Ο Παναθηναϊκός προσλαμβάνει στον πάγκο του τον Δημήτρη Πρίφτη και το Basketa.gr αναλύει το χρονικό μιας προκαθορισμένης συνάντησης, που έρχεται την πιο κατάλληλη στιγμή, μετά από μια καριέρα για τον Έλληνα τεχνικό, η οποία έγινε με τον τρόπο, που επιθυμούσε.
Ο Δημήτρης Πρίφτης αποτελεί μια ιδιαίτερη περίπτωση προπονητή. Δεν είναι ο… φωνακλάς που περιμένει να δει κανείς στον πάγκο, αλλά αντιθέτως αυτός που γνωρίζει, με το δικό του τρόπο, να εμπνέει το σεβασμό του παίκτη και να τον προκαλεί να γίνεται καθημερινά καλύτερος, ώστε το ομαδικό του αποτέλεσμα να γίνει τέτοιο, που σε περιπτώσεις μπορεί να εκπλήξει κιόλας.
Ο ίδιος φαινόταν να έχει ένα ξεχωριστό «δέσιμο» με τον Παναθηναϊκό. Από την πρώτη ημέρα που βρέθηκε στις τάξεις των «πρασίνων», όταν και επιστρατεύτηκε ο εμβληματικός Φραγκίσκος Αλβέρτης, πολλοί είδαν αυτή τη σύνδεση. «Ο Δημήτρης Πρίφτης είναι ένας κύριος», θα έλεγε στη συνέντευξη Τύπου μετά το double του 2014 ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος, λίγο πριν από την ανακοίνωση του Ντούσκο Ιβάνοβιτς και, σε εκείνο το σημείο, μια… υπόσχεση αιωρείτο ανάμεσα στις δύο πλευρές.
Χρειάστηκαν επτά ολόκληρα χρόνια, προκειμένου αυτή η υπόσχεση να εκπληρωθεί. Κι έγινε με τον τρόπο, που αμφότερες οι πλευρές επιθυμούσαν, ειδικά ο Έλληνας κόουτς, που πέρασε πρώτα από όλες τις απαραίτητες δοκιμασίες, ώστε να αποδείξει πρωτίστως στον εαυτό του και ύστερα στους υπόλοιπους, ότι είναι έτοιμος για τη μεγάλη πρόκληση του «Εξάστερου». Τώρα, μάλιστα, θα είναι πιο δύσκολα από ποτέ, καθώς οι συνθήκες γίνονται εξαιρετικά δύσκολες, χωρίς όμως οι απαιτήσεις να λείπουν.
Ο 52χρονος κόουτς έρχεται για λογαριασμό του «τριφυλλιού», μετά από αρκετές περιπτώσεις όπου δεν έκρυψε την επιθυμία του, ψάχνοντας την απολύτως κατάλληλη στιγμή, και το Basketa.gr θυμάται την πορεία του μέχρι τη συγκεκριμένη στιγμή.
Ο αυστηρός Δημήτρης και ο… ήσυχος Πρίφτης έβγαλαν το ίδιο αποτέλεσμα
Πολλοί ισχυρίζονται, ότι όταν ένας Έλληνας προπονητής καταφέρει να αποδώσει έργο στη… γνωστή και σκληρή πραγματικότητα της χώρας, σε όποιο τομέα κι αν επιχειρεί να αναδειχθεί, τότε πράγματι πρόκειται για έναν ικανότατο άνθρωπο. Ο Δημήτρης Πρίφτης όχι απλά απέδειξε τον ισχυρισμό και ανταποκρίθηκε, αλλά μετά από μερικά χρόνια θα κατάφερνε υπερβάσεις σπουδαίες για τα δεδομένα των καταστάσεων, που αναλάμβανε.
Ο ίδιος ξεκινούσε, μην έχοντας καμία σχέση με τον… ήσυχο άνθρωπο που βλέπουμε στον πάγκο σήμερα. Στα τμήματα υποδομής του ΑΝΟΓ Γλυφάδας, του Άρη Γλυφάδας και του ΓΣ Αργυρούπολης, όπως και στο τμήμα Γυναικών του Κρόνου Αγίου Δημητρίου και τα ανδρικά του Αιγαίου Γλυφάδας και των Εσπεριδών, είχε την φήμη ενός αρκετά αυστηρού τεχνικού. Οι φωνές του ακούγονταν… σε τεράστια ντεσιμπέλ και ο Έλληνας τεχνικός ήταν απαιτητικός και το έδειχνε σε κάθε ευκαιρία.
