Ο Παναθηναϊκός δημιουργεί ένα απροσπέλαστο αμυντικό τείχος κι αυτό αποτελεί κέρδος για το μέλλον.
Η στόχευση είναι πλέον ξεκάθαρη στο παιχνίδι των πρωταθλητών Ελλάδας κι αυτό είναι κάτι που θα πρέπει να πιστωθεί στον Όντεντ Κάτας. Οι «πράσινοι» εκμεταλλεύονται τα πολλά κορμιά που έχουν στο έμψυχο δυναμικό τους και «κρύβουν τον ήλιο» από τους αντιπάλους τους. Το είχαν κάνει κόντρα στον Ολυμπιακό, τα κατάφεραν κόντρα και στη Μακάμπι Τελ Αβίβ πραγματοποιώντας ίσως την καλύτερη εμφάνισή τους στη φετινή Ευρωλίγκα.
Βεβαίως είναι φρόνιμο να αναφέρουμε ότι ούτε οι Πειραιώτες, ούτε η «ομάδα του λαού» αποτελούν σύνολα πρώτης ταχύτητας που θα διακριθούν φέτος. Άλλωστε κανείς από τους δύο συλλόγους δεν θα μπει στα πλέι οφ, όπως άλλωστε ισχύει και για το «τριφύλλι». Αν λοιπόν ο Παναθηναϊκός μπορέσει να πραγματοποιήσει κάποια αντίστοιχη εμφάνιση σε αγώνα με μία από τις κορυφαίες ομάδες, τότε θα δικαιούται να αισιοδοξεί ότι μπορεί να βρεθεί στο επόμενο επίπεδο.
Με την απουσία του Νεμάνια Νέντοβιτς η ελληνική ομάδα ξέρει πολύ καλά ότι στην περιφέρεια δεν υπάρχει το απαιτούμενο firepower. Τί κάνει γι' αυτό; Ποντάρει στα δυνατά της σημεία κι αυτό ορισμένες φορές της βγαίνει. Αν δεν υπήρχε και ο βραχνάς των πολλών λαθών (χθες 17), θα είχαν έρθει περισσότερες νίκες και σε πιο δύσκολα παιχνίδια. Βέβαια οι 21 ασίστ κάλυψαν αυτό το αρνητικό στοιχείο που δεν φάνηκε όσο σε άλλες περιπτώσεις, όμως είναι αδύνατο για ομάδα κορυφαίου επιπέδου να μην περνάει το κέντρο σε κάποιες επιθέσεις.
Παρ' όλα αυτά η άμυνα, τα ριμπάουντ και τα κλεψίματα είναι ικανά να κάνουν τη δουλειά κάθε βράδυ για τον Παναθηναϊκό που έμοιαζε να έχει ένα «δάσος» από χέρια το οποίο δεν επέτρεπε στους ταλαντούχους -αλλά εμφανώς απογοητευμένους- παίκτες της Μακάμπι να κάνουν όλα όσα είναι ικανοί στο παρκέ. Ο τρόπος που κλείνουν οι χώροι στην πλευρά της «πράσινης» άμυνας είναι αξιοζήλευτος και το έργο των αντιπάλων γίνεται τρομακτικά δύσκολο. Αυτό το «δέσιμο» θα πρέπει να αποτελέσει οδηγό για το μέλλον.
Η αμυντική συμπεριφορά των πρωταθλητών Ελλάδας στο πρώτο και το τέταρτο δεκάλεπτο μπορεί να διδαχθεί σε προπονητικά σεμινάρια. Τα ψηλά σχήματα προσφέρουν πολύτιμες λύσεις κι αφήνουν αχτίδα αισιοδοξίας. Αυτή η ομάδα ακόμα και φέτος θα μπορούσε να είχε μία εντελώς διαφορετική πορεία απλώς μ' έναν κανονικό και κλασάτο πόιντ γκαρντ. Επειδή με τα «αν» όμως δεν πέτυχε κανείς και τίποτα, η ευκαιρία είναι μπροστά. Αν υιοθετεί συγκεκριμένος τρόπος παιχνιδιού -προς τα εκεί φαίνεται να βαδίζει- και παράλληλα γίνουν οι απαιτούμενες κινήσεις, ο Παναθηναϊκός της νέας χρονιάς μπορεί να είναι πιο ανταγωνιστικός. Μέχρι τότε όμως οφείλει να κλείσει αξιοπρεπώς τη φετινή του παρουσία στην EuroLeague και να διατηρήσει τα σκήπτρα του στις εγχώριες διοργανώσεις.
