Η Ευρωλίγκα ξεκινά και ο Ραφαήλ Αλαγάς κάνει στο Basketa.gr μια πρώτη εκτίμηση της κατανομής των δυνάμεων μεταξύ των ομάδων, αναλύοντας τη θέση των «αιωνίων» στο φετινό πρωτάθλημα.
Η δράση ξεκινά. Η Ευρωλίγκα για ακόμη μια φορά ανοίγει την αυλαία της, ώστε να υποδεχθεί τους κορυφαίους παίκτες της Ευρώπης, στο γνώριμο κλειστό κλαμπ ομάδων, που κατέχει, με ελάχιστες αλλαγές ετησίως. Φέτος, στη θέση της διαλυμένης Χίμκι και της Βαλένθια, ήρθαν από το Eurocup η Μονακό και η Ούνικς Καζάν, η δεύτερη με ελληνική «σφραγίδα» του Δημήτρη Πρίφτη από τον πάγκο.
Από τη στιγμή, λοιπόν, που μιλάμε για ένα πρωτάθλημα, το οποίο ανήκει στην ελίτ, αυτή οφείλει να μας αποζημιώσει αναλόγως. Και θα το κάνει σε ένα βαθμό, αφού οι συνήθεις ύποπτοι για τον τίτλο θα εμφανιστούν ξανά, κατά πάσα πιθανότητα, αλλά ο συνωστισμός για τις ομάδες, που θα τους ακολουθήσουν, είναι μεγάλος, δημιουργώντας ίσως ένα… γκρουπ μελλοθάνατων, που θα προλάβουν να πάρουν στο τέλος των 30 αγώνων το «τρένο» και να μπουν στην «αρένα» της οκτάδας, για να διεκδικήσουν την υπέρβαση.
Όλοι, άλλωστε, ένα δικαίωμα στην ευκαιρία ψάχνουν. Μια ευκαιρία, για να πάρουν μια θέση στον ήλιο, μήπως και καταφέρουν να γράψουν ιστορία ανάμεσα στους παριστάμενους στο «πάνθεον». Μόνο που οι κάτοικοι σε αυτό είναι περιορισμένοι…
Η πρωταθλήτρια της σταθερότητας και οι αποφασισμένοι «δελφίνοι»
Ήταν δίκαιο κι έγινε πράξη. Η Αναντολού Εφές, μετά από δύο χρόνια εκπληκτικού μπάσκετ, πήρε αυτό που όλοι θεωρούσαν, ότι δικαιούτο στο παρκέ. Έγινε η δεύτερη τουρκική ομάδα, που παίρνει την Ευρωλίγκα και δεν έχουμε κανένα λόγο να πιστεύουμε, ότι αυτό που δημιούργησε ο Αταμάν, αποδίδοντας κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν σύγχρονο μπάσκετ, θα «ξεφουσκώσει». Το ρόστερ, άλλωστε, ίδιο παρέμεινε σχεδόν, ο Πετρούσεφ ήρθε από το σχολείο του Ραζνάτοβιτς για να αντικαταστήσει τον Σανλί και η Εφές είναι πανέτοιμη.
Μαζί της, φυσικά, υπάρχουν ορισμένες ομάδες, που ευχαρίστως θα της έπαιρναν το «στέμμα», για να το φορέσουν στο δικό τους κεφάλι. Η φιναλίστ Μπαρτσελόνα το πήρε απόφαση και με ορισμένες διορθωτικές κινήσεις, όπως οι μεταγραφές των Λαπροβίτολα, Γικουμπάιτις, Χέις και Σανλί, που κάλυψαν και όσα κενά είχαν φέρει κάποιες απώλειες παικτών, είναι το ίδιο επικίνδυνη, συνεχίζοντας να μην έχει και δικαιολογίες να χάσει το τρόπαιο.
Εξαιρετικά ενισχυμένη είναι και η Αρμάνι Μιλάνο, που βρέθηκε στο τελευταίο Final Four μόνο ένα σουτ από τον τελικό, αλλά φέτος θα επανέλθει… με φόρα έχοντας επαναπατρίσει τον Μέλι και πιστεύοντας στα στοιχήματα των Μήτογλου και Τζέριαν Γκραντ, με αποκορύφωμα την απόκτηση του NBAer Τρόι Ντάνιελς, σε ένα σύνολο ακόμη πιο αναβαθμισμένο.
