Ο Δημήτρης Ρήγας γράφει για τη μεγάλη νίκη του Παναθηναϊκού επί της Χάποελ Τελ Αβίβ και για τις «πράσινες»... απαντήσεις στην πλήρως επιτυχημένη «διαβολοβδομάδα».
Στην Ελλάδα ως συνήθως συνηθίζεται να χάνεται ο έλεγχος. Είτε μη ηθελημένα, είτε εσκεμμένα, όμως η κατάσταση έχει καταντήσει αφόρητη. Έχει γραφτεί ξανά στο Basketa.gr ότι η σεζόν στην Ευρωλίγκα είναι μεγαλύτερη από ποτέ και θα υπάρχουν καλές και κακές βραδιές.
Ωστόσο σε κάθε ήττα της ομάδας του Εργκίν Αταμάν ακολουθεί ο... κακός χαμός. Και το χειρότερο όλων είναι ότι δεν πρόκειται για την απόλυτα θεμιτή κριτική, αλλά για μία αρρωστημένη συνθήκη στην οποία ο σπουδαίος τεχνικός δέχεται... ανάθεμα λόγω της καταγωγής του. Κοινώς, επειδή είναι Τούρκος.
Τις προάλλες ο Γιώργος Μπαρτζώκας επισήμανε κάτι πολύ σωστό. Χαρακτηριστικά είπε: «Ο καλύτερος παίκτης είναι πάντα αυτός που δεν παίζει». Στους κυπελλούχους Ελλάδας το πράγμα έχει ξεφύγει. Ένας Παναθηναϊκός ο οποίος ταλανίζεται διαρκώς από προβλήματα, υπάρχει η προσδοκία να μην πραγματοποιεί καμία κακή εμφάνιση και να μην γνωρίζει καμία ήττα.
Έστω και λίγο πριν πέσει η αυλαία του 2025, θα πρέπει άπαντες να καταλάβουν ότι μπάσκετ παίζουν και οι αντίπαλοι και ειδικά στο κορυφαίο επίπεδο της Ευρωλίγκας, το κάνουν μάλιστα και πολύ καλά.
Φυσικά αυτές οι γραμμές δεν πρόκειται να «ξυπνήσουν» τους... κολλημένους οι οποίοι σε περίπτωση ήττας των «πράσινων» από τη Ζαλγκίρις την προσεχή Τρίτη (23/12), θα βγουν πάλι στα «κάγκελα» και θα «σταυρώσουν» τους πάντες. Ο πολύς κόσμος όμως θα πρέπει να αντιληφθεί πως έχουν τα πράγματα.
Κάπως έτσι το σύνολο του κόουτς Αταμάν απάντησε για ακόμα μία φορά εμφατικά εκεί που πρέπει. Μέσα στο παρκέ και με δύο τεράστιες νίκες απέναντι στην εξαιρετικά φορμαρισμένη Φενέρμπαχτσε -δεν είναι τυχαίο ότι «άλωσε» με άνεση το Μιλάνο- και στην πρωτοπόρο και κορυφαία ομάδα της διοργάνωσης μέχρι στιγμής, Χάποελ Τελ Αβίβ.
Ο κοινός παρονομαστής και στις δύο νικηφόρες αναμετρήσεις για τον Παναθηναϊκό, δεν ήταν άλλος από την πολύ καλή του άμυνα. Στην Πόλη ήταν καλύτερη όμως και στην Αθήνα η δουλειά έγινε κι αυτό μετράει.
Το αμυντικό φίλτρο είναι αυτό που δίνει τίτλους συνήθως κι αυτό που βοηθάει μία ομάδα να φτάσει στις κορυφογραμμές. Δεν είναι το μόνο που κάνει τη διαφορά όμως. Το «τριφύλλι» σε μία βραδιά που σούταρε πολύ άσχημα από το τρίποντο (7/26) και στην οποία έχασε τη «μάχη» των ριμπάουντ (31-40), είχε να αντιπαρατάξει κάτι πολύ κομβικό στο σύγχρονο μπάσκετ.
Με τις ταχύτητες να έχουν ξεφύγει στα όσα διαδραματίζονται πάνω στο παρκέ, ο αριθμός των τεσσάρων (4!) λαθών σε 40 αγωνιστικά λεπτά κρίνεται σπουδαίος. Όταν μία ομάδα όπως ο Παναθηναϊκός, με το ταλέντο που διαθέτει στο ρόστερ του, παίζει ένα παιχνίδι λίγων λαθών, τότε θα είναι πολύ δύσκολο για οποιονδήποτε αντίπαλο να τον ρίξει στο καναβάτσο.
Εν κατακλείδι, το ταβάνι των «πράσινων» είναι ακόμα αρκετά μακριά από αυτό που έχουν παρουσιάσει. Ωστόσο δίχως να είναι στο πικ τους, έχουν ρεκόρ 11-6, δύο «στροφές» πριν πέσει η αυλαία του πρώτου γύρου της κανονικής περιόδου της EuroLeague. Όχι κι άσχημα. Κακές βραδιές θα έρθουν ξανά και δεν αποκλείεται και σύντομα, το «κλειδί» όμως θα είναι ο Παναθηναϊκός να είναι κάπου... εκεί κοντά όταν θα κρίνονται τα πάντα και κυρίως να είναι όσο πιο υγιής γίνεται.