Μετά από αρκετά χρόνια σε θέσεις βοηθού, όταν πήρε ξανά την ευκαιρία, τα δεδομένα άλλαξαν. Όταν ανέλαβε την Καβάλα, ήταν διαφορετικός στην αντιμετώπιση, αλλά παρέμενε αποτελεσματικός. Η ομάδα της Βορείου Ελλάδας πήρε για δύο σερί σεζόν, το 2011 και 2012, την έκτη θέση και έζησε ίσως τις καλύτερες μέρες της στην Basket League.
https://www.youtube.com/watch?v=i5iUihtsv54&ab_channel=ENACHANNELGREECE
Ο Κολοσσός ήταν το επόμενο στοίχημα και ως γνωστή ομάδα που… βγάζει προπονητές, του έδωσε τη δυνατότητα να βρεθεί στον Παναθηναϊκό. Ο Αλβέρτης βρισκόταν μπροστά, μα το πρότζεκτ αγωνιστικά του ανήκε, σε μια περίοδο όπου χρειαζόταν ανασυγκρότηση, για να μην χαθεί ο τίτλος του πρωταθλήματος. Όχι απλά ήρθε, τελικά, αλλά αυτό έγινε με break to break κόντρα στον Ολυμπιακό. Οι μέχρι πρότινος παραστάσεις του, όμως, δεν επέτρεψαν την παραμονή του, σε μια κίνηση που έκανε καλό και στους δύο, όπως θα αποδεικνυόταν, καθώς κανέναν δε θα σύμφερε να «καεί» το χαρτί του από τότε στο ΟΑΚΑ.
https://www.youtube.com/watch?v=hiuRcmtVvI0&t=1s&ab_channel=PanathinaikosBC
Όταν άντεξε στα δύσκολα
Ήταν το καλοκαίρι του 2014, όταν μετά το πρωτάθλημα που κατέκτησε ως άμεσος συνεργάτης του Φραγκίσκου Αλβέρτη στον Παναθηναϊκό. και μετά από ένα πρώτο ισχυρό δείγμα γραφής στο υψηλό επίπεδο της Basket League με τον Κολοσσό, που οι «κίτρινοι» του έδωσαν την ευκαιρία να αναδείξει τις ικανότητές του. Τα οικονομικά δεδομένα δεν ήταν ιδιαίτερα σε καλή κατάσταση, με τον Λευτέρη Αρβανίτη τότε να καταβάλλει κάθε προσπάθεια να βρεθεί ένας επενδυτής και την ομάδα ήδη για δύο χρονιές να μην έχει παίξει στην Ευρώπη, μην έχοντας καμία σχέση με τις «δάφνες» του παρελθόντος.
Η πραγματικότητα, λοιπόν, ήταν σκληρή και οι απαιτήσεις για ένα σύλλογο σαν τον πάλαι ποτέ σπουδαίο «Αυτοκράτορα» παραμένουν μεγάλες, όποια κι αν είναι η κατάσταση. Ο Δημήτρης Πρίφτης, όμως, για τα δύσκολα είναι φτιαγμένος και το απέδειξε. Κατάφερε να πάρει την τέταρτη θέση κόντρα σε κάθε προγνωστικό, αποκλείοντας στα προημιτελικά την φιλόδοξη ΑΕΚ και παίρνοντας μια νίκη με τον Ολυμπιακό, που τότε μαζί με τον «αιώνιο» του αντίπαλο ήταν ασυναγώνιστοι εκείνη την εποχή κι ένα αποτέλεσμα εναντίον τους ήταν… σαν να παίρνεις το πρωτάθλημα.
https://www.youtube.com/watch?v=dkZlPGEHJro&t=1s&ab_channel=ArisHistoryChannel
Οι επόμενες δύο χρονιές κύλησαν με μεγάλα σκαμπανεβάσματα. Στην πρώτη η έλευση του Νίκου Λάσκαρη έφερε αύρα «Αυτοκράτορα» και οι επιτυχίες συνεχίστηκαν. Ο Άρης έφτασε μέχρι τους «32» του Eurocup, επιστρέφοντας στην Ευρώπη, ενώ στην Basket League έφτασε τον Παναθηναϊκό στα όριά του. Στη δεύτερη χρειάστηκε να διαχειριστεί άλλη μια δύσκολη κατάσταση, λόγω της δυσχέρειας που προέκυψε από την υπόθεση εναντίον του Λάσκαρη. Και πάλι, όμως, ο Άρης έμεινε στον «αφρό». Πρώτα πέρασε στους «16» του νεοσύστατου BCL, ενώ στη συνέχεια οι Θεσσαλονικείς κράτησαν τη θέση τους στην τετράδα, «σκουπίζοντας» μάλιστα τον ΠΑΟΚ στα προημιτελικά.
