Ο Γιόνας Ματσιούλις ανακοίνωσε την απόσυρσή του από την ενεργό δράση και το Basketa.gr θυμάται τη ζωή και την πορεία του Λιθουανού φόργουορντ, του «ταύρου» που στο τέλος της καριέρας του είδε την Ελλάδα ως μια δεύτερη πατρίδα του.
Δεν είναι πολλοί οι ξένοι αθλητές σε μια χώρα, που αποκτούν το ξεχωριστό «δέσιμο», το οποίο συνήθως έχουν οι ντόπιοι με τους οπαδούς της αγαπημένης τους ομάδας, ή τους φιλάθλους τους εγχωρίους φιλάθλους εν γένει. Και όποιος το καταφέρνει, συνήθως γίνεται μια εμβληματική προσωπικότητα, κάποιος που δεν πρόκειται να ξεχαστεί εύκολα και κάθε πέρασμά του θα συνοδεύεται από όμορφες αναμνήσεις και αποθέωση.
Ο Γιόνας Ματσιούλις έχει καταφέρει να φτάσει σε αυτό το σημείο, έστω κι αν δεν έγραψε την ιστορία άλλων ξένων στην Ελλάδα. Η ανακοίνωση της απόσυρσής του από την ενεργό δράση, όμως, αποτελεί μια είδηση που δεν περνά απαρατήρητη. Άπαντες θα τον θυμούνται πια νοσταλγικά, σε μια χώρα που κατάφερε, σύμφωνα με δική του δήλωση στο παρελθόν, να κάνει σπίτι του. Πέντε χρόνια ήταν αυτά, άλλωστε, με δύο double στον Παναθηναϊκό, ένα Διηπειρωτικό κι ένα Κύπελλο με την ΑΕΚ.
Όλα αυτά, μέσα σε μια καριέρα 19 ετών που είχε τα πάντα. Τίτλους, διακρίσεις και παρουσία για όλη σχεδόν την πορεία του στο υψηλότερο επίπεδο σε συλλογικό επίπεδο, καθώς και στιγμές δόξας με την Εθνική του, μετρώντας τέσσερα μετάλλια με τους Άνδρες της Λιθουανίας, μαζί με τους 22 τίτλους (δύο Διηπειρωτικά, μία Ευρωλίγκα, δύο πρωταθλήματα, τρία Κύπελλα κι ένα Σούπερ Καπ Ισπανίας, δύο πρωταθλήματα και τρία Κύπελλα Ελλάδας, ένα πρωτάθλημα Ιταλίας, τρία πρωταθλήματα και δύο Κύπελλα Λιθουανίας, δύο πρωταθλήματα Βαλτικής λίγκας) στις ομάδες, όπου έπαιξε.
Συγκινήσεις αμέτρητες, που πάντα θα έχει στη μνήμη του, για έναν παίκτη που ποτέ δεν περίσσεψε, όπου κι αν πήγε, αλλά αντιθέτως ήταν καθοριστικός, με σπουδαία προσφορά σε όλα όσα κατέκτησε απολύτως δίκαια. Το Basketa.gr θυμάται την καριέρα του Γιόνας Ματσιούλις, του «ταύρου» που, στο τέλος της καριέρας του ένιωσε μια ακόμη πατρίδα, ερχόμενος στην Ελλάδα.
Τα πρώτα χρόνια και οι θρίαμβοι με την Εθνική
Πριν φτάσουμε, όμως, στο ότι έγινε ξανά κάτοικος ΟΑΚΑ, ας τα πάρουμε από την αρχή. Ο γεννηθείς στις 10/2/1985 Γιόνας Ματσιούλις ξεκινά την επαγγελματική του πορεία από την LKAA Ζαλγκίρις στη β' κατηγορία, αλλά γρήγορα θα πάρει ανοδική πορεία, ώστε το 2005 και μετά από έναν χρόνο στην Νεβέζις, να αγωνιστεί στην... κανονική Ζαλγκίρις.
