Σε κάθε μας ρεπορτάζ έχουμε αναφέρει πως το Ψυχικό αποτελεί την ομάδα οδηγό της Α2 Ανδρών, ξέροντας τον τρόπο αλλά και το πως να παίρνει αποτέλεσμα.
Αυτό πιστώνεται εδώ και οκτώ χρόνια που βρίσκεται στην δεύτερη τη τάξει Εθνική κατηγορία στον Γιώργο Ρεμεντέλα, ο οποίος είδε την ομάδα του να περιορίζει στους 62 πόντους το Μαρούσι, και να φεύγει με το διπλό από το κλειστό του Αγίου Θωμά, στην αγωνιστική που επαννεκίνησε το πρωτάθλημα μετά από 154 ημέρες.
Ο έμπειρος τεχνικός μίλησε στο basketa.gr και αναφέρθηκε στα συναισθήματα που ένιωσε κατά την επιστροφή, στην περίοδο της καραντίνας, στην απόφαση της πολιτείας να δώσει το «πράσινο» φως για να ξεκινήσει η δράση, αλλά και τους στόχους της ομάδας του, ενώ θέλησε να σχολιάσει και την απόφαση της ΕΟΚ για τον τρόπο διεξαγωγής του πρωταθλήματος.
Για ένα προπονητή που βρίσκεται τόσα χρόνια στους πάγκους, και 8 συνεχόμενα στην Α2 με το Ψυχικό, ποια ήταν τα συναισθήματα επιστρέφοντας σε αγώνα μετά από 154 ημέρες ;
«Στην επιστροφή μας στα παρκέ μετά από πολύμηνη αποχή ένιωσα ευχαρίστηση, γιατί το μπάσκετ είναι τρόπος ζωής, είναι μια διαδικασία που γεμίζει με δημιουργικότητα την καθημερινότητα μου και αποτελεί μετά την οικογένεια μου ότι πιο σημαντικό έχω. Η αλήθεια είναι ότι περίμενα να νιώσω πιο έντονα συναισθήματα ίσως και αμηχανία αλλά το περιβάλλον τελικά ήταν οικείο μετά από τόσα χρόνια στη δουλειά».
Πως βιώσεις την καραντίνα, το κλείδωμα του αθλητισμού, και πως είδες την πολύμηνη διακοπή και αν έπρεπε να παρθεί τέτοια απόφαση από την πολιτεία. Θεωρείς ότι θα ολοκληρωθεί ομαλά το πρωτάθλημα ;
«Η καραντίνα είναι μια διαρκής μέγγενη, μια κατάσταση που έχει ανατρέψει τη ζωή μας και ότι είχαμε δεδομένο. Την ελευθερία επιλογών, τις καθημερινές στιγμές που ευτυχείς κάνοντας ότι σε γεμίζει. Ο αθλητισμός με βάση τα επιδημιολογικά δεδομένα δεν έπρεπε να κλείσει καθόλου, όπως και συνέβη σε όλες τις χώρες του κόσμου. Ειδικά δε, όταν με συγκεκριμένα πρωτόκολλα υπάρχει έλεγχος και σχετική πάντα ασφάλεια. Ήταν ένα μεγάλο λάθος εξαρχής, μια απόφαση αντιφατική σε σχέση με άλλες και προκαλεί πολλά ερωτηματικά. Το πρωτάθλημα θα μπορούσε να έχει ήδη πολύ μεγάλα περιθώρια να έχει σχεδόν ολοκληρωθεί, αν όπως προείπα απλά δεν είχε διακοπεί. Εύχομαι τα χρονικά περιθώρια που υπάρχουν πλέον να είναι ικανά για να μην έχουμε άλλες παύσεις. Θα χρειαστεί τύχη, υπευθυνότητα και τελικά πιστεύω ότι έστω και αργά θα ολοκληρωθεί».
Το Ψυχικό όπως αναφέρεται είναι η ομάδα οδηγός της κατηγορίας, με την μεγαλύτερη εμπειρία. Πως κρίνεις το διπλό στο Μαρούσι, και πως μια ομάδα που σκόραρε πάνω από 85 πόντους την οδηγήσατε στους 62 ;
«Κάθε νίκη είναι σημαντική, πόσο μάλλον όταν αυτή έρχεται απέναντι σε μια πολύ καλή ομάδα που έως τώρα ήταν αήττητη έχοντας μάλιστα πετύχει μεγάλα διπλά απέναντι σε ομάδες με θεωρητικά πιο πλήρη ρόστερ και με μεγάλα μπάτζετ. Και αυτό πιστώνεται στον Κοουτς Σκαραφιγκα ο οποίος με όπλο την ομοιογένεια και τη δική του ικανότητα δημιούργησε με μικρό μπάτζετ μια ομάδα που παίζει ελκυστικό και επιθετικό μπάσκετ. Η αποχή επηρέασε όλες τις ομάδες, έτσι και το Μαρούσι, αλλά και την ομάδα μου και το παιχνίδι μη διεκδικώντας δάφνες ποιότητας πήγε σε χαμηλό σκορ, παίζοντας βέβαια ρόλο και άλλα πράγματα όπως πάνω από όλα η αμυντική προσπάθεια και η ικανότητα των παιχτών μου, η απουσία ενός κομβικού παίχτη για το Μαρούσι του Ξύδα και η εμπειρία που έχει σαν ομάδα το Ψυχικό όντας πολλά χρόνια στην Α2».
Με ποιο στόχο αλλά και ψυχολογία κατεβαίνει το Ψυχικό στο πρωτάθλημα ;
«Ο στόχος της ομάδας μου είναι να διεκδικούμε ότι μας αναλογεί σε κάθε παιχνίδι, όπως πάντα, βλέποντας την όλη διαδικασία εξελικτικά και στο τέλος θα δούμε τι έχουμε καταφέρει. Σίγουρα όμως εκτός από το πνεύμα ανταγωνιστικότητας , θέλουμε να ευχαριστιόμαστε το παιχνίδι παίζοντας με το δικό μας τρόπο με την ταυτότητα μας και με την ψυχολογία του κυνηγού , αυτού που βγαίνει έτοιμος να δώσει χωρίς φόβο τη μάχη για την επικράτηση και είναι έτοιμος να χαρεί τη νίκη η να μάθει από την ήττα έχοντας εξελιχθεί μέσα από αυτή».
Θεωρείς σωστό το σύστημα που εφάρμοσε η ΕΟΚ χωρίς υποβιβασμό και τιμωρίες σε όποια ομάδα δεν κατέβηκε ;
«Με βάση τις συνθήκες που διαμορφώθηκαν στην κοινωνία και τις συνέπειες της παύσης των οικονομικών δραστηριοτήτων , η απόφαση της ομοσπονδίας στην ουσία άφησε περιθώρια στις ομάδες να αποφασίσουν τη συμμετοχή τους . Λυπάμαι για τα παιδιά και τους προπονητές που τελικά δε θα αγωνιστούν και συναισθάνομαι την πικρία τους. Εύχομαι ολόψυχα και ελπίζω αυτή να είναι η τελευταία φορά που πλήττεται έτσι βάναυσα όλος ο αθλητισμός με τη βοήθεια της επιστήμης και της πολιτείας, και από δω και πέρα με πρώτα τα μικρά παιδιά, όλοι να είναι στα γήπεδα και να αγωνίζονται, να ανταγωνίζονται , και να ευχαριστιούνται το άθλημα που αγαπούν».
