Αφού έφερε και πάλι τη σειρά στον Πειραιά, ο Ολυμπιακός «τσέκαρε» το εισιτήριο για το φάιναλ φορ! Αυτό ακούω δεξιά και αριστερά από το βράδυ της Παρασκευής και το εμφατικό 74-62 μέσα στο «Αμπντί Ιπεκτσί» και μεταξύ μας, αυτό πιστεύω ενδόμυχα κι εγώ. Ότι οι ερυθρόλευκοι θα στεγνώσουν τη μπουγάδα και θα εξαργυρώσουν την εκπληκτική παρουσία τους στη regular season (που τους έφερε και το πλεονέκτημα έδρας) με την παρουσία τους στις 18 του μήνα στο μεγάλο ραντεβού.
Όλα συντείνουν σε αυτή τη διαπίστωση: το προ τριετίας συναπάντημα των δύο ομάδων και το έπαθλο του ταξιδιού στο Λονδίνο που κρίθηκε σε 5ο παιχνίδι στο ΣΕΦ (αν και με διαφορετική διαδρομή, αφού τότε δεν έσπασαν οι έδρες και οι δύο ομάδες πήραν όλα τα παιχνίδια στο σπίτι τους). Λεπτομέρεια θα πει κανείς, αλλά σημαντική λεπτομέρεια.
Το γεγονός ότι από τη στιγμή που καθιερώθηκε το best of five, την περίοδο 2008-09, και οι 8 σειρές που έφτασαν σε 5ο ματς τελείωσαν με επικράτηση του γηπεδούχου. Σχεδόν πάντα χαλαρά για τον γηπεδούχο (2008-09: Μπαρτσελόνα – Ταού 78-62, 2010-11: Ρεάλ – Βαλένθια 66-58, 2011-12: Ολυμπιακός - Εφές 82-72 και Μπαρτσελόνα –Παναθηναϊκός 64-53, 2012-13: Ρεάλ – Ολυμπιακός 83-69 και ΤΣΣΚΑ – Παναθηναϊκός 74-44, 2015-16: Κουμπάν – Μπαρτσελόνα 81-67), μόνο μία φορά σε παιχνίδι που κρίθηκε στο τέλος (2011-12: Παναθηναϊκός – Μακάμπι 86-85)! Όλα αυτά όμως είναι ιστορία και η ιστορία διδάσκει αλλά… δεν παίζει μπάσκετ.
Στο παρόν, υπάρχουν και άλλα στοιχεία που συντελούν στο αισιόδοξο κλίμα. Πρώτα απ’ όλα, η άνοδος του Σπανούλη στα πλέι οφ και η ηγετική του παρουσία και στα δύο παιχνίδια στην Πόλη. Υπάρχει η στατιστική ανάλυση: το +4 σε μέσο όρο πόντων (15,8 έναντι 11,8 στο Top 16), το τρομερό ποσοστό του στα τρίποντα (48,5%, ήτοι 15/31), οι 6 ασίστ ανά ματς (ο ίδιος μ.ό.). Υπάρχει όμως και το άλλο δεδομένο: Ο Βασίλης ήταν καλύτερος στο 4ο ματς της σειράς, μόλις 48 ώρες μετά το τρίτο, σε μία έδρα που έβραζε και απέναντι σε ένα διαιτητικό τρίο που σφύριζε με τρόπο που δεν ευνοεί το παιχνίδι του, αφήνοντας πολλές επαφές και checking ατιμώρητα.
Το γεγονός ότι ο Ολυμπιακός υπέστην Βατερλό στη μάχη των ριμπάουντ στο τελευταίο ματς (30-43 στο σύνολο, 4-15 τα επιθετικά) κι όμως κέρδισε! Τη μάχη των αιθέρων την κέρδισε και στο 64-60 του 3ου ματς (43-35) και στο νικηφόρο 87-72 της πρεμιέρας της σειράς (47-31), ενώ και στην ήττα του στο ΣΕΦ περίπου ισοπαλία είχαμε…
Η αντίδραση της Εφές όταν ένιωσε την καυτή ανάσα του αντιπάλου της και στα δύο παιχνίδια στην έδρα της. Έδειξε ότι θα κάνει περίπατο και στα δύο, αλλά… λιποθύμησε! Στο μεν πρώτο πήρε διαφορά 17 πόντων στο 27’ (51-34) και είδε το Σπανούλη να κάνει το 61-60 στα 17’’, στη νίκη του Ολυμπιακού προηγήθηκε 29-16 στο 13’ και δέχθηκε επί μέρους σκορ 33-58 στο επόμενο διάστημα.
Δεν θα βάλω στην εξίσωση τον κόσμο (γιατί η συμπεριφορά του καθορίζει τη βοήθεια προς τον γηπεδούχο, όχι ο όγκος του), θα βάλω όμως τη συσσωρευμένη εμπειρία της ελληνικής παρέας του Ολυμπιακού (Σπανούλης, Πρίντεζης, Παπανικολάου, Μάντζαρης σε πρώτο πλάνο, Παπαπέτρου και Αγραβάνης σε δεύτερο) απέναντι στους ελάχιστους αντιπάλους που έχουν βιώσει τέτοιες καταστάσεις.
Πάμε και στα ανησυχητικά. Το βασικό είναι το άθλιο ποσοστό της Εφές στα τρίποντα. Μία ομάδα με 33,5% στα τρίποντα στη regular season (12/37 με ερυθρόλευκους, πάνω κάτω το ίδιο ποσοστό), σούταρε με 21,8% στα 4 ματς με τον Ολυμπιακό. Πολύ χαμηλό για να είναι προσδόκιμο και στο 5ο ματς, πόσο μάλλον όταν οι κατ’ ευφημισμό Τούρκοι (Μπασμπάι, Οσμάν και 9 ξένοι!) είχαν 12/41 στο ΣΕΦ (29%) και 5/37 στην Πόλη (13,5%)!
Ένα δεύτερο είναι η φτωχή επιθετική συνεισφορά της τριάδας των ψηλών (εξαιρώ τον Πρίντεζη) σε αντιδιαστολή με την αντίστοιχη της Εφές: Μιλουτίνοφ, Μπιρτς και Γιανγκ έχουν αθροιστικά 12,5 πόντους στη σειρά, κάτι παραπάνω απ’ ότι έχει ο Ντάνστον μόνος του (11,8)! Αν βάλουμε και τους Κερκ – Μπράουν στην εξίσωση, η διαφορά εκτοξεύεται στο 22,8-12,5 υπέρ της Εφές και αυτοί οι 10 επιπλέον πόντοι μέσα στο ζωγραφιστό μπορούν να κάνουν σε ένα ματς τη διαφορά.
Εν κατακλείδι, τα περισσότερα στοιχεία της σειράς (σε δεύτερο επίπεδο και της χρονιάς και σε τρίτο επίπεδο της παράδοσης και της ιστορίας των δύο συλλόγων) δείχνουν Ολυμπιακό.
Υπάρχουν κάποια στοιχεία που φαντάζομαι ότι ο Σφαιρόπουλος και οι παίκτες του έχουν μελετήσει καλύτερα απ’ όσο μπορούμε να το κάνουμε όλοι «οι απέξω» και θα φροντίσουν να μετατρέψουν την συγκρατημένη αισιοδοξία σε απτή πραγματικότητα και από το βράδυ της Τρίτης, να αρχίσουν οι προετοιμασίες για την 10η παρουσία του Ολυμπιακού σε φάιναλ φορ.
