Το Ευρωμπάσκετ U16 βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη και μία... γενιά διαδόχων αφήνει το στίγμα της, με τους άλλοτε επίσης διεθνείς γονείς να καμαρώνουν.
Ένα από τα πιο σημαντικά πράγματα που μπορεί να αφήσει ένας γονέας στο παιδί του, είναι η κληρονομιά του. Όχι απαραίτητα οικονομική, μπορεί να επεκτείνεται και σε άλλα κομμάτια. Πολλές φορές στον αθλητισμό, μάλιστα, επιδιώκεται να γίνεται ο παραλληλισμός, ή και η σύγκριση μεταξύ πατέρα και υιού (συνήθως), όταν ο δεύτερος αρχίζει τα πρώτα του «βήματα». Άλλες φορές βοηθά το παιδί η κατάσταση αυτή, άλλες το αντίθετο, αλλά το βέβαιο είναι πως το ζήτημα της... διαδοχής πάντα έχει ενδιαφέρον.
Στο Ευρωμπάσκετ U16 του Νόβι Σαντ, μάλιστα, υπάρχουν πολλά παραδείγματα. Είδαμε στις εξέδρες τον Βέλιμιρ Περάσοβιτς και τον Ουφούκ Σαρίτσα, να παρακολουθούν τους υιούς τους να αγωνίζονται, με την Τουρκία του Εφέ να κερδίζει την Κροατία του Ιβάν, ενώ εκεί έπαιζε και ο υιός του Νίκολα Πρκάτσιν, Ρόκο.
Δεν είναι, όμως, οι μοναδικοί. Στο τουρνουά αυτό υπάρχουν από απογόνους «μύθων» του μπάσκετ, μέχρι ουκ ολίγους που απαρτίζουν το δικό μας αντιπροσωπευτικό συγκρότημα.
Και θα ξεκινήσουμε ακριβώς από τους... δικούς μας, για να πάρουμε άρωμα 1987 χάρη στον Αντώνη Φιλίππου. Ο υιός του Νίκου Φιλίππου, που συμμετείχε σε εκείνο τον «άθλο», φορά τα χρώματα του Ολυμπιακού και στα 16 του χρόνια είναι ήδη σε «τροχιά» Εθνικής.
Στη συνέχεια, βρίσκουμε τον Αλέξανδρο Νικολαΐδη (με το νούμερο «5» στην φωτογραφία της Εθνικής Παίδων). Ο πατέρας του, Σωτήρης, με σπουδαία πορεία σε ΠΑΟΚ, Μαρούσι, Ηρακλή και ΑΕΚ μεταξύ άλλων, δεν έκρυψε την υπερηφάνεια για το παιδί του, βλέποντάς το να φορά την φανέλα της Εθνικής, ενώ ο ίδιος είχε κατακτήσει το ασημένιο μετάλλιο με την Παίδων το 1991. Μήπως υπάρχει... κάποιος οιωνός;
Πολύ ωραίο συναίσθημα να βλέπεις το παιδί σου να προοδεύει #nationalteamU16 pic.twitter.com/SROhXeMxxf
— Sotiris Nikolaidis (@sotnikolaidis) 7 Αυγούστου 2018
Τέλος, υπάρχει ο Βασίλης Τόλιας, γόνος του άλλοτε «άσου» των Παναθηναϊκού, Παγκρατίου και Εσπέρου, Νίκου Τόλια. Ανήκοντας στα τμήματα υποδομής του Πανιωνίου, έχει ήδη ξεχωρίσει, με τον Ολυμπιακό να τον επιθυμεί.
Περνάμε στη Λιθουανία. Ποιος υπάρχει εκεί; Ο Αουγκούστας Μαρτσουλιόνις. Το όνομα πρέπει κάτι να σας λέει, για χάρη του σπουδαίου Σαρούνας, που από το 1989 μέχρι το 1997 έγινε μια εξέχουσα ευρωπαϊκή προσωπικότητα στο ΝΒΑ. Όπως συνέβη με τον υιό του Άρβιντας Σαμπόνις, Ντομάντας, έτσι το «σπλάχνο» ακόμη ενός σπουδαίου Λιθουανού ακολουθεί το δικό του «μονοπάτι», ανήκοντας τώρα στη Λιέτουβος Ρίτας.
Στην Κροατία, βέβαια, θα βρούμε δύο απογόνους γνωρίμων προσωπικοτήτων. Ο Βέλιμιρ Περάσοβιτς, στο παιχνίδι με την Τουρκία για την πρεμιέρα, ήταν στην εξέδρα για να παρακολουθήσει τον Ιβάν, που στα 16 του ξεκινά τη δική του πορεία στη Σπλιτ. Ποιος ξέρει... μπορεί να φτάσει σε μια αντίστοιχη Γιουγκοπλάστικα και μετά να γίνει ένας από τους αξιόλογους τεχνικούς.
Ταυτόχρονα, παίζει και ο Ρόκο Πρκάτσιν. Γιος του επί χρόνια αρχηγού της Εθνικής Ανδρών και άλλοτε παίκτη του Παναθηναϊκού, Νίκολα, κάνει το δικό του ταξίδι από μία ομάδα που ξέρει να αναδεικνύει ταλαντούχους αθλητές, την Τσιμπόνα.
Στην εξέδρα για το Τουρκία-Κροατία, πάντως, ήταν παρών και ο Ουφούκ Σαρίτσα. Για χάρη, φυσικά, του Εφέ που ήταν νικητής κόντρα στους Περάσοβιτς-Πρκάτσιν (νο. 6 στην φωτογραφία της Τουρκίας) και ευρισκόμενος στο πρόγραμμα που θέλει να αναπτύξει η Νταρουσάφακα στα δικά της «φυτώρια».
Καταλήγουμε στη Σερβία και σε άλλον ένα γνώριμό μας από τα ελληνικά γήπεδα. Ο Ντράγκαν Τάρλατς βλέπει τον υιό του, Λούκα (νο. 21 στν φωτογραφία της Κροατίας), να αγωνίζεται με τα χρώματα της πατρίδας τους, έχοντας εμφυσήσει σίγουρα την αύρα από την 8ετή του παρουσία με την φανέλα του Ολυμπιακού, διαθέτοντας και ελληνική υπηκοότητα. Μπορεί η μοίρα να φέρει... και τον μικρό μια μέρα στα μέρη μας.
