Κανείς δεν παρασύρθηκε από το 2/2 επί των δύο ομάδων των Σκοπίων, Πέλιστερ και ΜΖΤ. Ούτε καν από τη νίκη στο Ιβανώφειο επί του Ηρακλή για τον οποίο, όπως αποδείχτηκε άλλωστε, η κατάσταση είχε αρχίσει ήδη να ξεφεύγει. Κανείς δεν θα πρέπει όμως να τον καταδικάσει άρον-άρον για τον αποκλεισμό από το Κύπελλο. Ο Άρης έχει συγκεκριμένα χαρακτηριστικά αλλά και συγκεκριμένο προορισμό.
Ασφαλώς και ένας αποκλεισμός από μια ομάδα μικρότερου μεγέθους, όχι απαραίτητα αγωνιστικά αλλά σίγουρα σε όλα τα άλλα επίπεδα, δεν είναι ποτέ ευκολοχώνευτος. Αυτό που τον κάνει ακόμη πιο βαρύ, είναι η αφέλεια με την οποία χάθηκε η νίκη-πρόκριση. Από τις διαφορές που σπατάλησε στη διάρκεια του αγώνα, μέχρι τα όσα έγιναν στα τελευταία δευτερόλεπτα. Τα βήματα του Κάουαν και το φάουλ του Τζούστον πάνω στο τρίποντο σχεδόν στην εκπνοή.
Για μία ομάδα αφενός φτιαγμένη από το μηδέν κι αφετέρου βασισμένη κατά μεγάλο ποσοστό σε Αμερικανούς που παίρνουν για πρώτη φορά… μυρωδιά από Ευρώπη (Κάουαν, Τζούστον) ή έχουν ελάχιστη εμπειρία (Ουίλιαμς, Λόκετ), τέτοιες επιδείξεις αφέλειας θα πρέπει θεωρούνται αναμενόμενες. Βέβαια όσο πιο γρήγορα μάθουν οι ίδιοι και συνολικά η ομάδα από παθήματα όπως το χθεσινό, τόσο το καλύτερο για τον πραγματικό στόχο του Άρη που είναι βέβαια το Πρωτάθλημα για να μείνει όσο γίνεται πιο γρήγορα μακριά από περιπέτειες, αφού εκκρεμεί και η υπόθεση της ΕΕΑ.
«Χαλινάρι» αλλά με μέτρο
Αυτό που κάνει τον Άρη, στην αρχή της σεζόν, να σε τσιγκλάει να τον δεις είναι, πέραν από το άγνωστο που χαρακτηρίζει άλλωστε και όλες τις ομάδες, η δεδομένα μεγάλη διαφορά από την περσινή ομάδα. Ο Άρης της περσινής σεζόν ξεχείλιζε από ποιότητα αλλά είχε έλλειμμα φρεσκάδας και ενέργειας. Ήταν μία προβλέψιμη, βαρετή και σε τελική ανάλυση, αναποτελεσματική ομάδα.
Είναι ασφαλώς εξαιρετικά πρόωρο να εκτιμήσει κανείς αυτήν την περίοδο ποιος θα είναι ο φετινός Άρη. Ωστόσο με βάση τα πρώτα δείγματα γραφής και τα χαρακτηριστικά των ξένων που επιλέχθηκαν, αναμένεται να είναι πολύ πιο ενδιαφέρον, σαφώς πιο απρόβλεπτος αλλά κανείς δεν μπορεί να πει τι θα καταφέρει σε επίπεδο αποτελεσμάτων.
Το «απρόβλεπτος» έχει συνήθως διπλή ανάγνωση, αφού δημιουργεί την εντύπωση ότι είναι ικανός για όλα. Για το καλύτερο και το χειρότερο. Αυτό το στοιχείο του το προσδίδει, όπως φαίνεται μέσα από αυτό το πολύ μικρό δείγμα γραφής, ο Άντονι Κάουαν. Ο Αμερικανός τρέχει, σουτάρει, σκοράρει, δημιουργεί αλλά είναι προφανές ότι χρειάζεται «χαλινάρι». Αυτό μπορεί να του το περάσει ο Καστρίτης από τον πάγκο και ο Χάνλαν μέσα από το παρκέ, αφού ο Καναδός είναι όαση εμπειρίας στη σύνθεση των ξένων του φετινού Άρη. Το «χαλινάρι» βέβαια χρειάζεται και μέτρο, αφού ο Κάουαν παίζει με το ένστικτο και μέσα από αυτά ξεδιπλώνει το παιχνίδι του. Άλλο αυτό, άλλο όμως να κατεβάζει το κεφάλι σε μία φάση που κρίνει αγώνα, όπως χθες, πηγαίνοντας στο ένας εναντίον όλων.
Καλά στοιχεία δείχνει ο Ζίριους Ουίλιαμς. Ψηλός με καλό σουτ, αλλά μένει να δοκιμαστεί στο πρώτο μισό του παρκέ εκεί όπου δίνει περισσότερες βοήθειες ο Λόκετ. Αυτός που προς το παρόν ψάχνεται, είναι ο Τζούστον.
Έχτισε «μαύρο» σερί στο Κύπελλο
Δεν ήταν η προτεραιότητα του το Κύπελλο, όμως δεν μπορεί να αγνοηθεί το γεγονός ότι ο Άρης για τέταρτη συνεχόμενη χρονιά, έμεινε εκτός διοργάνωσης από το πρώτο παιχνίδι του. Η τελευταία φορά που μπήκε με νίκη στο Κύπελλο ήταν στις αρχές της σεζόν 2017-18. Τότε, στις 4 Οκτωβρίου 2017, για τα προημιτελικά της διοργάνωσης είχε επιβληθεί του ΠΑΟΚ στο «Παλέ» με 70-63 (Βασιλόπουλος και Μπένσον 12 – Ντίλαρντ και Τζόουνς 14).
Έκτοτε ο Άρης μετράει τέσσερις ήττες «με το καλημέρα» της διοργάνωσης. Ηττήθηκε δηλαδή στους πρώτους του αγώνες…
*2018-19: Προμηθέας-Άρης 86-65 (Γκίκας 16, Μπράουν 15 – Βεργίνης 15, Σλαφτσάκης 11).
*2019-20: Άρης-Ηρακλής 63-64 (Ντραγκίσεβιτς 19, Μποχωρίδης 15 – Χάνλαν 25, Οκερέαφορ 10).
*2020-21: Ιωνικός-Άρης 85-73 (Πριτζέτ 19, Χουγκάζ 13 – Τσάλμερς και Μιλόσεβιτς 15).
*2021-22: Λάρισα-Άρης 68-67 (Ζάρας 13, Κρουμπάλι 11 – Κάουαν 16, Χάνλαν 14).
Photo Credits: Eurokinissi
