Ο Στέφαν Γέλοβατς δε βρίσκεται πια κοντά μας, «φεύγοντας» από τη ζωή, και το Basketa.gr θυμάται την πορεία ενός ανθρώπου, που ήξερε να σκορπά μόνο χαμόγελα με μια καρδιά γεμάτη, όπως και ο βίος που πραγματοποίησε.
Το ελιξήριο της νεότητας είναι κάτι, που όλοι αναζητούν σε αυτή τη ζωή. Το λάθος είναι, ότι αυτή την νεότητα, την έχουμε μέσα μας και δεν την αφήνουμε να εκφραστεί. Όσοι το κάνουν, δεν χρειάζεται να την ψάξουν, καθώς τη δείχνουν και άπαντες τη βλέπουν, ζηλεύοντας ενδεχομένως για τον τρόπο, με τον οποίο δρουν ως άνθρωποι. Από την πρώτη, έως και την τελευταία τους στιγμή.
Αυτός ήταν και ο Στέφαν Γέλοβατς. Ένα παιδί, που στην καρδιά και τις επιθυμίες του παρέμεινε τέτοιο, μη δείχνοντας σε καμία περίπτωση την ηλικία των 32 ετών, αυτήν όπου έφυγε από τη ζωή και «βύθισε» άπαντες στη θλίψη στο ευρωπαϊκό μπάσκετ. Όσα χρόνια κι αν πέρασαν, δεν ξέχασε ποτέ την αγάπη του για το μπάσκετ και τα είδωλά του, που τον οδήγησαν στο άθλημα και στο να προχωρήσει σε επαγγελματική καριέρα.
Στις 5 Δεκεμβρίου θα έκλεινε τα 33 του χρόνια, αλλά η μοιραία εκείνη ημέρα στην προπόνηση της ΑΕΚ, όπως αποδείχθηκε, δεν τον άφησε να φτάσει έως εκεί. «Έφυγε» από κοντά μας με την καλύτερη ανάμνηση, όμως, ως ένα παιδί που αγαπά το μπάσκετ. Το Basketa.gr θυμάται την πορεία του Σέρβου, που ήξερε μονάχα να σκορπά χαμόγελα.
Η αρχή δίπλα στον Ραζνάτοβιτς, η συνύπαρξη με τον Γλυνιαδάκη, οι γλώσσες τα «ιερά τέρατα»και... ο Σακίλ
Τελευταίος σταθμός του Στέφαν Γέλοβατς έμελλε να είναι στην ΑΕΚ, μένοντας στην χώρα μας σε αυτούς τους τελευταίους μήνες της ζωής του, λαμβάνοντας πριν και μετά το ατύχημα μια αγάπη, σαν εκείνη που ο ίδιος έδινε στους ανθρώπους. Πριν από αυτό το διάστημα, όμως, είχε τη δική του πορεία, περνώντας από συνολικά εννέα χώρες και μαθαίνοντας πέντε γλώσσες. Ο ίδιος, άλλωστε, σε συνέντευξή του είχε πει πως γνωρίζει εξαιρετικά σερβικά, αγγλικά και ρωσικά, όταν πήγε στην Νίζνι, ενώ είχε και γνώσεις ισπανικών και τουρκικών.
Πριν από αυτή την αξιοθαύμαστη διεθνή καριέρα, όμως, με βάση το σε πόσους τόπους είχε αγωνιστεί, η αρχή είχε γίνει στη Βιζούρα στην χώρα καταγωγής του. Γεννημένος στην... μπασκετομάνα του Νόβι Σαντ, ερωτεύτηκε εξαρχής την «πορτοκαλί θεά» και, έναν χρόνο μετά το πρώτο του επαγγελματικό συμβόλαιο, που είχε υπογράψει στα 19 του, μπήκε στην αγκαλιά του Μίσκο Ραζνάτοβιτς στη Μέγκα Βιζούρα των μεγάλων ταλέντων, ανοίγοντας πολύ σύντομα τα φτερά του, αφού την ίδια χρονιά, το 2009-2010, θα ολοκλήρωνε στον Ερυθρό Αστέρα.
