Η ατυχία που έχει «χτυπήσει» τους Σέλτικς από την αρχή της χρονιάς είναι παροιμιώδης, αλλά σε πείσμα της ο Μπραντ Στίβενς και... οι παίκτες που του έχουν μείνει, πάνε για κάτι που, πριν από λίγο καιρό, θα έμοιαζε σε πρώτη όψη εξωπραγματικό. Το Basketa.gr αναλύει.
Αν ξεκινούσε η σεζόν και σας ρωτούσε κάποιος να αφαιρέσετε από το ρόστερ των Μπόστον Σέλτικς δύο «αστέρες» σαν τον Κάιρι Ίρβινγκ και τον Γκόρντον Χέϊγουορντ, μαζί με έναν σημαντικό ρολίστα σαν τον Ντάνιελ Τάις, για το υπόλοιπο της χρονιάς, πού θα κατατάσσατε τους «τριφυλλοφόρους» με το υπόλοιπο ρόστερ τους; Ούτε κατά διάνοια, πάντως, στις ομάδες της Ανατολής με πλεονέκτημα έδρας, ενώ θα δυσκολευόσασαταν - εύλογα - να εκφράσετε την άποψη, ότι θα μπορούσαν να περάσουν ένα γύρο στα playoffs, ονειρευόμενοι και κάτι καλύτερο.
Αυτή, όμως, είναι η πραγματικότητα που ζουν ο Μπραντ Στίβενς και οι παίκτες του. Αυτοί που έχουν μείνει δηλαδή, μετά από τόσες ατυχίες στο θέμα της υγείας τους. Κι αυτό, γιατί ακόμη και στην postseason δεν ησυχάζουν σε αυτή την ομάδα, με τον Τζέιλεν Μπράουν να μην είναι επίσης διαθέσιμος στο Game 1 των ημιτελικών με τους Φιλαδέλφεια 76ερς (λογικά θα παίξει στο Game 2).
Η ομάδα αυτή, όμως, είναι εκείνη που απαντά πάντοτε θετικά στην ερώτηση «πόσο μακριά πια μπορούν να φτάσουν αυτοί οι Σέλτικς;». Και η εμφάνιση κόντρα στους Σίξερς, είναι αρκετά πειστική, όχι μόνο για το αποτέλεσμα (117-101), αλλά και για την κυριαρχία έναντι μίας πλήρους ομάδας, αφού και ο Τζόελ Εμπίντ έχει γυρίσει στα παρκέ. Χαρακτηριστικό, μάλιστα, είναι το γεγονός του συνδυασμού 83 πόντων από τους Τέρι Ροζίερ, Τζέισον Τέιτουμ και Αλ Χόρφορντ στο συγκεκριμένο ματς, ξεπερνώντας το ρεκόρ 79 πόντων των «θρυλικών» Πολ Πιρς, Ρέιλ Άλεν και Κέβιν Γκαρνέτ πριν από περίπου μία δεκαετία.
Η διαφορά έγκειται στο γεγονός, ότι ο Ροζίερ και ο Τέιτουμ κάθε άλλο παρά για βασικοί προορίζονταν στην αρχή της χρονιάς. Ο πρώτος, που πέρυσι ο Στίβενς έψαχνε «βαθιά» στον πάγκο του για να τον βρει, άδραξε την ευκαιρία της απουσίας του Ίρβινγκ, ενώ το ίδιο ισχύει για το δεύτερο, που μετά το σοκαριστικό τραυματισμό του Χέϊγουορντ, αξιοποίησε τη δυνατότητα να κάνει μία σεζόν, η οποία τον έφερε σε ψήφους όχι μακριά από το All Star Game του ΝΒΑ, ενώ τον κατατάσσει σίγουρα μέσα στους κορυφαίους ρούκι.