Μπορεί εκεί να κατέκτησε τρία πρωταθλήματα και δύο Κύπελλα, με εξαιρετικές παρουσίες στην Ευρωλίγκα, αλλά αν υπήρχε κάτι που ανέβαζε πολύ τις μετοχές του, αυτό ήταν η Εθνική Λιθουανίας. Συνηθίζοντας στα μετάλλια... από το 2003, όταν έπαιρνε το ασημένιο στο Παγκόσμιο U19 της Θεσσαλονίκης, κατέκτησε χάλκινο στην πρώτη του συμμετοχή με την Ανδρών, το 2007 στην Ισπανία, κερδίζοντας το δικό μας αντιπροσωπευτικό συγκρότημα στο μικρό τελικό. Νωρίτερα, είχε δύο χρυσά μετάλλια με τις Εθνικής U21 και Πανεπιστημιάδας σε αντίστοιχα Παγκόσμια πρωταθλήματα.
Η πρωτεύουσα της μόδας, το πισωγύρισμα και το... μηδενικό συμβόλαιο της «αναγέννησης»
Δεν πήγαν, πάντως, όλα τόσο «ρόδινα» για τον Ματσιούλις. Η φιλόδοξη Αρμάνι Μιλάνο τον αποκτά το 2009 από τη Ζαλγκίρις, προσφέροντάς του ένα διόλου ευκαταφρόνητο συμβόλαιο με 1.2 εκατομμύρια ευρώ για δύο χρόνια. Τα πλάνα, όμως, θα άλλαζαν στο δεύτερο χρόνο, που μετά από τις καλές εμφανίσεις της πρώτης χρονιάς, θα υποστεί ένα σοβαρό τραυματισμό στο γόνατο, ο οποίος θα τον αφήσει εκτός δράσης για τους επόμενους εννέα μήνες.
Το καλοκαίρι του 2011 το συμβόλαιο δεν ανανεώνεται και ο Ματσιούλις μοιάζει να είναι σε πολύ δύσκολη κατάσταση. Αν υπήρξε κάτι που του έδωσε δύναμη, αυτό ήταν η παρουσία της Αγκνέ στη ζωή του, με την οποία παντρεύτηκε το ίδιο έτος, έχοντας σήμερα τρία παιδιά, με το ένα εξ αυτών γεννημένο στην Αθήνα, τον καιρό που έπαιζε στον Παναθηναϊκό. Μια απόφαση έπρεπε να ληφθεί και, εν τέλει, αυτή ήταν να παίξει στην Μπαλτάι, ομάδα της χώρας του, με μηδενικό συμβόλαιο, μέχρι τη μέρα που θα έβρισκε σε κάποια άλλη, πιο αξιόλογη, ομάδα.
Και κάπου εκεί, η τύχη του «ταύρου» από το Κάουνας αλλάζει. Από τα «τάρταρα», με εκείνο το μηδενικό συμβόλαιο, παίζοντας δωρεάν, θα ξεκινήσει η νέα πορεία προς την καταξίωση...
Όταν φόρεσε τα «πράσινα»...
Δεν πέρασε πολύς καιρός, παρά μόνο δύο μήνες από τότε που υπέγραψε εκείνο το συμβόλαιο με την Μπαλτάι και επανήλθε δυναμικά από τον τραυματισμό του. Στο πρώτο του παιχνίδι, μάλιστα, με την Κάλεβ/Κράμο, πέτυχε 16 πόντους και οδήγησε την ομάδα σε νίκη. Τον Απρίλιο του 2012, η Σιένα τον φέρνει στις τάξεις της και του προσφέρει την ευκαιρία να... ξαναχτίσει το όνομά του, μαζί με έναν τίτλο πρωταθλητή Ιταλίας.
