Ο Δημήτρης Ρήγας γράφει για τον Παναθηναϊκό που ποτέ δεν ήταν ομάδα για να τη λυπάται κάποιος, αλλά τείνει να εξελιχθεί σε τέτοια.
Μαρτύριο αποτελεί η φετινή Ευρωλίγκα για τους πρωταθλητές Ελλάδας και το άσχημο είναι ότι έχουν ακόμα έναν ολόκληρο γύρο προκειμένου να τα βάζουν με ομάδες που βρίσκονται σε εντελώς διαφορετικό επίπεδο από τους ίδιους. Κι αν δεν είναι, οι «πράσινοι» με την εικόνα που βγάζουν προκαλούν οίκτο. Βέβαια κανείς δεν τους λυπάται και όλοι βρίσκουν την ευκαιρία να ξεσπάσουν πάνω σε αυτό το συνονθύλευμα που περιφέρεται άσκοπα στο παρκέ του ΟΑΚΑ. Πρώτα ήταν ο Ολυμπιακός, τώρα και η ΤΣΣΚΑ Μόσχας, αύριο ίσως η Μακάμπι, ποιος ξέρει;
Ουδείς αμφισβητεί ότι πρόκειται για ισχυρούς αντιπάλους. Κανείς όμως δεν μπορεί να αποδεχθεί αυτή την μπασκετική τραγωδία και το 20-17 του 7' που μετατράπηκε σε 20-40 στο 14' κι ενώ το «τριφύλλι» έμοιαζε με ομάδα που βρέθηκε κατά λάθος στο γήπεδο. Υπερβολή; Σίγουρα όχι. Ένας φίλος μου είπε το εξής: «Έριξα ένα χαρτάκι στον κάδο σκουπιδιών και τελικά μπήκε στο καλάθι του Παναθηναϊκού». Είναι η μισή αλήθεια. Δεν φταίει η εξωφρενική ευστοχία των Ρώσων για το διασυρμό.
Αντίθετα φταίει το γεγονός ότι κάποιοι δεν έχουν καταλάβει -και δύσκολα να το καταλάβουν τώρα- ότι δεν πρόκειται για αγώνα κανονικής περιόδου του ΝΒΑ αλλά για ντροπιαστικές ήττες που περνούν στην ιστορία. Αφήνουν τα τρένα να περνούν κι ενώ τα καλάθια διαδέχονται το ένα το άλλο, κανείς δεν σκέφτηκε να κάνει ένα φάουλ για να τον νιώσουν λίγο οι αντίπαλοι. Ακόμα και σε ανοιχτά γηπεδάκια που μικροί και μεγάλοι παίζουν «μονάκια», ένας θα σκεφτεί να μαρκάρει κάπως πιο έντονα τον παίκτη ο οποίος είναι «ζεστός». Στους «πράσινους» φαίνεται ότι κάτι τέτοιο είναι τρομακτικά δύσκολο να συμβεί και πιθανότατα να χρειάζεται ώρες προπόνησης για να το πετύχουν.
Υπάρχει η δικαιολογία του κορονοϊού. Προφανώς και υπήρξαν προβλήματα, ωστόσο αυτά δεν στέκουν όταν διασύρεσαι ξανά και ξανά. Χωρίς να είναι ο βασικός υπεύθυνος, ο Δημήτρης Πρίφτης δεν δείχνει ικανός να συνεφέρει τους παίκτες του όταν έρχεται η... κατηφόρα. Κι αυτό αποτελεί -δίχως αμφιβολία- σημαντικό πρόβλημα. Από την άλλη θα ήταν κωμικό αν η ελληνική ομάδα προχωρούσε σε αλλαγή προπονητή κι ευτυχώς δεν φαίνεται ότι θα συμβεί κάτι τέτοιο.
Σίγουρα πάντως το ρόστερ δεν είναι καλό, αλλά δεν είναι και τέτοιο που δικαιολογεί να γίνεται «σάκος του μποξ» και ειδικά από ομάδες που έχουν κάνει τις «γκέλες» τους. Για παράδειγμα ο Ολυμπιακός που έκανε πλάκα στο ΟΑΚΑ, έχασε από τη «μισή» Φενέρ στην Πόλη, με τους Τούρκους να παίζουν «σκυλίσια» άμυνα. Η ΤΣΣΚΑ είχε χάσει από τα... παιδάκια της Ρεάλ στη Μαδρίτη που επίσης έπαιξαν «σκυλίσια» άμυνα. Ο Παναθηναϊκός προτιμάει να μαρκάρει με τα μάτια και να δέχεται σερί τρίποντα παρακολουθώντας και με βασικούς του παίκτες να παίζουν μόνο για τα στατιστικά τους... Και δεν πρόκειται απαραίτητα για ξένους.
Το μεγάλο πρόβλημα είναι ότι η ομάδα μοιάζει βαριά άρρωστη και παραδομένη στη μοίρα της. Κι αυτό όπως έχει γραφτεί ξανά σε τούτη εδώ τη γωνία, δεν θα αλλάξει με ευχολόγια παρά μόνο με πράξεις οι οποίες μάλιστα δεν αφορούν υποχρεωτικά το αγωνιστικό τμήμα.