Με τον Μπράουν να μην είναι παρών, παράλληλα, στο θρίαμβο επί των Σίξερς, παρατηρεί κανείς κι άλλα αξιοσημείωτα στοιχεία. Κι αν αυτά δεν είναι τα 32 λεπτά του Μάρκους Σμαρτ ή τα 29 του Άαρον Μπέινς, τότε σίγουρα είναι τα 22 του Σέμι Οζελέγιε, ενός παίκτη που, υπό κανονικές συνθήκες, χρησιμοποιείται σε ειδικές καταστάσεις, που αφορούν κυρίως την άμυνα.
Το ακόμη καλύτερο για τον κόουτς Στίβενς, είναι το μάξιμουμ που παίρνει από όλους αυτούς τους αθλητές. Το καταφέρνει, είτε παρέχοντας το κατάλληλο κίνητρο είτε βγάζοντας «λαγούς από το καπέλο» σε θέματα τακτικής, για το πώς θα αξιοποιήσει τους εναπομείναντες, σε ένα αναγκαστικό rotation οκτώ παικτών. Κι εδώ που τα λέμε, για να ανταποκρίνεται τόσο καλά η ομάδα του, δεν μπορεί παρά να είχε δουλέψει σχετικές καταστάσεις, αν καθόταν ποτέ... η στραβή με έναν πολύ βασικό του παίκτη. Όπως κι έγινε...
Για να γίνει ακόμη πιο κατανοητή η επιτυχία των Σέλτικς έως τώρα, ας φέρουμε μερικά παραδείγματα. Αφαιρέστε από το ρόστερ των Καβαλίερς, τον ΛεΜπρόν Τζέιμς και τον Κέβιν Λαβ. Από το ρόστερ των Σίξερς, τον Μπεν Σίμονς και τον Τζόελ Εμπίντ. Ή επίσης, από το ρόστερ των προηγούμενων αντιπάλων των Σέλτικς, των Μπακς του Αντετοκούνμπο, τον ίδιο τον Γιάννη και τον Κρις Μίντλετον. Και σκεφτείτε, πού θα μπορούσαν να είναι αυτές οι ομάδες, με τέτοιες απουσίες.
Οι «Κέλτες» όχι μόνο κατάφεραν να καταταγούν τρίτοι στην κανονική διάρκεια, όχι μόνο πέρασαν και τον πρώτο γύρο με τα πληρέστατα «Ελάφια», αλλά πιστεύουν σε μία τεράστια υπέρβαση. Και είναι λογικό. Αν εξαιρέσει κανείς τους Καβαλίερς λόγω ΛεΜπρόν, καμία άλλη ομάδα δεν μπορεί να τους τρομάξει. Δεν υπάρχουν ομάδες του επιπέδου των Ουόριορς ή των Ρόκετς, για παράδειγμα, στην Ανατολική Περιφέρεια. Και οι «Καβς», βέβαια, κάθε άλλο παρά πειστικοί είναι, ενώ ο «Βασιλιάς» ήδη κάνει παράπονα - και απόλυτα δικαιολογημένα - για την εξάντλησή του, αφού πέταξε... έξω τους Πέισερς σχεδόν μόνος του.
Οι Σέλτικς, λοιπόν, δείχνουν ότι μπορούν. Και το πιστεύουν κι έχουν και δίκιο, παρά τις τρομερές τους φετινές ατυχίες και τις απουσίες, με τις οποίες αναγκάζονται να αγωνιστούν. Το ακόμη καλύτερο για αυτούς, είναι πως πλέον ο στόχος μίας υπέρβασης και παρουσίας σε τελικούς, είτε στους τελικούς Περιφέρειας είτε στους τελικούς του ΝΒΑ, χωρίς Ίρβινγκ και Χέϊγουορντ, δε μοιάζει καθόλου «τρελός».
Κανένας στόχος, λοιπόν, δεν είναι ανέφικτος κι ας έχεις... χίλια προβλήματα να σε ταλαιπωρούν. Κι αν σε κάποια φάση νιώθεις να λυγίζεις, κάνε τον κόπο ένα βράδυ να δεις τι είναι αυτό που κάνουν οι Σέλτικς, μπροστά στο «μύθο» του συλλόγου με τα 11 πρωταθλήματα, τον Μπιλ Ράσελ...
