Ο Ολυμπιακός ολοκλήρωσε τις υποχρεώσεις του στην Ευρωλίγκα με την νίκη επί της Χίμκι και το Basketa.gr προσφέρει την ανάλυση της σεζόν για τους «ερυθρολεύκους», που είχε πολλά γερά μαθήματα να τους προσφέρει.
Το περσινό καλοκαίρι ήταν ιδιαίτερο για τον Ολυμπιακό. Οι «ερυθρόλευκοι» θέλησαν να κάνουν μια νέα αρχή, να προχωρήσουν σε μια καινούργια εποχή, η οποία θα μπορούσε σε βάθος χρόνου να του φέρει τις επιτυχίες, που τον καθιέρωσαν στην κορυφογραμμή της Ευρώπης για μια υπέροχη οκταετία, όπου εκτός δύο ευρωπαϊκών τροπαίων, έφτασε σε άλλους τρεις τελικούς στην Ευρωλίγκα και συνολικά έξι Final Four, με στιγμές αξέχαστες, σε μια περίοδο όπου το τμήμα μπάσκετ έδωσε, μετά από χρόνια, χαρές.
Με μια επιστροφή… στο μέλλον, λοιπόν, η διοίκηση αποφάσισε να φέρει πίσω ανθρώπους, που συνέθεσαν την επιτυχημένη συνταγή των προηγούμενων ετών, μεταξύ άλλων, θεωρώντας βέβαιο πως θα έβρισκαν μια παρόμοια. Μέσα σε αυτές τις σκέψεις, όμως, κάποια πράγματα έμειναν μετέωρα και το πρώτο επιθυμητό βήμα για φέτος εξελίχθηκε σε… στραβοπάτημα, που φανέρωσε λάθη και αβλεψίες, οι οποίες πρέπει να διορθωθούν άμεσα, αν στον Ολυμπιακού επιθυμούν πράγματι μια αισιόδοξη επόμενη μέρα.
Το Basketa.gr εξηγεί το πώς η χρονιά εξελίχθηκε με προβληματισμούς και το πώς αυτοί μπορούν να λυθούν, προκειμένου να γίνει αυτό το βήμα σε αυτή την νέα εποχή.
Ο στόχος χάθηκε, οι συσχετισμοί άλλαξαν
Αν θέλουν να αντιμετωπίσουν την πραγματικότητα στον Ολυμπιακό, τότε πρέπει πρώτα να την αναγνωρίσουν. Μπορεί στο Φάληρο να μην το έλεγαν με σαφήνεια, αλλά η οκτάδα ήταν στόχος, αναπαριστώντας ένα πρώτο σημάδι πως η νέα αυτή εποχή εξελίσσεται ευοίωνα. Αυτή χάθηκε και, μάλιστα, σχεδόν αμαχητί, αν δεν υπήρχαν και οι τρεις σερί νίκες με Ερυθρό Αστέρα, Ζενίτ και Άλμπα.
Ο Ολυμπιακός κατάλαβε με τον πλέον ηχηρό τρόπο αυτό, που δεν έχουν κατανοήσει πολλοί στο ελληνικό μπάσκετ τα τελευταία χρόνια. Οι συσχετισμοί άλλαξαν στην Ευρώπη και η παράδοση, η φανέλα και η έδρα δε συναποτελούν από μόνα τους συστατικά επιτυχίας. Αφήστε, δε, που ο παράγοντας της έδρας φέτος δεν υπήρχε ελέω κορονοϊού, αλλά ακόμη κι έτσι, η τεχνογνωσία, η σωστή οργάνωση, η υπομονή στο πλάνο και οι εύστοχες επιλογές είναι τα στοιχεία, που σε πάνε μπροστά, μαζί με τα προηγούμενα.
