Ο Δημήτρης Λεγκίκας «βομβάρδισε» τον Αμύντα και οδήγησε σε νέα νίκη το Μεσολόγγι, δείχνοντας να επανέρχεται μετά τους τραυματισμούς, και το Basketa.gr θυμάται το χρονικό της επανόδου, που ήδη διαγράφεται για τον 26χρονο φόργουορντ.
Το να λες, ότι θα σηκωθείς όταν έχεις πέσει, είναι το εύκολο. Το δύσκολο είναι, όταν πρέπει να το εφαρμόσεις στην πράξη, με την ψυχική δύναμη που απαιτείται να είναι σπουδαία, αφού στην περίπτωση του σοβαρού τραυματισμού ενός αθλητή, μόνο απλή δεν είναι η υπόθεση να κάνεις υπομονή.
Υπομονή, μια από τις μεγαλύτερες αρετές της ζωής για να αντέξεις κάθε αντιξοότητα. Κι αυτό, γιατί βλέπεις την υγεία σου σε κακή κατάσταση και δεν μπορεί από τη μια μέρα στην άλλη με... ένα μαγικό ραβδί να αλλάξει. Βλέπεις, ότι για ένα διάστημα δε θα είσαι ικανός να κάνεις πιο απλά πράγματα από το να αθληθείς. Βλέπεις για λίγο τη ζωή σου να μένει πίσω, σε σύγκριση με όσα είχες σχεδιάσει.
Όταν είσαι ο Δημήτρης Λεγκίκας, η μαχητικότητά σου είναι αξιοθαύμαστη. Μετά από τόση ταλαιπωρία, ο 26χρονος φόργουορντ είναι ακόμη παρών, έτοιμος να συνεισφέρει στην πορεία πρωταθλητισμού, που επιθυμεί το Μεσολόγγι να κάνει και «διαλύοντας» την άμυνα του Αμύντα στο τελευταίο του παιχνίδι. Η υπομονή αυτή, που λέγαμε, αρχίζει να αποδίδει και το Basketa.gr θυμάται το χρονικό της επανόδου, που διαγράφεται.
Από τα χέρια του Σορώτου και του Ζήβα και... το άλμα, στις δυσκολίες και την επιστροφή
Είναι εξαιρετικά σημαντικό για έναν νέο αθλητή, να πέσει στα χέρια ενός προπονητή, που ξέρει πώς να τον αναδείξει. Και ο Λεγκίκας είχε δύο από δαύτους, με τεράστια εμπειρία στις εθνικές κατηγορίες και... μπασκετικό ντοκτορά στην παρουσίαση ταλέντων.
Ο πρώτος ήταν ο Κώστας Σορώτος στον Ηλυσιακό. Η συνεργασία τους δεν κράτησε για πολύ, ένεκα της κάκιστης κατάστασης του ιστορικού συλλόγου των Ιλισίων, που τον οδήγησε στην «κατάρρευση» μέχρι τα τοπικά πρωταθλήματα, αλλά ήταν αρκετή ως αρχή, για να ξεκινήσει την πορεία του.
Η συνέχεια τον βρήκε στις οδηγίες του Τάκη Ζήβα, καθώς για μια διετία μετακόμισε λίγο πιο δίπλα, στο Ζωγράφο, για λογαριασμό του Φιλαθλητικού και σημερινού ΕΦΑΟΖ. Αμφότερες οι χρονιές βρήκαν την ομάδα στο 15-15, σαν να ήταν... ταγμένο από τη μοίρα να έχει τέτοιο ρεκόρ, με τον Λεγκίκα πάντως να είναι πρωταγωνιστής και να προκαλεί αίσθηση σε όσους παρακολουθούσαν τις εθνικές κατηγορίες.
Οι εντυπώσεις, που άφησε, δεν κράτησαν ασυγκίνητο τον Χρήστο Σερέλη, που έχει ως πάγια τακτική του το να βρίσκει παίκτες από τις χαμηλότερες εθνικές κατηγορίες και να τους δίνει τη δυνατότητα να αναδειχθούν στην Basket League με το Λαύριο, με το παράδειγμα του Πέτρου Γερομιχαλού να είναι ίσως το πιο ξεχωριστό, φτάνοντας με την ομάδα της Ανατολικής Αττικής έως την Ευρώπη.
Η ατυχία, όμως, έμελλε να του χτυπήσει την πόρτα. Δύο τραυματισμοί τον αφήνουν εκτός παρκέ για ισάριθμα μεγάλα διαστήματα, αν και ο Σερέλης ποτέ δεν έκρυψε την εκτίμησή του στο πρόσωπό του. Για αυτό το λόγο, άλλωστε, έμεινε τέσσερις σεζόν στο λιμάνι του Λαυρίου, χωρίς όμως να καταφέρει να βρει επί της ουσίας τα «πατήματά» του, εξαιτίας των δοκιμασιών που πέρασε.
Όταν όμως, επιπλέον, εκτιμά το ταλέντο σου και ο Ντίνος Καλαμπάκος, σημαίνει πως κάτι αξίζεις. Ο Έλληνας τεχνικός τον έφερε στο Μεσολόγγι, ώστε να κάνει την επανεκκίνηση, που τόσο επιθυμούσε.
Και την πετυχαίνει, σημειώνοντας κατά μέσο όρο 7.1 πόντους με 2.4 ριμπάουντ ανά αγώνα και διατηρώντας, είτε πριν είτε μετά τον Καλαμπάκο, ένα σταθερό ρόλο, έστω κι αν μέχρι τώρα η σεζόν έχει φέρει τους Αιτωλοκαρνανούς αρκετά μακριά από τους στόχους τους.
Η τρομερή του επίδοση, πάντως, με τον Αμύντα, με 21 πόντους και επτά τρίποντα σε μια χρονιά, όπου σημειώνει το εξαιρετικό 44.8% από μακριά, αποτελεί ένα μήνυμα. Και του ιδίου και της ομάδας, που μοιάζει να συνέρχεται...
