Ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς επιστρέφει στους πάγκους για χάρη της Παρτιζάν και το Basketa.gr θυμάται το οδοιπορικό του «Άρχοντα των Δαχτυλιδιών», που γύρισε στο σπίτι του, εκεί όπου ξεκίνησε να γίνεται ένας «θρύλος».
Ήταν το καλοκαίρι του 1991. Ο 31χρονος τότε Ζέλικο Ομπράντοβιτς ετοιμαζόταν, προκειμένου να παραστεί στο Ευρωμπάσκετ του καλοκαιριού με την Εθνική Γιουγκοσλαβίας, με προπονητή το μετέπειτα κουμπάρο του, Ντούσαν Ίβκοβιτς. Ο ίδιος, μάλιστα, θα γινόταν και αρχηγός εκείνης της ομάδας, έχοντας αρκετές παραστάσεις, τόσο από αυτήν όσο και από την Παρτιζάν, την ομάδα όπου αγωνιζόταν για επτά συναπτά έτη από το 1984.
Αίφνης, όμως, με την ολοκλήρωση του βασικού σταδίου προετοιμασίας στο Πόρετς και λίγο πριν από ένα φιλικό τουρνουά στη Γερμανία, η ομάδα του, τον καλεί πίσω στο Βελιγράδι. Κάθονται μαζί του σε ένα τραπέζι, αφού πρώτα ο αντιπρόεδρος, Ντράγκαν Κιτσάνοβιτς, τον «αρπάζει» από το ξενοδοχείο. «Άλλαξα ζωή σε μία νύχτα. Ακούγεται μεγάλο, όμως, ήταν κάτι που ήθελα πολύ να κάνω και για το οποίο προετοιμαζόμουν καιρό», έχει αναφέρει σε δηλώσεις του για το συμβάν ο «Ζοτς», που απάντησε θετικά στην πρόσκληση της ομάδας της καρδιάς του.
Από εκείνη την χρονιά και για 30 ολόκληρα χρόνια, δεν έμεινε απλά στην ιστορία, ότι έγινε κυριολεκτικά προπονητής από παίκτης σε μια μέρα, αλλά κατέκτησε όλο τον κόσμο, μετρώντας ήδη ως αθλητής ένα αργυρό μετάλλιο το 1988 στους Ολυμπιακούς της Σεούλ και χρυσό το 1990 στο Μουντομπάσκετ της Αργεντινής, μαζί με ένα πρωτάθλημα, ένα Κύπελλο κι ένα Κόρατς με την Παρτιζάν. Από απλώς ένα παιδί από το Τσάτσακ, θα κατάφερνε να γίνει ο «Άρχοντας των Δαχτυλιδιών».
Ως τέτοιος γυρίζει πίσω στην ομάδα, από όπου άρχισε ο «μύθος» του και το Basketa.gr θυμάται τους μεγάλους σταθμούς της καριέρας του μέχρι την ιστορική επιστροφή, ακριβώς 30 χρόνια μετά.
Ο «Σάλε», ο Τόμπσον και… ο Γκαστόνε
Από την πρώτη του χρονιά, κιόλας, ως κόουτς της Παρτιζάν, φάνηκαν οι δυνατότητές του να πάει… μακριά τη δική του βαλίτσα. Ένα νεανικό σύνολο, γεμάτο ταλέντο και ενθουσιασμό, κατάφερνε να φτάσει μέχρι το τέλος της διαδρομής, εκεί όπου την περίμενε η Μπανταλόνα. Μια στιγμή, μια απόφαση, ένα σουτ στα χέρια του Σάσα Τζόρτζεβιτς και για πρώτη φορά άρχισε να νιώθει τη δύναμη ενός «Μίδα», που ό,τι πιάνει μετατρέπεται σε στιγμές δόξας.
https://www.youtube.com/watch?v=lhml3eJf40E&ab_channel=NickGalis%26the80sArchive
Το ίδιο θα αποδεικνυόταν και στις επόμενες περιπέτειες του, με το φινάλε σε μία από αυτές να είναι παρόμοιο, έχοντας αυτή την φορά ως «θύμα» τον Ολυμπιακό του Γιάννη Ιωαννίδη. Ο Κορνέλιους Τόμπσον «υπογράφει» μια τρομερή ανατροπή απέναντι στους «ερυθρολεύκους» και με την Μπανταλόνα κατακτά το δεύτερο ευρωπαϊκό του, ενώ οι Πειραιώτες θα έχαναν άλλη μια ευκαιρία το 1995 στη Μαδρίτη από την τρομερή Ρεάλ του Σαμπόνις και του Αρλάουκας.
https://www.youtube.com/watch?v=AkF0M356N4s&ab_channel=MrAllishere
https://www.youtube.com/watch?v=vnBnmXsRcW8&ab_channel=MrAllishere
Και οι κούπες, φυσικά, δε σταμάτησαν εκεί, αφού στη συνέχεια τον περίμενε η Μπενετόν Τρεβίζο. Ένας κοινός παρονομαστής με τις δύο προηγούμενες ισπανικές ομάδες του, είναι πως στις εντός συνόρων διοργανώσεις δεν τα πήγαινε… ιδιαίτερα περίφημα, αλλά στην Ευρώπη θριάμβευε. Ένα δεύτερο Σαπόρτα στις αποσκευές του το 1999, ύστερα από εκείνο του 1997 στη Μαδρίτη, και ήταν έτοιμος για το μεγαλύτερο δημιούργημά του, αποκτώντας παράλληλα τον τίτλο του «Γκαστόνε», αφού πολλοί τον θεωρούσαν τυχερό για τους τίτλους του.
