Ο Τομ Χέϊνσον έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 86 ετών και το Basketa.gr κάνει αναδρομή στο πώς έγινε το σύμβολο των Σέλτικς, ως μια καθοριστική προσωπικότητα στη δημιουργία του κορυφαίου μπασκετικού συλλόγου στον πλανήτη.
Οι άνθρωποι κάνουν τις ομάδες, είτε εντός είτε εκτός παρκέ. Αυτή είναι μια πραγματικότητα που δεν αλλάζει, όσο σπουδαίος κι αν είναι ο σύλλογος. Αν δε διαθέτει, άλλωστε, τα κατάλληλα άτομα για να τον ξεχωρίσουν, πώς αλλιώς θα τα καταφέρει; Πώς θα γίνει σεβαστός σε όλο τον κόσμο; Πώς θα περάσει αξίες στις επόμενες γενιές; Πώς θα γίνει αποδεκτός από κάθε άλλη ομάδα, παρά την όποια αντιπαλότητα μπορεί να αποκτήσουν; Πώς μπορεί, τέλος, να αποκτήσει αξία και δόξα, που θα λαμπυρίζει μέσα στα χρόνια, ακόμη και στις πιο σκληρές στιγμές;
Οι Μπόστον Σέλτικς δεν είναι τυχαία, μαζί με τους Λος Άντζελες Λέικερς, ο πιο παραδοσιακός οργανισμός μπάσκετ στον κόσμο. Δεν είναι καθόλου τυχαίο, ότι άπαντες όσοι τους αντιμετωπίζουν και μπαίνουν στον «κήπο» της Βοστώνης, τους βλέπουν με δέος, θεωρώντας τεράστιο γαλόνι για την καριέρα τους να μετρούν έστω μια νίκη εναντίον τους.
Και είναι, φυσικά, οι άνθρωποι εκείνοι, που δημιουργούν αυτή την εμβληματική ιστορία του συλλόγου. Μπορεί στους «Κέλτες» να σκεφτόμαστε τον Μπιλ Ράσελ, τον Ρεντ Άουερμπαχ, τον Λάρι Μπερντ, τον Πολ Πιρς, τον Κέβιν Γκαρνέτ, τον Ντάνι Έιντζ και άλλους ως καταλυτικές προσωπικότητες, αλλά ίσως να μην είχαν αυτή την φήμη, αν δεν υπήρχε η σταθερά του Τομ Χέϊνσον, που έχει βάλει τη «σφραγίδα» του σε όλα τα 17 πρωταθλήματα και τη δημιουργία ενός «μύθου» γύρω από την ομάδα, με όλα να ξεκινούν τη στιγμή που έμοιαζε να την παρατά…
https://www.youtube.com/watch?v=2hKX-xGcfZI&ab_channel=CLNSMedia
Όλη η ιστορία σώθηκε από έναν άλλο «θρύλο»
Ο Χέϊνσον γεννήθηκε στο Νιου Τζέρσεϊ και, από πολύ νωρίς, έδειξε πως πρόκειται για έναν αθλητή, που θα έγραφε ιστορία. Η κολλεγιακή του καριέρα ήταν ήδη τρομερή, με τον Τόμι να σημειώνει στην τελευταία χρονιά των σπουδών του κατά μέσο όρο 27.4 πόντους και 21.1 ριμπάουντ ανά αγώνα, ενώ απέναντι στο κολλέγιο της Βοστώνης, σε ένα ματς, είχε πετύχει 51 πόντους.
Ο Ρεντ Άουερμπαχ, ως η… γάτα με πέταλα που δημιούργησε την «αυτοκρατορία» των Σέλτικς και βοήθησε όσο ελάχιστοι στα άλματα προόδου του παιχνιδιού του μπάσκετ, είδε από νωρίς τις δυνατότητες του παίκτη και έσπευσε να τον φέρει στην ομάδα του μέσω του draft, την ίδια εποχή που έκανε μια φοβερή ανταλλαγή, για να πετύχει την ταυτόχρονη έλευση του Μπιλ Ράσελ.
https://www.youtube.com/watch?v=Uzd4va3hNno&ab_channel=70sFan
Αυτή, όμως, ήταν μια κίνηση που δεν άρεσε στον Χέϊνσον, καθώς έβλεπε τον Ρεντ να προτιμά να έχει ως βασικό στην ομάδα τον ανερχόμενο τότε Ράσελ, έχοντας φυσικά απόλυτο δίκιο, αν κρίνουμε από τα μετέπειτα 11 πρωταθλήματά του, είτε ως παίκτης είτε ως κόουτς. Κάπως έτσι, ο Τομ ταξίδεψε με αεροπλάνο στο Ιλινόι, προκειμένου να βρει μια ομάδα να παίξει ερασιτεχνικά μπάσκετ. Το ρόλο του «πυροσβέστη», όμως, ανέλαβε ο σπουδαίος Μπομπ Κούζι, που βρήκε τον τρόπο να τον πείσει και να μείνει στους Σέλτικς. Αν δεν τα κατάφερνε, μπορεί ο Χέϊνσον να μην έπαιζε ποτέ στο ΝΒΑ.