Θα συμπληρώσουμε μια πεντάδα κορυφής με τις Ρεάλ Μαδρίτης και ΤΣΣΚΑ Μόσχας, που στηρίζονται εδώ και πολλά χρόνια στον ίδιο «κορμό» με μια εγγύηση στον πάγκο τους και μια αναμφισβήτητη τεχνογνωσία. Η «Βασίλισσα», βέβαια, είχε κάνει την προεργασία της από πέρυσι με τον Πουαριέ και προκάλεσε εντύπωση, που εμπιστεύτηκε παίκτες σαν τον Γκος και τον Ερτέλ, ενώ ο Ιτούδης σίγουρα θα προσεύχεται ο Σβεντ, που είχε συνηθίσει στη… λουξάτη αντιμετώπιση της Χίμκι, να μην του βγει… Τζέιμς.
Και τώρα, παλέψτε!
Με την ανάλυση των ομάδων της κορυφής, μάλλον δεν είπαμε και πολλά καινούργια πράγματα. Πηγαίνοντας, όμως, ένα σκαλοπάτι πιο κάτω θα βρούμε έναν πραγματικό «πόλεμο» μεταξύ ουκ ολίγων «μονομάχων» για ελάχιστα εισιτήρια, που θα οδηγούν στα playoffs. Ένα τέτοιο ευελπιστεί να έχει και ο Ολυμπιακός, που κράτησε όσους Έλληνες και ξένους χρειαζόταν από πέρυσι, έχοντας «κορμό» κι έναν προπονητή που ξέρει τι θέλει (Μπαρτζώκας), διαθέτει αυτή την φορά σαφή ηγέτη στο παρκέ (Σλούκας) κι έκανε ακριβώς όσες κινήσεις έπρεπε, ώστε το ρόστερ να αναβαθμιστεί και οι «ερυθρόλευκοι» να πιστέψουν πραγματικά στο «βήμα» παραπάνω, με τις εκ νέου υποχρεώσεις εντός συνόρων να δίνουν επιπλέον το σωστό ρυθμό.
Απέναντί τους, όμως, οι Πειραιώτες θα βρουν ομάδες που δε θέλουν να χάσουν όσα κατέκτησαν πέρυσι, πετυχαίνοντας υπερβάσεις για την οκτάδα. Η Μπάγερν Μονάχου είχε πάρει πέρυσι την πέμπτη θέση και, γνωρίζοντας πως ο ανταγωνισμός θα αυξανόταν, με τον Μπόλντουιν παράλληλα να της φεύγει, φρόντισε να προχωρήσει σε ένα «μπαράζ» μεταγραφών, που κάνουν το ρόστερ ένα «κλικ» καλύτερο, φέρνοντας τον Χάντερ, τον Χίλιαρντ, τον Τόμας, τον Ρούμπιτ, τον Ουόλντεν και άλλους παίκτες που ξέρουν από κορυφές.
Η Φενέρμπαχτσε, που καλωσόρισε τον Σάσα Τζόρτζεβιτς, έχει τα δικά της κεκτημένα, καταταγείσα έβδομη πέρυσι. Κράτησε τους βασικούς της πρωταγωνιστές, πρόσθεσε ορισμένους ακόμη, σαν τον Χένρι, τον Πολονάρα και τον Μπούκερ και μοιάζει εξίσου ισχυρή. Το ίδιο ισχύει και για την περσινή όγδοη Ζενίτ, με τον ίδιο τον Μάνο Παπαδόπουλο να θεωρεί το φετινό ρόστερ, ως το κορυφαίο της ιστορίας και ίσως όχι άδικα, αν και πολλά θα εξαρτηθούν στο αν θα «κολλήσουν» μεταξύ τους τα νέα κομμάτια της περιφέρειας, σε μια εποχή μετά την εκπληκτική σεζόν του Κέβιν Πάνγκος, που πήρε άξια τη θέση του στο ΝΒΑ.