Και τότε θα φορέσει τα άλλα «πράσινα». Αυτά του εξάκις πρωταθλητή Ευρώπης Παναθηναϊκού, που πλην Διαμαντίδη και Τσαρτσαρή, έχει δει άπαντες να αποχωρούν και ετοιμάζεται για μια σαρωτική ανανέωση. Στοίχημα του Αργύρη Πεδουλάκη και των παικτών του, ήταν να αποδείξουν πως μπορούσαν σε αυτή τη μεταβατική εποχή να είναι ανταγωνιστικοί και τα καταφέρνουν περίφημα. Η ομάδα παίρνει το double το 2013 με «σκούπα» στο ΣΕΦ για το πρωτάθλημα επί του Ολυμπιακού, ενώ φτάνει ένα «βήμα» από το Final Four, αποκλειόμενη σε Game 5 με την Μπαρτσελόνα του Τσάβι Πασκουάλ.
Ο Ματσιούλις ήταν πρωταγωνιστής σε αυτή την επιτυχία και ανανεώνει για δύο χρόνια, μαζί με τον... Διόσκουρό του Μάικ Μπράμος. Η δεύτερη χρονιά, πάντως, μπορεί να είχε ξανά double, με τον ίδιο να είναι καθοριστικός στον ημιτελικό με τον Ολυμπιακό, σε έναν εκ των τελικών να παίζει με διάστρεμμα και στο τέλος της περιόδου να βρίσκεται στην κορυφαία πεντάδα της Basket League, αλλά το «τριφύλλι» κάνει εκ νέου ανανέωση στο ρόστερ του, προσλαμβάνοντας τον Ντούσκο Ιβάνοβιτς και ο Ματσιούλις δε βρίσκεται στα σχέδια.
Η Ελλάδα, βέβαια, έμεινε πάντα στην καρδιά του. Εδώ γεννήθηκε, άλλωστε, η δεύτερη κόρη του και εδώ προτιμά αρκετές φορές να έρχεται για τις διακοπές του, έστω κι αν πάντοτε αναζητά με την Αγκνέ, νέα μέρη για να επισκέπτονται μαζί με τα τρία παιδιά τους.
Στην κορυφή της Ευρώπης
Τι τριετία έχει ζήσει ο Ματσιούλις! Μετά τους τέσσερις τίτλους με τον Παναθηναϊκό, οι μετοχές του είχαν ανέβει κατακόρυφα και η Ρεάλ Μαδρίτης εκμεταλλεύεται την ευκαιρία να τον φέρει στις τάξεις της, μετά την απομάκρυνση από το ΟΑΚΑ, η οποία βέβαια δεν ήταν... η πρώτη, αφού και το καλοκαίρι του 2013 είχε ανανεώσει την τελευταία στιγμή.
Στους «Μερένχες» θα ζήσει εξίσου υπέροχες στιγμές, με κορυφαία την κατάκτηση της Ευρωλίγκα το 2015, στον τελικό με τον Ολυμπιακό. Πολλοί θα θυμούνται, βέβαια, την κόντρα του με τον Βασίλη Σπανούλη, που εκφράστηκε πολύ πιο ανοικτά σε εκείνο το ματς, με τους δύο να... μην τα πηγαίνουν και τέλεια, από τότε που ο Λιθουανός έπαιζε στον Παναθηναϊκό. Ο τελευταίος, πάντως, δεν μπορεί να έχει παράπονο, αφού την τριετία 2013-2015, εκτός του ότι σάρωσε τα πάντα σε ομαδικό επίπεδο, πήρε και άλλα δύο μετάλλια με την Εθνική, στην οποία είχε επίσης επανέλθει δυναμικά. Δύο αργυρά σε Σλοβενία και Γαλλία θα προστεθούν στην πλούσια του συλλογή.
Όχι ότι το 2016 θα ήταν... κακή χρονιά. Εκεί κατακτά άλλο ένα double με τη Ρεάλ, αλλά ο χρόνος του σιγά σιγά περιορίζεται. Για το λόγο αυτόν, άλλωστε, στα μέσα της σεζόν που μόλις μας πέρασε ζήτησε την αποχώρησή του, αφού οι τραυματίες και έχοντες μεγαλύτερο μέρος στα πλάνα του Πάμπλο Λάσο, επέστρεφαν σιγά σιγά. Ο επόμενος σταθμός θα ήταν στο Κράσνονταρ και με τη Λοκομοτίβ Κουμπάν του Σάσα Ομπράντοβιτς θα φτάσει έως τους τελικούς του Eurocup, για να ηττηθεί από την Νταρουσάφακα του Ντέιβιντ Μπλατ.
