Το Ρέθυμνο ανακοίνωσε χθες (3/8) την απόκτηση του Αμερικανού Τρέιβις Ντάνιελς, που θα ενισχύσει την περιφέρεια της ομάδας του Νίκου Βετούλα. Η ιστορία του νέου γκαρντ των Κρητικών είναι ιδιαίτερη και αν μη τι άλλο συγκινητική και το basketa.gr σας την παρουσιάζει
Μόνο ξένοιαστα και χαρούμενα δεν ήταν τα παιδικά χρόνια του Τρέιβις Ντάνιελς, τα περισσότερα από τα οποία τα πέρασε στην Γιούτοου της Αλαμπάμα. Ο Ντάνιελς ήταν το πέμπτο από τα επτά παιδιά της οικογένειας του. Δεν γνώρισε ποτέ τον πατέρα του ενώ δεν μεγάλωσε με την βιολογική του μητέρα. Όταν μάλιστα έφτασε στο γυμνάσιο, ουσιαστικά εγκαταλείφτηκε στην τύχη του από την μεγαλύτερη αδερφή του, που δεν μπορούσε να τον φροντίσει άλλο. Ωστόσο, όλα όσα πέρασε ήταν καταλυτικά στην μετέπειτα πορεία του.
Ο Ντάνιελς δεν έζησε παιδικά χρόνια, αφού δεν είχε αυτό το προνόμιο. Η μητέρα του μπαινόβγαινε στην φυλακή και αναγκαστικά δόθηκε σε ανάδοχη οικογένεια την μέρα που γεννήθηκε. Πέρασε 10 χρόνια με την γιαγιά του, μέχρι εκείνη να αρρωστήσει. Η διέξοδος του ήταν η αλάνα που βρισκόταν ακριβώς απέναντι από το σπίτι της. Εκεί συνάντησε την μεγάλη του αγάπη. Το μπάσκετ.
Σε ηλικία 15 χρόνων, όταν και έμενε με την μεγαλύτερη αδερφή του, όντας οριακά πάνω από το 1.85, ξεκίνησε μια ακόμη δύσκολη περίοδος για την ζωή του, που αν και δεν το γνώριζε, θα ήταν καθοριστική, μέχρι να φτάσει στο Μισισίπι Στέιτ. Τον Απρίλιο του 2007, λοιπόν, ενώ τελείωνε τον πρώτο του χρόνο στο γυμνάσιο, όλα άλλαξαν. Η Ταμίκα Τόμπσον, σύμβουλος του σχολείου, τον ενημέρωσε πως η αδερφή του εμφανίστηκε και άφησε όλα του τα ρούχα, ανακοινώνοντας πως δεν μπορεί πλέον να τον φροντίζει, καθώς έπρεπε να μεγαλώσει τα δικά της παιδιά.
Λίγο αργότερα, η Τόμπσον έμαθε από τον κοινωνικό λειτουργό πως ο Ντάνιελς θα μεταφερόταν σε ένα από τα λεγόμενα group homes όπου φιλοξενούνται άτομα χωρίς οικογένεια. Αν και αντιμετώπιζε πολλά προβλήματα, ο Ντάνιελς δεν είχε προκαλέσει ποτέ. Ήταν ήσυχος, πήγαινε τακτικά στην εκκλησία ενώ έπαιζε και μπάσκετ όποτε τον άφηναν τα μεγαλύτερα παιδιά. Η Τόμπσον αποφάσισε να τον φροντίσει μαζί με τον σύζυγό της για όσο μπορούσε. Τον Αύγουστο ο νεαρός Ντάνιελς μεταφέρθηκε στο σπίτι όπου θα φιλοξενούνταν τελικά, άλλαξε για δεύτερη φορά γυμνάσιο, ωστόσο οι Τόμπσον ήταν αυτοί που τον βοήθησαν και του έδωσαν αρκετά εφόδια.
Τα εμπόδια όμως παρέμεναν στο σπίτι όπου ζούσε πλέον. Ένα νεαρό παιδί που ποτέ δεν είχε νιώσει ασφαλής, έπρεπε να μεγαλώσει.
