Ο νέος προπονητής του ΑΟ Μυκόνου, Γιάννης Τζήμας, «φιλοξενήθηκε» στο ΕΟΚ WEB Radio και μίλησε για τη νέα πρόκληση στην προπονητική του καριέρα. Αναλυτικά είπε:
Για την απόφασή του να πάει στη Μύκονο ως προπονητής: «Για ‘μένα είναι μια καινούργια πρόκληση, μια καινούργια πρόταση και μετά από 3 χρόνια στη Λάρισα στην Α1, έψαχνα κάτι διαφορετικό και η ιδέα μιας εντελώς «φρέσκιας» ομάδας, που για 1η φορά ανεβαίνει στις εθνικές κατηγορίες, που τώρα «χτίζεται», ήταν μια καινούργια ιδέα που ήθελα ν’ ακολουθήσω. Μια πολύ «φρέσκια» διοίκηση με 7-8 επιχειρηματίες του νησιού, οι οποίοι, εκτός απ’ τη διαδικασία ότι η Μύκονος είναι η πόλη της διασκέδασης και της νύχτας, ήθελαν να δώσουν μια μορφή πολιτισμού και αθλητισμού. Μ’ ένα ωραίο γήπεδο και μια ωραία παρέα που θέλουν σιγά σιγά να μονιάσουν, να βρουν τα χνώτα τους και να κάνουν μια ομάδα που θα έχει διάρκεια και μέλλον».
Για το πώς πείστηκε να πάει στη Μύκονο: «Αυτό με το οποίο με έπεισαν οι άνθρωποι της διοίκησης είναι ότι θέλουν να κάνουν κάτι μακροπρόθεσμο, με χαμηλούς τόνους, με άμεσες πρωταγωνιστικές θέσεις, να οργανωθούν μέσα σε αυτά τα 2-3 χρόνια και σιγά σιγά να βγουν στο κάτι παραπάνω. Γι’ αυτό αποδεικνύεται ότι εδώ και ένα μήνα που είμαι στην ομάδα οι μεταγραφικές κινήσεις είναι πολύ ήσυχες και προσεγμένες. Έχουμε εντάξει 3 άτομα στο ρόστερ, το Σταμάτη, το Σπυριδωνίδη και το Σπυρόπουλο, παιδιά 26-27 χρονών με εμπειρίες και με όραμα».
Για την επόμενη μεταγραφική τους κίνηση: «Δυστυχώς οι Έλληνες παίκτες είναι πάρα πολύ λίγοι. Είδαμε κι απ’ την πορεία των εθνικών ομάδων ότι έχουμε πάρα πολλά θέματα να διαχειριστούμε και να οργανώσουμε. Χαίρομαι πάρα πολύ που δείχνουμε μια μεγάλη αποφασιστικότητα και ενεργητικότητα με τη διοίκηση του κύριου Λιόλιου και μ’ όλα αυτά που γίνονται στο οργανωτικό κομμάτι. Θα χρειαστούμε χρόνο και υπομονή για να ξαναδούμε ένα μεγάλο αριθμό Ελλήνων παικτών. Οποιοσδήποτε ελεύθερος Έλληνας θα μας απασχολούσε αυτήν τη στιγμή, αλλά οι κινήσεις μας είναι ήρεμες, προσεκτικές και αν δε βρούμε κάτι θ’ αναγκαστούμε, αν και δε θέλουμε, να πάρουμε έναν κοινοτικό ψηλό».
Για τα συν και τα πλην της Μυκόνου: «Η ιδέα της Μυκόνου έχει πάρα πολλά θετικά στοιχεία, όπως και μειονεκτήματα και δυσκολίες. Τα θετικά είναι πολύ εύκολο να τα βρει κανείς, είναι ένα πανέμορφο μέρος, ένα ειδυλλιακό τοπίο που από μόνο του είναι μια πρόκληση σαν επωνυμία και ομορφιά, ένα ωραίο γήπεδο, μια διοίκηση «φρέσκια» με άτομα του νησιού, με πάρα πολλά άτομα, κάτι πολύ σημαντικό γιατί όπως έχει αποδειχθεί η μοναρχία στο μπάσκετ δυστυχώς οδηγεί μετά από λίγο καιρό στην εξαφάνιση των ομάδων, αλλά και πάρα πολλές δυσκολίες όπως ο ρυθμός μεταξύ τους, η φιλοξενία των αθλητών και όλων των μελών του staff, οι μετακινήσεις, τα φιλικά. Όλα αυτά δημιούργησαν ένα ερέθισμα σ’ αυτούς τους ανθρώπους να τα καταφέρουν. Είναι ένα έξοδο παραπάνω, πάμε όμως πάρα πολύ συντηρητικά».
