -εφόσον φυσικά δεν γίνει το «μπαμ» την Τετάρτη (8/6)- θα πρέπει να γίνει η μεγαλύτερη υπέρβαση όλων των εποχών προκειμένου αυτός ο Παναθηναϊκός να πάρει το πρωτάθλημα.