«Δεν είχα κανέναν να μιλήσω τότε και συνήθως κλεινόμουν στον εαυτό μου. Σκεφτόμουν “γιατί να μην με θέλει κανείς;” Αλλά έτσι απέκτησα κίνητρο. Αποφάσισα να τους διαψεύσω όλους. Προσευχόμουν συχνά, έμενα αρκετά στην εκκλησία. Απλά προσευχόμουν και τα έβλεπα τα πάντα θετικά. Κάποιοι όταν αγχώνονται στρέφονται στα ναρκωτικά. Εγώ όταν έχω νεύρα ή όταν δεν αισθάνομαι καλά πηγαίνω στην αλάνα και παίζω μπάσκετ. Το μπάσκετ, βασικά, ήταν η ζωή μου εκείνη την περίοδο».
Η ανάπτυξη του σώματος του ήρθε την κατάλληλη στιγμή. Έφτασε τα 2.03μ και το ταλέντο του τον βοήθησε έπειτα. Ένας γκαρντ με κορμί φόργουορντ. Η ζωή του είχε πάρει πλέον την πάνω βόλτα. Υιοθετήθηκε από ένα ζευγάρι που βοηθούσε όσους δεν είχαν που να μείνουν. Κατοικώντας πλέον στην πόλη Φλόρενς και φοιτώντας στο τρίτο γυμνάσιο της ζωής του, συγκέντρωνε ήδη αρκετά βλέμματα πάνω του.Το μέλλον ανοιγόταν μπροστά του αν και ο ίδιος δεν περίμενε ποτέ πως θα έπαιζε επαγγελματικό μπάσκετ.
https://www.youtube.com/watch?v=mTCYBITr66U
«Όλο αυτό τον καιρό, έβρισκα κίνητρο, καθώς ήμουν ένα παιδί που δεν είχε ποτέ πατέρα, ένα άτομο που να μου πει “πάμε να παίξουμε μπάσκετ”. Μακάρι να είχα πατέρα. Να μου δείξει… τα σχοινιά του ρινγκ. Είχα άνδρες να με καθοδηγούν τότε αλλά ποτέ δεν ήταν πατρικές φιγούρες για μένα. Να μου δείξουν πώς να οδηγήσω ποδήλατο, να έρθουν στους αγώνες μου. Κανείς δεν ερχόταν στους αγώνες μου».
Το 2015 η γιαγιά του τον είδε από κοντά για πρώτη φορά ενώ αργότερα μέσα στην σεζόν ανακάλυψε ότι και η βιολογική του μητέρα είχε βρεθεί στον αγώνα απέναντι στο Τενεσί. Από το γυμνάσιο του Ράσελβιλ, στο Σέλτον Στέιτ, όπου έπαιξε σε 25 αγώνες την πρώτη χρονιά και 28 την δεύτερη, βοηθώντας στο 23-8 των Μπουκανίρς, οι οποίοι έπαιξαν και στο NJCAA (το κολεγιακό πρωτάθλημα των νέων). Στο Μισισίπι Στέιτ , τον πήρε ο Ρικ Ρέι, μετέπειτα προπονητής της ομάδας. Έκανε το ντεμπούτο την σεζόν 2014-15, αγωνιζόμενος και στα 32 παιχνίδια με τους Μπούλντογκς. Ο Ρέι, που τον είχε βοηθήσει αρκετά, έφυγε και την θέση του πήρε ο Μπεν Χόουλαντ γνωστός από το UCLA. Οι δύο τους συνέθεσαν ένα πολύ δυνατό δίδυμο.
«Από εκεί που έρχομαι, οι περισσότεροι δεν πετυχαίνουν στην ζωή τους, όσα έχω κάνει εγώ. Ποτέ δεν είδα τον εαυτό μου ως τον πρώτο που θα αποφοιτούσε από το κολέγιο και θα έπαιζε στο πρωτάθλημα. Σημαίνει πολλά για τους δικούς μου εκεί. Είναι ένα όνειρο για μένα».
Και κάπως έτσι ένα παιδί που δεν είχε στον ήλιο μοίρα, έγινε ο νικητής της ζωής. Από την Γιούτοου της Αλαμπάμα και στο Μισισίπι Στέιτ (5.8 πόντους, 4.1 ριμπάουντ σε 62 αγώνες) στα μέρη μας. Η περσινή σεζόν τον βρήκε στην βουλγαρική Βάλκαν (9 πόντους, 7.3 ριμπαόυντ σε 23 αγώνες) ενώ πρόλαβε και αγωνίστηκε σε δύο ματς με την φανέλα της ρουμανικής Φοίνιξ Γκαλάτι (18 πόντους και 7 ριμπάουντ συνολικά).
https://www.youtube.com/watch?v=tiqPL-CSuNk&t=110s