Θα βρούμε, επίσης, ομάδες που είτε πέρυσι βρέθηκαν κοντά στην οκτάδα είτε ενισχύθηκαν, ή έρχονται να δείξουν πως… μόνο πρωτάρες δεν είναι. Η Ζαλγκίρις είναι πάντοτε αξιόπιστη και θα γίνει πολύ επικίνδυνη, αν ο Εμάνουελ Μούντιεϊ εμφανιστεί ως αυτός που γνωρίσαμε μια εποχή στο ΝΒΑ. Παράλληλα, η Μπασκόνια έχει αναμφίβολα αναβαθμιστεί παρά τις πολλές απώλειές της με παίκτες σαν τον Μπόλντουιν, τον Μαρίνκοβιτς, τον Φοντέκιο και τον Γκρέιντζερ, ελπίζοντας αυτή την φορά να μην χαθεί το «τρένο» της τελευταία στιγμή.
Στη λίστα θα προσθέσουμε και τη Μακάμπι, με τον κόσμο να μπαίνει στην «εξίσωση» και τον Γιάννη Σφαιρόπουλο να έχει κάνει τα… κουμάντα του, ώστε η περσινή χρονιά να θεωρηθεί ως μια κακή παρένθεση, με μια εικόνα στο ρόστερ παρόμοια με την προηγούμενη. Η Μονακό και η Ούνικς Καζάν, επίσης, μπορεί να θεωρείται παρακινδυνευμένο, αλλά με τις μεταγραφές που έκαναν είναι σίγουρο, ότι θα έχουν αξιώσεις έναντι των αντιπάλων τους, με τους Μονεγάσκους μάλιστα να υποδέχονται, μαζί με τον Μάικ Τζέιμς τον Παναθηναϊκό στην πρεμιέρα και να δίνουν ένα πρώτο δυνατό τεστ.
Ζημιάρηδες που δε θα περάσουν απαρατήρητοι
Αν έλεγε κανείς πριν από 10 χρόνια, ότι ο Παναθηναϊκός θα είχε ρόλο αντίθετο με αυτόν του πρωταγωνιστή, θα θεωρείτο ίσως τρελός. Η κατάσταση, όμως, έχει αλλάξει και μόνο η διοικητική κατάσταση στους «πράσινους» επιβάλλει να ξεκινούν με μειονέκτημα, αν και η εικόνα τους από το Super Cup και το «Παύλος Γιαννακόπουλος» ήταν ενθαρρυντική, παίρνοντας στην Πάτρα άλλον έναν τίτλο. Η ομάδα φαίνεται πως έχει αρχές χάρη στον Δημήτρη Πρίφτη, οι μεταγραφικές κινήσεις ήταν ψαγμένες, αλλά αφενός οι απώλειες παικτών σαν τον Μήτογλου και τον Χεζόνια, αφετέρου η μέχρι τώρα μη εύρεση ενός γκαρντ, που θα έκανε το ρόστερ ικανό για κάτι καλύτερο, δεν αφήνουν το «τριφύλλι» να θεωρεί πως έχει υψηλότερο ταβάνι. Αν βρει αυτό τον παίκτη στην περιφέρεια του, ωστόσο, η κουβέντα μπορεί να αλλάξει και, μαζί, η κατηγορία όπου θα βρίσκονται οι νταμπλούχοι Ελλάδας.
Προς το παρόν, πάντως, ο Παναθηναϊκός θα κάνει πολλές ζημιές στην φετινή Ευρωλίγκα. Αυτό το ρόλο θα πάρουν και οι υπόλοιπες ομάδες, με τη Βιλερμπάν να έχει ένα ρόστερ παρόμοιο του περσινού και να κάνει στο τέλος την έκπληξη στο τελος με τον Γκιστ, ενώ η Άλμπα θα χρειαστεί να συνηθίσει στην νέα εποχή του Ισραέλ Γκονζάλες, ως εκλεκτού του «μυθικού» Αΐτο Ρενέσες.
Τέλος, ο Ερυθρός Αστέρας έχει δημιουργήσει ένα σύνολο με προϋποθέσεις να εμφανιστεί πιο ανταγωνιστικός αυτή την χρονιά, με τη σταθερά του Ντέγιαν Ράντονιτς να εξασφαλίζει πως κανείς δεν πρόκειται να υποτιμήσει τη σερβική ομάδα.