Κάπως έτσι, ομάδες σαν την Μπάγερν, τη Ζενίτ, την Μπασκόνια, τη Βαλένθια, ακόμη και την πανάκριβη Αρμάνι, που κάποτε έβλεπαν… τη σκόνη των ελληνικών ομάδων στις περισσότερες περιπτώσεις, έδωσαν φέτος ένα γερό μάθημα. Οι περισσότερες από τις πέντε που αναφέραμε, δε, υπέταξαν τους «ερυθρολεύκους» και, αρκετές φορές, σε παιχνίδια όπου υπήρχε το «πρέπει».
Χωρίς πρωτάθλημα δεν έχει πορεία…
Το είπε και μόνος του αρκετές φορές μέσα στη σεζόν ο Γιώργος Μπαρτζώκας. Ο Ολυμπιακός έχασε σε σημαντικό βαθμό το «τρένο», γιατί ρυθμός δεν υπήρχε λόγω του γεγονότος, ότι έπαιζε κατά κύριο λόγο ένα ματς την εβδομάδα. Η απουσία από την Basket League, κατ’ επιλογήν μάλιστα της ομάδας, της στερεί την αγωνιστική κατάσταση, που προσφέρουν τα συνεχόμενα παιχνίδια με τη συμμετοχή σε διάφορες διοργανώσεις.
Μπορεί, βέβαια, να υπάρχει αντίστροφα ο παράγοντας της καταπόνησης από τους σερί αγώνες, καθώς και της καλύτερης ανάγνωσης του αντιπάλου, αν παίζεις ένα παιχνίδι την εβδομάδα, έχοντας επομένως περισσότερο χρόνο να τον μελετήσεις, αλλά κάθε άλλο παρά με αυτό τον τρόπο λειτουργεί σήμερα το μπάσκετ. Καλύτερα, λοιπόν, αγώνες και ταξίδια παρά… προπόνηση. Ακόμη κι αν στους περισσότερους αγώνες του πρωταθλήματος έκανε περίπατο, οι Πειραιώτες τουλάχιστον θα είχαν περισσότερο ρυθμό και αυτό ίσως άλλαζε τις πιθανότητες για την πρόκριση, δίνοντάς τους μεγαλύτερη αγωνιστικότητα και ετοιμότητα.
Το… φιλόξενο ΣΕΦ
Πώς μπορείς να κάνεις μια καλή πορεία, όταν δεν μπορείς να διατηρήσεις την έδρα σου; Συμφωνούμε, βέβαια, ότι ο κορονοϊός άλλαξε τη δεδομένα ως προς την ατμόσφαιρα στα άδεια γήπεδα, αλλά το ρεκόρ 6-10 του Ολυμπιακού στο ΣΕΦ, με ήττες ακόμη και από ομάδες, όπως η Βιλερμπάν, κόστισε σημαντικά στο να πετύχει το στόχο του.
Κι όταν σημειώνεις τέτοιο αρνητικό ρεκόρ στο σπίτι σου, όσα «διπλά» κι αν κάνεις είναι εξαιρετικά δύσκολο να ρεφάρεις. Κάπως έτσι, πάει στράφι το 9-8 που σημείωσε στα εκτός έδρας παιχνίδια, που με λίγη προσοχή στο Φάληρο θα μπορούσε να τους διατηρεί δυναμικά στη διεκδίκηση της οκτάδας.
Η εποχή Σλούκα και ο παράγοντας του Σπανούλη
Είναι αλήθεια, ότι το περασμένο καλοκαίρι η μεταγραφή του Κώστα Σλούκα σκόρπισε ενθουσιασμό για το μέλλον. Η κίνηση αυτή σηματοδότησε και την επόμενη εποχή, για την οποία τόση ώρα μιλάμε. Ο Ολυμπιακός, όμως, δεν φρόντισε να το ξεκαθαρίσει εξαρχής και να το αποτυπώσει στο παρκέ, αν και η αλλαγή σκυτάλης ήταν, αργά ή γρήγορα, δεδομένη.
