Ο Γιάννης Αντετοκούνμπο βρίσκεται μόλις μια νίκη μακριά από τον τίτλο στο ΝΒΑ και ο Ραφαήλ Αλαγάς εξηγεί στο Basketa.gr γιατί αυτή η επιτυχία θα σήμαινε πολλά για μια νέα μέρα στο ελληνικό μπάσκετ.
Ήταν μόλις 20 χρόνια πίσω. Ο Αντώνης Φώτσης θα γινόταν ο πρώτος Έλληνας μπασκετμπολίστας, που θα αγωνιζόταν στο ΝΒΑ, φορώντας τότε την φανέλα των Μέμφις Γκρίζλις, με την εμβληματική προσωπικότητα του Παναθηναϊκού να ανοίγει τότε το δρόμο. Τότε, φυσικά, θεωρείτο επιτυχία και μόνο η παρουσία του, καθώς όπως κι άλλοι σπουδαίοι, σαν τον Σπανούλη και τον Ρεντζιά, δεν είχε καταφέρει να μακροημερεύσει, αν και ο τελευταίος κουβαλά το παράσημο της συμμετοχής στο τελευταίο ματς της καριέρας του κορυφαίου όλων, Μάικλ Τζόρνταν.
Στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια έχουμε μια μεγάλη κρίση αρχών, στην οποία μας «βύθισε» η εν αρχή οικονομική κρίση, με το ελληνικό μπάσκετ να μπαίνει επίσης σε αυτή την κουβέντα, έστω με καθυστέρηση, έχοντας ένα απόθεμα στην παράδοση και την τεχνογνωσία του. Είναι, όμως, ακόμη ικανό να εμπνεύσει και σε κάθε στιγμή μπορεί να «εκραγεί» και να προχωρήσει σε μια νέα εποχή.
Το 2001, όπου έπαιξε για πρώτη φορά Έλληνας στο ΝΒΑ, και δη αν σκεφτόμασταν πως σε 10 χρόνια θα μπαίναμε σε αυτή την κρίση, κανείς δε θα πίστευε πως ένας συμπατριώτης μας διεκδικούσε τον τίτλο ως ένας εκ των κορυφαίων παικτών του κόσμου. Ο Γιάννης Αντετοκούνμπο, όμως, έρχεται ως ένας «ανθός» εκείνης της χώρας, που κατά κύριο λόγο άρχισε να βγάζει «αγκάθια» πια, να την οδηγήσει και πάλι στην κορυφή.
Αυτό που καταφέρνει ο Έλληνας σούπερ σταρ με τους Μιλγουόκι Μπακς, αυτή τη στιγμή, είναι μοναδικό και ίσως να μην το κατανοούμε, ζώντας τα γεγονότα. Ακόμη κι αν ηττηθούν τα «Ελάφια» σε αυτούς τους Τελικούς από τους Φοίνιξ Σανς, και μόνο το γεγονός ότι έχουν φτάσει ένα βήμα από το να κόψουν πρώτα το «νήμα» προσφέρει στη δική μας χώρα την αφορμή για αυτή την απαραίτητη «έκρηξη», που θα φέρει μια επανεκκίνηση, άρα και επιστροφή σε υψηλά στάνταρ που γνωρίζαμε, ως καθοριστικός παράγοντας του αθλήματος.
Ο Γιάννης έχει καταφέρει ένα ολόκληρο έθνος να τον θαυμάζει, να ξενυχτά για πάρτη του, να «καρδιοχτυπά» και να περιμένει με αγωνία να τον δει να γίνεται ο πρώτος με τόσο ενεργό ρόλο (σ.σ. έχει τίτλο και ο Κώστας με τους Λέικερς), που οδηγεί μια ομάδα στη Γη της Επαγγελίας, στο κορυφαίο και πιο εμπορικό πρωτάθλημα του κόσμου. Χωρίς να έχει δίπλα του κάποιον σούπερ σταρ, έστω του διαμετρήματος του Κρις Πολ, που παίζει στην απέναντι πλευρά, αλλά με τους συμπαίκτες που του ταιριάζουν, για να πετύχει το σκοπό του, με πιο καθοριστική την παρουσία του Τζρου Χόλιντεϊ, για την οποία σας είχαμε μιλήσει λίγες μόλις ώρες πριν από το Game 5 της Αριζόνα.
Τι σημαίνει όλο αυτό; Ο Γιάννης είναι έμπνευση για εκατομμύρια παιδιά σε όλο τον κόσμο, όχι μόνο με την «παραμυθένια» του ιστορία, που έχει ειπωθεί αμέτρητες φορές, αλλά και με τον τρόπο που οδηγείται στον τίτλο και τη συνοδευόμενη δόξα του. Φαντάζεστε να το σηκώσει κιόλας; Θα μπορούσε να γίνει ξανά η απαρχή να θελήσουν παιδιά να ασχοληθούν με το άθλημα, όπως η γενιά της τετραετίας του 2004-2008 εμπνεύστηκε από εκείνη του 1987, ή όπως παιδιά σαν τον Γιάννη εμπνεύστηκαν από τα κατορθώματα των Fab Five και της παρέας τους.
Τις τελευταίες μέρες, παρατηρούμε ένα τέλος εποχής, που κανείς δεν ήθελε να έρθει. Μέσα σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα, ο «θρύλος» Σπανούλης, ο «ιππότης» Ζήσης, ο «πύργος» Μπουρούσης και ο «στρατιώτης» με στόφα σταρ Περπέρογλου ανακοίνωσαν την απόσυρσή τους από την ενεργό δράση, προκαλώντας ευλόγως την απορία για το αν υπάρχει συνέχεια.
Η απάντηση ήταν καταφατική. Η Εθνική του Ρικ Πιτίνο έδειξε πως μπορούμε να παίξουμε... διαφορετικά από το «ελληνικό στυλ» και να οδηγηθούμε σε μια νέα εποχή, τη στιγμή που ο Γιάννης και η παρέα του κατακτούν τον κόσμο, επαίροντας τη σημαία της χώρας στα πέρατα του κόσμου.
Το ελληνικό μπάσκετ ζει, πράγματι, για πολλούς λόγους μια δύσκολη συγκυρία. Από τα ξημερώματα της Τετάρτης (21/7), όμως, θα μπορούσε να πάρει μια καλή αφορμή, για να γίνει ξανά πηγή έμπνευσης και χαράς...