Η catapulta που τον ξεχώριζε...
Δεν ήταν μόνο η δύναμη, η αποφασιστικότητα και το γεγονός ότι είναι αλύγιστος, που τον ξεχώριζαν. Μπορεί να παρατηρήσει κανείς και το ξεχωριστό του σουτ, με το οποίο σκοράρει από μακριά. Ονομάζεται calapulta (σ.σ. υποθέτουμε από τον καταπέλτη) και στηρίζεται σε ένα αρχικό πολύ καλό πάτημα, με σημαντικό στήριγμα στο αριστερό χέρι για να σουτάρει μετά με το δεξί πάνω από το κεφάλι του. Με... μπόλικη δόση χιούμορ, ο Ματσιούλις είχε εξηγήσει στο κανάλι της Ευρωλίγκας αυτό το σουτ, που συνήθως καταλήγει και στο πλεκτό.
Το «γλυκό» τέλος στην αγαπημένη του... αρένα
Ως «ταύρος», ο Ματσιούλις είχε μάλλον ως αγαπημένη του αρένα το ΟΑΚΑ. Και σε αυτή επέστρεψε, αλλά φορώντας αυτή την φορά άλλα χρώματα, αυτά της ΑΕΚ, η οποία θέλησε να περάσει, μετά την κατάκτηση του BCL το 2018, στο επόμενο επίπεδο αγωνιστικά, φέρνοντας κι άλλους εγνωσμένης αξίας παίκτες, για να πετύχει νέες υπερβάσεις.
Όλοι ήξεραν, φυσικά, ότι η μεταγραφή του Λιθουανού αποτελούσε εγγύηση και αυτό φάνηκε πολύ σύντομα, μαζί με τους υπόλοιπους που ήρθαν, με την Ένωση να γράφει άλλη μια «χρυσή» σύγχρονη σελίδα στη Βραζιλία, με την κατάκτηση του Διηπειρωτικού Κυπέλλου, γενόμενη «Παγκόσμια» με σάρκα και οστά. Παρά τα νέα προβλήματα τραυματισμού που αντιμετώπισε, επίσης, βοήθησε και στην κατάκτηση ενός ακόμη τίτλου, με το «Δικέφαλο» να παίρνει στα «Δύο Αοράκια» το πέμπτο του Κύπελλο πέρυσι απέναντι στον Προμηθέα.
Αυτά δεν ήταν και τα μόνα του επιτεύγματα. Δεν είναι τυχαίο, ότι θεωρούσε πως είχε βγάλει... ρίζες στην Ελλάδα, μιας και σύντομα θα γινόταν μέλος ενός ξεχωριστού κλαμπ ξένων στην ιστορία της ΑΕΚ, μένοντας στο σύνολο για τρεις σεζόν, κάτι που έχουν κάνει ελάχιστοι στην ιστορία της ομάδας, σε σύγκριση με όσους έχουν έρθει από το 1988 κι εντεύθεν. Η σχέση του με το σύλλογο ήταν κάτι παραπάνω από μια κοινή συνύπαρξη.
https://www.youtube.com/watch?v=tx6Ej8kEfwo&ab_channel=SEBHL
Και μπορεί το τέλος να μη συνδυάστηκε με κάποια στιγμή δόξας, αναφορικά με τη σεζόν που πέρασε, αλλά το βέβαιο ήταν πως ήταν, όπως την επιθυμούσε ο Γιόνας. Στην χώρα που αγάπησε, με μια ομάδα που τον στήριξε για να γράψει αυτό τον επίλογο. Ο «ταύρος» έγραψε πια τις τελευταίες του «μάχες» και πάει για άλλα...
https://www.youtube.com/watch?v=MqDCoaQ85O8&ab_channel=PURELYBASKETBALL
https://www.youtube.com/watch?v=88xOpkDNis0&ab_channel=FIBA-TheBasketballChannel