Ο ίδιος, τελικά, αντέδρασε καλύτερα και θέλησε να αποδείξει στον προπονητή του, ότι έκανε λάθος και μπορούσε να χωρέσει ιδανικά στην ομάδα μαζί με τον Ράσελ. Και το πέτυχε, αφού τρεις φορές αναδείχθηκε σε κορυφαίο σκόρερ και, φυσικά, συνέβαλε καθοριστικά στους οκτώ από τους 11 εκείνους τίτλους. Κι αν οι συμπαίκτες του είχαν ορισμένα παράπονα για τα πολλά σουτ που έπαιρνε, ο Κούζι είχε πάλι τον τρόπο να ηρεμήσει τα πνεύματα, λέγοντας πως «ο παίκτης με την αυτοπεποίθηση είναι εκείνος, που θα πάρει τα σουτ και μαζί το παιχνίδι».
https://www.youtube.com/watch?v=vB9pAaIKMvo&ab_channel=WiltChamberlainArchive
Δεν ήταν απλά ένα μέλος των Σέλτικς, ήταν οι ίδιοι οι Σέλτικς
Μετά από εκείνο το σημείο, ο Χέϊνσον κατάφερε να γίνει το… αλεξικέραυνο για τους «τριφυλλοφόρους». Τα παράπονα εκείνα βοήθησαν τον Άουερμπαχ να ακολουθήσει μια νέα τακτική, καθώς όποτε ήθελε να εκφράσει τα παράπονά του στην ομάδα, φώναζε σε εκείνον, καθώς οι υπόλοιποι παίκτες είχαν πολύ μεγάλο εγωισμό, για να δεχθούν τις φωνές του. Αυτό παραδέχεται και ο ίδιος ο Τομ σε άρθρο του, αναφέροντας ότι «ήξερα τι ήθελε να πετύχει, οπότε μπορούσα να αντέξω τις φωνές».
Κάπως έτσι, ο παίκτης εκείνος έμελλε να γίνει ο άνθρωπος, που θα στήριζε τους Σέλτικς με όποιο τρόπο εκείνοι χρειάζονταν. Το 1966, βέβαια, όταν και είχε προ ενός έτους αποσυρθεί από τα παρκέ μετά από εννέα χρόνια σπουδαίας καριέρας, ο Άουερμπαχ του πρότεινε, ως GM τότε, να γίνει ο προπονητής, αλλά ο Χέϊνσον αρνήθηκε, όντας όμως πάντα δίπλα στην ομάδα. Ο Μπιλ Ράσελ, τελικά, πήρε τη θέση ως παίκτης και προπονητής, αλλά τρία χρόνια αργότερα, μόλις και εκείνος αποσύρθηκε, ο Τόμι είπε το «ναι», δεχόμενος την πρόκληση αν και πλήρως άπειρος.
https://www.youtube.com/watch?v=zS_nKtnOIOs&ab_channel=NBA
Άντεξε, μάλιστα, για παραπάνω από όσο ίσως θα περίμενε κανείς, διαχειριζόμενος μια «βαριά» κληρονομιά. Η δεκαετία 1969-1978 τον βρήκε να οδηγεί τους «Κέλτες» σε άλλα δύο πρωταθλήματα, το 1974 και το 1976. Ξεκινώντας από το «φτωχό» 34-48 της πρώτης χρονιάς, έχοντας να περάσει την ομάδα σε μια νέα εποχή, μετά την αποχώρηση των «θρυλικών» της παικτών, κατάφερε να την κάνει να αρχίσει να… ρολάρει το 1973, όταν αναδείχθηκε σε τεχνικό της χρονιάς παρά τον αποκλεισμό στα playoffs. Η συνέχεια, όμως, ήταν ένδοξη μέχρι τη σεζόν 1977-1978, όταν παραιτήθηκε μετά από ένα κακό ξεκίνημα.
Δεν έμεινε, ωστόσο, μακριά από την αγαπημένη του ομάδα, η οποία δεν είναι υπερβολικό να πούμε, ότι ήταν όλη του η ζωή. Πολλοί οπαδοί της, που είναι σήμερα κάτω από 50 ετών, τον θυμούνται για τις «εκρηκτικές» του αντιδράσεις στο σχολιασμό των αγώνων των Σέλτικς, έχοντας ως δίδυμό του τον Μάικ Γκόρμαν. Εκείνος ήταν ο πιο μετριοπαθής του ζευγαριού, περιγράφοντας όσα γίνονταν στο παρκέ, τη στιγμή που οι αντιδράσεις του Χέϊνσον ήταν εκείνες, που έβαζαν το «αλατοπίπερο», μη διστάζοντας να πει τη γνώμη του ακόμη και «ξεσπώντας», με τις διαιτητικές αποφάσεις ουκ ολίγες φορές να τον φέρνουν… εκτός εαυτού.
https://www.youtube.com/watch?v=ddVB-qaNosI&ab_channel=OfficialHoophall
Έγινε, έτσι, εκτός των άλλων, μια «θρυλική» φωνή, η οποία κατάφερε να συνδέσει μια σειρά από γενιές «Κελτών», από το 1959 που ξεκίνησε την καριέρα του σε αυτούς έως το 2008, όταν και ο σύλλογος πανηγύρισε το 17ο και τελευταίο, έως σήμερα, τίτλο του. Και το τελευταίο εκείνο πρωτάθλημα, το πανηγύρισε με την ψυχή του, όπως του άξιζε, μαζί με την υπόλοιπη ομάδα.
Ο Τομ Χέϊνσον, άλλωστε, δεν ήταν απλά ένα μέλος των Σέλτικς. Ήταν οι ίδιοι οι Σέλτικς, «συνώνυμο» της ομάδας που σήμερα θαυμάζει για την ιστορία της ο μπασκετικός πλανήτης…
https://www.youtube.com/watch?v=q36i9YY3UoY&ab_channel=TomaszKordylewski