Η διαχείριση των δύο παικτών σε αρκετά παιχνίδια ήταν τέτοια, που έδειχνε πως ο Γιώργος Μπαρτζώκας δεν είχε καταστήσει σαφές μέσα του το πώς θα φανέρωνε και στους δύο το πώς θα γινόταν αυτή η μετάβαση από τον έναν ηγέτη στον άλλο. Σε άλλα ματς ο Σλούκας χρειαζόταν να γίνεται… υπεράνθρωπος στις δύο πλευρές του παρκέ, ώστε να ανταποκρίνεται σε αυτό το ρόλο, βγαίνοντας ελάχιστα από το γήπεδο, ενώ σε ορισμένες περιπτώσεις η χρησιμοποίηση του Σπανούλη σε χρόνο ήταν τέτοια, που εξέθετε την υπόλοιπη ομάδα, αφού αποτελεί τον εύκολο επιθετικό στόχο κάθε αντιπάλου, ενώ είναι δεδομένο πως δεν μπορεί να αποδώσει επιθετικά, όπως δέκα χρόνια πριν, έχοντας τη δυνατότητα να προσφέρει, όντας σε εκπληκτική φυσικά κατάσταση, ορισμένες «πινελιές» ποιότητας και βοήθειας στα κρίσιμα.
Για να μην είμαστε άδικοι, φυσικά, υπήρξαν και περιπτώσεις άψογης διαχείρισης, όπου αποδόθηκε το ζητούμενο από αμφότερους τους παίκτες. Ο Σλούκας ήταν σε αρκετά ματς μαεστρικός, όπως στη Βαρκελώνη, ενώ ο Σπανούλης έδειχνε την αναμφισβήτητη προσωπικότητά του, όποτε του δινόταν χώρος και βρισκόταν σε καλή κατάσταση, όπως στην αναμέτρηση με τη Ζενίτ στο ΣΕΦ. Αυτός είναι και ο οδηγός του Μπαρτζώκα για το μέλλον, όπου χρειάζεται και τους δύο αθλητές, αλλά με σαφέστερο ξεκαθάρισμα ρόλων, αφήνοντας τόπο στην επόμενη μέρα, όπως έχει κάνει επιτυχημένα στην περίπτωση των Βεζένκοφ-Πρίντεζη.
Τα… λαβράκια έχουν το ρίσκο τους
Ο Μπαρτζώκας έχει εδώ και χρόνια αποδειχθεί… ειδικός στο να φτιάχνει καριέρες αθλητών στο υψηλό επίπεδο, έχοντας το μάτι, για να τους εντοπίσει. Αυτός έφερε την περσινή χρονιά τον Σακίελ ΜακΚίσικ, παρουσιάζοντάς μας τον επόμενο Αμερικανό σούπερ σταρ της Ευρωλίγκα και, παράλληλα, καμία επιλογή τους στους ξένους δεν μπορεί να θεωρηθεί αποτυχημένη.
Κανείς εκ των Χάρισον, Έλις, Ζαν Σαρλ, Τζένκινς και Μάρτιν δεν είναι ένας παίκτης, που μπορεί κάποιος να χαρακτηρίσει κακής ποιότητας. Από την άλλη, όμως, οι περισσότεροι εξ αυτών, εξαιρώντας ενδεχομένως τον Μάρτιν, δεν μπόρεσαν να δώσουν το κάτι παραπάνω στα περισσότερα ματς, κάτι που σημαίνει πως ο Ολυμπιακός δε θα έλεγε όχι σε ενδεχόμενη αντικατάστασή τους.
Η ενέργεια δε δίνει τα πάντα
Ο Γιώργος Μπαρτζώκας είναι γνωστό το πού στοχεύει αγωνιστικά, «χτίζοντας» μια ομάδα. Η ενέργεια, η δύναμη και η ταχύτητα στην επίθεση παραπέμπουν σε άλλες σχολές εκτός της ελληνικής, αλλά αντικατοπτρίζουν την ταυτότητά του, σε συνδυασμό με το «πνίξιμο» του αντιπάλου σε μια άμυνα, που προϋποθέτει εύκολους πόντους μπροστά. Σε γενικές γραμμές, επιχειρεί πάντοτε να αποδώσει ένα πιο μοντέρνο μπάσκετ.
