Ο Δημήτρης Ρήγας γράφει για τον δίκαιο θρίαμβο του Παναθηναϊκού μέσα στην έδρα του Ολυμπιακού και τα όσα συνέβησαν στο ΣΕΦ.
Δεν είχαμε διαβάσει και βουλωμένο γράμμα στο σημείωμα της περασμένης Παρασκευής. Τότε είχαμε αναφέρει χαρακτηριστικά: «Με αντίστοιχη εμφάνιση στο ντέρμπι της Δευτέρας (22/11), το «τριφύλλι» δεν θα έχει να φοβηθεί τίποτα κόντρα στον Ολυμπιακό». Πράγματι οι πρωταθλητές πραγματοποίησαν αντίστοιχη εμφάνιση, για τρία δεκάλεπτα ήταν η καλύτερη ομάδα στο παρκέ του ΣΕΦ και στο τέλος πανηγύρισαν ένα περήφανο διπλό.
Η διαφορά ανάμεσα στον Παναθηναϊκό και τον Ολυμπιακό είναι η νοοτροπία. Η «αυτοκρατορία» των «πράσινων» δημιούργησε αυτή την πίστη στο εσωτερικό του κλαμπ, ότι πάντοτε -ανεξαρτήτως συνθηκών- είναι σε θέση να νικήσει τους «ερυθρόλευκους». Το έκανε και τον περασμένο Φλεβάρη στο άδειο ΣΕΦ, το έκανε και χτες στο γεμάτο ΣΕΦ. Στον αντίποδα, τα χέρια τρέμουν και η πίεση αυξάνεται πολύ εύκολα.
Οι πρωταθλητές Ελλάδας βρήκαν την ψυχική δύναμη να γυρίσουν έναν αγώνα στον οποίον έχαναν με διαφορά 14 πόντων λίγο πριν τελειώσει το τρίτο δεκάλεπτο. Γύρισαν ένα ντέρμπι εκτός έδρας, με ιστορικούς αριθμούς που δεν περνάνε απαρατήρητοι.
Γύρισαν και πήραν ένα ντέρμπι στο οποίο χρεώθηκαν με 26 (!) φάουλ, κερδίζοντας μόλις 15! Κέρδισαν ένα ντέρμπι στο οποίο εκτέλεσαν 13 βολές και οι γηπεδούχοι 28 (!), πήραν ένα περήφανο διπλό διότι ακριβώς δεν ασχολήθηκαν με τις -μπόλικες- λανθασμένες εις βάρος τους αποφάσεις, αλλά κράτησαν την ψυχραιμία τους και πήραν εκείνοι τις σωστές αποφάσεις που δεν μπορούσε να τις επηρεάσει κανείς.
Ο Δημήτρης Πρίφτης πήρε απ' όσους παίκτες χρησιμοποίησε όσα περισσότερα μπορούσε, την ώρα που στην απέναντι πλευρά ορισμένοι αθλητές που πρόσφεραν στο πρώτο ημίχρονο, ξεχάστηκαν ολοκληρωτικά στο δεύτερο και το μπέρδεμα ήταν εμφανές, όπως και η χαμένη ψυχραιμία όταν το ντέρμπι άρχισε να γυρνάει κι ενώ στο μυαλό πολλών ίσως ήδη είχε κριθεί.
Οι μορφές που ξεχώρισαν για τους νικητές ήταν φυσικά ο Νεμάνια Νέντοβιτς κι εν συνεχεία ο συγκινητικός Λεωνίδας Κασελάκης. Ο απόλυτος ρολίστας ο οποίος θυσιάζεται πάντοτε για την ομάδα και παίζει στο 100%, είτε πατάει παρκέ για ένα δευτερόλεπτο, είτε για 18 λεπτά όπως στο ΣΕΦ. Θετικός ο Ιωάννης Παπαπέτρου μέσα σε εχθρική ατμόσφαιρα που δεν φάνηκε να τον επηρεάζει.
ΥΓ. Ο Μουσταφά Φαλ είναι ένας πολύ καλός ψηλός ο οποίος κυριάρχησε στις μάχες με τον Παπαγιάννη και ήταν ο καλύτερος παίκτης των ηττημένων. Ωστόσο τα εννιά κερδισμένα φάουλ και το μόλις ένα εις βάρος του, ενδεχομένως να αποτελεί παγκόσμιο ρεκόρ. Το τέταρτο φάουλ που σφυρίχτηκε στον Παπαγιάννη και το πέμπτο του Νέντοβιτς είναι αποφάσεις που πρέπει να διδάσκονται σε σεμινάριο για να μην δίνονται.
ΥΓ 2. Αν αυτά είχαν συμβεί ανάποδα και ο Ολυμπιακός είχε χάσει, θα είχε σηκωθεί τόση «σκόνη» που τα αγωνιστικά θα περνούσαν σε δεύτερη μοίρα. Η διαφορά είναι ότι ο Παναθηναϊκός ακόμα κι έτσι νίκησε.
ΥΓ 3. Η μεγάλη εικόνα για τον Παναθηναϊκό δεν αλλάζει. Μία νίκη -η οποία άλλωστε έχει γίνει παράδοση και δεν συνιστά έκπληξη, το αντίθετο μάλλον είναι έκπληξη- δεν σώζει τη χρονιά, ειδικά όταν έρχεται Νοέμβρη μήνα. Το βασικό για τους «πράσινους» θα είναι να «χτίσουν» πάνω στο συγκεκριμένο αποτέλεσμα και στην καλή τους εμφάνιση, να βελτιωθούν στην Ευρωλίγκα, να αποκτήσουν ψυχολογία και να καταλάβουν ότι δεν είναι ομάδα για Final 4, αλλά έχουν αδικήσει και τους εαυτούς τους.
