Το φινάλε του πρώτου ημιχρόνου βρήκε τους πρωταθλητές Ελλάδας να προηγούνται 55-50 μέσα στη «Μιτίσι Αρίνα» έχοντας δώσει 17 ασίστ κι έχοντας υποπέσει μόλις σε δύο λάθη παίζοντας ολοκληρωτικό μπάσκετ στην επίθεσή τους. Ένα πράγμα ήταν βέβαιο ότι δεν θα συνεχιζόταν. Θα αποτελούσε τεράστια έκπληξη αν οι «πράσινοι» συνέχιζαν στο ίδιο μοτίβο επιθετικά και στο δεύτερο μισό της αναμέτρησης. Γι' αυτόν τον λόγο όφειλαν να κοιτάξουν πρώτα την άμυνά τους, να εξασφαλίσουν το αμυντικό ριμπάουντ και να μην επιτρέψουν στους αντιπάλους τους να σκοράρουν ανενόχλητοι.
Τελικά, η άμυνα του δευτέρου ημιχρόνου ήταν ακόμα χειρότερη (η Χίμκι σημείωσε 53 πόντους σε αυτό το διάστημα), οι παίκτες του Ρίμας Κουρτινάιτις πήραν όλα τα ελεύθερα σουτ από την περιφέρεια κι εκτός από ένα δύσκολο τρίποντο του Μπέρτανς από τη γωνία, έβαλαν όλα τα τρίποντα σχεδόν ανενόχλητοι. Το... γήινο ποσοστό του πρώτου μέρους (7/18) μετατράπηκε σε 8/11 στο δεύτερο εικοσάλεπτο και με συνολικά 15/29 «βόμβες» τριών πόντων δεν υπήρχε περίπτωση να κατορθώσει το «τριφύλλι» να πάρει κάτι από αυτόν τον αγώνα.
Πριν μία εβδομάδα γράφαμε «Αν μαζέψει και τα ''σκουπίδια''», τονίζοντας τη σημασία του αμυντικού ριμπάουντ για την ολοκλήρωση μίας καλής άμυνας. Ο Παναθηναϊκός όχι μόνο δεν βελτιώθηκε αλλά έχασε τις μάχες των αιθέρων με τους γηπεδούχους να τελειώνουν τον αγώνα με 45 ριμπάουντ, ενώ την ίδια ώρα η ελληνική ομάδα πήρε 23! Με τέτοια νούμερα επίσης δεν ήταν δυνατό να πάρει κάτι το «τριφύλλι» από αυτό το παιχνίδι.
Με απλά λόγια, το ίδιο το μπάσκετ τιμώρησε την ομάδα που δεν προσπάθησε να κάνει τα βασικά για να φύγει μ' ένα τεράστιο διπλό.
Έχουμε γράψει σε αυτήν τη γωνία σε πάρα πολλές περιπτώσεις ότι ακόμα και ο χειρότερος προπονητής μπάσκετ γνωρίζει απείρως καλύτερα το άθλημα από τον κορυφαίο γνώστη ο οποίος είναι δημοσιογράφος, οπαδός ή φίλαθλος. Παρ' όλα αυτά υπάρχουν ορισμένες απορίες και θα κατατεθούν.
Για ποιο λόγο οι «πράσινοι» δεν στόχευσαν στην άμυνα των αντιπάλων τους, Γιάνις Τίμα και Ντέβιν Μπούκερ οι οποίοι έπαιζαν με τέσσερα φάουλ από -σχετικά- νωρίς στο δεύτερο ημίχρονο;
Για ποιο λόγο ο Νικ Καλάθης δεν έπαιξε με πλάτη τον αδύναμο κρίκο που ακούει στο όνομα Βιάτσεσλαβ Ζάιτσεφ;
Για ποιο λόγο ένας παίκτης του επιπέδου του Γιόνας Γερέμπκο -με χρόνια καριέρας στο ΝΒΑ και με συμμετοχή στους περσινούς τελικούς της καλύτερης λίγκας στον κόσμο ως μέλος των Γκόλντεν Στέιτ Ουόριορς- σκόραρε ανενόχλητος 14 πόντους, σουτάροντας ελεύθερος σαν να επρόκειτο για κάποιο μέτριο «τεσσάρι» της Ευρωλίγκας;
Και τέλος αυτό που προκάλεσε εντύπωση σε όσους παρακολούθησαν την αναμέτρηση είναι ότι μετά το 87-82 που μείωσε ο Παναθηναϊκός με διαδοχικά τρίποντα του Φριντέτ στο 35' κι ενώ η ομάδα έχασε τον έλεγχο του αγώνα, ο Αργύρης Πεδουλάκης δεν έκρινε σκόπιμο να καλέσει τάιμ άουτ, αφήνοντας τη διαφορά να φτάσει τελικά στους 17 πόντους, κάτι που υπάρχει φόβος να αποδειχτεί καταστροφικό σε πιθανές ισοβαθμίες στο φινάλε της κανονικής περιόδου.
Χρόνος για να κλάψει κάποιος πάνω από το χυμένο γάλα δεν υπάρχει, ειδικά όταν πρόκειται για «διαβολοβδομάδα».
Ο Παναθηναϊκός έχει μπροστά του ένα πολύ δύσκολο παιχνίδι αύριο (31/10) με την Εφές στο ΟΑΚΑ. Αν το πάρει, θα μπορεί να... ανασάνει καλύτερα, καθώς ακολουθούν στις επόμενες δύο «στροφές», δύο ακόμα αναμετρήσεις μπροστά στο κοινό του, με βατούς αντιπάλους όπως η Άλμπα Βερολίνου και η Βαλένθια.
Πρώτα λοιπόν ο «τελικός» με τους Τουρκούς κι εν συνεχεία θα πρέπει να γίνει ένας απολογισμός των πρώτων έξι αγωνιστικών στις οποίες οι «πράσινοι» έχουν αδικήσει τους εαυτούς τους.