Μπορεί στους «ερυθρολεύκους» του Βελιγραδίου να μην έμεινε παρά μόνο μερικούς μήνες, αλλά μετά την νέα θητεία στη Μέγκα Βιζούρα, η Αντάλια θα έφερνε το πρώτο κάλεσμα για το εξωτερικό. Αποτελώντας έναν «μπόμπερ» χρήσιμο για κάθε ομάδα, μετά τη Γιουβεκαζέρτα θα έπαιζε και στο επίπεδο της Ευρωλίγκα με την φανέλα της Λιέτουβος Ρίτας, όντας συμπαίκτης του Ανδρέα Γλυνιαδάκη στη λιθουανική πρωτεύουσα.
https://www.youtube.com/watch?v=c4z_StLOyH8&ab_channel=EUROLEAGUEBASKETBALL
https://www.youtube.com/watch?v=y4SFDGP_4l8&ab_channel=RytasVilnius
Εκεί, όμως, που θα ένιωθε... σαν στο σπίτι του, θα ήταν στη Σαραγόσα, όπου πέρασε για μια ολόκληρη τριετία, όντας σημείο αναφοράς για την ομάδα της Αραγονίας στη διαρκή της ανάπτυξη, τόσο στο πρωτάθλημα όσο και στο Eurocup, αρχίζοντας να έχει σταθερή παρουσία σε υψηλό επίπεδο.
https://www.youtube.com/watch?v=-cjTYjOFm08&ab_channel=ACB
Μετά τον εν λόγω σύλλογο, θα ξεκινούσε το ταξίδι σε Ρωσία, Γερμανία, Τουρκία και Ιαπωνία, με έσχατη ομάδα την Νασέν Νεοφοίνιξ, προτού πάρει τη μεταγραφή για την Ένωση, έχοντας περάσει και από ομάδες διόλου τυχαίες στις διοργανώσεις, όπου συμμετέχουν εντός κι εκτός συνόρων, όπως η Νίζνι, η Μπάμπεργκ και Γκαζιάντεπ, ενώ στην πρώτη «έσπασε» όλα τα κοντέρ με 49 πόντους σε αγώνα με την Κάλεβ, ξεπερνώντας το σπουδαίο Κιθ Λάνγκφορντ.
https://www.youtube.com/watch?v=kh5KknTh7Hc&ab_channel=VTBUnitedLeague
https://www.youtube.com/watch?v=zOkWbG7k0vc&ab_channel=BHoops
https://www.youtube.com/watch?v=yq4Eyk2gS_w&ab_channel=BasketballChampionsLeague
Ανάμεσα σε όλα αυτά, το 2016 είχε παρουσιαστεί σε ένα Summer League με τους Ντάλας Μάβερικς, όπου εκπλήρωσε ουκ ολίγα όνειρα. Ο άνθρωπος που μεγάλωσε με τους Βλάντε Ντίβατς και Πέτζα Στογιάκοβιτς ως είδωλα, δεν κατάφερε μεν να δει τον Ντιρκ Νοβίτσκι, αλλά εκτός του ότι «άγγιξε» το όνειρο του ΝΒΑ, κατάφερε και πήρε φανέλα του Σακίλ Ο' Νίλ. «Ήταν πάντοτε ένα μεγάλο μου όνειρο», θα έλεγε ένας άνθρωπος κοντά στα 27 του χρόνια, που είχε ήδη τις εμπειρίες του και θα ισχυριζόταν κανείς, ότι τίποτα πια δε θα μπορούσε να του κάνει εντύπωση. Αυτή η νεότητα, όμως, όταν την έχεις δεν φεύγει ποτέ...
Μετακομίζοντας στην Αθήνα για χάρη του «Δικεφάλου», ο άνθρωπος των... πολλών θαλασσών, των αμέτρητων γλωσσών και της παιδικής ψυχής, θα τον είχε ως τελευταία του ομάδα, έχοντας το ρόλο του πέραν των τραυματισμών, που τον ταλαιπώρησαν, με τελευταία εμφάνιση στην Νίκαια, στο «διπλό» απέναντι στον Ιωνικό. Η επόμενη αναμέτρηση με τη Ρίγα στα Λιόσια ήταν για όλους μια ευκαιρία για επάνοδο και ο Στέφαν ανυπομονούσε. Μόνο που η μοίρα του τα είχε επιφυλάξει διαφορετικά...
https://www.youtube.com/watch?v=0vd8nFEYoOs&ab_channel=SEBHL
Το περιστατικό εκείνο στην προπόνηση ήταν αρκετό, για να τον φέρει σε μια κατάσταση, που δυστυχώς δε θα ανατρεπόταν. Ένας νέος άνθρωπος «έφυγε» από δίπλα μας, αλλά με μια ζωή όπως και η καρδιά του. Γεμάτη...