Αρκετές φορές, μάλιστα, αυτή η νοοτροπία απέδωσε στο παρκέ, με έναν Σλούκα που διαθέτει το μυαλό να «τρέξει» σε ικανοποιητικό βαθμό το παιχνίδι της ομάδας, καθώς και αρκετούς παίκτες, κυρίως ξένουν, που μπορούν να εκτελέσουν με την επιθυμητή ταχύτητα. Το παιχνίδι στη Βαρκελώνη ήταν ορόσημο του παιχνιδιού αυτού, που επιθυμεί ο Έλληνας τεχνικός, με τους «ερυθρολεύκους» να τελειώνουν τη σεζόν ως 4οι σε κλεψίματα (7.1), 7οι σε μπλοκ (2.8) και 6οι σε δίποντα με 55.7% κατά μέσο όρο.
Από την άλλη πλευρά, όμως, όταν αυτό το στυλ παιχνιδιού δεν έπιανε, η κατάσταση «σκούραινε». Αποδεικτικά στοιχεία είναι η 12η θέση στην αξιολόγηση με κατά μέσο όρο 84.5 πόντους, η 11η θέση σε πόντους (78.5) και ασίστ (17.2) μαζί με την 4η θέση στα λάθη (14.3), σε έναν κακό συσχετισμό στη δημιουργία, που φανέρωνε την νευρικότητα, όταν το πλάνο δεν πετύχαινε, καθώς και την απουσία περαιτέρω λύσεων στην κακή μέρα του Σλούκα.
Ο «κακός δαίμονας» έφερε… κατάρρευση
Ο Ολυμπιακός, με τα καλά και τα κακή του, φαινόταν να βρίσκεται εντός στόχου με ρεκόρ 11-9, προτού πάει στο Κάουνας και μετά από ένα μεγάλο «διπλό» στη Γαλλία. Η ήττα από τη Ζαλγκίρις με 81-79, όμως, έφερε μια απροσδόκητη ίσως «κατάρρευση», με τους Πειραιώτες να χάνουν το ματς μέσα από τα χέρια τους και, στη συνέχεια, να μη δείχνουν τον απαραίτητο χαρακτήρα, για να επανέλθουν, με συνέπεια άλλα έξι σερί αρνητικά αποτελέσματα.
Όταν αποφάσισαν να δείξουν χαρακτήρα στην τριάδα νικών με Αστέρα, Ζενίτ και Άλμπα ήταν πολύ αργά, πια, βαθμολογικά. Σώθηκε, τουλάχιστον, η τιμή και η υπόληψη του Ολυμπιακού, χωρίς να σημαίνει αυτό πως δεν προβλημάτισε η συνέπεια ενός ακόμη χτυπήματος από τον «κακό δαίμονά» του.
Να αποφασίσει για το μέλλον του
Ο Ολυμπιακός θα μπορούσε να δημιουργήσει εξαιρετικές προϋποθέσεις για ένα ευοίωνο μέλλον με τον τρόπο, που έφτιαχνε να δημιουργεί το ρόστερ του και με «κερασάκι την τούρτα» την επιστροφή του Σλούκα, αλλά στη διάρκεια της σεζόν δεν έμοιαζε σίγουρος για το τι ήθελε να αποδώσει με βάση αυτή την κίνηση.
Θέλησε, δηλαδή, να κάνει το βήμα προς την επόμενη μέρα, αλλά ορισμένες φορές φαινόταν…να το σκέφτεται λόγω του ένδοξου παρελθόντος, που υπενθυμιζόταν από τους αρχηγούς του, έχοντας και τον ανασταλτικό παράγοντα της συμμετοχής σε μόνο μια διοργάνωση.
Σε κάθε περίπτωση, όμως, πρέπει να αποφασίσει άμεσα για το μέλλον του σε κάθε τομέα, θεσμικό και αγωνιστικό, καθώς και πώς θα το παρουσιάσει, ώστε να μην πάει χαμένη άλλη χρονιά…