https://www.youtube.com/watch?v=c8Z55Svw-3M&ab_channel=AlessandroVettoretto
Ο «μύθος»
Το καλοκαίρι του 1999, αρκετά είχαν ακουστεί για τον επόμενο προπονητή του Παναθηναϊκού, μετά το επικό πρωτάθλημα του ΣΕΦ. Αρκετοί θέλησαν να προωθήσουν τον Γιάννη Ιωαννίδη, αλλά ο Παύλος Γιαννακόπουλος το πήρε πάνω του. Ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς, με τον τρόπο που μόνος αυτός γνώριζε, ήταν πια προπονητής των «πρασίνων» και λίγοι περίμεναν αυτό, που θα συνέβαινε.
Άπαντες έβλεπαν έναν εξαιρετικό τεχνικό στον πάγκο του «τριφυλλιού», αλλά όχι κι έναν άνθρωπο, που θα έμενε 13 χρόνια με παρακαταθήκη μοναδική. Οι τίτλοι λένε τα πάντα από μόνοι τους, με πέντε ευρωπαϊκά, 11 πρωταθλήματα και 7 Κύπελλα, σχηματίζοντας και δύο Triple Crown. Την ίδια στιγμή, με την Εθνική Γιουγκοσλαβίας ή Σερβίας διατηρείτο στην κορυφογραμμή, με χρυσό στα Ευρωμπάσκετ 1997 και Μουντομπάσκετ 1998, αργυρό στους Ολυμπιακούς του 1996 της Ατλάντα, καθώς και χάλκινο στο Ευρωμπάσκετ του 1999, αν και φυσικά μετρούσε και την εντός έδρας αποτυχία του 2005.
https://www.youtube.com/watch?v=_VG_EkUnX1U&t=10s&ab_channel=PanathinaikosBC
https://www.youtube.com/watch?v=-DkOm73AqNw&t=9s&ab_channel=PanathinaikosBC
https://www.youtube.com/watch?v=j8UyoyIOIGU&t=8s&ab_channel=PanathinaikosBC
https://www.youtube.com/watch?v=Dstny4FNbaE&t=13s&ab_channel=PanathinaikosBC
https://www.youtube.com/watch?v=A9l8Wbah1GA&t=2s&ab_channel=PanathinaikosBC
https://www.youtube.com/watch?v=5QuxHdOvRnw&ab_channel=FIBA-TheBasketballChannel
Ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς, με αυτό τον τρόπο, δημιούργησε το «μύθο» του. Μια μοναδική προσωπικότητα στα χρονικά του ευρωπαϊκού μπάσκετ, που θα μείνει εμβληματική για πάντα, όσα χρόνια κι αν περάσουν. Κι αυτό ίσχυσε και στη στιγμή, που στην Φενέρ το έργο αποδείχθηκε εξίσου δύσκολο. Έγινε, άλλωστε, ο πρώτος με τουρκική ομάδα που «πάτησε» στην κορυφή της Ευρώπης, αλλά όπως και με τον Παναθηναϊκό, δεν έφυγε με την καλύτερη ανάμνηση, χάνοντας το πρωτάθλημα από το μεγάλο του αντίπαλο. Όσα είχε χαρίσει, όμως, έφταναν για να θεωρήσει κανείς, ότι η αποστολή είχε εκπληρωθεί.
https://www.youtube.com/watch?v=dSU8cMvBY_o&t=14s&ab_channel=EUROLEAGUEBASKETBALL
I’m coming home
Και κάπως έτσι, μετά από έναν χρόνο διαλείμματος, όπως έκανε και το 2012, πήρε την απόφασή του. Και, αυτή την φορά, κανένα μπάτζετ και καμία άνεση δεν είχε σημασία. Θα αποφάσιζε με την καρδιά. Και η καρδιά, όσο κι αν «πληγώνει» τους οπαδούς του Παναθηναϊκού, που θα περίμεναν να γίνει μια προσπάθεια επανασύνδεσης στο όνομα του παλιού καιρού, έχοντας δημιουργήσει και μια στενή σχέση με την Ελλάδα, έλεγε Παρτιζάν.
https://www.youtube.com/watch?v=8keCpG8ofrU&ab_channel=PanathinaikiApopsi
Με το δικό του τρόπο, όπως πάντα διαλέγει, είπε πως επιστρέφει στο σπίτι του, έτοιμος να ξαναφέρει την αίγλη, που λείπει εδώ και χρόνια από τη σερβική ομάδα. Εκεί όπου άρχισε ο δικός του «μύθος», είναι η ώρα να τον ανταποδώσει…
https://www.youtube.com/watch?v=Ml4g6dL9MFU&ab_channel=EUROLEAGUEBASKETBALL