https://www.youtube.com/watch?v=GEsdMqFxExk&ab_channel=YellowPower
https://www.youtube.com/watch?v=R88Jyy0yoBM&t=2s&ab_channel=JMSports
Σε κάθε περίπτωση, ο Άρης στην εποχή του Πρίφτη είχε αποκτήσει ξανά οντότητα στο ελληνικό μπάσκετ και σεβασμό, μετά από ορισμένα χρόνια στην αφάνεια. Κι αφού τα κατάφερε στη σκληρή ελληνική πραγματικότητα μιας μεγάλης ομάδας, με οτιδήποτε αυτό συνεπάγεται, ο Δημήτρης Πρίφτης μπορούσε να τα καταφέρει και σε ένα μέρος, όπου θα τον άφηναν ήσυχο να δουλέψει.
Εύκολο φαινόταν…
Το επόμενο κάλεσμα θα τον έβρισκε στο εξωτερικό, όπου άξιζε να δοκιμάσει τις πραγματικές του δυνάμεις. Πολλοί θα πουν, ότι το περιβάλλον της Ούνικς Καζάν φαινόταν ασφαλές και ιδανικό, για να δουλέψει, μιας και δεν πρόκειται για ομάδα που, θεωρητικά, έχει τις απαιτήσεις του μεγάλου φαβορί των διοργανώσεων, όπου συμμετέχει. Αυτό είναι εν μέρει αλήθεια, αλλά το να κάνεις έναν φιλόδοξο οργανισμό να σε εμπιστευτεί με κλειστά μάτια, δεν είναι και πάλι εύκολο.
Κάπως έτσι, για τέσσερα ολόκληρα χρόνια έγινε κάτοικος Ρωσίας. Ο ίδιος εξελισσόταν και το ίδιο και η ομάδα στα χέρια του, γενόμενη ένα ανταγωνιστικό σύνολο σε εγχώριες και διεθνείς διοργανώσεις. Εξελισσόταν μέχρι το σημείο, όπου θα μπορούσε να κάνει το «μπαμ» και το επίτευγμά της, μαζί με το δικό του, να ακουστούν.
Η πρόκριση επί της πανίσχυρης Μπολόνια, φαβορί για τον τελικό του Eurocup την φετινή σεζόν, ήταν το επιστέγασμα τεσσάρων χρόνων, όπου του δόθηκε η απαραίτητη ψήφος εμπιστοσύνης, για να δουλέψει και να παρουσιάσει ακριβώς αυτό που ήθελε στο παρκέ. Από τη στιγμή, βέβαια, που τα είχε καταφέρει στη Θεσσαλονίκη, ήταν σχεδόν βέβαιο πως είχε την προοπτική για το Καζάν. Είναι διαφορετικό, όμως, απλά να επιβιώνεις από το να καταφέρνεις, ακόμη κι αν σου προσφέρονται τα πάντα, να οδηγείς μια ομάδα στους κορυφαίους της Ευρώπης.
Η παρακαταθήκη είναι εξαιρετική. Μια Ούνικς που έχει το σεβασμό και υπολογίζεται από όλους, διεκδικεί τις υπερβάσεις στη VTB League και συμμετέχει στην Ευρωλίγκα ξανά, με πλειάδα παικτών, που στα χέρια του Πρίφτη έγιναν πρωταγωνιστές ικανοί για το υψηλότερο επίπεδο. Αφήνει, από την πλευρά του, μια μεγάλη κληρονομιά και φεύγει την κατάλληλη στιγμή.
Αντιθέτως, έρχεται την κατάλληλη στιγμή πίσω στο ΟΑΚΑ. Στην ομάδα, με την οποία «χώρισε» για να μην πληγωθούν. Στην ομάδα, που μετά από καίρια «χτυπήματα» σαν αυτό του Μήτογλου, έψαχνε κάτι για να ξεκινήσει και να δείξει πως εξελίχθηκε σε σύγκριση με την πρώτη μεταβατική σεζόν της νέας της εποχής, όπου αναγκάστηκε να βρεθεί.
Ο Δημήτρης Πρίφτης έρχεται την πιο σωστή στιγμή. Εκείνη, όπου ο Παναθηναϊκός ψάχνει ελπίδα, όραμα, καθοδήγηση και σχέδιο. Μπορεί να προσφέρει όλα αυτά και το έχει αποδείξει, αλλά θα το κάνει με το δικό του τρόπο, όπως σε όλες τις αποστολές του…
